Οι "λαικοί βάρδοι" δεν θα σταματήσουν ποτέ!!! Πάνος Γεραμάνης...

[pimami]

Και ξαφνικά, ξημέρωμα Κυριακής του Πάσχα η είδηση του αναπάντεχου χαμού του Πάνου Γεραμάνη, παγώνει τους φίλους του ραδιοφώνου, του λαικού τραγουδιού, τους φίλους των παλιών εποχών, τους φίλους του ίδιου του Πάνου Γεραμάνη. Γιατί ορφάνεψε το λαικό τραγούδι με αυτή την απώλεια?
γιατί τα απογεύματα στο ραδιόφωνο δεν θα περιμένουμε με αγωνία τα νέα αφιερώματα των λαικών βάρδων...
γιατί η κινητή βιβλιοθήκη του λαικού τραγουδιού δεν είναι πια στη ζωή και το κυριότερο: είχε πολλά ακόμα να κληροδοτήσει στους νεότερους...!
γιατί κανείς δεν μπορεί να τον αντικαταστήσει...
γιατί λαικό τραγούδι και Πάνος Γεραμάνης ήταν, είναι και θα είναι έννοιες ταυτόσιμες...

...κάτι που διάβασα σήμερα στα Νέα: "σε μια εποχή που ο Καζαντζίδης και ο Μπιθικώτσης δεν ζουν, μπορούσε άραγε να ζήσει ο Πάνος Γεραμάνης?"

...η παρακαταθήκη των ηχογραφήσεων των εκπομπών του προβάλεται τα απογεύματα 6-7 μμ στο δεύτερο πρόγραμμα!

Καλό ταξίδι Πάνο Γεραμάνη, εμείς οι ραδιοφωνόπληκτοι,
                                             οι λαικορεμπετόπληκτοι,             
                                             οι παρελθοντόπληκτοι,
                                                                              οι ρομαντικοί τελικά, σαν και σένα,

                                                                                                               σε ευχαριστούμε!!!

[Ο Νέος Κιθαρωδός]

Πραγματικά ο Π.Γ. ήταν κινητή εγκυκλοπαίδεια του λαϊκού τραγουδιού... Είναι να απορείς, από πού είχε όλες αυτές τις γνώσεις...

Ας ελπίσουμε ότι έστω ένα μέρος από αυτόν τον πλούτο δεν θα χαθεί, αλλά θα παραμείνει για τους επόμενους Γεραμάνηδες...

[Υπνοβάτης...]

Δεν έχω ιδέα ποιος ήταν ο αοιδός,
αλλά αφού ήταν λαϊκός, ήταν ποιότητα...
Του εύχομαι καλό ταξίδι όπου και άν πάει...

[CHCOME]

Δεν έχω ιδέα ποιος ήταν ο αοιδός,
αλλά αφού ήταν λαϊκός, ήταν ποιότητα...
Του εύχομαι καλό ταξίδι όπου και άν πάει...

O Γεραμάνης δεν ήταν αοιδός,παρουσίαζε εκπομπή στο ραδιόφωνο σχετική με το λα'ι'κό τραγούδι.

[Υπνοβάτης...]

Χίλια συγγνώμη...
Αυτό εξηγεί κ γιατί δεν τον ήξερα...
Δεν ακούω ραδιόφωνο...
Παρόλα αυτα, οι ευχές μου ισχύουν...
Κ πάλι συγγνώμη παιδιά...

[asxhmos]

Καλό ταξίδι Πάνο... Υμνητή των βάρδων...

ΕΝΑ ΙΣΤΟΡΙΚΟ-ΑΝΕΚΔΟΤΟ...
Όταν -τη δεκαετία του '80- κάποιοι εταιριάρχες, μαγαζάτορες, παραγωγοί θέλησαν ένα ραντεβού με τον Στέλιο Καζαντζίδη, για να τον πείσουν να δουλέψει, ο Καζαντζίδης εμφανίστηκε στη συνάντηση αυτή συνοδευόμενος απ' τον Πάνο Γεραμάνη. Η αμηχανία όλων ήταν έκδηλη και του λένε με δισταγμό: "Στέλιο, δεν είναι σωστό... θα παρεξηγηθούμε με τους άλλους δημοσιογράφους, αν μαθευτεί...". Και ο Καζαντζίδης τους αποστομώνει: "Μα, όλοι είναι ο Γεραμάνης"!!!


