Εμφάνιση μηνυμάτων

Αυτό το τμήμα σας επιτρέπει να δείτε όλα τα μηνύματα που στάλθηκαν από αυτόν τον χρήστη. Σημειώστε ότι μπορείτε να δείτε μόνο μηνύματα που στάλθηκαν σε περιοχές που αυτήν την στιγμή έχετε πρόσβαση.


Μηνύματα - kuiper

Σελίδες: [1] 2 3 4 ... 35
1
Γλυκιές αναμνήσεις...
Από τις "Εσπερίδες" του χθες, στο ρόδο το εκατόφυλλο του τώρα.

2
Από το ημερολόγιο της ζωής…

Δεκαέξι αγριολούλουδα το δώρο μου, όσα και τα χρόνια των γενεθλίων της.
Το πρωτοπέταχτο σκίρτημα, της εωθινής αύρας, της παρθένας αυγής. 
Στο στερνό, το κρυφό, το απαγορευμένο από τ’ άστρα και τα φεγγάρια,
ραντεβού μας.
Το πρώτο δάκρυ, το μοιραίο…

Έσκυψε, αφήνοντας αδέξια κάποιο λουλούδι, να πέσει στο χώμα.
Ήταν το «αστέρι της βηθλεέμ» (ορνιθόγαλο),  λευκό, σαν την αγνή,
την άπειρη αγάπη μας.
Το ακούμπησε απαλά, στα νοτισμένα από τα δάκρυα μάτια της
και μου το έδωσε.
Ένα και μοναδικό, το μεταξένιο της φιλί. Το χάδι μιας σύντομης, άδολης
αγάπης.

Καλό ταξίδι…

Ο «καρνάβαλος», το παλιό λεωφορείο, πέρασε τον ανώμαλο, τον
ολισθηρό δρόμο του μικρού οροπεδίου, για το λιμάνι, το λιμάνι των
ούριων ανέμων…
Ένα ταξίδι πρωτόγνωρο, με τον μπούσουλα ξεχασμένο, στης φαντασίας
μου το αρχιπέλαγο.

Οι παλμοί της καρδιάς μου, μπερδεύουν τη σκέψη μου.
Υποκλίνομαι, στη γοητεία του ασημένιου ουρανού, στα τερτίπια
ενός άλλου θεού.
Γραφές, προφητείες, ασύνδετοι δεσμοί.
Χαμογελάω, θαρρώ πως μου αρέσει…

Αστραφτερά «στρας» και παιχνίδια στις γειτονιές, των καινούργιων
οριζόντων, των θαυμαστών κρεμαστών κήπων.
Θεσπέσια θέλγητρα, στις βεγγέρες των ανθισμένων ουρανών.
Νύχτες ρομαντικές, ερωτικές στιγμές, η απόλαυση της ζωής.

Αφηνιασμένα παιχνίδια, στην απεραντοσύνη ενός αιθέρα.
Βυθίζομαι, στο δικό μου άπειρο διάστημα, το γεμάτο εικόνες.
Στη σκιά των αστεριών, στη γοητεία του παράδοξου.
Υπάρχει χρόνος γι’ ακόμα ένα όνειρο;

Απόβραδο, στ’ αλμυρά περιγιάλια τα δικά μου, τα ξεχασμένα γενέθλια.
Αθόρυβα, περιπλανώμενα, δίχως λουλούδια, όμως με φιλιά ερωτικά,
μα και επαίσχυντα.
Μεταμφιεσμένα, αποκριάτικα μαντάτα, που έστειλαν πόνο.

Στο σήμερα, δεν έμεινε το χθες,
σε όσους πόνεσα τα δάκρυα να σβήσω,
κι’ αν άφησα λίγη χαρά, να την ποτίσω.   

Βράδιασε κι’ οι αναμνήσεις στην άνυδρη όαση φλέγονται.
Ένα χάδι, ένα φιλί, ένα χαμόγελο για τη ζωή, πόσο άραγε να αξίζει;
Φτάνει το χρυσάφι της γης;

Yiannis H.

3
 
 Αξύπνητο όνειρο…
 
«Αξύπνητο» μου όνειρο, του χθες του τώρα,
το χρώμα των ματιών σου, πώς να το δω,
περάσαν τα χρόνια, με γκρίζο και μπόρα,
φεγγάρι που δεν σε γνωρίζω, μα σ’ αγαπώ.

