Μηνύματα

1

Άνθρωπος και ζωή / Απ: Μαρτυρες του Ιεχωβα

« στις: 29/01/09, 23:48 »

Συγνώμη για την καθυστέρηση freemind.

Όπως έγραψα στο προηγούμενο post, ο Κάρολος Τ. Ρώσσελ είχε πειστεί ότι η αόρατη παρουσία του Χριστού είχε αρχίσει το 1874.  Τότε, οι Μάρτυρες του Ιεχωβά βασιζόμενοι στο συλλογισμό ότι γεγονότα του πρώτου αιώνα μπορεί να αντιστοιχούσαν με παράλληλα συναφών γεγονότων μεταγενέστερης περιόδου, συμπέραναν επίσης ότι, αν το βάφτισμα και το χρίσμα του Ιησού το φθινόπωρο του 29 Κ.Χ. είχαν το παράλληλό τους στην έναρξη μιας αόρατης παρουσίας το 1874, τότε η είσοδός του στην Ιερουσαλήμ ως Βασιλιά την άνοιξη του 33 Κ.Χ. θα προσδιόριζε την άνοιξη του 1878 ως τον καιρό κατά τον οποίο θα αναλάμβανε εξουσία ως ουράνιος Βασιλιάς. Νόμιζαν επίσης ότι εκείνον τον καιρό θα λάβαιναν την ουράνια ανταμοιβή τους. Αυτό ασφαλώς δεν συνέβη.

Στη διάλεξη «Εκατομμύρια που Ζουν Τώρα Δεν θα Πεθάνουν Ποτέ», την οποία εκφώνησε ο Ι. Φ. Ρόδερφορντ στις 21 Μαρτίου 1920, στράφηκε η προσοχή στο έτος 1925. Ο υπολογισμός βασίστηκε στα Ιωβηλαία έτη (Ιωβηλαίο=50ο έτος) και σχετιζόταν με την χρονολογία της εισόδου του αρχαίου λαού του Θεού στην Υποσχεμένη Γη. Αν και είχαν κάνει λάθος, οι Μάρτυρες του Ιεχωβά μετέδιδαν με ζήλο αυτή την προοπτική σε άλλους.

Αργότερα, από το 1935 ως το 1944, μια επανεξέταση της γενικής διάταξης της Βιβλικής χρονολόγησης αποκάλυψε ότι η κακή μετάφραση των εδαφίων Πράξεις 13:19, 20 στη Μετάφραση Βασιλέως Ιακώβου, σε συνδυασμό με ορισμένους άλλους παράγοντες, είχε προκαλέσει λάθος ενός και πλέον αιώνα στη χρονολόγηση. Αυτό οδήγησε αργότερα στη σκέψη—που άλλοτε αναφερόταν ως πιθανότητα και άλλοτε πιο κατηγορηματικά—ότι, εφόσον η έβδομη χιλιετία της ανθρώπινης ιστορίας θα άρχιζε το 1975, τα γεγονότα που σχετίζονται με την έναρξη της Χιλιετούς Βασιλείας του Χριστού μπορεί να άρχιζαν να λαβαίνουν χώρα τότε.

Τέτοιου είδους προσδοκίες που είχαν οι Μάρτυρες του Ιεχωβά οδήγησαν σε σοβαρές απογοητεύσεις.
Για παράδειγμα, μετά το 1925, ο αριθμός των παρόντων στις συναθροίσεις τους έπεσε ραγδαία σε μερικές εκκλησίες της Γαλλίας και της Ελβετίας. Και πάλι, το 1975, υπήρξε απογοήτευση όταν δεν πραγματοποιήθηκαν οι προσδοκίες τους.

Αυτά είναι πράγματα που είναι γνωστά στους Μάρτυρες του Ιεχωβά.

Παρότι πολλοί έχουν χρησιμοποιήσει αυτά τα γεγονότα για να τους γελοιοποιήσουν, στην πραγματικότητα οι προσδοκίες τους είχαν τις ρίζες τους στην έντονη επιθυμία που είχαν να δουν την εκπλήρωση των υποσχέσεων του Θεού.

Αυτές οι εσφαλμένες προσδοκίες καθώς και οι αλλαγές με το πέρασμα του χρόνου στις κατανοήσεις των Μαρτύρων πάνω σε βιβλικές διδασκαλίες, εξηγούνται όταν διαβάσει κανείς για το σύγχρονο ξεκίνημά τους. Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά δεν αποτελούν παρακλάδι κάποιας θρησκείας. Δεν είναι ομάδα που αποσκίρτησε από κάποιο άλλο θρησκευτικό δόγμα, παίρνοντας μαζί και τις πεποιθήσεις εκείνου του δόγματος. Είναι άνθρωποι άρχισαν να μελετούν το Λόγο του Θεού, την Αγία Γραφή, και έβλεπαν σταδιακά να έρχονται στο φως διδασκαλίες που ήταν κρυμμένες από μερικές εκκλησίες του Χριστιανικού κόσμου. Καθώς τις μάθαιναν άρχισαν να τις συνδυάζουν με όσα ήδη γνώριζαν, αλλά εφόσον δεν είχαν τη πλήρη εικόνα της Αγίας Γραφής, οδηγούνταν σε εσφαλμένα συμπεράσματα.

Εντούτοις, από την αρχή προσπαθούσαν να είναι δραστήριοι στο να μιλούν για αυτά που έχουν μάθει από την Αγία Γραφή, διότι ακολουθούσαν και ακολουθούν τη γραφική συμβουλή του Χριστού: «Αυτό που σας λέω στο σκοτάδι, πείτε το στο φως· και αυτό που ακούτε να λέγεται ψιθυριστά, κηρύξτε το από τις ταράτσες» (Ματθαίος 10:27)
Η Γραφή λέει με ποιο τρόπο οι Χριστιανοί του 1ου αιώνα εφάρμοσαν αυτά τα λόγια: «Και κάθε ημέρα στο ναό και από σπίτι σε σπίτι συνέχισαν αδιάκοπα να διδάσκουν και να διακηρύττουν τα καλά νέα για τον Χριστό, τον Ιησού». (Πράξεις 5:42)

Το ίδιο κάνουν και οι Μάρτυρες του Ιεχωβά.
Παρότι δεν γνωρίζουν το πότε, είναι πεπεισμένοι ότι η εκπλήρωση των υποσχέσεων του Θεού είναι κοντά.

Ενώ εκατομμύρια άνθρωποι προσεύχονται καθημερινά από συνήθεια «Ελθέτω η βασιλεία σου», λέγοντας το Πάτερ Ημών, οι Μάρτυρες ερευνούν τις Γραφές για να δουν τι αλλαγές πρόκειται να φέρει αυτή η βασιλεία, και βλέπουν αυτή τη βασιλεία ως τη μόνη ελπίδα για τη σωτηρία της ανθρωπότητας. Αυτό προσπαθούν να σας πουν όταν έρχονται στις πόρτες σας ή όταν σας βρίσκουν στο δρόμο.

Σχετικά με αυτό, σας παραθέτω τι ειπώθηκε σε μια συνδιάσκεψη θρησκευτικών ηγετών στην Ισπανία: «Ίσως [οι εκκλησίες] έχουν παραμελήσει υπερβολικά αυτό που σαφώς αποτελεί τη μεγαλύτερη απασχόληση των Μαρτύρων—τις οικιακές επισκέψεις, πράγμα που προέρχεται από την αποστολική μεθοδολογία της πρώτης εκκλησίας. Ενώ οι εκκλησίες, όχι σε λίγες περιπτώσεις, περιορίζονται στο να χτίζουν τους ναούς τους, να χτυπάνε τις καμπάνες τους για να ελκύουν τους ανθρώπους και να κηρύττουν μέσα στους τόπους λατρείας τους, [οι Μάρτυρες] ακολουθούν την αποστολική μέθοδο να πηγαίνουν από σπίτι σε σπίτι και να επωφελούνται από κάθε ευκαιρία για να δώσουν μαρτυρία».—El Catolicismo (Ο Καθολικισμός), Μπογκοτά της Κολομβίας, 14 Σεπτεμβρίου 1975, σ. 14.

Ενώ, όπως έγραψα νωρίτερα, όλα ξεκίνησαν από μια μικρή ομάδα που μελετούσε την Αγία Γραφή, σήμερα οι Μάρτυρες του Ιεχωβά αριθμούν λίγο παραπάνω από 7.000.000 μέλη σε 235 χώρες στον κόσμο. Όλοι τους είναι ενεργοί στο να μιλούν στους άλλους για αυτά που γνωρίζουν για τη βασιλεία του Θεού.

2

Άνθρωπος και ζωή / Απ: Μαρτυρες του Ιεχωβα

« στις: 08/12/08, 12:32 »

Αυτό ήταν το πρώτο κομμάτι. Ακολουθεί και δεύτερο. Αυτά που έγραψα ήταν απαραίτητα για να καταλάβεις τα παρακάτω.

3

Άνθρωπος και ζωή / Απ: Μαρτυρες του Ιεχωβα

« στις: 08/12/08, 11:58 »

Παρακάτω αναφέρω γεγονότα που αφορούν στο ξεκίνημα της σύγχρονης ιστορίας των Μαρτύρων του Ιεχωβά. Έτσι θα απαντηθούν τα ερωτήματα που έθεσε ο Freemind, καθώς και άλλες απορίες που ίσως έχετε.

Για λόγους συντομίας, αναφέρω τα πιο βασικά γεγονότα, γι’ αυτό αν θεωρείτε ότι δε μπορείτε να καταλάβετε κάτι ή αν έχετε οποιεσδήποτε απορίες γράψτε τις και θα απαντήσω.

Λοιπόν,

Ο Κάρολος Τέηζ Ρώσσελ γεννήθηκε στο Αλεγκένι της Πενσυλβανίας των Η.Π.Α. το 1952. Ενώ ανατράφηκε ως Πρεσβυτεριανός, τελικά έγινε μέλος της Κογκρεγκασιοναλιστικής Εκκλησίας επειδή προτιμούσε τις απόψεις της.

Στα εφηβικά του χρόνια συνεργαζόταν με τον πατέρα του στο κατάστημά τους με αντρικά ενδύματα, το οποίο αποτελούσε ακμάζουσα επιχείρηση. Επέκτεινε αρκετά την επιχείρηση και διηύθυνε  μόνος του αρκετά καταστήματα.

Ενώ στον επιχειρηματικό τομέα τα πράγματα πήγαιναν καλά, από πνευματική άποψη ήταν πολύ προβληματισμένος. Παρότι πίστευε με ειλικρίνεια στα δόγματα που διδάχτηκε από τους γονείς του, τον ενοχλούσαν οι διδασκαλίες της αιώνιας τιμωρίας στην κόλαση και του προκαθορισμού. Πίστευε ότι ένας Θεός που θα χρησιμοποιούσε τη δύναμή του για να δημιουργήσει ανθρώπινα όντα, τα οποία γνώριζε εκ των προτέρων ότι θα βασανίζονταν αιώνια και τα προόριζε γι’ αυτό, δεν μπορούσε να είναι ούτε σοφός ούτε και στοργικός. Οι αρχές του θα ήταν κατώτερες από τις αρχές των ανθρώπων. Εντούτοις, συνέχισε να πιστεύει στην ύπαρξη του Θεού. Ψάχνοντας για απαντήσεις, εξέτασε μερικές μεγάλες Ανατολικές θρησκείες, τις οποίες όμως βρήκε μη ικανοποιητικές.