ΚΑΙ ΛΙΓΑ ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΑ...
(Πηγές: ΑΠΕ, ΝΕΑ, ΕΡΤonline)

    Ο Πάνος, θα μείνει μοναδικός γιατί συνδύαζε τεράστιες γνώσεις και αγάπη για το ελληνικό λαϊκό τραγούδι, το ζωντάνευε στην εκπομπή του "Λαϊκοί βάρδοι" δίνοντας το λόγο στους δημιουργούς και τους εκτελεστές, φέρνοντας στο προσκήνιο όλο τον πλούτο του ελληνικού τραγουδιού, ρεμπέτικου και λαϊκού.
    Οι "Λαϊκοί βάρδοι" έχασαν για πάντα τον εμπνευστή τους και την φωνή που τους συνέδεε με τους Έλληνες, όπου κι αν βρίσκονται πάνω στην γη. Ο απόδημος ελληνισμός θα πενθήσει τον χαμό του δικού του ανθρώπου, τον δημοσιογράφο Πάνο Γεραμάνη, με τον οποίο κάθε Πέμπτη βράδυ είχε ζωντανή επικοινωνία μαζί του μέσα από τα βραχέα και την "Φωνή της Ελλάδας" της δημόσιας ραδιοφωνίας.

    Ο Πάνος Γεραμάνης γεννήθηκε τον Δεκέμβρη του 1946 στο Βασιλικό Χαλκίδας. Εκεί εξέδωσε, το 1964 την "Αγροτική Φωνή της Χαλκίδας", ενώ από νωρίς έγινε αθλητικός συντάκτης της εφημερίδας "Φως των Σπορ".
    Ήταν μαθητής στο Βασιλικό Χαλκίδας, όταν πήρε για πρώτη φορά συνέντευξη από τον Βασίλη Τσιτσάνη και τον Στέλιο Καζαντζίδη τον Ιούλιο του 1963. Από τότε έγιναν αδελφικοί φίλοι με τον Καζαντζίδη, μέχρι που έφυγε από τη ζωή το 2001. Στα 38 χρόνια φιλίας έκανε μαζί του 56 συνεντεύξεις.

    Εργάστηκε σε πολλές εφημερίδες ως συντάκτης ύλης, ρεπόρτερ, κριτικός ελληνικών δίσκων, στην Απογευματινή από το 1968-1971, στην Ακρόπολη ως το 1981, στο ‘Έθνος 1981-1986, αρχισυντάκτης του περιοδικού "Ελληνοσοβιετικά χρονικά", στην "Πρώτη" το 1986, το "Κέρδος" 1986-1987. Και στα "Νέα", από το 1987, έως το θάνατο του.
    Στα ΝΕΑ εργάστηκε κατ' αρχήν ως υπεύθυνος του επαρχιακού ρεπορτάζ, αλλά και στέλεχος του πολιτιστικού ένθετου της εφημερίδας «Ορίζοντες». Αν και έγραφε για το γνήσιο λαϊκό τραγούδι δεν εγκατέλειψε- στην έντυπη δημοσιογραφία- την άλλη μεγάλη αγάπη του: το αθλητικό ρεπορτάζ. Κάθε Σάββατο, από τη στήλη του «Για θυμήσου», της «Ομάδας», θύμιζε στους παλαιότερους και μάθαινε στους νεώτερους αναγνώστες και φιλάθλους για στιγμές, ποδοσφαιριστές και ομάδες των δεκαετιών του '50 και το '60. Οι αναφορές του στους παλιούς ποδοσφαιριστές και τις ομάδες έδιναν ανάγλυφη την ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου. Παράληλλα, κάθε Παρασκευή, από τους «Ορίζοντες» έδινε γευστικές προτάσεις για τους αναγνώστες των «ΝΕΩΝ» παρουσιάζοντας κουτούκια, ταβέρνες, αλλά και ρεστοράν.

    Με το ραδιόφωνο άρχισε να ασχολείται από το 1989, έχοντας την επιμέλεια και την παρουσίαση εκπομπής για λαϊκό τραγούδι στον "902 Αριστερά στα FM" και συνέχισε στην Ελληνική Ραδιοφωνία, με τους «Λαΐκούς βάρδους», που φέτος συμπλήρωσαν 15 χρόνια στα ερτζιανά, αλλά και τους «Άσσους των γηπέδων» στην ΕΡΑ Σπορ καθώς και με εκπομπή για τους απόδημους στην ΕΡΑ 5.

