Εμφάνιση μηνυμάτων

Αυτό το τμήμα σας επιτρέπει να δείτε όλα τα μηνύματα που στάλθηκαν από αυτόν τον χρήστη. Σημειώστε ότι μπορείτε να δείτε μόνο μηνύματα που στάλθηκαν σε περιοχές που αυτήν την στιγμή έχετε πρόσβαση.


Θέματα - Ιππέας

Σελίδες: 1 [2] 3
26
« Ο αμαρτωλός »

Είπα ν’  αγιάσω ο φτωχός
να  μπω  σε  μοναστήρι
να  ξεγελάσω  τη  φωτιά
που καίει τα σωθικά μου
στην Παναγιά προσεύχομαι
κι  εσένα έχω μπροστά μου

Μελαχρινή μου Παναγιά
κάνε  να  γίνει  θαύμα
να γιατρευτούνε οι πληγές
και το  παλιό μου τραύμα

Κ’ η Παναγιά αποκρίθηκε
πάνω από το  καντήλι
δεν ξεπερνιέται η φωτιά
τα  κόκκινα  τα  χείλη
όσες κι αν κάνεις προσευχές
κι  αν πας  σε μοναστήρι

Μελαχρινή μου Παναγιά
κάνε  να  γίνει  θαύμα
κόκκινα χείλη  να  φιλώ
να γιατρευτεί το τραύμα

Ιππέας    15 – 06 – 2011   

27
           Μετρώντας 
Μετρώντας της καρδιάς μου τις πληγές
αναδρομή  κάνω  στο  χρόνο
λύπες , χαρές με προσπερνούν
κι αφήνουν θλίψη , δάκρυα , πόνο …

Μετρώντας μιας  ζωής τα λάθη
θαρρώ  πως  έμαθα  πολλά
ότι  το ρόδο  και  τ΄ αγκάθι
έχουν  την  ίδια  ομορφιά…

Μετρώντας του κορμιού  μου τη σπατάλη
σε λάγνες , γυναικείες αγκαλιές
προκύπτει μια ζωή όλο κραιπάλη
έρωτες , πάθη , ενοχές…

Μετρώντας του μυαλού τις διαδρομές
σκέψεις διάφορες με ζώνουν
άλλοτε  αυστηρά  με κρίνουν
φορές λένε πως μ΄ αθωώνουν…

                           Ιππέας    18 – 7 – 2012

28
Του  Γιώργη  ( τσάμικο )

Έμπα Γιωργή μου στο χορό
κι  εγώ θα  τραγουδήσω
αυτά τα μαύρα ντέρτια σου
για  να  σ’  ευχαριστήσω

Πάνε τα χρόνια τα καλά
φύγαν  και  δε γυρνάνε
και  αναμνήσεις γίνανε
να  μας  παρηγοράνε

Κι αυτές που αγαπήσαμε
άσπρισαν τα μαλλιά τους
τίποτα  δεν  απόμεινε
από την ομορφιά  τους

Γι’ αυτό Γιωργή μου χόρεψε
και  ξέχνα  κάθε  πόνο
μία στροφή μες στο χορό
είν’  η  ζωή  μας  μόνο …

Ιππέας    12 – 06 – 2011

29
Γειά σου καπετάν Μαλάμo τη θάλασσα που κάνεις άμμο
κι όταν πέφτεις σε φουρτούνα τα κουμάντα σου στη σκούνα
μοιάζουνε με παιχνιδάκι μέσα στου Καραϊσκάκη
Όταν η σκούνα σου κ' οι ναύτες με το καλό πιάνουν στεριά
τρικούβερτο στήνεται γλέντι στην ταβέρνα του Βοριά
τα κρασιά και οι μεζέδες μοιράζονται μ' απλοχεριά
Όλ' οι μάγκες στον Περαία πίνουν νερό στο όνομά σου
και γεμίζουν τα ποτήρια για να πιούνε στην υγειά σου
Κι όσο βλέπουν στο λιμάνι τη σκούνα να' ναι αραγμένη
λέν με περίσσια σιγουριά πως στην ταβέρνα του Βοριά συνεχίζεται το γλέντι…

