Θέματα

26

Λάθη και προτάσεις / Ορθογραφικός έλεγχος.

« στις: 04/10/08, 21:38 »

Γειά χαρά σε όλους σας...
Θα θελα να εκφράσω την άποψη μου, ευελπιστώντας πως κάτι θα μπορείτε να κάνετε για την προσθήκη
ορθογραφικού ελέγχου στις σελίδες ''Δικοί μας στιχοι και ποιήματα'', έτσι ούτως ώστε η εικόνα που παρουσιάζεται
να μην υστερεί (τεχνικά).

Ευχαριστώ πολύ.

27

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΜΗ ΒΙΑΣ

« στις: 02/10/08, 21:25 »

Ας ενωθούμε

aganippi - lampros l.

( οτι ακολουθεί έγινε την τελευταία ώρα, μέσω ανταλλαγής προσωπικών μηνυμάτων, για την σημερινή ημέρα,απο μια πρόταση και πρωτοβουλία της aganippi. Στο ''μπλέξιμο'' των στίχων, ευελπιστούμε στην ανοχή σας...)

Βουβή μπροστά σε μια οθόνη
να μην λυτρώνονται οι χρόνοι.
Στον μεσαίωνα ο πολιτισμός
και στο 2008 ο αυταρχισμός.

Θα παει 9 θα παει και 10
μα θα ξορκίζεται στη Μέκκα
όλου του κόσμου η δίνη εμπρός...
σε ότι, διστάζει να διατάξει ο αρχηγός.

Εγώ!!! Θα βρω συνισταμένες
θα αποφασίσω μιλημένες
καταδίκες, στον καναπέ εσύ
ν αναρωτιέσαι τι θα πει να ‘χεις ισχύ…

Ημέρα μη…σου λέει βίας
κομμάτι άλλης ιστορίας…
Ονειρέψου ότι θέλεις πια
αν θες να φωνάξεις να υπογράψεις και χαρτιά…

και πήγε έντεκα – εκτός από τη σκέψη
δεν βρήκα άλλη λύση ούτε βλέψη
δως μου το χέρι σου, φίλε, να γίνει γροθιά
όνειρα άσχημα παιδιών να γίνουνε φωτιά.

Κοίτα ένα παιδί πεινάει
κοίτα μια μάνα ο άντρας τη βαράει
ότι και να 'ναι... είναι βία!
δώσε λίγάκι σημασία.

Ας ενωθούμε
πράξεις και τίποτα μη πούμε...
Παιδιά χρειάζονται ένα χάδι
ίσως είναι το δικό σου – προσφοράς – σημάδι.

Μαζί θα βρούμε
όσα μπορούμε σ’ ένα βλέμμα να αρνηθούμε…
πώς και γιατί θ’ αντιληφθούμε
τι κρύβει πίσω του, αν δούμε…

Ημέρα μη…σου λέει βίας!
Πράξη αλήθειας ή ειρωνείας;
Έννοια κρυμμένη στο λεξικό δεινοπαθεί
από όσα και τα δικά ΣΟΥ μάτια, έχουν δει….

Ημέρα μη…σου λέει βίας!
Μπορεί να γίνει; Να φανεί; Να ξαναγραφτεί;
Να λαμπυρίσουν τα φτερά; Τα μάτια να γυαλίσουν;
Γκρίζα χαμόγελα, ευχαριστώ να ζωγραφίσουν;

28

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Για εκείνους και για μας…

« στις: 26/09/08, 10:32 »

Των δισκογραφικών η κρίση
και των εκδοτικών οι αναδουλειές
το βάρος ρίχνοντας στο διαδίκτυο,
αναπολούν το χθες…

Από την άλλη δυο παρέες
μιλούν σε τραπεζάκια στρογγυλά
για στίχους, ποίηση, ελπίδες, όνειρα
λόγια που ηχούν απλά…

Μπορεί ν αλλάξει κάτι ένας καφές;
Γνωρίζει κάποιος κάτι αντίστοιχο απ’ το χθες;
Μήπως το χρόνο μας, τον χάνουμε ανούσια;
Είμαστε εμείς ή κι άλλοι θα ’ρθουνε ακούσια;

                     (στο διπλανό τραπέζι)

Αυτί σαν στήνει η Αλαζονεία
ποθώντας να θολώσει τα νερά...
βοήθεια ζητά απ’ την Αδιαφορία
που χρόνια τώρα τα ’χουνε καλά…

-Κι αν είναι τρεις και τέσσερις και πέντε;
κι αν έρθουν και άλλοι τόσοι τελικά…
-Ας πούμε ότι θ’ αλλάξουνε τον κόσμο!
μαζί τους κάθε μέλος θα γελά….!!!