    Το 1999, για την 32χρονη- τότε- προσφορά του στη δημοσιογραφία, καθώς και για την ιστορική έρευνα και μελέτη της λαϊκής μουσικής και του αθλητισμού μέσα από 1.500 εκπομπές από το κρατικό ραδιόφωνο, τιμήθηκε με το δημοσιογραφικό βραβείο της χρονιάς εκείνης από το Ίδρυμα Προαγωγής Δημοσιογραφίας Αθανασίου Μπότση, παραλαμβάνοντας το βραβείο από τον τότε πρόεδρο της Δημοκρατίας, κ. Κωστή Στεφανόπουλο.

[ouzo]

"Συννεφιασμένη Κυριακή, μοιάζεις με την καρδιά μου..."

Ενώ όλος ο κόσμος γλεντούσε, εκείνη η μέρα έμελλε να γίνει σκοτεινή βλέποντας τον θάνατο αυτού του ανθρώπου!
Με 2 πέτρες στην τσέπη του, έγινε αθλητικός συντάκτης. Με μια καρδιά γεμάτη από Στέλιο, Γρηγόρη, Βασίλη και Μάρκο έφτασε να είναι ο Πάπυρος Λαρούς του ελληνικού λαϊκού τραγουδιού!
Θα σε ακούμε πάντα από το 2ο Πρόγραμμα!

[CHCOME]

Χίλια συγγνώμη...
Αυτό εξηγεί κ γιατί δεν τον ήξερα...
Δεν ακούω ραδιόφωνο...
Παρόλα αυτα, οι ευχές μου ισχύουν...
Κ πάλι συγγνώμη παιδιά...

Μα γιατι ζητάς συγγνώμη;Δεν μπορούμε να τα ξερουμε ολα κι ειδικά καποιος που ειναι μικρός στην ηλικία ,οπως εσύ.

[ikatsoun]

Πάει και ο Γεραμάνης. Η απώλειά του είναι ισοδύναμη με αυτήν μεγάλων τραγουδιστών (π.χ. Μπιθικώτσης πρόσφατα) που φεύγουν ή δημιουργών που αφήνουν πίσω τους μια εποχή. Εγώ προσωπικά έτσι το βλέπω. Νομίζω με την απώλεια και του Πάνου Γεραμάνη κλείνει ένας κύκλος στο ελληνικό λαϊκό τραγούδι. Χθες μιλούσαμε με κάποιον φίλο για αυτό το περιστατικό και αναρωτιόμασταν πόσοι και ποιοι έχουν απομείνει. Είναι ελάχιστοι και χαμένοι τελείως, είτε επειδή οι ίδιοι το θέλησαν είτε επειδή δεν προβάλλονται. Σαν φίλος του λαϊκού τραγουδιού νιώθω πως χάθηκε το μεγαλύτερο "ατού" για την διάδοση της ελληνικής λαϊκής μουσικής και ομολογώ πως εύχομαι να υπάρξει σύντομα συνεχιστής του έργου του Πάνου Γεραμάνη, ο οποίος πιστεύω και ελπίζω να είναι ο Κώστας Μπαλαχούτης που συνδυάζει γνώσεις και νεαρή ηλικία, έχοντας μέλλον μπροστά του, πιστεύω να προσφέρει πολλά στο μέλλον. Το κακό είναι πως δεν υπάρχει κανείς πλέον που να μιλάει για όλους αυτούς τους μεγάλους καλλιτέχνες και να τους έχει γνωρίσει. Καλώς ή κακώς όποιος από δω και πέρα μιλάει για αυτούς (μεταξύ των οποίων κι εγώ) θα τους ξέρει μόνο μέσα από τους δίσκους και τα βιβλία και τίποτα περισσότερο.

[Υπνοβάτης...]

Χίλια συγγνώμη...
Αυτό εξηγεί κ γιατί δεν τον ήξερα...
Δεν ακούω ραδιόφωνο...
Παρόλα αυτα, οι ευχές μου ισχύουν...
Κ πάλι συγγνώμη παιδιά...

Μα γιατι ζητάς συγγνώμη;Δεν μπορούμε να τα ξερουμε ολα κι ειδικά καποιος που ειναι μικρός στην ηλικία ,οπως εσύ.

