Ξανά

[ivikos]

Ξανά στο γκέτο
 των ψυχών, που καίνε ζήλειες,
και που τα Βαχ! στρατοπεδεύουν σε κελιά,
πάλι στο πέτο
 άνθος μωβ…μα από τις γρίλιες
 δυο σιλουέτες ανταλλάσουνε φιλιά.
Ξανά στη ρότα,
να βρεθούνε τα χωριά σου,
που υφαίνουν κόρες, μιαν αγάπη θαλασσιά.
Πάλι με νότα
 θα τον κάψεις…και το «γεια σου»….
που θα την παίζουνε νυχτιές σε μαγαζιά!!!

 (Ρ)Κι ενώ θα ρίχνεις στον καιρό το πρώτο βόλι
 θα εμφανίζεται μπροστά του η άδεια πόλη…
Κι ενώ θα λες: « έχω τον έρωτα υφάνει»
θα ταξιδεύεις σε άλλη γη…και θα σε χάνει!!!!

Ξανά με φόρα
 στ’ αετώματα του Νότου
 θα στήνει αγάλματα, να φαίνεται ο φονιάς…
θα λέει για ώρα
 το φριχτό παράπονό του,
που του ‘χεις στήσει τις θηλιές της λησμονιάς….
Κι ενώ θα λήγει
 των Πρωτόπλαστων η πράξη
 και οι συγνώμες τώρα πια δεν θα ωφελούν
 ξανά κολίγοι
 που στρατούς είχατε φτιάξει
 γι αγάπης μάχες, το πρωϊ θα τον…πουλούν…..