Η Σκανταλιά.

[Anastasis]

Η  Σκανταλιά.         5/3/2005


Καμιά φορά τυχαία συναντώ
κάποιον παλιό μου φίλο, καρδιακό.
Κι οι σκέψεις θέλοντας και μη
στην νιότη μου γυρνούν την παιδική.

Αρχίζει η σκέψη ταξιδάκι
στης μνήμης το μακρύ το μονοπάτι.
Να σου λοιπόν εγώ μικρός, παιδάκι
πάνω στο πρώτο μου, το μπλέ ποδηλατάκι.

Στο στόμα μου, ανέμελα στριφογυρνάει
τσικλόφουσκα τεράστια, τη γλύκα της σκορπάει.
Η τσέπη μου η δεξιά αλλιώτικα φουσκώνει
ένας μικρούλης βάτραχος αέρα ξετρυπώνει.

Μ' απότομα την κόντρα μου πατώ
μπρος μου η δημοσιά ορθώνεται βουνό.
Πέρα απο δώ η μάνα λέει μην πάω
εγώ γενναίος είμαι και στο πετάλι ορμάω.

Κάποιος κακός στην πόλη μέσα μ' είδε
και όσα έκανα στη μάνα μου τα είπε.
Μου ρίχνει μερικές μα εγώ χαμογελάω
το απόγευμα σαν έρθει κρυφά θα ξαναπάω.

[Anastasis]

.

[Leda]

Αναστάση το ποίημα σου έχω την αίσθηση πως είναι εκ του προχείρου.Δεν με πείθει ούτε ως προς την ομοιοκαταληξία,ούτε και ως προς το μέτρο.Σαν θέμα είναι αρκετά καλό, αλλά νομίζω ότι χρειάζεται μεγαλύτερη προσπάθεια.Μήπως πρέπει να μειώσεις λίγο την παραγωγή σου?

[porky]

Αναστάση το ποίημα σου έχω την αίσθηση πως είναι εκ του προχείρου.Δεν με πείθει ούτε ως προς την ομοιοκαταληξία,ούτε και ως προς το μέτρο.Σαν θέμα είναι αρκετά καλό, αλλά νομίζω ότι χρειάζεται μεγαλύτερη προσπάθεια.Μήπως πρέπει να μειώσεις λίγο την παραγωγή σου?

Δε ξερω τι σου ειναι η κοπελα Ανασταση,αλλά θα συμφωνησω μαζι της....Εχω την αισθηση οτι πιεζεις τον εαυτό σου να γραψει ποιηματα , με αποτελεσμα πολλά απο αυτά να ειναι αδυναμα και πρόχειρα.....
Κανε ενα διαλειμμα και επεστρεψε δυναμικά....

[Autumn]

Χμμ καλό, αλλά έχεις γράψει πολύ καλύτερα. 
Δεν υποστηρίζω τόσο το να υπάρχει η ίδια κατάληξη σε όλους τους στίχους μιας στροφής, το βρίσκω κάπως κουραστικό (δεύτερη στροφή)...
Παρόλα αυτά, δίνεις το απαραίτητο "παιδικό" στοιχείο αρκετά καλά.