Όποιος δεν ξέρει ρωτάει!!!
Γιατί αγαπητή cchome δεν μπορεί κανείς να άνοίγει το στόμα του
και να λέει ότι καταλαβαίνει από τα συμφραζόμενα
όπως έκανα εγώ ο μικρός και ανόητος!!!
Συμφωνείς? 

[Panos324]

Καλο ταξιδι κυριε Γεραμανη!
Ευχομαι εκει ψηλα που βρισκεσαι να τα λες με ολους τους καλους σου φιλους:το Στελιο,τον Γρηγορη,τη κ. Μπελλου,τον κ. Δερβενιωτη κ.α.
Δεν θα σε ξεχασουμε.

Συγνωμη που δεν στα ειπα αυτα λιγο νωριτερα...
Ενας ταπεινος λατρης του καλου λαικου και ρεμπετικου τραγουδιου
Πανος.

[asxhmos]

...συνεχιστής του έργου του Πάνου Γεραμάνη, ο οποίος πιστεύω και ελπίζω να είναι ο Κώστας Μπαλαχούτης που συνδυάζει γνώσεις και νεαρή ηλικία, έχοντας μέλλον μπροστά του, πιστεύω να προσφέρει πολλά στο μέλλον.
...Το κακό είναι πως δεν υπάρχει κανείς πλέον που να μιλάει για όλους αυτούς τους μεγάλους καλλιτέχνες και να τους έχει γνωρίσει...

1. ? Δεν πιστεύω πως σοβαρολογείς...?? Ιεροσυλία η σύγκριση...
Ο Κ. Μπαλαχούτης πάντοτε αναμασάει τα κείμενα και την κοπιαστική εργασία άλλων.

2. Ευτυχώς, υπάρχουν αρκετοί ακόμα που είχαν τη χαρά και την τιμή να συναστραφούν και να μελετήσουν το έργο των σπουδαίων παλιών δημιουργών. Τους περιμένουμε στα μετερίζια!

[ikatsoun]

Αυτοί που τους γνώρισαν φίλε asxhmos είναι 70+ εγώ μιλάω για νέα παιδιά που να μπορούνε να προσφέρουνε για καμιά 40αριά χρόνια τουλάχιστον και φυσιολογικό είναι να μην υπάρχουνε. Ελπίζω ότι ένας από αυτούς θα είναι ο Μπαλαχούτης. Νομίζω αυτό που λες ότι αναμασά κείμενα άλλων απλώς επιβεβαιώνει αυτά που λέω, πως όποιος από δω και πέρα κάνει την ίδια δουλειά θα έχει γνωρίσει αυτούς τους τιτάνες μόνο από δίσκους και από τα βιβλία και όχι από προσωπική εικόνα και γνωριμία. Δυστυχώς ό,τι μάθαμε το μάθαμε. Δεν θα μάθουμε από δω και πέρα περισσότερα για εκείνους. Λυπάμαι που το λέω, δεν ξέρω πόσο τραγικό και άσχημο ακούγεται, αλλά δυστυχώς αυτό είναι.

Υ.Γ. Δεν κάνω σύγκριση Γεραμάνη και Μπαλαχούτη, συγκρίνω τον Μπαλαχούτη με τους ανθρώπους της ηλικίας του.

[Veron]

Ένας ένας φεύγουν όλοι οι παλιοί...Τι να πει κανείς...

[giteana]

Κυριακή του Πάσχα, στη Ζαγορά του Πηλίου...

Μαζεμένοι κάμποσοι νοματαίοι στο οικογενειακό τραπέζι, κι η ατμόσφαιρα βαριά, αφού είχαμε βιώσει πρόσφατα την απώλεια ενός πολύ αγαπητού μέλους της οικογενείας...
Προσπαθούσαμε όλοι λοιπόν, να κάνουμε τα πικρά γλυκά και να ελαφρύνουμε κάπως την κατάσταση, αφού η απουσία του μπάρμπα-Θόδωρου ήταν έντονα αισθητή σε όλους...
Πάνω που υψώσαμε τα ποτήρια μας κι ετοιμαστήκαμε να ανταλλάξουμε ευχές, απο την τηλεόραση ακούστηκε η είδηση για τον χαμό του Πάνου Γεραμάνη...
Παγώσαμε όλοι... Τα ποτήρια έμειναν μετέωρα κι οι ευχές σταμάτησαν στα μισά.
"Μα τις προάλλες τον άκουγα στο ραδιόφωνο..."
"Μα μόλις χτες είχαμε μιλήσει στο τηλέφωνο..."
"Δε μπορεί, όχι ρε γ**ώ το..."

