Μικρή ιστορία

[anthrakoryxos]

Σ΄ ένα σπιρτόκουτο, χωράν τα σ΄ αγαπώ μου
Κι αυτό με τη σειρά του, μες στο χέρι
Ψάχνει να βρεί, να φυλαχτεί, λημέρι
Μα εγώ τα καίω, σ΄ έναν αναστεναγμό μου

Βγάζουν μια φλόγα, μα και μια μικρή φωνή
Το τελευταίο το στερνό, λένε αντίο
Κι όταν μαζί τ΄ ανάβω, δύο – δύο
Κάρβουνα μάτια με κοιτάζουν, μια στιγμή

Φλόγα, κάρβουνο, στάχτη
Στιγμές, ζωή, προσμονή
Κλωστές, στροφές, αδράχτι
Ξύλο, ερημιά, φυγή

Σ΄ ένα αδράχτι, παίρνουν οι έρωτες στροφές
Πάνω στο πόδι, κάποιας σύμπτωσης γυρνάνε
Κι ώσπου να γίνουνε λεπτές κλωστές, γερνάνε
Με παραμύθια και με ρήσεις λαϊκές

Με πλατανόξυλο έχω φτιάξει μια ανέμη
Τις ιστορίες τις παλιές μου, της χαρίζω
Σ΄ ένα κουβάρι τα όνειρά μου στροβιλίζω
Και στο φευγιό μου, μόνο νύχτα και ανέμοι

Φλόγα, κάρβουνο, στάχτη
Στιγμές, ζωή, προσμονή
Κλωστές, στροφές, αδράχτι
Ξύλο, ερημιά, φυγή

[Βραζίλης]

Μμμ, μ'άρεσαν οι εικόνες αυτού του ποιήματος/τραγουδιού (για τραγούδι δε προορίζεται; )

Παρατήρησα ότι στο ρεφρέν οι στίχοι 1 & 3 αναφέρονται σε πράγματα ορατά, και οι 2 & 4 σε έννοιες εκτός από το "ξύλο" που χαλάει τη συνταγή (μήπως το χρησιμοποίησες με τη μεταφορική έννοια; Θα φας ή θα δώσεις ξύλο; )

[DEROS]

Καλησπερα φιλαρακι. Χρονια Πολλα και Χριστος Ανεστη !!!! Πολυ ομορφες εικονες κι ας ειναι γεματες θλιψη και ας ειναι το κοκκινο του ρεφρεν σαν την καρδια που αιμορραγει...Αγγιζει φιλαρακι...Τα σεβη μου !!!

[Fusalida]

Δε θα μιλήσω για την ομορφιά του λόγου σου και των εικόνων που θαρρώ πως είναι έκδηλη αλλά για την πρωτοτυπία αυτών...

Για το πως μπλέκεις με τόσο όμορφο, απλό και συνάμα μελωδικό τρόπο συναισθήματα και αισθήσεις, έννοιες και αντικείμενα...
Για το πως προκαλείς τον αναγνώτη να ανακαλύψει τα νοήματα σου πίσω από όλα αυτά...

Σ΄ ένα αδράχτι, παίρνουν οι έρωτες στροφές
Πάνω στο πόδι, κάποιας σύμπτωσης γυρνάνε
Κι ώσπου να γίνουνε λεπτές κλωστές, γερνάνε
Με παραμύθια και με ρήσεις λαϊκές

Υπέροχο...

[anthrakoryxos]

Παρατήρησα ότι στο ρεφρέν οι στίχοι 1 & 3 αναφέρονται σε πράγματα ορατά, και οι 2 & 4 σε έννοιες εκτός από το "ξύλο" που χαλάει τη συνταγή (μήπως το χρησιμοποίησες με τη μεταφορική έννοια; Θα φας ή θα δώσεις ξύλο; )

Αυθόρμητα, φίλε Βασίλη, αλλά σαν να ΄χεις δίκιο...
Κατα τα άλλα ευχαριστώ κι ελπίζω ούτε να δώσω, ούτε να φάω, φτάνουν οι σφαλιάρες της καθημερινότητας.

Φίλε μου Γιώργο να είσαι καλά, χρόνια καλά σ΄ εσένα και όσους αγαπάς.

Φυσαλίδα, ευχαριστώ πολύ για το σχόλιο και τα καλά σου λόγια.

[Ανδρεας Ν]

Πολύ δυνατοί στίχοι, ωραίος ο χειρισμός του λόγου.