Ίσως να πούμε πως ζητούν να βγάλουν δίσκο!
Ίσως βιβλίο…μια ολόκληρη σειρά!
Ίσως της στάχτης αν σκορπίσουμε στο ρίσκο
μετά να ’ναι τα πράγματα απλά…

Ίσως…




(γεννήθηκε απο την τροπή, που πήρε η ''Πρόσκληση...του Στεκιού η στάση''...)

29

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ… Του Στεκιού η στάση

« στις: 18/09/08, 11:58 »

Με λένε Λάμπρο, σας μιλώ απ το στέκι
κι όσα η συνείδησή μου αντέχει
θέλω εδώ να καταθέσω
χωρίς κανέναν σας να εκθέσω…

Τη Μαργαρίτα θα καλέσω πρώτη
και argentina, pinelopi
τον ΧΟΛΙΔΟΧΟ και τον jastin
και τον ilianthos-Kanlis

qrusticks,και την apo mia allh fylh...
Neikos, παππού μα και Βραζίλη
Aganippi και ΧΩΡΙΑΤΗ
rakendito αλλά και mati

MISTREATED, SPL και Alter Ego
όλους στο κάλεσμα σας έχω
Gregori, e.t.  μα και Ipea
x-versous έλα στην παρέα…

…

Ο δαίμων της ομοιοκαταληξίας
κάνει ενστάσεις, της ουσίας
εκκολαπτόμενων συμβάντων
κι όμως μου λέει… τέλος πάντων…

- Μεγάλη δείχνω ανοχή και πάλι
  το προσκλητήριο είναι χάλι
  βάλε μονάχα όσους χωρούνε
  κι οι άλλοι, θα ‘ρθουν να σε βρούνε…

Μ αυτά τα λόγια απέναντι μου στέκει
ειρωνικά να με προσέχει…
παίζει στο χέρι ένα μπεγλέρι
και τρεις τελείες, μου προσφέρει…

- Αν θες μπελάδες να μην έχεις, πάρτες…
  κι όταν τελειώσεις, έτσι βάλτες
  για να σημαίνει πως στο ( χάλι)
  περιλαμβάνονται κι οι άλλοι…

- Ευχαριστώ μην πεις, μα μην βιαστείς.
  Σκέψου, μπορεί και να εκτεθείς…
  Εκ των υστέρω, οι  συγγνώμες
  δεν τις αλλάζουνε τις γνώμες…

…

Προκαταβολικά ζητώ συγγνώμη
κι αν σε έναν σας αλλάξω γνώμη
θα χω κερδίσει αν μη τι άλλο
ουσίας, λόγο ν’ αμφιβάλλω…

Θα κρίνει κάποιος, του Στεκιού τη στάση;
Είναι γενικευμένη η τάση;
Μήπως βαραίνει η κριτική μας
σε όσους θέλουμε μαζί μας;

-  Πολύ καλό και μου αρέσει τόσο…
-  Κάτι, δικό μου, θυμίζει, πόσο!
-  Αν και καινούριος στην παρέα
   ηχούνε όλα τόσο ωραία…

-  Θα έχεις μάλλον…μα στο υπογράφω…
-  Είναι τραγούδι… ξέρω…γράφω…
-  Μπράβο σου λέω και πάλι μπράβο
   υπ όψιν πρέπει να το λάβω…

Κυρίες κύριοι και επισκέπτες…
Να εμψυχώνουμε τους παίκτες
στέκει, ο κανόνας στο παιχνίδι
κι ειν’ της σελίδας το στολίδι…

Υπάρχει άραγε κανείς να δώσει
μια εξήγηση στην τόση
την εκ των έσω αδιαφορία…
Ηχεί σαν να ναι τιμωρία…