30
                  Μοναξιά
Δεν έχουν τριαντάφυλλα οι νύχτες
δεν έχει η καρδιά μου προσευχές
λόγια τα χείλη μου δε βρίσκουν
μόνο  του  πόνου  τις  σιωπές

Μοναξιά μου νύχτα του χειμώνα
παγωνιά κι η κρύα μου ψυχή
περιμένει σαν την ανεμώνα
ένα σου χάδι για ν’  αναστηθεί

Δεν έχει θάλασσα ο νους να ταξιδέψει
η φαντασία μου κλεισμένη σε κελί
κορμί  το  χέρι  ν’  αναδεύσει
στου έρωτα τη θεία διαδρομή

Μοναξιά μου νύχτα του χειμώνα
της καρδιάς μου κρύα φυλακή
πόσο η ψυχή ν’  αντέξει ακόμα
στης απονιάς το κρύο σου κελί

                Ιππέας    31 – 01 – 2012 

31
      Λουλούδια

Ημέρα των  ερωτευμένων
του φτερωτού θεού γιορτή
όλοι στέλνουνε λουλούδια
μα εγώ δε σου ’στειλα γιατί
την καρδιά μου σου ’χω κάνει
δώρο απ’ την πρώτη τη στιγμή

Χρόνια σου πολλά γλυκιά μου
ευτυχισμένα , ερωτικά
μια αγκαλιά από λουλούδια
η  δική μου η καρδιά

Γιορτάζουν οι ερωτευμένοι
χάδια , φιλιά και ραβασάκια
καρδούλες , όρκοι στα παγκάκια
Σιγοκλαίς , αναστενάζεις
όλο νάζι μου γκρινιάζεις
στο λέω δυο φορές γιορτάζεις

Γιατί …
τα ωραιότερα λουλούδια
σου τα στέλνω με τραγούδια
και τα πιο γλυκά φιλάκια
σου τα γράφω σε στιχάκια

               Ιππέας    14 – 2 – 2008
 

32
 Ο  τόπος  μου   

Μία ομπρέλα σφιχτά δεμένη
βοριάς φυσάει δυνατός
ένα θρανίο , δυο καρέκλες
εγώ κι ο άλλος μου εαυτός

Δύο πεπόνια σε μιαν άκρη
προσφορά ευγενική
στη στέρνα το νερό κυλάει
και στο ράδιο μουσική

Γύρω βατόμουρα , δυο δέντρα
καπνοχώραφα  σωρό
ομόκεντρους διαγράφουν κύκλους
σε ζωναράδικο  χορό

Πίσω στη ράχη δυο γεράκια
σφύριξαν μού  ΄παν καλησπέρα
και χάθηκαν στη ρεματιά
λίγα βήματα πιο πέρα

Τάχα τι μ’ έφερε εδώ πάνω
Κάποιο καθήκον ιερό
ή το ελάχιστο του χρέους
που οφείλω προς τον τόπο αυτό

Θαρρώ η συνείδησή μου είναι
που μ’  οδήγησε  ως  εδώ
και μια αδερφική φιλία
που αντέχει στον καιρό


Έλαφος  Πιερίας
 
Ιππέας  7 – 9 – 2011

33
           [pre]Η     πιτσιρίκα
 
Μια μικρή στο Συντριβάνι
στη σειρά τους άντρες  βάνει
Έναν – έναν τους κοιτάζει
γιατρίνα και τους εξετάζει
 
Ο πρώτος φαίνεται ωραίος
ο δεύτερος δεν είν’ τυχαίος
ο τρίτος μάλλον δεν της κάνει
στον άλλο πυρετός την πιάνει
 
Χτυπάει γρήγορα η καρδιά της
δεν είναι πια στα λογικά της
ταραχή την έχει πιάσει
που δε λέει να περάσει
 