Περίεργο μου όνειρο, κανακεμένο,
γράμμα με βουλοκέρι, ερωτικό,
στης ψυχής μου το δάσος χαμένο,
τραγούδι μου άφωνο, δραματικό.

Ζωγραφίζω τις νύχτες, με άχρωμο χρώμα,
σε σταθμούς της ζωής, ξεχασμένους,
μα τα ξανθά σου μαλλιά, δεν τα είδα ακόμα,
κι’ αν με χίμαιρες παλεύω κι’ ανέμους.

Τα χνάρια σου ακολουθώ ένα, ένα,
λαχτάρα μου κι’ εξαίσια προσμονή,
μα είναι με χιόνια, καλά σκεπασμένα,
μοιραία του άχρονου χρόνου, αναμονή.

Τα χείλη σου πώς να φιλήσω, τ’ άγνωρα,
ελπίδα που γεννιέται μ’ αυταπάτες,
τα πεφταστέρια δώρα, άδωρα,
οφθαλμαπάτες, στις δικές μου στράτες.

Την όστρια χαϊδεύω, που σ’ αγγίζει,
και μένω με μι’ αχλή, παρηγοριά,
πώς να σε δω, με ένα λύχνο που φεγγίζει,
και μια «Αργώ», που είναι ακόμα στα σκαριά. 

Άχραντο όνειρο, της άνοιξης και του χειμώνα,
ν’ αφουγκραστώ, να το μπορούσα την πνοή σου,
απ’ τον φεγγίτη, του δικού σου «Παρθενώνα»,
να μπει η δική μου η ζωή, μες τη δική σου.

Yiannis H.
 

4
Ευχαριστώ για τη συντροφιά σας, να είστε καλά.

Γιώργο. Χνάρια θα βρεις στα …ήντα, όμως δεν έχω παράπονο, κάθε εποχή έχει και ένα G, (για παιχνίδι δηλαδή).
Έτσι περνάμε ακόμα και σήμερα, κουτσομπολεύοντας τη ζωή κι’ ας μας κουνάει το μαντήλι, ποιος της δίνει σημασία. Καλή καρδιά.

Παναγιώτη. Κόλλησε η βελόνα στο μπιπ;

Δημοσθένη. Και τα δικά μου χαιρετίσματα  έχεις. Είπα να το ζωντανέψουμε λίγο. Είμαι σίγουρος πως θα ακολουθήσουν και άλλα γνωστά παλιά μέλη.

5
Αυτό το εξαιρετικό, το όμορφο τραγούδι, το είδα τώρα…Τρυφερό, «γεμάτο» πάθος.
«Ένα φιλί σ’ άδολα χείλη»
Υπέροχο Θανάση. Μπράβο.

 

6
Η ημέρα των δεινοσαύρων…

Η ημέρα των δεινοσαύρων πλησιάζει; Τα αυτεξούσια όνειρα θρυμματίζονται.
Τη λεωφόρο των ελπίδων, αυλακώνουν οι στεναγμοί της απόγνωσης.
Οι σηματοδότες μπερδεύτηκαν στο «μποτιλιάρισμα» και παραμένουν στο κόκκινο.
Οι παλμοί της καρδιάς μου, δυναμώνουν μπροστά στο ανεξήγητο.
Θα περάσω το φανάρι, ποιος να γράψει την παράβαση, ποιος;

Απέναντι, είναι η συνοικία των ονείρων και της ελπίδας, μα ο βοριάς αγρίεψε και
σκόρπισε χαλάζι, ύπουλο όπλο, βάλθηκε να λαβώσει το χαμόγελο μιας αχτίδας,
μιας αχτίδας, που στα τερτίπια του ανάβει, λαμπαδιάζει.
Ήρθε η ώρα, να κάνω το μεγάλο βήμα, να διαβώ τη λεωφόρο…

Συνομιλώ με την ανάσα της ψυχής μου, κάποτε ήσουν άνθρωπος, μου ψιθυρίζει,
μα αμάρτησες, μιλάς μονάχα μια γλώσσα, πρέπει να υποκλιθείς στον κίτρινο ουρανό τους,
στα ψηλά βουνά των δικών τους παγετώνων…

Απομεσήμερο, σκιές αλυχτούν στα περάσματα των πεπρωμένων μου..  Αφηνιασμένες
χιονοστιβάδες, απειλούν τα αγριολούλουδα των ονείρων μου.
Ξημέρωμα στη λεωφόρο, περιμένω το πράσινο…

Είμαι ακόμα άνθρωπος…

 

7
Ύστερα από πολύ καιρό, τα ξαναλέμε πάλι.
Έλειψα  από τη σελίδα που όλοι αγαπήσαμε καθαρά για προσωπικούς λόγους.
Σας ευχαριστώ για τα καλά σας λόγια, να είστε καλά. :)



 

8
Μια σου εικόνα…

Μιά σου εικόνα, μια παραίσθηση απατηλή,
στου στεναγμού μου, έγειρε την κοίτη,
μορφή εξαίσια μ’ απόκοσμη, θολή,
χάνεται στ’ αμυδρό το φως τ’ αποσπερίτη.

