Δυό φορές…

[lampros.]

Εσύ κέρδισες στο μέλλον
κι εγώ έχασα στο χθες,
όλα απλόχερα σε σένα
και για μένα, δυό φορές
κάθε έννοια ξεγελάω
τις συγγνώμες σαν ζητάω…δυό φορές.

Σταγονόμετρα οι χαρές
στις δικές σου να γελάω
στις δικές μου δυό φορές…
την υπερβολή νικάω, σαν ζητάω
μια κουβέντα ένα βλέμμα…
μια εγκάρδια ευχή…
μια καλή, για μας…στιγμή…

Δυό φορές…
Τις συγγνώμες να ζητάω, δυό φορές…
Μια σε σένα, για το τώρα,
μια σε μένα, για το χθες…
Σταγονόμετρα οι χαρές...

Δυό φορές…
Εσύ κέρδισες στο μέλλον
κι εγώ έχασα στο χθες,
εσύ ψάχνεις τα επιπλέον
κι εγώ ζω…μ’ αναβολές.

Εσύ ψάχνεις τα επιπλέον
κι εγώ ζω μ’ αναβολές,
εναπόθεσα στα θέλω
της ματιάς σου, τις στιγμές
που αναστολές και ίσως
διαχωρίζουνε τα θέλω... απ’ τα θες…

Τώρα νιώθω πως περνούν
απ’ το χρόνο όσοι ζητάνε
τρόπο πίσω να βρεθούν
σε μια νέα αρχή να πάνε, μα πονάνε
μ’ έναν ξένο σαν ξυπνάνε…
κι έτσι ζούνε δυό φορές…
μια στο τώρα, μια…στο χθες…

[SEIRINE]

Λάμπρο μου,καλησπέρα..
Με άγγιξε πολύ το θέμα σου...
Ίσως γιατί και έγω,όπως και οι περισσότεροι,έκανα λίγο στην άκρη τα προσωπικά μου θέλω,
για να μπορέσω να αφήσω λίγο χώρο και για τα θέλω του συντρόφου μου...
Όμως έτσι πρέπει να γίνει,για να υπάρχει ισορροπία...
Ο συμβιβασμός και η υποχώρηση,όσο και ας μη μ'αρέσουν σαν έννοιες,είναι απολύτος απαραίτητες
ανάμεσα στους συντρόφους...
Ελπίζω να έπιασα το νόημα...
Καλό μεσημέρι....

[Lo.Lee.Ta]

Αχ.....
τι να το κάνεις, το μέλλον και το Χθες
όταν σε καίει το τώρα.
Τι να τον κάνεις το κουβά
κοιτώντας πίσω και μπροστά
όταν σου λείπει, μεσ΄την μπόρα.

Και αν οι συγνώμες πολλοστές
οι τρύπες απ τι σφαίρες ανοιχτές
να ουρλιάζεις, να πονάνε
2 φορές , χίλιες φορές
όσες και να το πουν,
είναι λίγες
γι αυτούς που αγαπάνε.

Το σταγονόμετρο και αυτό, λίγο,
απ του, τον ορισμό
μικρές σταγόνες
για όσους, κόκκους αμμουδιάς
με μίαν όψη μονομιάς μοιάζουν αιώνες.

Κι είναι τα γέλια, δάκρυα,
πίκρες κρυμμένες
μαυροφορούσες κοπελιές, κοιτώντας μονίμως χαμηλά
με ζόρι, κατάλευκα ντυμένες.

Μόνο το βλέμμα και η ευχή
σαν προσευχή, στα αιθέρια πετάνε,
ως να προσγειωθούν στη γη
τ΄άνθρώπου τα καθημερινά
αφ υψηλού τσαλαπατάνε

Και είναι η στιγμή ένα λεπτό
σαν λεπιδότεπτερου ζωή που σκότωσε ένα χέρι
και ήταν τετάρτη καθημερινής
ή πέμπτη μεσημέρι ?

Συγνώμες,γνώμες και ταξί
ποιο να καλέσω ??
Σε μια φωνή απατηλή, θα στήσω αδριάντα φοβερό
απ την ακρόπολη σαν πέσω

Να ναι οι χαρές , όσα δεν έζησα
και όσα της λύπης όνειρα,αγκάθια
για να ξορκίσω την ζωή
και όσα μου μείναν στη ψυχή, σαν κατακάθια

Όσο θα ψάχνεις στο επιπλέον τα ατού
και όσα σε μένα δε βρήκες γεμάτη για να νιώσεις
τόσο οι αναμνήσεις μου για σε
θά είναι τα όλα σου
που έφταναν και περίσσευαν
για να με αποτελειώσεις

Είναι το καινούριο, υποκοτάστατο γλυκό
ηθοποιός στου παρελθόντος ρόλος
αν το κορμί μου ξενυχτά σκληρά, ηδονικά, αλλού
δικός σου είμαι όλος. 