Κι ο τέταρτος ο πονηρός
χαμογελάει ο τυχερός
μα πικραίνονται οι άλλοι
που  καψούρα είχαν μεγάλη
 
   Ιππέας   12 – 1 – 2010

34
          Η    ζημιάρα

Όταν κυκλοφορείς μωρό μου
πανικός  και  ταραχή
ζημιά παθαίνουνε οι άντρες
και στέκουν  όλοι προσοχή

Γεια σου ζημιάρα μου φωνάζουν
και σου κάνουν τεμενάδες
ένα βλέμμα , μια ματιά σου
φέρνει φουρτούνα και μπελάδες

Τα μάτια όλα μαγνητίζεις
όλες τις καρδιές πληγώνεις
όταν σκορπίζεις τ’  άρωμά σου
βάζεις φωτιές κι  αναστατώνεις

Γεια σου ζημιάρα μου φωνάζουν 
κι ανοίγουν δρόμο να περνάς
γίνονται χαλί μωρό μου
πάνω τους  να περπατάς

    Ιππέας     21 – 3 – 2008
     

35
                 Ο ψαράς και η χήρα  ( ανέκδοτο )
 
Ένας ψαράς πολύ  μπερμπάντης  ερωτεύτηκε  μια   χήρα
και συχνά – πυκνά  περνούσε  να θωρεί την  κακομοίρα
 
Ήτανε  χήρα αλανιάρα , όμορφη , γλυκιά  κι αφράτη
κι ο ψαράς  ο νταλκαδιάρης   όλο και   ζητούσε  κάτι
 
Αν βρε  μόρτη  βρεις πού το ΄χω  σου δίνω ότι μου ζητάς
αλλιώς τα ψάρια σου να ξέρεις  τζάμπα θα μου τα πουλάς
 
Άντρας  εγώ   περπατημένος  και δεν ξέρω  πού το  έχεις  ;
Μπροστά που τό  ΄χουνε κι άλλες εγώ το  ΄δα   τις  προάλλες
 
Άμα ψαρά μου βάλω σκούπα  το λουλούδι είν’  από πίσω
και φέρε  γρήγορα τα ψάρια  να  βάλω  να  τα τηγανίσω
 
Ύστερ’ από  λίγες   μέρες  πήγ’  ο ψαράς ξανά στη χήρα
σίγουρος  ότι γνωρίζει   πού  ΄ναι  του παραδείσου η θύρα
 
Φτου απ’  την αρχή και πάλι  και θά   ΄χεις  ότι μου ζητάς
αλλιώς τα  ψάρια σου να ξέρεις  τζάμπα θα μου τα πουλάς
 
Όταν τεντώνω το κορμί μου  ή  πονεί  ψαρά μου η  μέση
μπροστά λαλάει το πουλάκι , το  ξέρω πως δε θα σ΄ αρέσει
 
Αχ  βρε χήρα  κερατένια ,   πότε μπρος  και  πότε πίσω
κόκαλο  δε   μού  ΄χει  μείνει τα  παιδιά μου να   ταΐσω
 
Αλλά και του ψαρά η γυναίκα  άρχισε  ν’  ανησυχεί
που δεν  είχε  ούτε  σαρδέλα  για να φάνε  τα  κοπέλια
 
Για λέγε μώρε  κατεργάρη μήπως  κάπου χαρτοπαίζεις
τη βάρκα με τα παλαμάρια και  τα παιδιά δεν τρώνε ψάρια ;
 
Όταν σταθεροποιηθεί γυναίκα  της χήρας το τριανταφυλλάκι
θα φάνε τα παιδιά μας  ψάρια   , θα πιω  κι  εγώ ένα ουζάκι
και νόστιμο μεζέ μου  θάχω  της  λάγνας  χήρας   πουλάκι ….
 