Εγώ κοντεύω και το λέω, σαράντα.
μα μέσα από πολλά συμβάντα
έχω γνωρίσει δυο ανθρώπους
θυσίες νιώθω μα και κόπους…

Ανάμεσα μας όμως υπάρχουν
δεκαοχτάχρονα που θα χουν
ίδια με μας ανησυχία…
να βρουν στο δρόμο τους ευθεία;

Αξίζει γράφοντας να ρθούν στο Στέκι;
Τα ποιήματα τους ποιος προσέχει;
Φεύγοντας θα ‘χουν πάρει κάτι
ή ζουν ακόμη μια αυταπάτη;

Αυτό, για βρείτε φίλοι, ποιός και πως θα κρίνει;

30

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Τώρα

« στις: 15/09/08, 18:51 »

                                   




Τώρα…
Δε γελάς, δε μιλώ
δε μιλάς, σε κοιτώ
και το βλέμμα μου στρέφω και ’γω στο κενό…
τι να πεις, απορώ
απορείς, που σιωπώ
τη σιωπή επιλέγω, σ’ αυτήν θ’ αφεθώ…

Τώρα…
ποιος θα κάνει αρχή;
πρώτη γνέφεις εσύ
και σε μια άλλη διάσταση πας να μπλεχτείς…
μια συγγνώμη μπορώ
δε μπορείς, προσπαθώ,
προσπαθείς με νοήματα κάτι να πεις …

Τώρα…
τη σιωπή πρώτη σπας
σ’ αγαπώ…μ’ αγαπάς;
βρίσκεις λάθος πως κάνουμε κι είναι σωστό…
περιμένεις κι εγώ
να σου πω σ’ αγαπώ
λες και κάτι θ’ αλλάξει τις λέξεις αν βρω…

Τώρα…
λόγια ειπωμένα
χείλη σφιγμένα
μάτια στραμμένα στο πουθενά…
χέρια αφημένα
σχέδια σβησμένα
κορμιά χαμένα στα ξαφνικά…

Τώρα…
σκέψη καμία
δρόμοι ευθεία
κι οι συμπληγάδες καραδοκούν…
ξέσπασε η μπόρα
κι ήρθε η ώρα
οι εγωισμοί μας να μετρηθούν.

31

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Και ναι, περίμενα…

« στις: 06/09/08, 11:04 »

Περίμενα πως θα γυρίσεις, χρόνια
και θα βρεις κάτι ελάχιστο να πεις 
η απουσία με σημάδεψε αιώνια
ανάμικτα αισθήματα, εκδίκησης φυγής…

Και ναι περίμενα…
και ζούσα,
προσδοκούσα
κι όλο νευρίαζα…
θυμόμουν
και φοβόμουν
κι όλο ταπείνωνα…
στον ήσυχο καιρό μου
κάθε μου ψήγμα εγωισμού
κάθε ανάμνηση, κάθε όνειρο δικό μου
για σένα που περίμενα πως θα γυρίσεις, χρόνια…

Κι όμως περίμενα
περίμενα πως θα γυρίσεις, χρόνια
κι ήταν οι μέρες σκοτεινές
κι ήταν οι νύχτες μακρινές
στις παραισθήσεις βουτηγμένος
τρόπους απέρριπτα πολλούς για να σε εκδικηθώ
και ’λεγα ας γυρίσει πρώτα κι ύστερα τρόπο θα βρω…

Και ξαφνικά στέκεις μπροστά μου
αν σ’ αγαπάω με ρωτάς,
υπεροψίας βρίσκεις λόγια
στα ίδια χνάρια περπατάς…

Προβάλει μπρος μου η ειρωνεία…
μα πως περίμενα εδώ
να ’ναι η αρχή για τιμωρία
τρόπος για να σ’ εκδικηθώ…

Μα τώρα νιώθω μόνο οίκτο
δεν ξέρω καν αν πρέπει να στο πω
θέλω να φύγεις να γυρίσεις πίσω
στις αναμνήσεις και στο ψέμα μου να ζω…

Μα τώρα νιώθω μόνο οίκτο
δε θέλω καν, λυπάμαι να στο πω
θέλω να φύγεις να γυρίσεις πίσω
με αναμνήσεις επιλέγω πια να ζω…