Χωρίς το γέλιο σου ανυπόφορη σιωπή,
να σου διαβάσω δε θ’ ακούσης τον Ελύτη,
λόγια που θα `θελε το δάκρυ μου να πει,
αυτό που έλεγες αλήτικο σπουργίτι.

Ρωγμές στα όνειρα που σμίλεψα για σένα,
λαχτάρα εξαίσια και διάφανη ηδονή,
χνάρια στο χρόνο σκόρπια αφημένα,
για το χαμόγελο μιας μέρας προσμονή.

Μερεμετίζω λόγια να σου στείλω πικραμένα,
λόγια που θα `θελε η καρδιά μου να σου πει,
απ’ της ζωής τον άγριο δρόλαπα κρυμμένα,
να ταξιδέψουν στη βαθιά σου σιωπή.

Yiannis H.

 

9
Ακατέργαστο διαμαντάκι ;)

10

Μα όταν τέντωσα του έρωτα το τόξο
πάλι στο μάγμα μου, γυμνή, να ξαναλιώσεις….
μου λες: «Είν’ άλλος… δεν μπορώ να τονε διώξω….
περίμενε με δυό φεγγάρια, να με νοιώσεις…»
Χειμερινός κολυμβητής πάλι και το λέω γιατί τελευταία σε έβλεπα να κολυμπάς με μπρατσάκια, ίσως να μην είδα όμως και τόσο καλά, γεράματα…
Μου έφτιαξες απόψε τη βραδιά με το ''Σε είχαν τάξει''
Μπράβο Θανάση.  ;)


 

11
 Έξοχες ποιητικές στροφές!
Μπράβο αγαπητέ μου φίλε.

Όμως σε πειρασμό με βάζεις, αν κι’ εγώ δεν έχω το δικό σου ταλέντο λέω να γράψω δυο τρεις στίχους μου.
Τελευταία συννεφιάζουν οι δικοί μου ορίζοντες και με κουράζουν οι ανηφοριές, ας είναι, έτσι γίνεται και θα γίνεται πάντα γι’ αυτό και δεν έχω παράπονο, σιγοτραγουδώ ακόμα τα παλιά μου τραγούδια…

12
Καλησπέρα Θανάση.
Εγώ το περίμενα και εύχομαι πολλοί στίχοι σου να μελοποιηθούν.
Να τα χιλιάσεις…
 
Θέλω να πω και δυο λόγια στον διαχειριστή του Kithara.gr στον ``Βραζίλης``
Αγαπητέ Βασίλη λες πως είναι τιμή μας να έχουμε για μέλος έναν τόσο καλό στιχουργό. Εγώ με την ιδιότητα του συντονιστή τότε, έδωσα τιμητική θέση στο εξαιρετικό ''ΟΜΗΡΟΥ ΟΔΥΣΣΕΙΑ'' δώσε του κι’ εσύ τον τιμητικό τίτλο του ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΗ του αξίζει.

13
 Καλησπέρα
Εμείς τα έχουμε ξαναπεί Μιχάλη και δεν το βλέπω σωστό να επαναλαμβάνεται το μπράβο σε κάθε γραπτό που δημοσιεύεις εδώ.
 
Με αφορμή την πρόταση του Δημοσθένη, τι θα λέγατε, Μιχάλη, Δημοσθένη, Θανάση, για μια συνάντηση στην Αθήνα για καφέ;

14
Είθε οι καιροί, να δώσουν την παλιά αίγλη!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!


