Το τραγούδι της Ροδάνθης

[Μάραλυ]

                  ΡΟΔΑΝΘΗ

Ποιος ουρανός πια θάλασσα, ποιος Ήλιος ποιο φεγγάρι
και ποιο ηλιοβασίλεμα σε  ξεπερνά στη χάρη.
Κριτσωτοπούλα κοπελιά μα σκλαβογεννημένη
στολίδι του πρωτόπαπα σεμνή και μορφωμένη.
Αντί για νύφη σε εκκλησιά αρχοντοπούλα κόρη
εζώστηκες τση Λευτεριάς τα άρματα για τα όρη.
Τη μάνα σου εσφάξανε πάνω στα γόνατα σου
για να σε πάρει ο Χουρσίτ χωρίς το θέλημα σου.
Όρκο τιμής στο αίμα τζης και στη Χριστιανοσύνη
η πίστη σου και η τιμή ανέγγιχτη να μείνει.
Τουρκάλα την εντύσανε την μορφοπαινεμένη
μα αυτή εκδίκηση ζητά , την ώρα περιμένει.
Αφού 'σφαξε τον αίτιο κι έκοψε τα κουρλιά τζης
και η Παναγιά εδάκρυσε απο τα κλάματα τζης.
Πολεμιστής εντύθηκε και τον θαυμάζαν όλοι
και μόνο πένια λέγανε για το Σπανομανώλη.
Μόνο τη λέξη Λευτεριά είχενε στο μυαλό τζης
και με ένα ξύλινο σταυρό στόλιζε το λαιμό τζης.
Μέσα στις μάχες τσι πολλές μια είναι που ξεχωρίζει,
η μάχη στη Κουτάραντο που την καρδιά ραγίζει.
Αντάμα με το γέροντα μπροστά στο μετερίζει
βουρκώνουνε τα μάθια τζης που δεν τηνε γνωρίζει.
Τούρκικο χέρι έκοψε το νήμα τση ζωής τζης
αίμα και δάκρυ αλλάξανε το χρώμα στο κορμί τζης.
''Πατέρα μου'' εφώνιαξε πριχού να γονατίσει
κι αίμα επότισε τη γή η Λευτεριά να ανθίσει.
Ε γλυκοζαχαρένια μου χρωματιστό λουλούδι,
 ακόμη και στο θάνατο μοιάζεις με αγγελούδι.
Στην αγκαλιά του εφώλιασε, τα δυό κορμιά ματώνουν,
στον κάτω κόσμο αιώνια την παπαδιά ανταμώνουν.
Χρυσό στολίδι τση Κριτσάς είσαι το καύχημα μας
έφυγες μα παντοτινά θα ζείς μες στην καρδιά μας.
Μια ηρωίδα αθάνατη είσαι για 'μας Ροδάνθη
κι η θύμηση σου ένας μπαξές με μυρισμένα άνθη.
Φόρο τιμής ταιριάζουμε τούτα τα λίγα λόγια,
στους ήρωες δεν πρέπουνε θανάτου μοιρολόγια!!!!!

                    Αιμίλιος Μασσάρος
                   Κριτσά 23- 2- 2016