Το λουλούδι της ποίησης

[KgSoloman5000]

Όλοι μυρίζουν το λουλούδι της ποίησης.
Οσφραίνονται το άρωμα της νοσταλγίας που αποδίδει…
Τ’ αφήνουν να εισέλθει στα ρουθούνια τους
κι αδημονούνε για την άνοιξη που υπόσχεται.

Όλοι χαζεύουν το λουλούδι της ποίησης.
Βλέπουν τα όμορφα χρωματισμένα πέταλα
ν’ αναδεικνύουν τους κόπους της κηπουρικής τους
και το μαδάνε, έπειτα, το αναλύουν
στα εξ ων συνετέθη.

Όλοι λατρεύουν το λουλούδι της ποίησης.
Όταν μια φρούδα μέρα ανθοβολήσει
Ευθύς το ξεριζώνουνε και ύστερα το σφηνώνουν
στο πέτο τους, στην πόρτα τους,
ή πάνω από τα’ αυτί τους.

Όλοι φροντίζουν το λουλούδι της ποίησης
κι ενδόμυχα απεχθάνονται
της χασμωδίας το χώμα.
Ραντίζουν το κοτσάνι του με ρύμες
και εναποθέτουν πάνω του όλη την κοπριά τους.

Γιατί,
όσο κι αν το γουστάρουμε,
της ποίησης το λουλούδι,
στης φιλαυτίας τη γύρη που επιφέρει,
ουδείς μας βρέθηκε ποτέ αλλεργικός.

[mantinada]

Ωδή στην αυτογνωσία που όλοι μας θα έπρεπε να έχουμε...

Καλό μας ξημέρωμα KgSoloman5000!