Σε είπαν γυναίκα

[ισκιος]

Σε είπαν γυναίκα
μα εσύ ήσουν θάλασσα
και με σειρήνες στα βαθιά σου
μ' έσερνες
κανένα εγωισμού μου δεν μ' άντεξε  κατάρτι
τα θέλγητρά σου όλα τα λυγούσαν
σε κάθε κύμα σου
και ένα συναίσθημα
πότε χαράς πότε οργής
σε πόσες τρικυμίες με ναυάγησες
πόσα κομμάτια την ψυχή μου ξέβρασες
μα εγώ εκεί
σκαρί μισόψυχω να σε δαμάσω προσπαθούσα
κόντρα στην δύναμη
κόντρα στην φύση σου
κόντρα στου ανέμου σου την λύσσα
στα ανοιχτά σου πειρατής πάντα αισθανόμουν
να σου κουρσέψω την γαλήνη σου σαν 'ρθει
στην ξαστεριά σου την μικρή την άρκτο αναζητούσα
να με οδήγηση στην Ιθάκη των ονείρων μου
εκεί παιδούλα που σε είχα αγαπήσει .
μα εσύ ήσουν θάλασσα  φουρτουνιασμένη,
αχ στο πετσί μου  πάνω πόσο σ΄ένιωσα ΄΄
δεν ήταν ψέματα που σε είπανε γυναίκα                                   

[N.K.]

Δίχως να έχω την πείρα ενός κριτικού λογοτεχνίας, θα έλεγα πως το ποίημα είναι πολύ καλό, εξαιρετικό. Όχι αψεγάδιαστο, αλλά εξαιρετικό. Είναι από αυτά που -άνετα- θα μπορούσα να διαβάσω...

[ισκιος]

σε ευχαριστώ φίλε μου ,αχ αυτές η γυναίκες   

[ΧΩΡΙΑΤΗΣ]

Πολύ ''δυνατό'' ποίημα-ύμνος και ορισμός για τις γυναίκες που ''κινούν τα νήματα'' των ζωών μας
μπράβο φίλε

[ισκιος]

σε ευχαριστώ φίλε  χωριάτη