Πλησιάζοντας διάφορους νεαρούς γνωστούς του, τους είπε την πρόθεσή του να μελετήσει την Αγία Γραφή. Σύντομα σχηματίστηκε μια μικρή ομάδα από περίπου 6 άτομα τα οποία μαζεύονταν κάθε εβδομάδα για συστηματική Γραφική μελέτη. Αυτό έγινε περίπου το 1870. Στα επόμενα 5 χρόνια, η θρησκευτική τους νοοτροπία άλλαξε ριζικά.

Καθώς ερευνούσαν τις Γραφές, πολλά πράγματα γίνονταν πιο σαφή για αυτούς. Διέκριναν τις Γραφικές αλήθειες σχετικά με το ότι η ανθρώπινη ψυχή πεθαίνει, καθώς και ότι η αθανασία ήταν ένα δώρο που θα το αποκτούσαν εκείνοι οι οποίοι γίνονταν συγκληρονόμοι με τον Χριστό στην ουράνια Βασιλεία του. (Ιεζ. 18:20· Ρωμ. 2:6, 7) Άρχισαν να κατανοούν τη δοξασία περί της λυτρωτικής θυσίας του Ιησού Χριστού και την ευκαιρία την οποία κατέστησε δυνατή αυτή η προμήθεια για το ανθρώπινο γένος. (Ματθ. 20:28) Αναγνώρισαν ότι, παρ’ όλο που ο Ιησούς πρωτοήρθε στη γη ως άνθρωπος με σάρκα, στην επάνοδό του θα ήταν αόρατα παρών ως πνευματικό πρόσωπο. (Ιωάν. 14:19) Επιπρόσθετα, έμαθαν ότι ο αντικειμενικός σκοπός της επανόδου του Ιησού ήταν, όχι να καταστρέψει τους πάντες, αλλά να ευλογήσει τις υπάκουες οικογένειες της γης. (Γαλ. 3 : 8 )

Θέλοντας να γνωστοποιήσει τις αλήθειες που διέκριναν, το 1873, ο Κ. Τ. Ρώσσελ έγραψε και εξέδωσε με δικά του έξοδα ένα βιβλιάριο με τίτλο «Ο Σκοπός και ο Τρόπος της Επανόδου του Κυρίου.» Εκδόθηκαν περίπου 50.000 αντίτυπα και είχε μεγάλη διάδοση.

Κάποιο πρωί του Ιανουαρίου του 1876, ο Ρώσσελ έλαβε  ένα αντίτυπο κάποιου θρησκευτικού περιοδικού που λεγόταν “Ο Κήρυξ της Πρωίας” (Herald of the Morning). Επρόκειτο για περιοδικό προσκείμενο στον Αντβεντισμό. Ο εκδότης, ο Νέλσον Μπάρμπουρ από το Ρότσεστερ της Νέας Υόρκης, πίστευε ότι ο αντικειμενικός σκοπός της επανόδου του Χριστού δεν ήταν να καταστρέψει τις οικογένειες της γης αλλά να τις ευλογήσει και ότι δεν θα ερχόταν με σάρκα αλλά ως πνεύμα. Αυτό ήταν σε αρμονία με τα όσα πίστευαν επί αρκετό καιρό ο Ρώσσελ και οι σύντροφοί του από το Αλεγκένι. Ο Μπάρμπουρ, όμως είχε την άποψη, από χρονολογικές προφητείες της Γραφής, ότι ο Χριστός ήταν ήδη παρών (αόρατα) και κατάφερε να πείσει τον Ρώσσελ ότι η αόρατη παρουσία του Χριστού είχε αρχίσει το 1874.

Πεπεισμένος ότι η αόρατη παρουσία του Χριστού είχε αρχίσει, ήταν αποφασισμένος να την κηρύξει στους άλλους. Σε ηλικία εικοσιπέντε χρόνων, το 1877, ο Ρώσσελ άρχισε να πουλάει τις μετοχές των επιχειρήσεων του και να ταξιδεύει από πόλη σε πόλη, δίνοντας ομιλίες σε δημόσιες συγκεντρώσεις, στους δρόμους και στους Προτεσταντικούς ναούς. Εξαιτίας αυτού του έργου, έγινε γνωστός σαν «Πάστορας» Ρώσσελ. Αποφάσισε να διαθέσει την περιουσία του στη διάδοση του έργου, να αφιερώσει τη ζωή του σ’ αυτό το σκοπό, να απαγορέψει την περιφορά δίσκων σε όλες τις συναθροίσεις και η συνέχιση του έργου να εξαρτάται από εθελοντικές συνεισφορές όταν θα εξαντλούνταν τα δικά του χρήματα.

Το 1879, ο Ρώσσελ άρχισε να εκδίδει ένα μηνιαίο περιοδικό που θα υποστήριζε τη διδασκαλία του λύτρου και θα διακήρυττε την παρουσία του Χριστού. Αυτό το περιοδικό ήταν Η Σκοπιά, η οποία εξακολουθεί να εκδίδεται από τους Μάρτυρες του Ιεχωβά εδώ και σχεδόν 130 χρόνια, χωρίς διακοπή.

Ο Κ. Τ. Ρώσσελ χρησιμοποίησε τη Σκοπιά και άλλα έντυπα προκειμένου να υπερασπιστεί τις Βιβλικές αλήθειες και να αντικρούσει ως ψεύτικες τις θρησκευτικές διδασκαλίες και ανθρώπινες φιλοσοφίες που έρχονταν σε αντίθεση με την Αγία Γραφή. Ωστόσο, δεν ισχυρίστηκε ότι ανακάλυψε καινούριες αλήθειες. Από τα τέλη του 18ου αιώνα, πολλοί κληρικοί και Βιβλικοί λόγιοι εξέθεταν ως ψεύτικες τις διδασκαλίες περί αθανασίας της ψυχής και περί αιώνιας τιμωρίας για τους πονηρούς. Όμως, εκείνον τον καιρό κανένας δεν έκανε περισσότερα από τον Κ. Τ. Ρώσσελ και τους συντρόφους του για να γνωστοποιήσει αυτές τις αλήθειες.

4

Άνθρωπος και ζωή / Απ: Μαρτυρες του Ιεχωβα

« στις: 19/11/08, 00:19 »

Επέστρεψα στο σπίτι μου και τώρα έχω πάλι σύνδεση. Αλλά απ' ότι βλέπω έχω πολύ διάβασμα... προχώρησε πολύ το topic.
Freemind θα σου απαντήσω στο επόμενο post μου.

5

Άνθρωπος και ζωή / Απ: Μαρτυρες του Ιεχωβα

« στις: 19/10/08, 17:49 »

Όπως σας είχα πει, δεν έχω πρόσβαση σε υπολογιστή και ιντερνετ αυτό τον καιρό. Σε ένα μήνα θα γυρίσω στο σπίτι μου και τότε θα μπορώ να συνεχίζω τη συζήτηση.
Συγνώμη για την καθυστέρηση, αλλά δε μπορώ να κάνω αλλιώς.
Τα ξαναλέμε...

6

Άνθρωπος και ζωή / Απ: Μαρτυρες του Ιεχωβα

« στις: 16/09/08, 10:23 »

Επειδή η πρόσβασή μου σε υπολογιστή και internet θα είναι πολύ περιοριορισμένη για ακόμη λίγες εβδομάδες, κάντε λίγη υπομονή παρακαλώ.
Όπως έχω πει, θα απαντήσω σε όλα.

7

Άνθρωπος και ζωή / Απ: Μαρτυρες του Ιεχωβα

« στις: 04/09/08, 12:32 »

Η Παναγια πως αναγνωριζεται απο τους Μαρτυρες;

Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά σέβονται τη Μαρία, τη μητέρα του Ιησού, την αναγνωρίζουν ως αγία, αλλά δεν της αποδίδουν λατρεία, δεν προσεύχονται σε αυτήν, ούτε και χρησιμοποιούν τη Μαρία ως μεσολαβήτρια στις προσευχές.

Οποιοσδήποτε δηλώνει χριστιανός πρέπει ασφαλώς να πιστεύει ότι η Μαρία ήταν παρθένα όταν γέννησε τον Χριστό.
Αλλά η Γραφή δεν υποστηρίζει την ιδέα ότι η Μαρία παρέμεινε παρθένα. Αντιθέτως, γίνονται αναφορές στα αδέλφια του Ιησού. Π.χ. Ματθαίος 13:55, 56

Σχετικά με τις προσευχές μας, ο Χριστός δίδαξε: «Εάν ζητήσητέ τι εν τω ονόματί μου, εγώ θέλω κάμει αυτό». (Ιωάννης 14:14) Ο απόστολος Παύλος είπε ότι ο μεσίτης μεταξύ Θεού και ανθρώπων είναι ένας, ο Ιησούς. (1 Τιμόθεο 2:5)

Επίσης, ο Χριστός μας δίδαξε να προσευχόμαστε προς τον Θεό, τον Πατέρα. (Ματθαίος 6:9) Στις γραφές, μόνο ο Δημιουργός αποκαλείται ως ο «ακούων προσευχήν». (Ψαλμός 65:2)

Άρα, οι προσευχές μας πρέπει να απευθύνονται στον Δημιουργό, στο όνομα του Ιησού.

δηλ. «παν ότιδηποτε πουλιεται από τον χασαπη να το τρωτε, χωρις να ελεγχετε στο παραμικρο την συνειδηση σας, το ιδιο και όταν σας προσκαλουν σε γευμα, να τρωτε καθετι που σας προσφερετε, εάν όμως σας πουν ότι το παρατιθεμενον γευμα είναι από ειδωλοθυτα, τοτε να μην τρωγετε όχι γιατι πειραζει την δικη σας συνειδηση αλλα την συνειδηση του αλλου», η εντολη αυτη δοθηκε απο τους χριστιανους αποστολους, με λιγα λογια και ειδωλοθυτα (=ζωα που προσφερονται θυσια στα ειδωλα) και κρεας με αιμα, τα παντα επιτρεπονται εις την τραπεζα, τού γάρ Κυρίου η γη και το πλήρωμα αυτής, η γη και το πληρωμα της γης (= οτι πληρει και γεμιζει τη γη) είναι του Κυριου, συνεπως και αυτό που τρωτε είναι του Κυριου, εν μακέλλω είναι το κρεοπωλειον, εξ ου και μακελιό, φιλομάκελλος είναι επιθετο του σκυλου, κυων φιλομάκελλος, δηλ. στον σκυλο αρεσει να κοβει βολτες και να στηνεται εξω από το χασαπειό. 

