Ασημένια Σφαίρα

[axrwmos]

Από την άκρη μου κοιτάζω τη χαρά
Μα μια ασημένια σφαίρα μου τρυπάει την καρδιά
Αυτό δεν είναι τραύμα είναι απλώς μια σχισμή
Γιατί η σφαίρα που μπήκε μέσα μου δεν ήτανε χρυσή

Μα πως θα νιώσω την μιζέρια όλου του κόσμου
Πως θα αντικρίσω το αδιάβατο βουνό
Αφού η ήττα μου, μου κλέβει και το φώς μου
Στη χαρά του κόσμου μέσα θα χαθώ

Ζηλεύω την κάθε ηδονή που βρίσκετε εκεί
Όπως το σώμα μας ζηλεύει το πουλί
Ίσως ο κόσμος μας να είναι μια τεράστια φυλακή
Ίσως να φταίει ότι η σφαίρα δεν ήτανε χρυσή

Τόση ελπίδα, τόσος πόθος, τόσος αγώνας μιάς ζωής
Καταστράφηκε και ξεριζώθηκε στην αυταπάτη του χρυσού
Όλος ο πόνος και η θλίψη μιάς τόσο μικρής στιγμής
Παρέδωσε έρμαιο την ψυχή στα κοράκια τ'ουρανού

Θα αναπαυτεί, θα ησυχάσει, θα νιώσει σαν μικρό παιδί
Η δική μου, η δική σου, ολονών μας η ψυχή
Περίμενε μαζί μου για την πιο όμορφη αυγή
Μακάρι η σφαίρα που με πέτυχε να ήτανε χρυσή