Το πασχαλινό τραπέζι τέλειωσε μουδιασμένα... Τα τηλέφωνα πήραν φωτιά... Δεν το σχολιάσαμε σχεδόν καθόλου μεταξύ μας. Δεν είναι εύκολα τα λόγια... Τι να πούμε και τι να συζητήσουμε...
Κατόπιν ο καθένας μας αποτραβήχτηκε με τις σκέψεις του...  Σιγά-σιγά σκορπίσαμε ο ένας από δω κι ο άλλος απο κει.

Είμαι σίγουρη πως όλοι πάνω κάτω σκεφτόμασταν τα ίδια πράγματα...
Ένας κύκλος που κλείνει... Οι παλιοί που φεύγουν... Τα διαμάντια της λαϊκής μουσικής που την υπηρέτησαν ο καθένας απ' το μετερίζι του έχουν πάρει το δρόμο για τη συνοικία των αγγέλων... Η κληρονομιά που χάνεται... Μια εποχή που έχει σβήσει… Οι νεότερες γενιές που δε θα ξέρουν σε λίγα χρόνια ποιος ήταν ο Καλδάρας, ποιος ο Άκης Πάνου, ποια η Μπέλου, ποιος ο Μπιθικώτσης, ποιος ο Δερβενιώτης, ποιος ο Γεραμάνης, ποια η ιστορία τους, ποια η ιστορία μιας Ελλάδας που κιόλας μοιάζει τόσο μακρινή και τόσο ανεπίστρεπτα φευγάτη απο τη σημερινή πραγματικότητα...
Μετρούσα κάποια στιγμή νοερά ποιοι έχουν απομείνει απ' αυτή τη γενιά... Κι ήταν λίγοι, τόσο λίγοι... Ήξερα πόσο λίγοι είναι πια όσοι γνώρισαν αυτούς τους ανθρώπους απο κοντά και σκεφτόμουν πως σε λίγα χρόνια δε θα υπάρχουν ούτε κι αυτοί που τους γνώρισαν, κι ό,τι θα ξέρουν οι νεότερες γενιές για κείνους θα είναι μέσα απο βιβλία, αφιερώματα και το έργο τους...
Κάτι είναι κι αυτό, πήγα να παρηγορηθώ...
Τότε όμως, η τηλεόραση φρόντισε να μου θυμίσει την ελληνική πραγματικότητα... Έσκασε μύτη η Παπαρίζου με το νάμπερ ουάν της γιουροβίζιον...
Μάλιστα....
Α, ρε αθάνατη Ελλάδα... Όχι πως έχω τίποτα με την Παπαρίζου (και την κάθε Παπαρίζου για να προλάβω άκαιρες απαντήσεις στο ποστ μου), αλλά εκείνη την ώρα, μου έκατσε κάπως περίεργα...
Μου άφησε μια ακόμα πιο πικρή γεύση στο στόμα και στη ψυχή... Δε βαριέσαι όμως...
Θέλω να πιστεύω πως πάντα θα υπάρχουν άνθρωποι, πάντα θα υπάρχουν νέα παιδιά που θα ψάχνουν και λίγο προς τα πίσω... που θα κοιτάζουν και λίγο πέρα από τη λαμπερή ιλουστρασιόν επιφάνεια... δε μπορεί....

Κύριε Πάνο, καλό ταξίδι... Δώσε χαιρετίσματα στους "λαϊκούς βάρδους", στους δικούς σου ανθρώπους που θα συναντήσεις εκεί ψηλά...

Giteana

[Ο Νέος Κιθαρωδός]

Οι νεότερες γενιές που δε θα ξέρουν σε λίγα χρόνια ποιος ήταν ο Καλδάρας, ποιος ο Άκης Πάνου, ποια η Μπέλου, ποιος ο Μπιθικώτσης, ποιος ο Δερβενιώτης, ποιος ο Γεραμάνης, ποια η ιστορία τους...

Γιατί, σήμερα τους ξέρουν; Είχα την "ευκαιρία" να συζητήσω με μια ομάδα από 16-18χρονους και οι περισσότεροι από αυτούς δεν ήξεραν τον Χατζιδάκι, τον Βαμβακάρη ή τον Καλδάρα (ή είχαν μόνο ακούσει τα ονόματα, αλλά δεν ήξεραν τι κρύβεται από πίσω...)