                                                 Ιππέας    7 – 9 – 2010
 

36
           Στιγμές

Στιγμές χαραγμένες με ανεξίτηλα χρώματα
στον καμβά του χρόνου …
Τα καλοκαιρινά βράδια 
που ξαπλωμένοι ανάσκελα πάνω στο αχυρένιο στρώμα
προσπαθούσαμε να συνταιριάξουμε τ' αστέρια τ’ ουρανού …
Η αέρινη μορφή σου, όταν ως καλλίγραμμη αμαζόνα
κάλπαζες με το ατίθασο άτι σου στους αγρούς
ανάμεσα σε ροδοκόκκινες παπαρούνες …
Η κοπάνα από την καταχνιά του στρατώνα
για να κρυφτώ στης αγκαλιάς σου τη « φυλακή » …
Η πρώτη μέρα στη δουλειά , τα όνειρα , η πίκρα , η  πληρωμή …
Η ανάβαση στην κορυφή του Ολύμπου
με το ένα χέρι σφιγμένη γροθιά
και με το άλλο το κράτημα της ελληνικής σημαίας
που περίμενε καρτερικά την άφιξή μας…
Από το ιερό της Ίσιδας , στο ευλογημένο Δίον
ακούγονται ύμνοι , σπονδές , οι θυσίες
των Μακεδόνων του Φιλίππου , του Αλεξάνδρου
καθώς ανεβαίνουν να δώσουν τα διαπιστευτήριά τους
στο βασιλιά των θεών που βρίσκεται δίπλα μας …
Στεφάνι , Μύτικας και στη μέση ο θρόνος του Δία …
Στιγμές που νιώθεις κι εσύ ένας μικρός Ολύμπιος θεός  ..

          Ιππέας    24 – 5 – 2010   

37
Χειμωνιάτικο φεγγάρι

Του Γενάρη το φεγγάρι
σεργιανάει  στον ουρανό
γράφει κύκλους , σβήνει μνήμες
ζωγραφίζει  στο  κενό

Άπλωσες το λεπτό σου χέρι
το φόρεσες  για  δαχτυλίδι
κ’  ήσουν στη βαρυχειμωνιά
το πιο  όμορφο στολίδι

Περιδέραιο στο λαιμό σου
είχες της άρκτου τα αστέρια
κι όπως σφιχτά σε κράταγα
μικρό στα  δυο  μου χέρια

έγραψες με το φεγγάρι
κύκλους από σ΄  αγαπώ
κι έσβησες σαν πεφταστέρι
ξαφνικά στον ουρανό

Κι όπως έσβηνες μου είπες
πεθαίνω μα θ’  αναστηθώ
και μ’  ολόγιομο φεγγάρι
στο μισεμό κάποιου  Γενάρη
θα  ’ρθω  να σε ξαναβρώ


Ιππέας    31 – 1 – 2010

38
     Το τσαντάκι

Το μικρό μαύρο τσαντάκι
κάθε λίγο και λιγάκι
το ανοίγεις , το κοιτάζεις
κάτι αφήνεις , κάτι βγάζεις
και το νου μου ξελογιάζεις

Εκεί που τόχεις κρεμασμένο
το αναθεματισμένο
τη φαντασία μου ξυπνάει
με παίρνει και αλλού με πάει
στο λέω αλήθεια με κολάζει
την καρδιά μου κομματιάζει

Πες μου τι κρύβεις στο τσαντάκι
γιατί με τρώει το σαράκι
το μυαλό μου εκεί το έχω
το ξέρεις ότι σε προσέχω
πες μου γιατί δεν αντέχω

Έχει κάτι και για μένα
μια αλήθεια , ένα ψέμα
ή έχει μόνο χρήματα
ακριβά  κοσμήματα
κ’ είν’  άδειο από αισθήματα;

Εκεί που το  ΄χω κρεμασμένο
μικρό και καλογυαλισμένο
μοιάζει με μικρή φωλιά
που κελαηδούνε τα πουλιά
κι όποιος στ'  αλήθεια με προσέχει
ξέρει  πολύ  καλά  τι  έχει

Ιππέας   24 – 5 – 2009

39
  Ιδιαίτερα    Μαθήματα

Μια αλανιάρα χήρα
νόστιμη σαν  μπιμπελό
το δάσκαλο γλυκοκοιτάζει
 κάθε μέρα στο σχολειό.