Πολλά άτομα προτού γίνουν Χριστιανοί συνήθιζαν να τρώνε κρέας που είχε προσφερθεί στα είδωλα (1 Κορινθίους 8:7)
Με αυτό τον τρόπο, γίνονται «κοινωνοί των δαιμονίων», όπως έγραψε ο Παύλος (1 Κορινθίους 10:20)
Οι απόστολοι εξέδωσαν μια επίσημη απαγόρευση το 49 μ.Χ., την οποία φρόντισαν να γνωστοποιήσουν στις Εκκλησίες.
Η απαγόρευση (την έχω γράψει κατ’ επανάληψη) ήταν η εξης: «Να απέχητε από ειδωλοθύτων και αίματος και πνικτού και πορνείας». (Πράξεις 15:29)
Έτσι οι πρώτοι Χριστιανοί προστατεύονταν από την ειδωλολατρία.

Από τις συμβουλές που έγραψε ο απόστολος Παύλος στην 1η επιστολή του προς τους Κορινθίους καταλαβαίνουμε ότι οι Χριστιανοί που ζούσαν στην παγανιστική Κόρινθο, ήρθαν αντιμέτωποι με μερικά ερωτήματα:
1. Θα μπορούσαν να μπαίνουν σ’ έναν ειδωλολατρικό ναό και να τρώνε κρέας, εφόσον το έκαναν αυτό χωρίς πρόθεση να τιμήσουν το είδωλο;
2. Θα υπήρχε αντίρρηση να αγοράσουν από το μάκελλον κρέατα τα οποία είχαν προηγουμένως προσφερθεί στα είδωλα;
3. Και τι θα έκανε ένας Χριστιανός όταν θα ήταν καλεσμένος και θα έτρωγε στο σπίτι κάποιου άλλου;

Κατ’ αρχάς, ο Παύλος τους είπε ότι δεν θα ήταν φρόνιμο για ένα Χριστιανό να πάει σ’ έναν ειδωλολατρικό ναό για να φάει κρέας (ακόμα κι αν αυτό δεν θα ήταν μέρος μιας ειδωλολατρικής τελετουργίας), γιατί έτσι θα μπορούσε να δώσει λανθασμένη εντύπωση σ’ αυτούς που ήταν πνευματικά ασθενείς και τον έβλεπαν. 1 Κορινθίους 8:1-13

Σχετικά με το δεύτερο ζήτημα, ο Παύλος έδειξε ότι εφόσον η τελετουργική προσφορά των κρεάτων στα είδωλα δεν προκαλούσε αλλαγή στο κρέας, οι Χριστιανοί θα μπορούσαν με καθαρή συνείδηση να αγοράσουν κρέας από μια αγορά η οποία έπαιρνε από θρησκευτικούς ναούς ένα μέρος από το κρέας που διέθετε. Αυτό το κρέας ήταν όπως και κάθε άλλο κρέας, κι έτσι ο Χριστιανός δεν βρισκόταν κάτω από την υποχρέωση να κάνει έρευνα σχετικά με την προέλευσή του. (1 Κορινθίους 10:25, 26: «Παν το πωλούμενον εν τω μακελλίω τρώγετε, μηδέν εξετάζοντες διά την συνείδησιν. Διότι του Κυρίου είναι η γη και το πλήρωμα αυτής».)

Επιπλέον, όταν ένα Χριστιανό θα τον προσκαλούσαν σε γεύμα δεν θα χρειαζόταν να ερευνήσει από πού προήλθε το κρέας, αλλά θα μπορούσε να το φάει με καθαρή συνείδηση. Ωστόσο, αν κάποιο άτομο που ήταν παρόν στο γεύμα έκανε την παρατήρηση ότι το κρέας ήταν «ειδωλόθυτον», τότε ο Χριστιανός δεν θα έπρεπε να το φάει για να μην κάνει τους άλλους να προσκόψουν.—1 Κορινθίους 10:25-29.

Αυτά είπε υπόψιν ο απόστολος Παύλος όταν έγραψε τις συγκεκριμένες συμβουλές προς τους Χριστιανούς στην Κόρινθο, και σε καμία περίπτωση τα λόγια του δεν αντιβαίνουν στις ήδη δοθείσες οδηγίες των αποστόλων.

Το ότι η απαγόρευση των αποστόλων δεν έπαυσε, το βλέπουμε στα λόγια του δοξασμένου Ιησού Χριστού προς τον Ιωάννη, σχετικά με τις Χριστιανικές εκκλησίες της Περγάμου και των Θυατείρων, στις οποίες υπήρχαν κάποιοι που δεν κρατήθηκαν καθαροί από τα ειδωλόθυτα.—Αποκάλυψις 2:12, 14, 18, 20.

8

Άνθρωπος και ζωή / Απ: Μαρτυρες του Ιεχωβα

« στις: 02/09/08, 21:22 »

Γενικά έχω καταλάβει ότι δεν υπάρχει τίποτε συγκεκριμένο ,εκτός από τις οδηγίες για τα ειδωλόθυτα στη Παλαιά Διαθήκη.

Η εντολή για τους Χριστιανούς είναι πολύ συγκεκριμένη: "Να απέχητε από ειδωλοθύτων και αίματος και πνικτού και πορνείας· από των οποίων φυλάττοντες εαυτούς θέλετε πράξει καλώς.—Πράξεις 15:29.
Η εντολή αυτή δόθηκε από τους Χριστιανούς αποστόλους.

Το βασικότερο για μένα είναι ότι και το αίμα ανήκει στον υλικό κόσμο και εκεί επιστρέφει με τον θάνατο.Οπότε το να του δίνουμε θεικές διαστάσεις ή να πιστεύουμε ότι είναι το μέσο που χρησιμοποιεί ο Θεός για να περνάει στον Άνθρωπο τη Χάρη Του είναι μάλλον αυθαίρετο και δεν έχει καμμία σοβαρή βάση.

Το να πιστεύουμε ότι το αίμα είναι το μέσο που χρησιμοποιεί ο Θεός για τη συγχώρηση αμαρτιών δεν είναι αυθαίρετο και έχει πολύ σοβαρή βάση.
Λευιτικό 17:11: Διότι η ζωή της σαρκός είναι εν τω αίματι και εγώ έδωκα αυτό εις εσάς, διά να κάμνητε εξιλέωσιν υπέρ των ψυχών σας επί του θυσιαστηρίου· διότι το αίμα τούτο κάμνει εξιλασμόν υπέρ της ψυχής.
Ματθαίος 26:28: Διότι τούτο είναι το αίμα μου το της καινής διαθήκης, το υπέρ πολλών εκχυνόμενον εις άφεσιν αμαρτιών.
Εφεσίους 1:7: «Δια του οποίου [Ιησού Χριστού] έχομεν την απολύτρωσιν δια του αίματος αυτού, την άφεσιν των αμαρτημάτων, κατά τον πλούτον της χάριτος αυτού».

Μετά να σου πω ότι νοιώθω πλέον ότι η κουβέντα έχει βαλτώσει.

Γιατί έχει βαλτώσει; Εθεσες ένα καινούριο ερώτημα σχετικά με το κρασί του αναμνηστικού δείπνου και το απάντησα.
Κατά τα άλλα, οι απόψεις σου είναι σεβαστές.

9

Άνθρωπος και ζωή / Απ: Απ: Μαρτυρες του Ιεχωβα

« στις: 02/09/08, 21:06 »

Εντάξει βρε Νίκο ,και η Παλαιά Διαθήκη μέσα στη Βίβλο είναι,ας μην επικεντρωθούμε τώρα εκεί.Δεν μου έχεις απαντήσει όμως για την Μετάληψη που είναι μέγα μυστήριο για την Χριστιανοσύνη.Πως μπορεί ο Χριστός να λέει έστω συμβολικά το "πιείτε αυτό είναι το αίμα μου",αν υπάρχει τόσο μεγάλη απαγόρευση για το αίμα.

Η απάντηση βρίσκεται στο λόγο για τον οποίο το αίμα θεωρείται τόσο ιερό.
Όπως έγραψα πρωτύτερα, ο Θεός αποφάσισε να ξεχωρίσει το αίμα ώστε να χρησιμοποιηθεί με έναν τρόπο που θα εξασφάλιζε την αιώνια ζωή μας, δηλαδή στη θυσία του Ιησού Χριστού.

Ο Χριστός δεν είπε στους μαθητές του απλώς «πιείτε αυτό είναι το αίμα μου», αλλά: «Πίετε εξ αυτού πάντες. Διότι τούτο είναι το αίμα μου το της καινής διαθήκης, το υπέρ πολλών εκχυνόμενον εις άφεσιν αμαρτιών».—Ματθαίος 26:28, 29.

Ο απόστολος Παύλος αντί να παραθέσει τα λόγια του Χριστού όπως τα κατέγραψε ο Ματθαίος, το διατύπωσε λίγο διαφορετικά, δηλαδή: «Τούτο το ποτήριον είναι η καινή διαθήκη εν τω αίματί μου».—1 Κορινθίους 11:25)

Συνεπώς, αυτό που περιείχε το ποτήρι αντιπροσώπευε το πολύτιμο αίμα του μέσω του οποίου επικυρώθηκε η καινή διαθήκη, στην οποία μεσίτευε ο Ιησούς Χριστός, φέρνοντας έτσι σε σχέση διαθήκης τους μαθητές του με τον Πατέρα του, όπως παλαιότερα ο Μωυσής μεσίτευσε στην Παλαιά Διαθήκη ή Διαθήκη του Νόμου, μεταξύ του Θεού και των απογόνων του Ιακώβ.

Με βάση αυτά που λες, θα έπρεπε να απαγορεύεται: Βγάζουν το αίμα από μέσα μας, το βάζουν σε μηχανήματα, του προσθέτουν χημικά, και στο τέλος το πετάνε στα σκουπίδια. Αν το αίμα είναι ιερό, τότε αυτό που γίνεται είναι ιεροσυλία.
Λιγότερο ανίερο φαίνεται όταν το βγάζουν για αιμοκάθαρση και το ξαναβάζουν μέσα, δεν πετιέται δηλαδή. Εκτός αν η απαγόρευση εξαρτάται από τον όγκο του αφαιρούμενου αίματος.

Εφόσον δεν υπάρχουν τόσο λεπτομερής οδηγίες στην Αγία Γραφή, ο καθένας πρέπει να χρησιμοποιήσει τη συνείδησή του για να αποφασίσει τι θα κάνει σε ορισμένες περιπτώσεις. Εάν κάποιος γνωρίζοντας τι λέει ο Λόγος του Θεού όσον αφορά το αίμα, αποφασίσει ότι το να υποβληθεί σε αιμοκάθαρση παραβιάζει τη συνείδησή του, είναι δικαίωμά του να την αρνηθεί. Στα θέματα που δε συγκρούονται τόσο άμεσα με την Αγία Γραφή ο καθένας πρέπει να ακολουθεί τη συνείδησή του.