Πως;  Με ποιο τρόπο;Να σου θυμίσω τι λέει ποιο πάνω ο διαχειριστής, άλλαξε κάτι;
''Να τονίσουμε εδώ ότι ο πίνακας Δικοί μας στίχοι και ποιήματα φτιάχτηκε για στιχουργούς και ποιητές που έχουν κάτι ενδιαφέρον να πουν, κάτι που βγαίνει από την ψυχή τους και έχει ωριμάσει μέσα τους ώστε να μπορεί να αποτυπωθεί με τα κατάλληλα επιλεγμένα λόγια. ΔΕΝ είναι χώρος για να πετάμε στιχάκια της στιγμής που γράψαμε στο πόδι όταν είχαμε ανία. Παρακαλούμε κρατήστε υψηλό το επίπεδο των γραπτών αυτού του πίνακα.''

http://forum.kithara.gr/index.php?PHPSESSID=3dsko6te5a0l1k14lf0uq8vq4kdf9pof&topic=56304.0
 

15
Καλησπέρα

Το διάβασα πολλές φορές και μου αρέσει, είναι μελένιο. Μ’ αρέσουν οι βεγγέρες στις οάσεις της ποίησης και είχα πει κάποτε σε κάποιο ποίημα μου – σχετικά με τον ποιητή – πως όσο γυρίζει ο ήλιος κι’ ο ίσκιος της πένας σου τρανέψει, το μελάνι σου ζωγραφίζει το πιο όμορφο όνειρο, το φτερούγισμα της ψυχής στο άγνωστο.

Μπράβο

16

Καλημέρα

Ταξίδεψα κι' εγώ μαζί σου μέσα στις έννοιες των στίχων σου, μου άρεσε
αυτό το ποιητικό ταξίδι.
Εκτός από τον έρωτα, η επικαιρότητα εμπνέει τους ανθρώπους της ποίησης
και εσύ γνωρίζεις τα περάσματα της (της ποίησης)
Μπράβο Θανάση.
 

17
Δεν θα έχω πρόσβαση σε υπολογιστή τις ημέρες των γιορτών γι’ αυτό επιτρέψτε μου να σας ευχηθώ, να περάσετε όμορφα.
Καλά Χριστούγεννα, ευτυχισμένο το 2012,  με αγάπη κι’ ένα χαμόγελο…




18
τις άδειες φλέβες μου ποτίζει ηρωίνη,

Καλημέρα Παναγιώτη
Διαβάζω τις δημοσιεύσεις σου και μπορώ να πω, πως τα ποιο  πολλά ποιήματα σου μου αρέσουν.          Σ’ αυτό εδώ θέλω να σου πω, πως ο σε παράθεση στίχος σου  είναι για μένα, ατυχής διατύπωση. 
ΥΓ
Σε ελεύθερους διαδικτυακούς χώρους, δεν υπάρχει η λέξη  προδοσία, όταν μάλιστα δεν γνωρίζουμε την αιτία μιας απόφασης… 
 

19
Με γοήτευσε.  :)   Μπράβο.

20
    Καλησπέρα Δημοσθένη
Εμείς γνωριζόμαστε και από κοντά και σου είχα πει κάποτε πως  μου αρέσει να σε διαβάζω, μου αρέσει δηλαδή να προσπαθώ μέσα από το λαβύρινθο  των εννοιών των γραπτών σου να βρω μια άκρη. Συνήθως πηγαίνω εγώ εκεί που θέλω  παρακάμπτοντας τα βουλωμένα περάσματα… Όμως εδώ φαίνεται πως άφησες μια  χαραμάδα για να κρυφοκοιτάζω την επικαιρότητα.

21
   
Καλημέρα
Δεν υπήρχε λόγος να επανέλθεις ύστερα από τόσο καιρό  ξύνοντας πληγές που μας πόνεσαν όλους.
Σε απείλησα με διαγραφή; Μιλάω για διαγραφή ενός ιταμού post σου  που παρακάτω φαίνεται.
Φαίνεται σε κάποιο σημείο πως θέλησα να σε (ξεσκίσω;)
Κι’ αν στα σκουπίδια που ανέφερες η εκτίμηση μου ήταν  λανθασμένη, έπρεπε εσύ ο πολιτισμένος να μου πεις το απίστευτο
'' κατοπιν βουτα τη γλωσσα σου η καλυτερα την πενα σου  βαθεια στο μυαλο και στην καρδια, και δωσε μου μιαν απαντηση''