Για τα παιδιά της τον ρωτάει
με μάτια λάγνα τον κοιτάει
δείχνει μεγάλο ενδιαφέρον
για των παιδιών της το συμφέρον
και για τo δικό της μέλλον.

Ο δάσκαλος που είναι μάγκας
λεβεντιά και παληκάρι
από τα χείλη της κρεμιέται
και στα μάτια της ξεχνιέται
δύσκολα πολύ κρατιέται.

Ιδιαίτερο θα κάνει
μάθημα για τα παιδιά
και θα του το ξεπληρώσει
έχει τον  τρόπο   η  κυρά

Κάνει ο μάγκας διπλοβάρδια
για να  αποκτήσει  πείρα
και τα βράδια στο κρεβάτι
μάθημα του κάν’ η χήρα
κι ιδιαίτερο τα βράδια
μάθημα του  κάν’ η χήρα
κι είναι όνειρο τα βράδια
με την αλανιάρα χήρα.

Ιππέας  20 – 11 – 2009 
 




40
        Επιστροφή

Όταν το σκάνε οι κοτούλες
ψάχνοντας περιπετειούλες
μελαγχολούνε τα κοκόρια
- τα  ατίθασα  αγόρια -
σφόδρα δε καταθλίπτονται
και του θανάτου ρίπτονται…
Μα σαν τις δούνε να επιστρέφουν
πουλάδες τρυφερές κι αφράτες
-  είτε  γραίες  σιτεμένες  -
τις λυπούνται τις καημένες
και μ’ αγέρωχο το ύφος
σηκώνουνε  « ένα λειρί »
που με ανοιχτό το στόμα
το θαυμάζει όποια το ιδεί…
και χωρίς δεύτερη σκέψη
ξαναμπαίνουν στο κοτέτσι
η πουλάδα η τρυφερή
μα και η παλιά η κότα
που λένε έχει το ζουμί…
Έτσι  συμφιλιωμένοι
κεραυνοβόλα ερωτευμένοι
περνάνε πιο καλά από πρώτα
δηλαδή  « ζωή και κότα »…

Ιππέας   18 – 10 – 2009

41
Ο  εραστής της αρένας

Είπα πως δεν πάει άλλο
πρέπει να σε διεκδικήσω
και στην αρένα βρίσκομαι
έτοιμος να μονομαχήσω
για όλα αποφασισμένος
να χάσω ή να σε κερδίσω

Στην αρένα μονομάχος
παλεύω και διεκδικώ
προσπαθώ πάση θυσία
να σε  έχω μόνο εγώ
Το κοινό ζητωκραυγάζει
χειροκροτεί και αλαλάζει
όμως βλέπω στην κερκίδα
άλλος να σε αγκαλιάζει

Είπα πως δεν  πάει άλλο
με κάθε τρόπο θα νικήσω
κι ανέβηκα στο ριγκ πυγμάχος
μωρό μου να σε φέρω πίσω
μα στα σχοινιά ,στο καναβάτσο
μοιάζω με κλόουν, με παλιάτσο

Στην αγάπη μονομάχος
παλεύω για να κρατηθώ
και στον έρωτα πυγμάχος
φωνάζω πως για σένα ζω
Το κοινό ζητωκραυγάζει
το πόνο μου τον μετριάζει
μα στο βάθος της κερκίδας
άλλος σε σφιχταγκαλιάζει


Ιππέας   14 – 7 – 2009

42
Ορνιθοσκαλίσματα

Εξεπόρτισε  η κότα
τόσκασε απ’ το κοτέτσι
κι ο Χόλης τρέχει να τη βρει
γιατί νομίζει έτσι
θα επανέλθει  ηρεμία
και θα επικρατήσει τάξη
όταν η κότα συλληφθεί
επί διαταράξει…