Όμως το αίμα υπάρχει και μετά το ψήσιμο, αλλά σε άλλη μορφή. Δεν σας απασχολεί το αίμα κατά το σφαγή και την προετοιμασία του γεύματος; Μόνο η μορφή με την οποία θα εισέλθει στον οργανισμό από το στόμα;

Αυτό προφανώς το γνώριζε ο Θεός όταν θέσπισε την απαγόρευση για τη βρώση του αίματος. Οι απαιτήσεις του όμως περιορίζονται στο εξής:
"Και όστις άνθρωπος . . . κυνηγήση και πιάση ζώον ή πτηνόν, το οποίον τρώγεται, θέλει χύσει το αίμα αυτού και θέλει σκεπάσει αυτό με χώμα". (Λευιτικό 17:13)
Εδώ μάλιστα είναι ενδιαφέρον ότι ο Θεός δεν έδωσε συγκεκριμένες οδηγίες για το πόσο χρόνο έπρεπε να στραγγιχτεί το αίμα από το ζώο. Αυτό επαφιόταν στη συνείδηση του καθενός.

10

Άνθρωπος και ζωή / Απ: Μαρτυρες του Ιεχωβα

« στις: 28/08/08, 13:47 »

Να υποθέσω επίσης ότι απαγορεύεται η λήψη αίματος για αιματολογικές εξετάσεις;

Όχι. Τέτοιες διαδικασίες ή εξετάσεις που περιλαμβάνουν το αίμα του ίδιου του ατόμου δεν συγκρούονται τόσο καθαρά με τις δηλωμένες αρχές του Θεού.

Δηλαδή όλοι οι αληθινοί χριστιανοί πρέπει να είναι χορτοφάγοι; ή να ψήνουν το κρέας καλά για να μην φαίνεται το αίμα;

Η παραχώρηση του Θεού περί της βρώσης κρέατος δεν άλλαξε. Δεν υπάρχει εντολή που να λέει ότι οι Χριστιανοί πρέπει να γίνουν χορτοφάγοι.
Αλλά σε κάθε περίπτωση η τροφή δεν πρέπει να πρέπει να έχει αίμα. (Στράγγιγμα και ψήσιμο, σε λογικά πλαίσια)

Διακρίνω και μια εμμονή στη Παλαιά Διαθήκη ,η οποία φυσικά και είναι μέρος της Βίβλου αλλά ήτανε ο παλιός κόσμος,τον οποίο άλλαξε κατά πολύ ο Ιησούς με την έλευσή του.Πολλά πράγματα από την Π.Δ έχουνε καθαρά ιστορική αξία.Αρχίζω να καταλαβαίνω ότι οι μάρτυρες του ιεχωβά ,είναι πιο κοντά στην εβραική θρησκεία παρά στον Χριστιανισμό.

Παρέθεσα από την Παλαιά Διαθήκη διότι έγραψες:

Και υπενθυμίζω.Ας μην το συγχέουμε με τις θυσίες των πρώτων χριστιανών κατά τους διωγμούς.

...οπότε έγραψα περιστατικά από την Παλαιά Διαθήκη.
Επίσης, και τα τρία παραδείγματα που ανέφερες εσύ (Αβραάμ, Ιώβ, Ιωνάς) ήταν από την Παλαιά Διαθήκη.

Νομίζω ότι έχω χρησιμοποιήσει τόσο πολύ την Καινή Διαθήκη στα post μου ώστε δεν έχεις λόγο να λες κάτι τέτοιο.

11

Άνθρωπος και ζωή / Απ: Μαρτυρες του Ιεχωβα

« στις: 28/08/08, 13:07 »

Αυτα ισχύουν?
...

Η διατύπωση είναι εντελώς προπαγανδιστική και υπάρχουν μερικά κατάφωρα ψέμματα.

Επίσης δεν μας αποκαλεί Μάρτυρες του Ιεχωβά ως ελάχιστη ένδειξη σεβασμού.

Έχει όμως αρκετές αλήθειες όσον αφορά τις πεποιθήσεις μας. Τώρα έθεσες πολλά θέματα και οπωσδήποτε θα απαντηθούν και αυτά.

12

Άνθρωπος και ζωή / Απ: Μαρτυρες του Ιεχωβα

« στις: 28/08/08, 12:22 »

Μέρος της δοκιμασίας του Ιώβ ήταν να πεθάνουν τα δέκα παιδιά του και οι υπηρέτες του. (Ιώβ 1:13-19)

Επίσης, ο Ναβουθέ παρέμεινε πιστός στο Νόμο του Θεού περί μη μεταβίβασης της κληρονομιάς (Λευιτικό 25:23) και ως αποτέλεσμα λιθοβολήθηκε. (1 Βασιλεών 21:1-14)

Ο Ιωδαέ, ο γιος του Ζαχαρία, λιθοβολήθηκε και αυτός μετά από συνωμοσία. (2 Χρονικών 24:21)

Σχετικά με τον Αβραάμ, δε πρέπει να παραβλέψεις είναι το ΓΙΑΤΙ δέχτηκε να θυσιάσει το παιδί του.
Ο Παύλος λέει: «Αλλά αυτός θεώρησε ότι ο Θεός μπορούσε να τον εγείρει ακόμη και από τους νεκρούς· από όπου και τον έλαβε με παραβολικό τρόπο.» (Εβραίους 11:19)
Ο Αβραάμ είχε πίστη στη δύναμη του Θεού να αναστήσει τον Ισαάκ. Αυτή η πίστη δεν ήταν παράλογη. Ο Θεός είχε αποκαταστήσει θαυματουργικά τις αναπαραγωγικές δυνάμεις του καθώς και τις συζύγου του, και έτσι αυτοί απέκτησαν τον Ισαάκ. (Γένεσις 18:10-14· 21:1-3)

Ανέκαθεν οι υπηρέτες του Θεού είχαν πίστη στην ανάσταση. Θεωρούσαν μεν τη ζωή τους σημαντική, διότι επρόκειτο για δώρο από τον Θεό, αλλά γνώριζαν ότι έπρεπε να παραμείνουν πιστοί στο Θεό «διά να απολαύσωσι την αιώνιον ζωήν». (1 Τιμόθεο 6:19)

13

Άνθρωπος και ζωή / Απ: Μαρτυρες του Ιεχωβα

« στις: 27/08/08, 22:48 »

Για πρώτη φορά επέτρεψε στους ανθρώπους να τρώνε κρέας ζώων, αλλά έθεσε έναν περιορισμό: «Κρέας με την ψυχή του—το αίμα του—δεν πρέπει να φάτε». (Γένεσις 9:4)

Δεν έχω μελετήσει τις Γραφές, πες μου αν το γράφει έτσι ακριβώς ή αν παραλείπεται η λέξη ψυχή ή αίμα την οποία  πρόσθεσες ως ερμηνεία μετά.
Όπως και να'χει, η Παλαιά Διαθήκη, ως προγενέστερη του Χριστού, δεν αναφέρεται στο κήρυγμα Του.

Έτσι το γράφει ακριβώς.

Όσον αφορά τις θυσίες τώρα:

Οι θυσίες ζώων υπό το Μωσαϊκό Νόμο ήταν εξεικονιστικές. Όλες οι θυσίες υποδείκνυαν τον Ιησού Χριστό και τη θυσία του ή τα οφέλη που απορρέουν από εκείνη τη θυσία.
Στα εδάφια που παρέθεσα, ο απόστολος Παύλος εξηγεί ότι το αίμα του Χριστού ήταν απαραίτητο προκειμένου να υπάρξει συγχώρηση στα μάτια του Θεού.
Μέχρι, όμως, να έρθει ο Χριστός, ο Θεός φρόντισε υπό το Μωσαϊκό Νόμο να υπάρχει ένα ολόκληρο σύστημα θυσιών, το οποίο θα συμβόλιζε ολόκληρη τη διευθέτηση της θυσίας του Χριστού.

Με αυτό τον τρόπο, "ο Νόμος έγινε ο παιδαγωγός μας που οδήγησε στον Χριστό". (Γαλάτας 3:24).
Τι σημαίνει αυτό;
Το ότι κάποιος έπρεπε να κάνει θυσίες προκειμένου να εξιλεωθεί στα μάτια του Θεού, αυτό τον έκανε να συναισθάνεται την αμαρτωλότητά του και την ανάγκη για έναν Λυτρωτή. Ο Λυτρωτής αυτός ήταν ο Χριστός. Δίνοντας τη ζωή του απολύτρωσε μια για πάντα την ανθρωπότητα.
Όποιος ασκεί πίστη στην αξία της λυτρωτικής θυσίας του Ιησού Χριστού μπορεί να απολαμβάνει καθαρή συνείδηση ενώπιον του Θεού, διότι ο Θεός τον συγχωρεί με βάση τη πίστη σε αυτή τη θυσία.

Θυσιάζοντας το αναμάρτητο σώμα του, ο Χριστός εκπλήρωσε αυτό που εξεικόνιζε ο Μωσαϊκός Νόμος και έτσι πλέον οι θυσίες ζώων έπαψαν να είναι απαίτηση για όποιον θελει να λάβει το έλεος του Θεού.

Υπό αυτό το πρίσμα μπορείς να καταλάβεις όλα τα εδάφια που παρέθεσα.

Αν θελήσουμε να ερμηνεύσουμε τα πάντα κατά το δοκούν, μπορούμε να ισχυριστούμε επίσης ότι αν κοπούμε ή μας μαχαιρώσουν δεν θα πρέπει να σταματήσουμε την αιμορραγία, αφού "ήταν μοιραίο να γίνει" ήταν "θέλημα Θεού", και το αίμα μας θα τρέξει για καλό σκοπό, για την εξιλέωση. Δεν αναφέρεται πουθενά ότι πρέπει να σταματάμε τις αιμορραγίες.
Επίσης, ίχνη αίματος πιθανόν να εισέλθουν και από το δέρμα μας, άρα μπορούμε να υποθέσουμε ότι απαγορεύεται να αγγίζουμε πληγή ή το αίμα που έτρεξε (τουλάχιστον όχι κάποιου άλλου), δηλαδή δεν πρέπει να γίνουμε χειρούργοι/γιατροί/νοσοκόμοι ούτε καν να προσφέρουμε τις πρώτες βοήθειες στον συνάνθρωπό μας... Εκτός ίσως αν φοράμε γάντια, αλλά αυτό δεν αναφέρεται στις Γραφές...

Κατ' αρχάς δεν υπάρχει λόγος να πιστεύουμε ότι το να κοπούμε ήταν θέλημα Θεού. Επίσης, ο Θεός δεν απαίτησε από κανέναν άνθρωπο να χύσει το αίμα του για να εξιλεώσει είτε κάποιον άλλο, είτε τον εαυτό του. Άλλωστε όπως εξηγούν οι Γραφές ακόμη και οι θυσίες ζώων έχουν καταργηθεί πλέον.
Επίσης ο καλός Σαμαρείτης δεν κατηγορήθηκε για το ότι περιποιήθηκε τα τραύματα του άνδρα που έπεσε θύμα ληστών.
Εξάλλου, ο Λουκάς, συγγραφέας του ομώνυμου ευαγγελίου και του βιβλίου των Πράξεων των Αποστόλων, πιστός σύντροφος του αποστόλου Παύλου, ήταν γιατρός. (Κολοσσαείς 4:14)

Η εκδίκηση είναι δικαίωμα; είναι θεμιτή; Αυτό δίδαξε ο Χριστός; Με την εκδίκηση δεν "τελειώνει το ζήτημα", αλλά δημιουργείται βεντέτα.