………………………………………………………………………………………
 

ΕΓΡΑΨΕΣ
Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: Θαλασσοπόρος
« στις: 29/08/09, 04:01 »
Δεν σχολιαζω ευκολα και συχνα. Θα μπορουσα ομως εδω να  πω πολλα. Ομως ενα εχει σημασια. Εχεις ποιοτητα που σαν το βηχα δεν κρυβεται.  Παρακολουθω αρκετα χρονια την σελιδα γι αυτο και δεν εκπλητομαι που δεν  σχολιαζονται /εγκωμιαζονται τα γραπτα σου, την  ωρα που αλλες σαβουρες στεφονται με δαφνες. Η Ελλαδα παντα ετρωγε τα παιδια  της. Και προς θεου για να μην παρεξηγηθω εξηγουμαι.... Στηριζω ΚΑΘΕ γραπτο οτι  κι αν ειναι αν και πολλες φορες τα σχολια μου ειναι λιγο αυστηρα. Μα και στο  δικαστηριο δεν χρειαζεται μονο να πεις ψεμματα για να εχεις διαπραξει αδικημα.  Το εχεις κανει  ακομα κι οταν εχεις κρυψει την αληθεια. Συνεχισε  το  λαικο σου ποιημα. Το κανεις καλα
 

ΑΠΑΝΤΗΣΑ
Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: Θαλασσοπόρος
« στις: 29/08/09, 13:08 »
Όλοι εμείς οι υπόλοιποι που γράφομε εδώ στίχους,  ποιήματα, ή τέλος πάντων αυτά που γράφομε, εσύ τα αποκαλείς σαβούρες.
  Μπορείς να γράφεις ότι θέλεις σχολιάζοντας ένα γραπτό, δεν μπορείς όμως σύμφωνα  και με τους κανονισμούς με τους οποίους συμφώνησες κατά την εγγραφή σου, να  εκτοξεύεις ύβρεις.
 
ΑΠΑΝΤΗΣΕΣ
Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: Θαλασσοπόρος
« στις: 30/08/09, 02:33 »
Αγαπητε φιλε  quiper κανε τον κοπο να διαβασεις  ξανα και πιο προσεκτικα το σχολιο μου, κατοπιν  βουτα τη γλωσσα σου η καλυτερα την πενα σου βαθεια στο μυαλο και στην  καρδια, και δωσε μου μιαν απαντηση. Το πρωτο σου σχολιο ειναι σαν να μη  γραφτηκε ποτε. Νασαι καλα
 

ΑΠΑΝΤΗΣΑ
Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: Θαλασσοπόρος
« στις: 30/08/09, 10:35 »
Εγώ φταίω...
  Κανονικά θα έπρεπε να διαγραφή το παραπάνω σου post. Ας μείνει όμως
  για να καμαρώνουν όλοι τη λεβεντιά σου.

22
Δεν υπάρχει σαφής διαχωρισμός καλού και κακού στίχου/ποιήματος (εκτός ίσως αν είναι εξόφθαλμα ανόητο ή χυδαίο, οπότε ναι είναι κακό).

Ναι γι’ αυτούς τους στίχους τους ανόητους μιλάμε

Ένα ποίημα ανεξάρτητα αν αποτελείται από μια μόνο στροφή, είναι  μια ιστορία, έχει αρχή και τέλος, δεν είναι σκόρπιες λέξης χωρίς νόημα.

Μη μου πείτε πως ορισμένα γραπτά – ευτυχώς λίγα -  διαβάζοντας τα δεν μας έκαναν να γελάσουμε, ίσως και να θυμώσαμε που για να μη  γίνουμε κακοί δεν βρήκαμε το θάρρος να πούμε τη γνώμη μας, λέμε μόνο μου άρεσε  κι’ αυτό για να έχω εγώ και στη δική μου σαχλαμάρα το δικό του μου άρεσε.
        Καλά δεν λέω πως όλοι μας πρέπει να φτάσουμε π.χ. στο  επίπεδο  του 
'' ivikos ''  μα ας είμαστε ποιο  προσεκτικοί και επιλεκτικοί σε τι δημοσιεύουμε.
 

23
     
Φίλοι μου, καλή σας μέρα.
 
Πολλοί  από εσάς με  γνωρίζεται εδώ στο κιθάρα από παλιά, ορισμένοι δε και προσωπικά. Θέλω να σας πω  ακόμα πως και τώρα αλληλογραφώ με μέλη γιατί εδώ είναι το σπίτι μου όπως λέει  και το προφίλ μου.
Δεν είμαι ενεργό μέλος εδώ και καιρό για δικούς μου  προσωπικούς λόγους, μα και για λάθη που κάναμε στο παρελθόν.
 
