Το Στέκι των Κιθαρωδών
Καλλιτεχνικές μας δημιουργίες => Δικοί μας στίχοι και ποιήματα => Μήνυμα ξεκίνησε από: ivikos στις 10/10/16, 08:38
-
Κάποιο δέντρο λύγισε απ’ την Τραμουντάνα
«Είναι πια για λύπηση» φώναζε η γιαγιά
τα κλαδιά στον ίσκιο του είχαν γίνει ντάνα…..
άλλο στέκι ψάχνουνε νάβρουν τα παιδιά
Θε μου πως χαιρότανε ένα χαμομήλι
που πριν λίγο «το παιζε», φίλος του θερμός
«Μαδημένε κόκορα» του ‘λεγε το δείλι
«κρίμα που δεν σου ‘πεσε όλος ο κορμός»
«Αχ! πρέπει να ντρέπεσαι» του ‘πε το δεντράκι
«που μου ρίχνεις πρόστυχη, κι ύπουλη βολή
Πες μου πότε …το ‘παιξα…. είρωνας κι αντράκι
τότε που για ρόφημα, σ’ έκοβαν πολλοί»
Κάποιο δέντρο λύγισε στη θεομηνία
κεραυνοί το χτύπαγαν, να τους φοβηθείς.
Τότε το χαμόμηλο του ‘πε με μανία:
«Έπρεπε βρε γίγαντα να ξεριζωθείς!!!!!»
5/09/2016