Όταν θέσπισε το Μωσαϊκό Νόμο ο Θεός έδειξε ότι αναγνώριζε το δικαίωμα που είχε ο πλησιέστερος συγγενής του θύματος να θανατώσει τον ανθρωποκτόνο σε περίπτωση που τον συναντούσε. (Αριθμοί 35:19: "Ο εκδικητής του αίματος είναι αυτός που θα θανατώσει το δολοφόνο")

Με το θάνατό του ο Χριστός κατήργησε το Μωσαϊκό Νόμο. Οι Χριστιανοί τώρα έχουν την εντολή: "Να μην ανταποδίδετε κακό αντί κακού σε κανέναν". (Ρωμαίους 12:17)

Υπαρχουν και ανοιχτα ερωτηματα:
1) Η μανια της εσχατολογικης προβλεψης των Ρωσσελ και Ραδεφορντ ( μαλιστα ο δευτερος αλλαξε και την ημερομηνια με...αποτυχια ).
2) Αυτο περι "Αντιρρησιων" στο οποιο αναφερονται μεν τα ονοματα αυτων που εκτελεστηκαν, ομως δεν αναφερει πουθενα εαν ηταν Ιεχωβαδες, Οποτε δημιουργειται το ευλογο ερωτημα, εαν η αιρεση των Μαρτυρων φυλαει τα ονοματα των πιστων της.
3) Ποσο ευκολο ειναι να αποχωρησει κανεις απο την αιρεση, χωρις να υποστει συνεπειες απο τους υπολοιπους πιστους.

Είναι κι άλλα. Όπως έχω πει θα απαντήσω σε όλα.MACMISIAS, η εντολή του Θεού σχετικά με το αίμα δεν είναι καθόλου σκληρή.
Κάθε εντολή του Θεού είναι για το καλό μας. Απλώς, μερικές φορές αυτό δεν είναι προφανές.

Οι κίνδυνοι από μολυσμένο αίμα είναι υπαρκτοί. Μέχρι και ο Πάπας Ιωάννης Παύλος Β΄ προσβλήθηκε από μια χρόνια ιώδη μόλυνση λόγω από μολυσμένου αίματος.
Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά έχουν επιτροπές σε κάθε χώρα και στην Ελλάδα, που αναλαμβάνουν να βρουν συνεργατικούς γιατρούς για θεραπείες χωρίς τη χρήση αίματος.

Πολλοί Μάρτυρες του Ιεχωβά έχουν σωθεί επειδή δε χρησιμοποίησαν αίμα όταν χρειάστηκε να εγχειριστούν.
Απλώς στην Ελλάδα η χρήση αίματος είναι η εύκολη λύση για πολλούς γιατρούς. Είτε το πιστεύεις είτε όχι οι Μάρτυρες του Ιεχωβά απολαμβάνουν την καλύτερη ιατρική περίθαλψη λόγω της άρνησής τους στην μετάγγιση αίματος.

Υπαρχουν και ανοιχτα ερωτηματα:
Αυτο περι "Αντιρρησιων" στο οποιο αναφερονται μεν τα ονοματα αυτων που εκτελεστηκαν, ομως δεν αναφερει πουθενα εαν ηταν Ιεχωβαδες, Οποτε δημιουργειται το ευλογο ερωτημα, εαν η αιρεση των Μαρτυρων φυλαει τα ονοματα των πιστων της.

Είναι δεδομένο ότι πρόκειται για Μάρτυρες του Ιεχωβά.

Για τον Τσούκαρη, που αναφέρει ότι είναι ο πρώτος που εκτελέστηκε, έχει το δημοσίευμα της εφημερίδας ΒΗΜΑ 11-2-49 με τίτλο -Εξετελέσθη εις Λάρισαν "Μάρτυς του Ιεχωβά"-

Επίσης αποκαλεί Μάρτυρα του Ιεχωβά τον Βασίλη Καραφάτσα, τον οποίο βασάνιζαν μαζί με το θείο μου.

Πάρε το βιβλίο και θα δεις ότι πρόκειται για Μάρτυρες.

14

Άνθρωπος και ζωή / Απ: Μαρτυρες του Ιεχωβα

« στις: 26/08/08, 23:20 »

Όποιος χύσει αίμα ανθρώπου, από άνθρωπο θα χυθεί το αίμα του». (Γένεσις 9:5, 6)

Αυτό δεν προυποθέτει όμως έναν αέναο κύκλο ανθρώπων που θα σκοτώσουν και θα σκοτωθούν από άλους ανθρώπους??

Προφανώς εννοείται ότι κάποιος έχει το δικαίωμα να πάρει εκδίκηση για τον φόνο που έγινε και εκεί τελειώνει το ζήτημα.

15

Άνθρωπος και ζωή / Απ: Μαρτυρες του Ιεχωβα

« στις: 26/08/08, 23:13 »

η απορια λοιπον ηταν αν καποιος ιεχωβας ειχε στην εντατικη το παιδι του το οποιο ή χρειαζοταν μεταμοσχευση ή εστω μεταγγιση αιματος,θα προτιμουσε να παιθανει και ας ηξερε οτι το αιμα του μπορουσε να το σωσει;

Κατ' αρχάς άλλο μεταμόσχευση και άλλο μετάγγιση.

Όσον αφορά αυτό που ρώτησες, δεν θα ήταν υποκρισία από μέρους κάποιου να υποστηρίζει το πιστεύω του όταν τα πράγματα είναι καλά και ρόδινα, και να το αρνηθεί την κρίσιμη στιγμή;

Επίσης, να σκεφτείτε το εξής: Όλοι έχουμε ιδέες και ιδανικά. Κάποιος ίσως θα δεχόταν να πιάσει όπλο, να πολεμήσει και να θυσιάσει τη ζωή του επειδή πιστεύει ότι αυτό είναι το σωστό. Προφανώς η μητέρα και ο πατέρας κάποιου δεν θα τον εμποδίσουν να το κάνει γιατί πιστεύουν και αυτοί το ίδιο. Μήπως οι γονείς κάποιου θα είναι χαρούμενοι επειδή αυτός πέθανε από μια σφαίρα στο πεδίο της μάχης; Όχι βέβαια. Ούτε και ο ίδιος θα ήθελε να πεθάνει. Αλλά πέθανε για αυτό που πίστευε και αυτό είναι αποδεκτό και για πολλούς ηρωϊκό.

Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά, όπως και οι πρώτοι Χριστιανοί, είναι αποφασισμένοι να μη διαρρήξουν την ακεραιότητά τους παραβιάζοντας αυτό που πιστεύουν ότι είναι σωστό στα μάτια του Θεού. Αυτό είναι το πιστεύω τους. "Η πίστη χωρίς έργα είναι νεκρή". (Ιακώβου  2:26)

16

Άνθρωπος και ζωή / Απ: Μαρτυρες του Ιεχωβα

« στις: 26/08/08, 22:46 »

Όπως λέει και το εδ. Αποκάλυψη 12:9, ο Σατανάς είναι "ο πλανών την οικουμένην όλην". Ο Χριστός τον αποκάλεσε "άρχοντα του κόσμου" (Ιωάννης 12:31)

Πράγματι το εδάφιο Ιωάννης 12:31 μιλάει για τον άρχοντα αυτού του κόσμου. Παρότι αυτή η λέξη έλλειπε από τα γραφόμενά μου, είχα ήδη παραθέσει το εδ. Αποκάλυψη 12:9, που έλεγε ότι ο Σατανάς είναι "ο πλανών την οικουμένην όλην", δηλαδή την γη, και είναι προφανές ότι ουδεμία πρόθεση είχα να αναδείξω τον Διάβολο σε Υπέρτατο Κυρίαρχο του Σύμπαντος.

Αυτό για τον Μ.Κωνσταντίνο το αναφέρει η εγκυκλοπαίδεια Υδρία. Από τη βιογραφία του, που έγραψε ο Ευσέβιος Καισαρείας.

17

Άνθρωπος και ζωή / Απ: Μαρτυρες του Ιεχωβα

« στις: 26/08/08, 11:17 »

Γιατί;
Δεν είμαι ειδικός σε θέματα υγείας αλλά υπάρχει η περιτοναϊκή αιμοκάθαρση που καθαρίζει το αίμα μέσα στο σώμα.
Και ασφαλώς υπάρχει και η μεταμόσχευση νεφρού.

Τονίζω και πάλι ότι δεν είμαι ειδικός σε θέματα υγείας.

18

Άνθρωπος και ζωή / Απ: Μαρτυρες του Ιεχωβα

« στις: 26/08/08, 10:58 »

Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά και το Ζήτημα του Αίματος (...συνέχεια)

Με βάση όλα αυτά, όταν ανάμεσα στους πρώτους Χριστιανούς ανέκυψε το ζήτημα του αν πρέπει να τηρεί κανείς το Μωσαϊκό Νόμο όταν γινόταν Χριστιανός, έγινε μια σύσκεψη το 49 μ.Χ. η οποία ασφαλώς περιλάμβανε και τους αποστόλους του Χριστού.

Η απόφαση που πάρθηκε ήταν η εξής:
«Να απέχετε από πράγματα θυσιασμένα σε είδωλα και από αίμα και από πνιχτά και από πορνεία». Πράξεις 15:29.
Η αποχή από το αίμα τέθηκε στο ίδιο υψηλό ηθικό επίπεδο με την πορνεία και την ειδωλολατρία.

Πώς κατανοούσαν οι πρώτοι Χριστιανοί αυτά τα λόγια;

Ο Ευσέβιος, ένας συγγραφέας του τρίτου αιώνα ο οποίος θεωρείται ως ο «πατέρας της Εκκλησιαστικής ιστορίας», αφηγείται τι συνέβη στη Λυών (στη σημερινή Γαλλία) το έτος 177 μ.Χ. Οι θρησκευτικοί εχθροί κατηγόρησαν ψεύτικα τους Χριστιανούς ότι έτρωγαν βρέφη. Στη διάρκεια του βασανισμού και της εκτέλεσης μερικών Χριστιανών, ένα κορίτσι που λεγόταν Βιβλιάς απάντησε στην ψεύτικη κατηγορία λέγοντας: «Πώς μπορούμε να φάμε βρέφη—εμείς, που θεωρούμε παράνομο το να φάμε αίμα ζώων».

Η Πενθέκτη Σύνοδος που συνήλθε το 692 μ.Χ. στην Κωνσταντινούπολη δήλωσε: «Η αγία Γραφή μάς προστάζει να απέχουμε από αίμα, από πνικτά και από πορνεία. . . . Οποιοσδήποτε στο εξής τολμήσει να φάει με οποιονδήποτε τρόπο το αίμα ζώου, αν είναι κληρικός, να καθαιρεθεί· αν είναι λαϊκός, να αφοριστεί».