Σχεδόν καθημερινά περνάω από εδώ, από τη σελίδα δικοί μας στίχοι  και ποιήματα. Δεν σας κρύβω πως λυπάμαι να βλέπω τη σελίδα αυτή που κάποτε (βούιζε)  από τα αλλεπάλληλα γραπτά - νέες δημοσιεύσεις ποιημάτων, σχολιασμών κλπ. – να παραμένει  σε (λήθαργο) να διαβάζω στίχους χωρίς ουσία, δίχως νόημα, να παραμένουν για  μέρες στην κορυφή της σελίδας αφού κανένας δεν λέει κάτι για να μη γίνει κακός.  Έτσι όμως κάνουμε κακό και στη σελίδα μα και στον ίδιο.
Μάλιστα οι διαχειριστές αναγκάστηκαν τότε να επιβάλουν  κανόνες κι’ αν δεν διαβάσατε παραπάνω σας το παραθέτω.
 
13/11/2007
Βραζίλης
Administator
Σε μια  προσπάθεια να περιορίσουμε την λογοδιάρροια στον πίνακα Δικοί μας στίχοι και  ποιήματα, θέσαμε ως όριο αποστολής μηνυμάτων το: 5 μηνύματα ανά ημέρα  (είτε πρόκειται για νέο θέμα είτε για σχολιασμό)
 
  Τα "μηνύματα ανά ημέρα" μετράνε από τη στιγμή που θα γίνει προσπάθεια  για αποστολή και 24 ώρες προς τα πίσω. Δηλαδή στις τελευταίες 24 ώρες μπορείτε  να έχετε γράψει μέχρι 5 μηνύματα. Το πλήθος μηνυμάτων ανά ημέρα ΔΕΝ μηδενίζεται  με την αλλαγή της ημερολογιακής ημέρας.



Δεν θέλω να με παρεξηγήσουν οι φίλοι που πρώτη φορά  δημοσιεύουν στίχους που όμως στίχοι δεν είναι ή που θέλουν να παίξουν γράφοντας  ορνιθοσκαλίσματα έτσι για να κάνουν την πλάκα τους.
Πιστεύω πως η αιτία αυτής της κατάστασης ήμαστε εμείς οι  ίδιοι με τα γραφόμενα μας που μόνο ποίηση δεν είναι.
 
Διαβάστε και  αυτό.
 
Βραζίλης
Administator 
13/11/07
 
Να τονίσουμε εδώ ότι ο πίνακας Δικοί μας στίχοι και ποιήματα φτιάχτηκε για  στιχουργούς και ποιητές που έχουν κάτι ενδιαφέρον να πουν, κάτι που βγαίνει από  την ψυχή τους και έχει ωριμάσει μέσα τους ώστε να μπορεί να αποτυπωθεί με τα  κατάλληλα επιλεγμένα λόγια. ΔΕΝ είναι χώρος για να πετάμε στιχάκια της στιγμής  που γράψαμε στο πόδι όταν είχαμε ανία. Παρακαλούμε κρατήστε υψηλό το επίπεδο  των γραπτών αυτού του πίνακα.Τα μέλη που σχολιάζουν τους στίχους και τα ποιήματα του παρόντος πίνακα,  παρακαλούνται να είναι φειδωλοί στο πλήθος των σχολιασμών τους: να σχολιάζουν  μόνο όταν κάποιοι στίχοι ή ποιήματα τους άγγιξαν βαθιά, ώστε να γράφουν μια όσο  το δυνατόν πληρέστερη κριτική. ΔΕΝ έχει πολύ νόημα για κανέναν το να σχολιάζετε  με 1-2 λέξεις ("μ'άρεσε", πολύ καλό", "μπράβο", "ευχαριστώ"),  ή με 1-2 αόριστες έως άσχετες φράσεις.


Αυτά ήθελα να πω και να παρακαλέσω τους παλιούς φίλους  να κάνουν μια καινούργια αρχή…
 
Καλή σας μέρα και πάλι
 

24
         
 Οι λαβύρινθοι της ψυχής είναι πολλοί, ένας ολόκληρος  γαλαξίας με τα εκατομμύρια των άστρων του.
Όλο και σε κάποιον κατρακυλούμε κάθε μέρα, κάθε ώρα, κάθε  λεπτό.
Πολλοί δεν έχουμε μίτο, τον αγνοούμε, άλλοι με διπλό, αναλόγως…
Γλιστράμε, πέφτουμε, πονάμε, γελάμε, μαθαίνουμε…
 
Κάλμα…  Μιχάλη.
 
Το ποίημα σου, ένα ποίημα. Εύγε.

25

Εξαιρετικό!
Μπράβο.

Σελίδες: [1] 2 3 4 ... 35