Τώρα το ποιος φταίει, είναι μια πολύ μεγάλη συζήτηση, και σίγουρα δεν φταίνε τα ίδια τα παιδιά, ούτε η Έλενα Παπαρίζου... Πάντως η λύση δεν είναι εύκολη, και συνθήματα του τύπου "φταίει η τηλεόραση", "φταίνε οι εταιρίες δίσκων", "φταίει το κράτος (όπως πάντα...)" δεν προσεγγίζουν καν το προβλημα...

[Veron]

To καλύτερο βέβαια είναι να τους λες αυτά τα ονόματα και να σε ρωτάνε: "Α τέλεια! Σε ποια πίστα τραγουδάνε???" 

[pimami]

και στο θάνατο του Μπιθικώτση και του Κουγιουμτζή ένιωσα αυτό που καταγράψατε οι περισσότεροι από εσάς στα μυνήματά σας... και τώρα λοιπόν έφυγε ένας από τους τελευταίους μαχητές... όταν λέω "μαχητές" δεν υποννοώ φυσικά ότι βρίσκεται εν εξελίξει κάποιος πόλεμος. Απλούστατα κατά τη γνώμη μου, ήταν ένας από αυτούς που αγωνιζόταν να πάρουν την σκυτάλη από τους παλιούς αυτοί που πρέπει...
Μέχρι στιγμής η "σκυτάλη" περιφέρεται άσκοπα προσπαθώνταςνα βρει αθλητή που να τρέχει προς τα εμπρός, και νομίζω πως με την προσφορά τέτοιων ανθρώπων σαν τον Γεραμάνη δεν της έχει μείνει άλλη επιλογή!!!

[asxhmos]

Αυτοί που τους γνώρισαν φίλε asxhmos είναι 70+ εγώ μιλάω για νέα παιδιά που να μπορούνε να προσφέρουνε για καμιά 40αριά χρόνια τουλάχιστον και φυσιολογικό είναι να μην υπάρχουνε....
Υ.Γ. Δεν κάνω σύγκριση Γεραμάνη και Μπαλαχούτη, συγκρίνω τον Μπαλαχούτη με τους ανθρώπους της ηλικίας του.

Όχι φίλε... ζουν αρκετοί απ' τους παλιότερους μελετητές-ερευνητές (Χριστιανόπουλος, Κουνάδης, Παπαϊωάννου, Χατζηδουλής, Κοντογιάννης, Γεωργιάδης, Φέρρης, Ελληνιάδης, Τζίφας, Παπαδάκης, Μανιάτης, Διονυσόπουλος, Αλεξίου, Καπετανάκης κα) και γνωρίζουν πολλά -έστω και λίγοι- νεότεροι (Αρναουτάκης, Κλειάσιου, Λυκουρόπουλος, Νικολαϊδης, Ηλιόπουλος, Χρηστίδης κλπ).
Και ευτυχώς ζουν ακόμα και κάποια "μυθικά" πρόσωπα του ρεμπέτικου και λαϊκού τραγουδιού (Μπίνης, Γενίτσαρης, Μπακάλης, Γεωργακοπούλου, Στάμου, Μαργαρώνη, Δέδες, Σταματίου ή Σπόρος, Καραμπεσίνης) και πολλοί απ' τους συνεργάτες τους (μουσικοί, στιχουργοί, μαγαζάτορες...) που μπορούν ακόμα να καταγραφούν στοιχεία και πληροφορίες.
( ... για να τις πάρει ο κάθε Μπαλαχούτης και να τις οικειοποιηθεί... )

[Son of the sun]

O Πάνος Γεραμάνης θα μας μείνει αξέχαστος όπως και ελπίζω το όνομά του να αναφέρεται και μετά από πολλά χρόνια.