Στους Βιβλικούς χρόνους ο νόμος του Θεού είχε ιδιαίτερη εφαρμογή στη βρώση αίματος ως τροφής. Ασφαλώς, τότε το αίμα δεν χορηγούνταν ενδοφλέβια. Αλλά, ενώ η Αγία Γραφή δεν εξέταζε άμεσα τις σύγχρονες ιατρικές μεθόδους που σχετίζονται με το αίμα, στην πραγματικότητα περιέχει αρχές οι οποίες προνοούν γι’ αυτές και τις περιλαμβάνουν.

Δηλαδή, η εντολή του εδ. Πράξεις 15:29 ήταν: «Να απέχετε από… αίμα».
Δεν αποκλείει μόνο τη χρήση αίματος ως τροφής. Επίσης, δε γίνεται κάποια διάκριση μεταξύ της λήψης αίματος από το στόμα και της λήψης του από τα αιμοφόρα αγγεία.

Άλλωστε ο τρόπος λήψης δεν έχει διαφορά. Αν ένας γιατρός πει σε έναν ασθενή να απέχει από το αλκοόλ, αυτό δε σημαίνει ότι ο ασθενής δε μπορεί να πιει, αλλά μπορεί να το βάλει στον οργανισμό του ενδοφλεβίως. Παρόμοια, η εντολή ότι οι Χριστιανοί πρέπει ‘να απέχουν από αίμα’ δεν περιορίζεται στην εκ του στόματος εισαγωγή αίματος στο σώμα.

Όσον αφορά το επιχείρημα ότι το αίμα δε χρησιμοποιούνταν ως φάρμακο εκείνη την εποχή, αυτό πολύ απλά δεν ισχύει.

Ο Πλίνιος (σύγχρονος των αποστόλων), που ασχολήθηκε με ζητήματα της φύσης, αναφέρει ότι το ανθρώπινο αίμα χρησιμοποιούνταν για τη θεραπεία της επιληψίας.
Πώς το έβλεπαν αυτό οι πρώτοι Χριστιανοί;

Ο Τερτυλλιανός έγραψε αργότερα: «Σκεφτείτε εκείνους οι οποίοι, με βουλιμία, παίρνουν το φρέσκο αίμα των εγκληματιών που σκοτώνονται στους αγώνες στην αρένα . . . για να θεραπεύσουν την επιληψία τους». Αυτούς τους αντιπαρέβαλε με τους Χριστιανούς, οι οποίοι «δεν έχουν ούτε αίμα ζώων στα γεύματά [τους] . . . Στις δίκες των Χριστιανών τούς προσφέρετε λουκάνικα γεμάτα με αίμα. Ξέρετε πολύ καλά, βέβαια, ότι [κάτι τέτοιο] είναι παράνομο γι’ αυτούς». (Tertullian, Apologetical Works, and Minucius Felix, Octavius, translated by Rudolph Arbesmann (1950), p. 33.)
Συνεπώς, οι πρώτοι Χριστιανοί προτιμούσαν να αντιμετωπίσουν το θάνατο, παρά να εισαγάγουν αίμα στο σώμα τους.

Παρόμοια, για τους Μάρτυρες του Ιεχωβά το ζήτημα του αίματος περιλαμβάνει τις πιο θεμελιώδεις αρχές στις οποίες αυτοί, ως Χριστιανοί, βασίζουν τη ζωή τους. Διακυβεύεται η σχέση τους με τον Δημιουργό και Θεό τους.

Μερικοί, που νοιάζονται μόνο για τα βραχυπρόθεσμα αποτελέσματα των αποφάσεων, μπορεί να αμφιβάλλουν αν η υπακοή στο νόμο του Θεού για το αίμα μπορεί να θεωρηθεί ‘ανταμειφτική’. Αλλά οι Μάρτυρες του Ιεχωβά είναι βέβαιοι ότι η υπακοή στις οδηγίες του Δημιουργού θα φέρει μόνιμο όφελος.

Οι πρώτοι Χριστιανοί είχαν το ίδιο φρόνημα. Η ιστορία δείχνει ότι η υπακοή τους στον Θεό μερικές φορές δοκιμαζόταν ως τα άκρα. Στη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία πιέζονταν να κάνουν ειδωλολατρικές πράξεις ή να εμπλακούν στην ανηθικότητα. Η άρνησή τους να ενδώσουν μπορούσε να καταλήξει στο να ριχτούν στη ρωμαϊκή αρένα για να κατασπαραχτούν από άγρια θηρία. Αλλά αυτοί οι Χριστιανοί έμειναν προσκολλημένοι στην πίστη τους, υπακούοντας στον Θεό.

Ασφαλώς, αυτό δε σημαίνει ότι οι Μάρτυρες του Ιεχωβά δεν ενδιαφέρονται για τη ζωή τους. Επιθυμούν να έχουν την καλύτερη μέθοδο θεραπείας.
Το ζήτημα των εναλλακτικών μεθόδων θεραπείας είναι από μόνο του πολύ μεγάλο, αλλά αν θέλετε θα γράψω και γι’ αυτό.
Θέλω να τονίσω, όμως, ότι οι εναλλακτικές μέθοδοι είναι πολύ πιο ασφαλείς σήμερα από τη μετάγγιση αίματος.

19

Άνθρωπος και ζωή / Απ: Μαρτυρες του Ιεχωβα

« στις: 26/08/08, 10:15 »

Ναι freemind. Όπως είπα θα απαντήσω σε όλα.

20

Άνθρωπος και ζωή / Απ: Μαρτυρες του Ιεχωβα

« στις: 26/08/08, 09:29 »

Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά και το Ζήτημα του Αίματος

Όπως θα δείτε παρακάτω, η Αγία Γραφή εκφράζει την άποψη ότι το αίμα είναι ιερό (ιερός=ξεχωρισμένος για έναν ειδικό σκοπό). Αυτό συμβαίνει διότι ο ίδιος ο Δημιουργός αποφάσισε να το χρησιμοποιήσει με έναν ιδιαίτερο τρόπο.
Προσπάθησα να γράψω με απέρριτο τρόπο. Είναι πολλά, αλλά αξίζει να το διαβάσετε διότι πρόκειται για ζήτημα ύψιστης σημασίας.

Θα παραθέσω τα εδάφια στην νεοελληνική, διότι μερικοί ίσως έχουν δυσκολία να καταλάβουν την καθαρεύουσα. Εάν το επιθυμείτε, ζητήστε μου να τα γράψω και στην καθαρεύουσα. Αλλά ούτως ή άλλως μπορείτε να τα διαβάσετε στη δική σας Αγία Γραφή.

Κατ’ αρχάς, από την αρχή της ανθρώπινης δημιουργίας κατέστη σαφές ότι το αίμα στα μάτια του Θεού συμβόλιζε την ίδια τη ζωή. Όταν ο Κάιν σκότωσε τον αδελφό του τον Άβελ, ο Θεός του είπε: «Το αίμα του αδελφού σου κραυγάζει προς εμένα από τη γη».(Γένεσις 4:10) Το αίμα του Άβελ που βρισκόταν στη γη αντιπροσώπευε τη ζωή του, η οποία είχε χαθεί πρόωρα με βάναυσο τρόπο, και κραύγαζε προς τον Θεό για εκδίκηση.

Περίπου 15 αιώνες αργότερα, μετά τον κατακλυσμό των ημερών του Νώε, η ανθρωπότητα είχε ένα νέο ξεκίνημα με οκτώ ανθρώπους: τον Νώε, τους 3 γιους του, και τις συζύγους τους. Όταν αυτοί οι 8 βγήκαν από την Κιβωτό, ο Θεός αποκάλυψε περισσότερα σχετικά με την αξία που προσδίδει στη ζωή και στο αίμα.
Για πρώτη φορά επέτρεψε στους ανθρώπους να τρώνε κρέας ζώων, αλλά έθεσε έναν περιορισμό: «Κρέας με την ψυχή του—το αίμα του—δεν πρέπει να φάτε». (Γένεσις 9:4) Με αυτό τον τρόπο, ο Δημιουργός απαγόρευσε τη χρήση αίματος για τη διατήρηση της ζωής.
Αμέσως μετά, ο Θεός είπε: «Και, εκτός από αυτό, το αίμα σας των ψυχών σας θα ζητήσω πίσω… Όποιος χύσει αίμα ανθρώπου, από άνθρωπο θα χυθεί το αίμα του». (Γένεσις 9:5, 6)
Αυτή η δεύτερη εντολή σχετικά με το φόνο έδειξε ότι η προηγούμενη εντολή σχετικά με τη βρώση αίματος δεν ήταν μια απλή διαιτητική διάταξη. Περιλαμβανόταν μια ηθική αρχή. Για μια ακόμη φορά, ο Δημιουργός έδειξε ότι το αίμα αντιπροσωπεύει στα μάτια του την ίδια τη ζωή. Υπόψιν ότι αυτά τα λόγια ειπώθηκαν σε όλη τη ανθρωπότητα που υπήρχε τότε, και συνεπώς είναι δεσμευτική για όλους τους ανθρώπους.
Ιδιαίτερη σημασία έχει να προσέξουμε ότι ο Θεός δεν απαγόρευσε απλώς το φόνο. Απαγόρευσε την κακή χρήση του αίματος. Για ποιο λόγο;

Περίπου 800 χρόνια αργότερα, όταν ο Θεός έδωσε το Μωσαϊκό Νόμο, γύρω στο 1500 π.Χ., αποκάλυψε περισσότερες πληροφορίες για τη ζωή και το αίμα.
Στα εδ. Λευτικό 17:12 ο δημιουργός επαναλαμβάνει την απαγόρευση για την βρώση αίματος. Αλλά στο προηγούμενο εδάφιο, στο Λευτικό 17:11, εξηγεί για πρώτη φορά το γιατί: «Διότι η ψυχή της σάρκας είναι στο αίμα, και εγώ ο ίδιος το έβαλα πάνω στο θυσιαστήριο για εσάς προκειμένου να γίνεται εξιλέωση για τις ψυχές σας, επειδή το αίμα είναι που κάνει εξιλέωση μέσω της ψυχής που είναι σε αυτό».
Ο Δημιουργός, λοιπόν, αποφάσισε να θεωρεί ότι το αίμα έχει εξέχουσα σημασία, ξεχωρίζοντάς το για μία ειδική χρήση η οποία θα μπορούσε να σώσει πολλές ζωές. Επρόκειτο να παίξει ζωτικό ρόλο στην κάλυψη αμαρτιών (εξιλέωση). Γι’ αυτό λοιπόν, υπό το Νόμο, η μόνη εξουσιοδοτημένη από τον Θεό χρήση του αίματος ήταν στο θυσιαστήριο, ώστε να γίνεται εξιλέωση για τις ζωές των ανθρώπων που εκζητούσαν τη συγχώρηση του Θεού.
Αναφερόμενος σε αυτό το χαρακτηριστικό του Νόμου, ο απόστολος Παύλος έγραψε: «Σχεδόν τα πάντα καθαρίζονται με αίμα σύμφωνα με το Νόμο, και αν δεν χυθεί αίμα δεν γίνεται συγχώρηση». (Εβραίους 9:22)
Παράλληλα, όμως, ο Παύλος έγραψε: «Δεν είναι δυνατόν το αίμα ταύρων και τράγων να αφαιρεί αμαρτίες». (Εβραίους 10:1-4) Αυτό σημαίνει ότι οι θυσίες δεν έκαναν αναμάρτητο αυτόν που θυσίαζε. Οι θυσίες υπό τον Μωσαϊκό Νόμο ήταν απλώς συμβολικές, εξεικονιστικές. Τι εξεικόνιζαν;
Ρωμαίους 5:8: «Ενώ ήμασταν ακόμη αμαρτωλοί, ο Χριστός πέθανε για εμάς».
Πεθαίνοντας για εμάς, ο Χριστός προμήθευσε ένα λύτρο για την κάλυψη των αμαρτιών μας. Εκείνο το λύτρο αποτελεί επίκεντρο του Χριστιανικού αγγέλματος. (Ματθαίος 20:28)
ΑΡΑ, σύμφωνα με το εδ. Εφεσίους 1:7: «εν ω εχομεν την απολυτρωσιν δια του αιματος αυτου την αφεσιν των παραπτωματων κατα τον πλουτον της χαριτος αυτου»