Γιατί ο Λάμπρος.....γράφει για τον έρωτα σκληρά και όσα γράφω εγώ είναι παράτερα,
είναι μια λέξη σε ένα ποίημά του.
Αφιερωμένο λοιπόν, στη λέξη νιώθω, στη συγκεκριμένη , του Λάμπρου..
Επιτρεπτό να σχολιαστεί μόνο από το Λάμπρο, γιατί κάθε άλλος θα φανεί τόσο παράτερος όσο και οι στίχοι μου.

[lampros.]

Υποκλίνομαι… στη σύλληψη…
στην αίσθηση κι αυτή την αμφίδρομη  χροιά
των θέλω σου…

Υποκλίνομαι… στην αντίληψη των παράλληλων αισθήσεων μιας και μόνο λέξης…
στη διάθεση του χρόνου, του λόγου και στην έκθεση της ψυχής…

Χαρακτήρισες τον λόγο σκληρό… εγώ θα τον χαρακτήριζα αληθινό…

Στο τώρα ή στο χθες
όταν οι αισθήσεις… πολεμούν τις απειλές μιας λέξης
που η συγγνώμη για να κρύψει ή να διαγράψει…
χτίζει τείχους…
θες δε θες
θ’ ανακαλύψεις ότι φταις…

και εκεί
θα ‘ρθει ο συμβιβασμός, να σου γελάει
να σε κοιτάει απ’ τον καθρέφτη
ρόλους και λόγια θα φυλάει
ως αντίδοτο, για του αύριο… τις πληγές
θες δε θες…


ίσως όλοι ζούμε... δυό φορές…
μια στο τώρα, μια…στο χθες…
και ίσως
το περασμά σου αυτό εδώ το ''παράτερο''
να 'ταν απλά μια ματιά, σ' ένα καθρεφτη...

[Aganippi]

Για το συγκεκριμένο ΕΡΓΟ σου, έχω ξανα κάνει λόγο γιατί με άφησε άφωνη την πρώτη φορά.
Και αυτή τη φορά όμως δεν χορταίνω να το διαβάζω. Λάμπρο συχαρητήρια για ακόμη μια φορά
και την εκτίμηση μου.
 

[Neikos]

μπραβο Lampro για το εργο σου.... βρηκα ορισμενα στοιχεια που σημαινουν αρκετα για μενα....
ωραιο το εργο σου... συνεχισε ετσι!

[lampros.]

SEIRINE, Aganippi, Neikos
ευχαριστώ για την καλή σας διάθεση... κρατώ ξεχωριστά κάτι πολύ σημαντικό και απο τους τρείς σας όπως επισης και απο τον φίλο XoLiDoXo...
 
Να 'στε όλοι καλά και πάλι σας ευχαριστώ όσο κοινότυπο κι αν ηχει...

[kuiper]

Είπα στην αρχή να πω δυο λόγια μα με πρόλαβε ο Παναγιώτης
και δεν θέλω να το κουράσομε ποιο πολύ. Το δυό φορές δηλαδή.
Τώρα να σου πω και κάτι. Εκτός του ότι γράφεις πολύ όμορφα, μου
αρέσει να διαβάζω τις απαντήσεις σου στα σχόλια των άλλων, γράφεις
δηλαδή στίχους (Δυό φορές).
Καλή σου νύχτα.

[x-versous]

Φίλε μου άρεσε πολύ ίσως γιατί μου θύμισε λίγο εμένα ίσως για κάτι ακόμα πιο βαθύ που δεν έχω καταλάβει ακόμα μα όπως και να έχει με άγγιξε και για αυτό ένα μεγάλο μπράβο .
Παναγιώτη και το δικό σου μου άρεσε και όταν λεμέ πώς μια εικόνα ισούται με χίλιες λέξεις με εσένα Αναρωτιέμαι  μια λέξη σε πόσες εικόνες να αντίστοιχη ;

[pinelopi]

Αυτό το διττό των στίχων , αυτό το πίσω - μπρος, το μέλλον - χθες, το εσύ - εγώ, μου άρεσε πολύ.
Οι διαφορές που μας κάνουν μοναδικούς και οι ομοιότητες που μας κάνουν ένα. Τι δύσκολο πράγμα...
Συγχαρητήρια και για τον τρόπο που ριμάρεις, είναι ζωντανός.

[lampros.]

justin, x-versous, pinelopi
συγχαρητήρια σε όλους σας... που με αντέχετε...!

Ευχαριστώ...

[gkou]

Τι ωραίο στα αλήθεια να ανακαλύπτει κανείς τέτοια αριστουργήματα σε αυτή τη στήλη...Πολύ όμορφο Λάμπρο!

[lampros.]

Για πες μου... πως θα μπορούσα τώρα εγω να διαφωνήσω (αλαζονεια ε;)...;
απορω πάντως  τι σε έκανε να το ξεσκονισεις;
ευχαριστώ

[varnakiotis stathis]

μου άρεσε πολύ το θέμα που αναπτύσεις  με έναν τόσο ποιητικό τρόπο πολύ ωραίο μπράβο σου !!