[ikatsoun]

Όχι φίλε... ζουν αρκετοί απ' τους παλιότερους μελετητές-ερευνητές (Χριστιανόπουλος, Κουνάδης, Παπαϊωάννου, Χατζηδουλής, Κοντογιάννης, Γεωργιάδης, Φέρρης, Ελληνιάδης, Τζίφας, Παπαδάκης, Μανιάτης, Διονυσόπουλος, Αλεξίου, Καπετανάκης κα) και γνωρίζουν πολλά -έστω και λίγοι- νεότεροι (Αρναουτάκης, Κλειάσιου, Λυκουρόπουλος, Νικολαϊδης, Ηλιόπουλος, Χρηστίδης κλπ).
Και ευτυχώς ζουν ακόμα και κάποια "μυθικά" πρόσωπα του ρεμπέτικου και λαϊκού τραγουδιού (Μπίνης, Γενίτσαρης, Μπακάλης, Γεωργακοπούλου, Στάμου, Μαργαρώνη, Δέδες, Σταματίου ή Σπόρος, Καραμπεσίνης) και πολλοί απ' τους συνεργάτες τους (μουσικοί, στιχουργοί, μαγαζάτορες...) που μπορούν ακόμα να καταγραφούν στοιχεία και πληροφορίες.
( ... για να τις πάρει ο κάθε Μπαλαχούτης και να τις οικειοποιηθεί... )

Τραγική ειρωνία ότι απαντάω σήμερα λίγο μετά τον θάνατο του Μιχάλη Γενίτσαρη που αναφέρεις.

Πάντως κάνοντας μια σούμα τις ηλικίες αυτών που αναφέρεις (όσων γνωρίζω τουλάχιστον) και διαιρώντας με το άθροισμά τους (μέσο όρο δηλαδή) νομίζω χτυπάμε πάνω από 70. Το θέμα δεν είναι τι λέμε σήμερα αλλά τι θα λέμε σε 50 χρόνια και ποιος θα πει στον εγγονό μου για τον Μάρκο Βαμβακάρη όταν εγώ θα αρχίσω να ξεχνάω. Νέα παιδιά χρειάζονται για τέτοια πράγματα. Αυτό λέω.

Υ.Γ. Να σημειώσω ότι είναι λίγο άκομψο στο θέμα για τον θάνατο του Πάνου Γεραμάνη να συζητάμε για την διαδοχή του.. αυτά γίνονται στα κόμματα όταν πεθάνει ο αρχηγός, ή στο Βατικανό όταν πεθάνει ο Πάπας 

[asxhmos]

...συνεχιστής του έργου του Πάνου Γεραμάνη...

...Μόνος σου φίλε το είπες. Μην τα βάζεις με τον εαυτό σου...

[ikatsoun]

Ναι μια κουβέντα είπα εγώ, ένα σχόλιο μόνο έκανα για την διαδοχή του Γεραμάνη που την θεωρώ αναγκαία, δεν έκατσα να δω αν αυτός είναι ο καλύτερος και αν κλέβει την δουλειά άλλων, ή αν υπάρχουν και άλλοι πιο ικανοί με περισσότερες γνώσεις και δυνατότητες. Φαντάζομαι η διαφορά είναι προφανής. Ανέφερα ένα όνομα, κρίνοντας απαραίτητη την ύπαρξη ανθρώπων που θα διαδώσουν την μουσική μας. Εάν εσύ κρίνεις κάποιον άλλον δεν αλλάζει κάτι, αρκεί να υπάρχει ο ίδιος παρονομαστής, η διάδοση δηλαδή της λαϊκής μουσικής. Η κόντρα μεταξύ μελετητών ικανών να διαδεχθούν τον "θρόνο" σαν "κοράκια" είναι άκομψη και νομίζω στο ίδιο θα συμφωνούσαν και όλοι αυτοί που αναφέρεις.

Η μελέτη της λαϊκής μουσικής (και κάθε μουσικής γενικότερα, κακώς το περιορίζω) πρέπει να γίνεται με γνώμωνα την αγάπη προς την μουσική αυτή. Αν εγώ είμαι λιγότερο ικανός από εσένα σε αυτό και δεν μπορώ να προσφέρω περισσότερα, πρέπει να μην φροντίσω να σου κλείσω τον δρόμο. Η ενασχόληση προς όλα αυτά πρέπει να είναι κυρίως εξαιτίας της αγάπης και ύστερα λόγω των χρημάτων που η ενασχόληση αποφέρει. Αν τώρα ο οποιοσδήποτε κρίνει πως συλλέκτης γίνεσαι για να τα κονομήσεις, για μένα δεν λέγεται συλλέκτης αλλά τυχοδιώκτης. Αν θεωρείς εσύ τον Μπαλαχούτη μελετητή με στόχο την κονόμα, τότε για σένα είναι τυχοδιώκτης. Εγώ δεν θεωρώ ότι κοιτάει μόνο την κονόμα, αλλά αγαπάει αυτό που κάνει. Συνεπώς δεν τον χαρακτηρίζω έτσι. Ελπίζω τώρα να έχεις καταλάβει όλα αυτά, είμαι σίγουρος ότι κατά βάθος τα καταλαβαίνεις γιατί σε έχω κόψει εδώ και λίγο καιρό να έχεις ψώρα με αυτήν την μουσική. Χθεσινός δεν φαίνεσαι, της αρπαχτής επίσης δεν φαίνεσαι, μεράκι φαίνεται να έχεις άρα μάλλον καταλαβαίνεις όλα αυτά που σου λέω.

