ΤΑ JUKE BOX ( AMY)

[MACMISIAS]

         
ΤΑ JUKE BOX (AMY)


Tα άκρα που άγγιξες δεν τόλμησα ποτέ να πιάσω
φοβήθηκα τα όρια που μου ζήτησες να  ξεπεράσω.
Κι απόμεινα να σε κοιτάζω εκεί  ψηλά να λάμπεις
Κορίτσι μελαχροινό, με τη βαθειά σου τη φωνή


Που ήτανε   μάλλον κραυγή.
 


Δεν με γοήτευσε ποτέ η ομορφιά σου,
Δεν ήταν πόθος αυτό που ένοιωσα, ούτε λαγνεία.
Ήτανε η κάθε όμορφη σου ιστορία,
Που ήξερες να λες μονάχα εσύ,
Κορίτσι μελαχροινό, με τη γλυκειά σου τη φωνή                                     

Που ήταν σίγουρα κραυγή.
 
   

Έιμυ, Έιμυ ,απόψε η φωνή μου τρέμει,
Δεν το πιστεύω πως δεν θα σε ξαναδώ,
Να τραγουδάς έναν γνώριμο σκοπό
Να με γυρνας πίσω στα χρόνια 

Mε τα τζουκ  μποξ που τόσο αγαπώ

[kuiper]

Με γοήτευσε.     Μπράβο.

[diji grampsas]

φιλε Macmisias μας στελνεις κανονικα!
Απο τα καλυτερα σου!!Πραγματικα εξειρετικο φιλε!!

[MACMISIAS]

Ευχαριστώ για τα καλά σας λόγια. Είναι κάτι καθαρά συναισθηματικό αυτό που διαβάσατε , αφιερωμένο σε μιά καλλιτέχνη που έφυγε νωρίς και που είχε τεράστιο ταλέντο. Καλό ταξίδι Amy και εκεί πάνω ελπίζω να βρεις την γαλήνη που τόσο στερήθηκες.

[ε?]

δεν θα σχολιασω το ποιημα σου... θα ηθελα μονο να πω οτι περα απο το θλιβερο της ιστοριας καλο θα ηταν να προσεχουμε λιγο τι λεμε απο πολλες αποψεις...βλεπεις το ολο σκηνικο μυριζει σαπιλα. Ο θανατος αυτος ηταν σκηνοθετημενος πολυ καιρο πριν , και μην γελιομαστε (και αυτο ειναι ενα απο τα πιο αηδιαστικα σημεια) τα τελευταιο διαστημα (και οχι μονο) ειχε στηθει ενας μυθος στα χναρια αυτου του σεναριου ... τα "υψη" στα οποια αναφερεσαι και ολη αυτη η φημη ειτε σας αρεσει ειτε οχι χτιστηκαν εν μερει (μονο εν μερει?) στα πλαισια του σεναριου που την ηθελαν καποια στιγμη να πεθαινει...anyway  , ηθελα να πω πως το θεωρω συνεχεια του ιδιου αρρωστημενου παιχνιδιου να στηνουμε μνημεια και τραγωδιες για την winehouse.Οχι , δεν ηταν τοσο καλη. Οχι , δεν ηταν καποια μουσικη ιδιοφυια. Επαιξε και η ιδια με την φωτια και καηκε. Θλιβερο οσο και ο καθε θανατος , αλλα παρακαλω μεχρι εκει.
Καποιες στιγμες ολο αυτο γινεται τοσο ασχημο..την ωρα που υπαρχουν χιλιαδες παιδια που τραβανε το ιδιο ζορι...

Μην μπαινετε στο τρυπακι των ανθρωπων που εμπνευστηκαν αυτην την αηδια.

[MACMISIAS]

Το πας ένα βήμα παραπέρα... Δεν μπορώ να γνωρίζω ούτε το σχέδιο, ούτε τη συνομωσία, ούτε πολύ περισσότερα τα προσωπικά της. Αυτό που μπορώ να ξέρω είναι τι με έκανε να νοιώσω σαν καλλιτέχνιδα και σαν παρουσία. Αυτά επίσης είναι υποκειμενικά και δεν περιμένω φυσικά από όλους να έχουν νοιώσει αντίστοιχα.
Το ότι το θάνατό της μπορεί να τον έχουν εκμεταλλευτεί πολλοί για να γράψουν το μακρύ τους και το κοντό τους και να γεμίσουν φύλλα εντύπων είναι άλλη μιά πραγματικότητα. Ε και; Σε τι θα εμποδίσει εμένα αυτό να γράψω κάτι , έτσι ακριβώς όπως το αισθάνομαι...Επειδή το θέμα κάποιοι το κατάντησαν αηδία; Είναι δικιά τους η αηδία και δικό μου το συναίσθημα. Οπότε δεν με αφορά.  Δεν αφορά την ανάγκη μου να γράψω κάτι για μιά αγαπημένη μου καλλιτέχνιδα, έτσι όπως την ένοιωσα εγώ.
 
Όσο για τα "ύψη" που αναφέρεις, δεν είναι τίποτα διαφορετικό από το ύψος που χωρίζει έναν καλλιτέχνη από το κοινό του. Η σκηνή και η αρένα. Αυτός που μπορεί και αυτός που βλέπει. Την έβλεπα εκεί ψηλά να λάμπει...Στη σκηνή δηλαδή.
 
Αν όμως το σχόλιό σου αναφέρεται στα "άκρα" και στα "όρια" και όχι στα "ύψη", αυτά είναι κάτι διαφορετικό. Εκεί ναι το παιχνίδι παίζεται με άλλους όρους, έχει να κάνει με την έννοια του break on through ενός Morrison αν με καταλαβαίνεις. Δεν συγκρίνω βέβαια τους δύο καλλιτέχνες. Υπάρχουν όμως κάποιες ομοιότητες , όσον αφορά την αυτοκαταστροφή και την άγνοια κινδύνου με την οποία διαχειρίστηκαν τις ζωές τους σαν άτομα.
 
Τα παιδιά που τραβάνε το καθένα το προσωπικό τους ζόρι με κοινό παρονομαστή τα ναρκωτικά, είναι τα "άγνωστα" παιδιά κατά το "Ο άγνωστος στρατιώτης". Υπάρχουν και οι γνωστοί, τι να γίνει...

[kyriakos_t]

φιλε για ποιον ρυθμο-ειδος προοριζεις το κομματι ? ρωταω γιατι πρεπει να ξερουμε την ροη του κομματιου......αλλιως θα διαβαζουμε απλα του στοιχους χωρις να δινουμε ζωντανια στις στροφες

[MACMISIAS]

φιλε για ποιον ρυθμο-ειδος προοριζεις το κομματι ? ρωταω γιατι πρεπει να ξερουμε την ροη του κομματιου......αλλιως θα διαβαζουμε απλα του στοιχους χωρις να δινουμε ζωντανια στις στροφες

Το κομμάτι το έχω ήδη μελοποιήσει. Είναι κι αυτό παλιομοδίτικο ( τα juke box βλέπεις), τα κουπλέ σε ένα στυλ χορευτικού pop του 60 (αυτό που λέγαν τότε shake ) μαζί με κάποιες λίγες soul πινελιές και το ρεφρενάκι σε ένα πιο classic rock γύρισμα . Ορίστε ένα δείγμα αυτού που σου λέω

http://www.youtube.com/watch?v=IPj2zCSrkoU

στο πολύ... περίπου  . Όταν θα ετοιμαστεί από τη μπάντα κάποια στιγμή, θα το βγάλω να το ακούσετε.