Το Στέκι των Κιθαρωδών
Περι μουσικής => Μουσικά νέα και συζητήσεις => Μήνυμα ξεκίνησε από: Uriah στις 06/06/19, 17:15
-
Τελευταια εχω λιωσει το "Παρτυ στον 13ο οροφο" απο τις Τρυπες. Γενικα εχω αρχισει και ξεθαβω ολη τους την δισκογραφια και ανακαλυπτω πολλα καινουρια πραγματα καθως ειχα να τους ακουσω τουλαχιστον 15 χρονια. Αναρωτιεμαι αν υπαρχουν κι αλλοι πολλοι, σαν κι εμενα, που τραβανε δισκους απο τις συλλογες τους που ειχαν να ακουσουν καιρο και δεν ξεκολλανε.
Καθως ημουν στο αμαξι στον δρομο απο τη δουλεια ειπα να ξεκινησω ενα νημα σχετικα και να το συνδυασω με ποιο ηταν το ερεθισμα που σας εκανε να πιασετε την κιθαρα, ή εκεινη η στιγμη αν θελετε, που ειπατε "θελω να μπορεσω κι εγω να παιξω σαν τον Ταδε" ή "Θα βγαλω μπολικα γκομενακια στην παραλια με την κιθαρα". Φανταζομαι ειναι θεμα που εχει συζητηθει, αλλα δεν κουραζει.
Για εμενα το μπασο ηταν το οργανο που ξεχωριζε σε ο,τι μουσικη και αν ακουγα απο πολυ μικρος. Ακομα και σαν ντραμερ ηθελα να μαθω μπασο.
Πάρτυ Στο 13ο Όροφο
Η Πρώτη Φορά
Άχαρη Μέρα
Η Δικιά Σου Κοντινή Αμερική
Ερωτευμένοι Σχιζοφρενείς 19:39
Έκτη Αυγούστου 21:56
Η Αυτοκρατορία Των Ανάπηρων
Χορός Των Δειλών
https://www.youtube.com/watch?v=CSdUEXUITq4 (https://www.youtube.com/watch?v=CSdUEXUITq4)
-
Ωραίος δίσκος και παιχτούρα ο Μπάμπης. Το κανω και εγώ συχνά σε πείσμα της εποχής που θέλει να ακούς μισό κομμάτι youtube. Πρώτα ερεθίσματα κάτι ακουστικά γρατζουνίσματα τύπου Ντύλαν αλλά όσο μεγαλώνω καφρίζω.
-
Εγώ το "έπαθα" όταν πρωτοάκουσα στο Γυμνάσιο το Calling Card του Gallagher και ειδικά το Edged In Blue το οποίο με σημάδεψε σαν τραγούδι
-
Εγώ το "έπαθα" όταν πρωτοάκουσα στο Γυμνάσιο το Calling Card του Gallagher και ειδικά το Edged In Blue το οποίο με σημάδεψε σαν τραγούδι
Εντάξει, και γ**ω τους δίσκους και το κομμάτι επίσης.
-
Κάπου στα τέλη των 70's (μάλλον καλοκαίρι του 79) έπεσε στα χέρια μου μια κασέτα με «ΞΕΝΑ» ;D. Ανάμεσα στα άλλα είχε το Hold the line και το My Sharona. Ήταν η πρώτη επαφή μου με rock, πέρα από περιστασιακές ακροάσεις στο ράδιο. Την κασέτα την έλιωσα φυσικά. Το φθινόπωρο της ίδιας χρονιάς «πήγα κιθάρα», κλασική, μέθοδος Εκμετσόγλου, η οποία φυσικά μου φάνηκε βαρετή και πάτωσα.
Από τότε άρχισε μια σχέση αγάπης και «μίσους» (όταν βλέπω πόσο καλά μπορεί να ακουστεί σε άλλα - δυστυχώς - χέρια) με το όργανο, που πλάκα πλάκα κλείνει 40 χρόνια... ???
-
My sharona... πότε θα το τελειώσουμε αυτό Saved - Uriah?
-
Ωραίος δίσκος και παιχτούρα ο Μπάμπης. Το κανω και εγώ συχνά σε πείσμα της εποχής που θέλει να ακούς μισό κομμάτι youtube. Πρώτα ερεθίσματα κάτι ακουστικά γρατζουνίσματα τύπου Ντύλαν αλλά όσο μεγαλώνω καφρίζω.
Γενικα οι Τρυπες οσο αναγνωρισιμοι ειναι σαν μπαντα, αλλο τοσο ειναι υποτιμημένοι οι μουσικοι της σαν μοναδες. Ο Καρρας (καθως και ο Καραουλιας των 2002GR) και γ**ω τους μπασιστες με τονο χαρακτηριστικότατο, ο Αγγελακας περα απο ερμηνευτης ειναι μεγας στιχουργος και φυσικα και υπολοιποι τρομεροι μουσικοι που ξεφυγαν απο τα στεγανα του πανκ με τρομερες συνθεσεις. Προσφατως ακουσα το τι πραγματικα εγραψαν και αρχισα να ακουω με αλλο αυτι την μουσικη τους.