[asxhmos]

Βρε, βρε ikatsoun... Μην τα μπερδεύουμε, μην τα τσουβαλιάζουμε όλα... Τι σχέση έχουν, όλα αυτά που εσύ αναφέρεις, με τα ονόματα που -ενδεικτικά- κατέγραψα. Τι σχέση έχουν οι ευκαιριακοί ραδιοφωνατζήδες και τηλεορασάκηδες με τους ανθρώπους που αθόρυθα, συστηματικά (και κοπιαστικά) μελετούν και δημιουργούν για χρόνια. Που η "τέχνη" είναι η ζωή τους.
Αγαπητέ, δεν διεκδικεί κανένας απ' αυτούς "θρόνο" (και πόσο μάλλον υπαλλήλου της ΕΡΤ...), δεν ψάχνει κανείς τους (απ' όσα ξέρω) να "πουλήσει για κονόμα" την εργασία του, παρά, μόνον απ' το πάθος του αγωνίζεται (και πολλές φορές παρακαλεί) να τη δημοσιοποιήσει. (και βασικά, να πέσει σε καλά χέρια).
Άλλο ο συλλέκτης, και άλλο ο μελετητής-ερευνητής. Μην αναφέρεις ξανά τον Μπαλαχούτη για μελετητή... (μας ακούνε και νέα παιδιά)... Μην διαστρεβλώνουμε και ισοπεδώνουμε τους ρόλους... Είναι άδικο και παράλογο!

Αν ήμουν ο Ντίνος Χριστιανόπουλος θα σου έλεγα:"Αν όλα αυτά τα εννοείτε, σας λυπούμαι, εάν σας ξέφυγαν, σας τα χαρίζω".

Φιλικότατα...

[ikatsoun]

Διαφωνώ σε πάρα πολλά από αυτά που αναφέρεις, θα απαντήσω πολύ συνοπτικά.

1. Δεν θεωρώ τον Μπαλαχούτη "ευκαιριακό τηλεορασάκια και ραδιοφωνατζή". ΟΚ είναι δική σου κρίση και το δέχομαι, αλλά εγώ σαν Γιάννης δεν δέχομαι τον χαρακτηρισμό αυτόν.

2. Δεν αμφισβητώ το έργο και των άλλων. Αλλά μην παραγνωρίζεις ότι χρειάζονται νέα παιδιά για αυτήν την δουλειά. Διαφορετικά, εάν βάζουμε μπροστά την "δημιουργία για χρόνια" που αναφέρεις θα καταντήσουμε να ασχολούνται με την λαϊκή μουσική, σε 50 χρόνια μόνο οι σημερινοί 20άρηδες. Πρέπει να σκεφτόμαστε λίγο έξυπνα κοιτώντας το μέλλον.

3. Άλλο ο συλλέκτης άλλο ο μελετητής. Σωστό. Ο μελετητής μπορεί να μην έχει ακούσει ούτε ένα τραγούδι, ο συλλέκτης μπορεί να μην έχει διαβάσει ούτε ένα αρθράκι. Πάντως τον Μπαλαχούτη τον θεωρώ μελετητή.

4. Εάν εσύ ήσουν ο Ντίνος Χριστιανόπουλος μπορεί να μου το έλεγες.. μήπως όμως καλύτερα θα ήταν να ρωτούσαμε και τον ίδιο..;

5. Κατάλαβε την αγωνία μου. Άμα στηριχτούμε μόνο στους εβδομηντάρηδες γιατί αυτοί -αδιαμφισβήτητα- πρόσφεραν, τότε σε 20 χρόνια θα είμαστε εντελώς μόνοι μας και θα μαζευόμαστε σε καφενεία να προσπαθούμε να θυμηθούμε πώς λέγανε στο μικρό τον Τσετίνη.

Φιλικά πάντα, τον ίδιο στόχο έχουμε.