Η φράση «του αίματός του» έχει ιδαίτερη σημασία. Απαιτούνταν περισσότερα από έναν θάνατο, ακόμα και αν επρόκειτο για το θάνατο του τέλειου ανθρώπου Ιησού. Αυτός εκπλήρωσε όσα προσκίαζε ο Νόμος, και ιδιαίτερα η Ημέρα της Εξιλέωσης. Εκείνη την ξεχωριστή ημέρα, σφάζονταν κάποια προσδιορισμένα ζώα. Κατόπιν ο αρχιερέας πήγαινε λίγο από το αίμα τους στα Άγια των Αγίων του ναού και το παρουσίαζε στον Θεό, σαν να βρισκόταν στην παρουσία του.

Ο Ιησούς εκπλήρωσε αυτό που προσκίαζε η Ημέρα της Εξιλέωσης. Κατ’ αρχάς, ο Παύλος ανέφερε ότι ο αρχιερέας του έμπαινε στα Άγια των Αγίων μία φορά το χρόνο με αίμα που προσφερόταν “για τον εαυτό του και για τις αμαρτίες που διέπραττε από άγνοια ο λαός”. (Εβραίους 9:6, 7)
Ο Παύλος γράφει: “Όταν ο Χριστός ήρθε ως αρχιερέας . . . , μπήκε, όχι με το αίμα τράγων και νεαρών ταύρων, αλλά με το δικό του αίμα, μία φορά για πάντα στον άγιο τόπο και εξασφάλισε αιώνια απελευθέρωση για εμάς. Διότι αν το αίμα τράγων και ταύρων . . . αγιάζει μέχρι του σημείου να καθαρίζεται η σάρκα, πόσο μάλλον το αίμα του Χριστού, ο οποίος μέσω αιώνιου πνεύματος πρόσφερε τον εαυτό του χωρίς ψεγάδι στον Θεό, θα καθαρίσει τη συνείδησή μας από νεκρά έργα για να αποδίδουμε ιερή υπηρεσία προς τον ζωντανό Θεό;”
Ο Ιησούς, λοιπόν, παρουσίασε στον Θεό την αξία του αίματός του.

Από όλα αυτά καταλαβαίνει κανείς ότι το αίμα έχει ιδιαίτερη σημασία στα μάτια του Θεού. Την ίδια σημασία θα πρέπει να έχει και για εμάς. Ο Δημιουργός, έχει το δικαίωμα να περιορίζει αυτά που οι άνθρωποι μπορούν να κάνουν με το αίμα. Επειδή ενδιαφέρεται πολύ ακόμη και για τη δική μας ζωή, αποφάσισε να ξεχωρίσει το αίμα ώστε να χρησιμοποιηθεί με έναν πολύ σημαντικό τρόπο, το μόνο τρόπο που καθιστά δυνατή την αιώνια ζωή. Εκείνος ο τρόπος περιλάμβανε το πολύτιμο αίμα του Ιησού.

Συνεχίζω στο επόμενο λόγω του περιορισμού των λέξεων.

21

Άνθρωπος και ζωή / Απ: Μαρτυρες του Ιεχωβα

« στις: 26/08/08, 07:27 »

Μην κανετε στους αλλους αυτα που δεν θελετε να κανουν σε εσας... Και εκει τελειωνει ολο το θεμα.

Αυτό το διατύπωσε ο Κομφούκιος. Προσωπικά βέβαια προτιμώ αυτό που είπε ο Χριστός, Ματθαίος 7:12: Όλα όσα θέλετε, λοιπόν, να κάνουν σε εσάς οι άνθρωποι πρέπει και εσείς, παρόμοια, να κάνετε σε αυτούς.

Σε κάθε περίπτωση σεβαστή η άποψη σου.

Στο κατω κατω, οπως προειπα, μπορει ρε παιδια να γουσταρω να καω στην ταδε κολαση, ποιος σας εδωσε εσας το δικαιωμα να με σωσετε απο το αιωνιο πυρ;

Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά πιστεύουν ότι η διδασκαλία των πύρινων βασάνων ΔΕΝ είναι διδασκαλία της Αγάς Γραφής. Αν θέλετε θα γράψω και γι' αυτό.

22

Άνθρωπος και ζωή / Απ: Μαρτυρες του Ιεχωβα

« στις: 26/08/08, 00:56 »

Για το μαχαίρι που τράβηξε ο Πέτρος έχω να σου πω το εξής.Αν έπρεπε να εκπληρωθεί η προφητεία για τον Ναό,πόσο μάλιστα έπρεπε να ξεκινήσει το "Θείο Πάθος".Οπότε ο Χριστός (κατά τη ταπεινότατη γνώμη μου) σταμάτησε τον Πέτρο γιατί δεν είχε απολύτως κανένα νόημα η αντίσταση ,στα γεγονότα που έπρεπε να εξελιχθούν.Παράλληλα φυσικά έστειλε και το μήνυμα στους ανθρώπους.

« είπεν ούν αυτοίς· Αλλά νύν ο έχων βαλάντιον αράτω, ομοίως και πήραν, και ο μη έχων πωλήσει το ιμάτιον αυτού και αγοράσει μάχαιραν. λέγω γάρ υμίν ότι έτι τούτο το γεγραμμένον δεί τελεσθήναι εν εμοί, το και μετά ανόμων ελογίσθη·»  (λουκας  κβ-36)
παραγγελλει τοις μαθητες να αναλαβουν οπλισμο, επιδεικνυων αντιθετον κατευθυνση απο αυτή που μολις εμφανισες.
να εδώ εχομε μαζι μας δυο μαχαιρια, το ένα από αυτά τα μαχαιρια είναι αυτό για το οποιον ομιλεις και που εκοψε το αυτι του δουλου ονοματι Μαλχος.
Εφ’οσον το σημειο αυτό δηλ. «πάντες όσοι πιάσωσι μάχαιραν δια μαχαίρας θέλουσιν απολεσθή» το ερμηνευεις ως αφοπλισμο και αρνηση αναχαιτισεως εχθρικης επιδρομης, τοτε υποχρεουσε να ερμηνευσης το « πωλήσει το ιμάτιον αυτού και αγοράσει μάχαιραν» ως καλεσμα σε ενοπλη αντισταση κατά του εχθρου ή ακομη και ως υποκινων συρραξη, δηλ. ζηλωτικον φανατισμον, συμφωνα με το συμπερασμα που βγαζεις, ο Ιησους λεει αγορασε μαχαιρι να το’χεις οπωσδηποτε πανω σου και μετα λεει μη το πιανεις, οπλο παιρνεις για αμυνα κατά του εχθρου, αυτό δεν το αποκλειει ο Ιησους, αρκετα ως εδώ,

Γιατί ο Χριστός να φροντίσει ώστε να υπάρχουν δύο μαχαίρια τη νύχτα της σύλληψής του, που το αυτονόητο ήταν ότι οι μαθητές θα τα χρησιμοποιούσαν για να τον
υπερασπίσουν, εφόσον μετά τους το απαγόρευσε;
Ο μόνος λόγος για τον οποίο ο Ιησούς φρόντισε να υπάρχουν αυτά τα μαχαίρια, είναι δια να διατυπώσει την αρχή: "πάντες όσοι πιάσωσι μάχαιραν, δια μάχαιρας θέλουσιν απολεσθή". (Ματθαίος 26:43)
Τι θα καταλάβαινε ο Πέτρος μετά από αυτή την τόσο ξεκάθαρη δήλωση; Η ιστορία λέει ότι κανένας από τους πρώτους Χριστιανούς δεν ήταν στρατιώτης. Και κανένας στρατιώτης που έγινε Χριστιανός δεν παρέμεινε στρατιώτης. Η απόκλιση από αυτή την κατανόηση των λόγων του Ιησού ήρθε αργότερα. Βλέπε post #42.

Κάτι που δεν μου άρεσε είναι η έκφραση ότι ο Χριστός ήταν "ζηλωτής υπέρ της αληθινής λατρείας".Ζηλωτής=φανατικός (για μένα) και Αγάπη δεν ταιριάζουνε.

Η προφητεία του εδαφίου Ψαλμός 69:9 έλεγε: "Διότι ο ζήλος του οίκου σου με κατέφαγε".
Το επίθετο της λέξης ζήλος είναι ζηλωτής. Με αυτή την έννοια χρησιμοποίησα τη λέξη.

Τέλος ,για τον Μέγα Κωνσταντίνο,ακόμα και αν μια μέρα πρίν πεθάνει θυσίασε στον Δία ,σημασία έχει αυτό που συνέβη λίγες στιγμές πριν ξεψυχήσει.Αλλοιώς δεν ισχύει και η σωτηρία του ληστή που βρισκότανε δεξιά από το Χριστό στο Γολγοθά.

Μιλώντας για τον Μ.Κωνσταντίνο πριν, δεν αναφερόμουν στο αν θα σωθεί λόγω μετάνοιας.
Αναφερόμουν σε αυτά που έκανε όσο ήταν ειδωλολάτρης. Το αν μετανόησε την τελευταία στιγμή και το αν θα σωθεί είναι άλλο θέμα.
Το γεγονός είναι ότι ενεργούσε ως ειδωλολάτρης όταν επέβαλλε το Χριστιανισμό με τα όπλα. Δεν ήταν Χριστιανός, τουλάχιστον όχι ακόμη.

Όμως τα μεγάλα γεγονότα που έχουνε συμβεί ,είναι επηρεασμένα από το θέλημά του ,γιατί αλλοιώς ο Σατανάς θα "αλώνιζε" πραγματικά

Γιατί, ο Σατανάς δεν "αλωνίζει" πραγματικά σήμερα; Εγώ όπου κοιτάω τη δική του επιρροή βλέπω.
Όπως λέει και το εδ. Αποκάλυψη 12:9, ο Σατανάς είναι "ο πλανών την οικουμένην όλην". Ο Χριστός τον αποκάλεσε "άρχοντα του κόσμου" (Ιωάννης 12:31)


Σειρά έχει το ζήτημα του αίματος.