Στα χρόνια που περίμενα πως θα γυρίσεις…

32

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Του φτερωτού θεού διαγράφοντας κύκλους…

« στις: 01/09/08, 14:14 »

Του φτερωτού θεού διαγράφοντας κύκλους
πέρασα νύχτες μοναξιάς
που δεν ήθελα αλλά…αναγκάστηκα να ξεχάσω,
ψεύτικα τόσα μ’ αγαπάς
και ξέρω πως κι άλλα θα γνωρίσω, θα τα νιώσω, θα περάσω…

Παγίδες ζωής…
χαμόγελα και δάκρυα άσχετων στιγμών
με προτροπές, κενών αφορισμών…

Του φτερωτού θεού διαγράφοντας κύκλους,
φεύγει και χάνεται ο καιρός
μ’ αδιέξοδα κοινά… Ξανασκέφτεσαι τι συμβαίνει.
Πίσω να πάω ή εμπρός;
Δυνάμεις φυγόκεντρες να νιώθεις και η γνώση θα βαραίνει…

Ελπίδες φυγής…
τροχιάς μοναδικής  με άγνωστη πλοκή
της προσφοράς και ζήτησης ροή…

Τους κύκλους να αποφύγεις δε μπορείς
ούτε εγγυήσεις να ’χεις,
στις απορίες σου, απάντηση δεν πρόκειται να βρεις,
ποτέ σου δε θα νιώσεις πως έφτασες στην άκρη…
Βρίσκεσαι πάντα σε τροχιά.
Εδώ που είσαι τώρα, έχεις ξανάρθει…και θα ξανάρθεις…


Στις συμβουλές που ακούς, παραφράζοντας μύθους
δώσ’ τους το τέλος που θα ζεις
κι αν ακούσεις να μιλούν… γι’ αποστάγματα που κρυμμένα
σε προσκαλούν για να σωθείς
μέσ’ από βιβλία κι ειδικούς, που θα κόπτονται για σένα…

να θυμάσαι πως…
προσφέρουν εικασίες σε θύματα αφελή
πορείας προσφορά χωρίς διαγραφή.

Διαγραφής,  χωρίς  διαγραφή…

33

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Κώδικας Μηδέν...

« στις: 26/08/08, 13:12 »

Κώδικας μηδέν




Στους άγνωστους φίλους της ψυχής μου, απευθύνονται
ετούτα τα λόγια που σε κώδικα κρύβονται…
Κλειδί έχουν πρόσβασης, εκείνοι που ανέχονται
σε ρόλο υποδεέστερο τα πάντα να δέχονται…

Στους άγνωστους φίλους της ψυχής μου που νιώθουνε
πως μοιάζει με χάρισμα και μόνοι τους το ’χουνε
αν βρουν τα νοήματα που ’ναι κρυμμένα
να ξέρουν πως…μοιάζουν σε μένα…

Αν το μήνυμα πάρεις στα χέρια
στρέψ’ το βλέμμα σου πέρα απ’ τ’ αστέρια,
διάβασέ το με τον κωδικό
που τον ξέρεις καλά όπως κι εγώ…
Βάλε πρώτα μηδέν συν μηδέν
αν δεν βγαίνει… και πάλι, μηδέν συν μηδέν…

Στα κενά που ’χεις, πάλι μηδέν
στο πηλίκο μηδέν συν μηδέν
αν κολλήσεις, επίσης μηδέν
κι αν το άθροισμα βγαίνει μηδέν…
τ’ αποτέλεσμα μην σε τρομάξει
με το μήνυμα…κάτι θα πρέπει ν’ αλλάξει…

Της ψυχής μου εσύ άγνωστε φίλε
χαιρετίσματα νιώσε και στείλε
και σε μένα που νιώθω μονάχος
και που κρίνω τα πάντα μου λάθος,
ένα μήνυμα έστω, ότι υπάρχεις
και…την έγνοια μου θα ’χεις…

Μην ξεχάσεις, υπάρχω κι εγώ…
κι είμαι κάπου χαμένος…εδώ
που και ’συ είσαι τώρα…
κι όταν βρίσκεις μπροστά σου μηδέν
να θυμάσαι πως σίγουρα, δεν…
είσαι μόνος… Τελεία… Μηδέν.