23

Άνθρωπος και ζωή / Απ: Μαρτυρες του Ιεχωβα

« στις: 24/08/08, 23:09 »

Τότε πως εξηγείς τη στάση του Κυρίου στον Ναό του Σολομώντα απέναντι στους εμπόρους;Δεν θα μπορούσε απλά να τους πεί "Παιδιά δεν κάνει να μετατρέπεται τον Οίκο του Πατρός μου σε παζάρι;"Γιατί ο Κύριος είχε αυτή την επιθετική στάση εκεί;Και έπειτα είναι και το "Τα του Καίσαρος τω Καίσαρι".Γιατί εξαιρείτε από αυτό ο στρατός;Τέλος πιστεύεις,ότι το σχέδιο του Θεού δεν ήτανε να γίνει και κοσμική εξουσία ο Χριστιανισμός;Ο Μέγας Κωνσταντίνος δεν επέβαλλε την καινούργια κατάσταση με τα όπλα;To "Εν Τούτω Νίκα"; Δεν ήταν αυτό θέλημα Θεού;
Για τον Ησαία που αναφέρεις,μιλάει ξεκάθαρα για τις έσχατες ημέρες.Οπότε θα το δούμε για τότε.
Τέλος για τους πρώτους χριστιανούς που αναφέρεις.Αν συνεχιζότανε η ίδια παθητική στάση,πολύ φοβάμαι ότι δεν θα υπήρχαν Χριστιανοί σήμερα.Το ότι υπάρχουμε ,το οφείλουμε στο ότι ο Χριστιανισμός έγινε ΚΑΙ κοσμική εξουσία ,με ότι αυτό συνεπάγεται.Και δεν νομίζω ότι ήταν εκτός θελήματος Θεού αυτό.

Με το να καθαρίσει το Ναό, ο Ιησούς Χριστός εκπλήρωσε την προφητεία των εδαφίων Ψαλμός 69:9. Ο Ιησούς προφανώς ήταν ζηλωτής υπέρ της αληθινής λατρείας. Δεν προάσπισε άλλου είδους συμφέροντα.
Ποιο περιστατικό σου φαίνεται ότι πρέπει να ληφθεί ως υπόδειγμα για το συγκεκριμένο ζήτημα που συζητάμε: Αυτό που ανέφερες, ή αυτό που έγραψα πριν, όταν δηλαδή βγήκαν τα μαχαίρια στη σύλληψη του Χριστού;
Όσον αφορά την αρχή "τα του Καίσαρος τω Καίρασι", πρόσεξε τι λέει το εδάφιο Μάρκος 12:17: «Απόδοτε τα του Καίσαρος εις τον Καίσαρα και τα του Θεού εις τον Θεόν».
Σύμφωνα με αυτή την αρχή, τι νομίζεις ότι πρέπει να γίνει όταν μια απαίτηση του Καίσαρα συγκρούεται με μια απαίτηση του Θεού;
Όπως διαβάζουμε στο βιβλιο των Πράξεων, κεφάλαιο 5, όταν οι πρώτοι χριστιανοί διατάχθηκαν από "τον Καίσαρα", τις τοπικές εξουσίες, κάτι αντίθετο με τις απαιτήσεις του Κυρίου τους, είπαν:
"Πρέπει να πειθαρχώμεν εις τον Θεόν μάλλον παρά εις τους ανθρώπους". (Πράξεις 5:29)

Σχετικά με το Μέγα Κωνσταντίνο, οι ιστορικοί λένε ότι επρόκειτο για έναν ειδωλολάτρη.
Η εγκυκλοπαίδεια Υδρία αναφέρει για τον Μέγα Κωνσταντίνο: «Ο Ευσέβιος Καισαρείας, που έγραψε τη βιογραφία του, λέει ότι έγινε Χριστιανός στις τελευταίες στιγμές της ζωής του. Αυτό δεν ευσταθεί, γιατί την προτελευταία ημέρα της ζωής του θυσίασε ο ίδιος, επειδή είχε και τον τίτλο του μεγάλου ποντίφηκα, στο Δία».
Ο Χριστός ίδρυσε τη Χριστιανοσύνη διδάσκοντας ειρήνη και αγάπη. Πιστεύεις ότι το θέλημά του ήταν να έρθει ένας συνεχιστής που θα επιβάλλει την κατάσταση δια των όπλων; Εγώ δεν το δέχομαι αυτό.

Αν υπάρχουν Χριστιανοί σήμερα, αυτό οφείλεται στον ίδιο τον Αρχηγό της Χριστιανικής Εκκλησίας, τον Ιησού Χριστό. Αυτός είπε: "Εγώ είμαι μεθ' υμών πάσας τας ημέρας έως της συντελείας του αιώνος".(Ματθαίος 28:20)

Όσον αφορά το αν ήταν θέλημα Θεού να γίνει ο Χριστιανικός κοσμική εξουσία, ο Χριστός είπε:
Ιωάννης 17:16: Εκ του κόσμου δεν είναι(οι μαθητές μου), καθώς εγώ δεν είμαι εκ του κόσμου.
Ιωάννης 18:66: Η βασιλεία η εμή δεν είναι εκ του κόσμου τούτου· εάν η βασιλεία η εμή ήτο εκ του κόσμου τούτου, οι υπηρέται μου ήθελον αγωνίζεσθαι, διά να μη παραδωθώ εις τους Ιουδαίους· τώρα δε η βασιλεία η εμή δεν είναι εντεύθεν.

Όταν ο Χριστός έχει πει αυτά τα λόγια, δεν μου φαίνεται ότι ο Μέγας Κωνσταντίνος έπραξε το θέλημα του Χριστού.
Φαντάζεσαι τον Χριστό, ο οποίος μίλησε για αγάπη ως έναν από τους στρατιώτες του Μ.Κωνσταντίνου και να προσπαθεί να επιβάλλει τον Χριστιανισμό με το σπαθί;

24

Άνθρωπος και ζωή / Απ: Μαρτυρες του Ιεχωβα

« στις: 24/08/08, 22:15 »

Σε ποιό εδάφιο της Αγίας Γραφής βασίζεται και η απαγόρευση του να πιάνει όπλο ένας μάρτυρας του Ιεχωβά για να υπερασπιστεί τη πατρίδα του ή στο κάτω κάτω την ίδια του τη ζωή ,σε μια εμπόλεμη κατάσταση;(άντε στην ειρήνη να το καταλάβω).

Να μερικά εδάφια στα οποία οι Μάρτυρες του Ιεχωβά στηρίζουν τις πεποιθήσεις τους:

Ματθ. 26:52: «Τότε λέγει προς αυτόν ο Ιησούς· Επίστρεψον την μάχαιράν σου εις τον τόπον αυτής· διότι πάντες όσοι πιάσωσι μάχαιραν δια μαχαίρας θέλουσιν απολεσθή».
Θα μπορούσε να υπάρξει κάποια σπουδαιότερη περίπτωση από το να πολεμήσει κανείς για να προστατέψει το Γιο του Θεού; Και όμως, ο Ιησούς εδώ έδειξε ότι οι μαθητές του δεν έπρεπε να καταφεύγουν σε πολεμικά όπλα.

Ησ. 2:2-4: «Εν ταις εσχάταις ημέραις το όρος του οίκου του Κυρίου θέλει στηριχθή επί της κορυφής των ορέων . . . Και θέλει κρίνει αναμέσον των εθνών και θέλει ελέγξει πολλούς λαούς· και θέλουσι σφυρηλατήσει τας μαχαίρας αυτών δια υνία και τας λόγχας αυτών δια δρέπανα· δεν θέλει σηκώσει μάχαιραν έθνος εναντίον έθνους, ουδέ θέλουσι μάθει πλέον τον πόλεμον».
Οι άνθρωποι όλων των εθνών πρέπει προσωπικά να αποφασίσουν ποια πορεία θα επιδιώξουν. Όσοι δίνουν προσοχή στην κρίση του Θεού δείχνουν ότι αυτός είναι ο Θεός τους.
Λουκ. 6:27, 28: «[Εγώ ο Ιησούς Χριστός] λέγω· Αγαπάτε τους εχθρούς σας, αγαθοποιείτε εκείνους, οίτινες σας μισούσιν, ευλογείτε εκείνους, οίτινες σας καταρώνται, και προσεύχεσθε υπέρ εκείνων, οίτινες σας βλάπτουσιν».

Μερικές παραπομπές όσον αφορά το πώς κατανοούσαν οι μαθητές του Χριστού αυτά τα λόγια και ποια ήταν η στάση των πρώτων Χριστιανών σχετικά με την υπηρεσία στις ένοπλες δυνάμεις:

«Μια προσεκτική ανασκόπηση όλων των πληροφοριών που υπάρχουν στη διάθεσή μας [δείχνει] ότι, μέχρι την εποχή του Μάρκου Αυρήλιου [121-180 Κ.Χ.], κανένας Χριστιανός δεν έγινε στρατιώτης· και κανένας στρατιώτης, αφού έγινε Χριστιανός, δεν παρέμεινε σε στρατιωτική υπηρεσία».—Η Άνοδος της Χριστιανοσύνης (The Rise of Christianity).
«Η συμπεριφορά των [πρώτων] Χριστιανών ήταν πολύ διαφορετική από τη συμπεριφορά των Ρωμαίων. . . . Εφόσον ο Χριστός είχε κηρύξει την ειρήνη, αρνούνταν να γίνουν στρατιώτες».—Ο Κόσμος μας στη Διάρκεια των Αιώνων (Our World Through the Ages).

Επίσης, το βιβλίο Η Στάση των Πρώτων Χριστιανών Απέναντι στον Πόλεμο (The Early Christian Attitude to War) λέει: «Εφόσον [οι διδασκαλίες του Ιησού] απέκλειαν ως αθέμιτη κάθε χρήση βίας και πρόκληση βλάβης, αυτό υπονοούσε αναμφίβολα ότι η συμμετοχή στον πόλεμο είναι αθέμιτη . . . Οι πρώτοι Χριστιανοί έπαιρναν στα σοβαρά τα λόγια του Ιησού και εκλάμβαναν κυριολεκτικά τις διδασκαλίες του περί ηπιότητας και μη αντίστασης. Ταύτιζαν στενά τη θρησκεία τους με την ειρήνη και καταδίκαζαν με δριμύτητα τον πόλεμο εξαιτίας της αιματοχυσίας που επέφερε».

Το ότι οι πρώτοι ακόλουθοι του Ιησού δεν συμμετείχαν σε κανενός είδους πολέμου είναι ξεκάθαρο.
Το ίδιο κάνουν οι Μάρτυρες του Ιεχωβά.

Θα απαντήσω και σε όλα τα άλλα, υπομονή...

25

Άνθρωπος και ζωή / Απ: Μαρτυρες του Ιεχωβα

« στις: 24/08/08, 21:51 »

Δεν μπορείς να απαντήσεις εδώ;Πρέπει να έρθω σε σύναξη;

Όχι εδώ θα απαντήσω. Απλώς θα πάρει λίγο χρόνο γιατί είναι πολλά.