Στο δρόμο βρίσκει τον Παππού …
--Πού πας ,του λέει τρεχάτος ;
--Άσε Παππού, μην τα ρωτάς
προβλήματα είμαι γεμάτος
Έφυγ’  η  κότα , τόσκασε
κι ο κόκορας ο κοτσονάτος
έπεσε λέει του πεθαμού
διόλου δεν είν’  κεφάτος ..
Μου μήνυσε αν δεν τη βρω
τι θα με  «γδάρει ζωντανό»…

--Ηρέμησε , χαλάρωσε
και πάρε μια ανάσα..
Όλα θα μπούνε σε σειρά
κι άστονε το  μπαγάσα …
Μόνος να πάει να τη βρει
την αλανιάρα κότα
να βάλει τάξη στο τσαρδί
ως ήτανε και πρώτα
Και αν η κότα αδέσποτη
εδώ κι εκεί γυρνάει
του κοτσονάτου  να ειπείς
καλά ….. να  τη  μαδάει….


Ιππέας    28 – 7 – 2009

43
   Κλαίουσα  Ιτιά

Έφυγες δίχως εξηγήσεις
τις θεωρούσες περιττές
και είπες πως παρεξηγήσεις
είν’ οι δικές σου οι πομπές

Τώρα θέλεις να γυρίσεις
και σαν κλαίουσα ιτιά
επιμένεις να πιστέψω
πως ήταν όλα μια ψευτιά
ψευδαίσθηση ήταν ο καπνός
και παραίσθηση η φωτιά

Έφυγες για να γλυτώσεις
από τις γλώσσες τις κακές
από τις φήμες , τις διαδόσεις
κι απ’ τις δικές σου ενοχές

Τώρα θέλεις να γυρίσεις
και σαν κλαίουσα ιτιά
επιμένεις να πιστέψω
μ’  ένα δάκρυ στη ματιά
ψευδαίσθηση ήταν ο καπνός
και παραίσθηση η φωτιά

Έφυγες δίχως εξηγήσεις
και είπες ήταν θεμιτές
οι τρελές σου απαιτήσεις
οι ασωτείες , οι ντροπές

Τώρα θέλεις να γυρίσεις….

 
Ιππέας    25 – 7 – 2009 

44
                     Αδιέξοδο

Μία ζωή στη  σκαλωσιά, από παιδί στην οικοδό
στο λιοπύρι , στο αγιάζι  κι από πάνω ο εργοδό
να σε τρέχει όλη μέρα , να εκβιάζει, ν΄ απειλεί
πολύ μιλά  βρε παληκάρι, πρόσεξε θα σ΄ απολύ

Γονάτισε η Αμερική, ξέσπασε κρίση στην  Ευρώ
Σαββάτο σήμερα αδέρφια, αδύνατον να σας πληρώ
Αν τρέχουνε τα έξοδά σας  κι  η οικογένεια πεινά
το κρέας βλάπτει την υγεία , πιο καλή η μακαρονά

Ισορροπία  στο μαδέρι, στα σίδερα  και ξαφνικά
ξέρεις σου λέει ο εργολάβος,άλλο δεν έχει μεροκά
Η αγορά έχει στεγνώσει , απούλητα όλα τα  διαμέ
εξοχικά και μεζονέτες   πάγωσαν,  είναι  πεθαμέ

Γονάτισε η Αμερική , βαθαίνει η κρίση   στην Ευρώ
πέρασαν  και δύο μήνες μ’  αδύνατον να σας πληρώ
Οι τράπεζες χρεωκοπήσαν , δεν έχει πια χρηματοδό
ξεχάστε ένσημα  και  ΙΚΑ , ασφάλεια, συνταξιοδό
…………………………………………................. αδιέξοδο


                                Ιππέας   1 –  4  –  2009

45
               Τα ρέστα μου

Τελειώνει η παρτίδα  και ποντάρεις τελευταίος
ευκαιρία να ρεφάρεις ή να φύγεις χρεωμένος

Μέχρι να  ΄ρθει η σειρά σου τα χαρτιά ανακατεύεις
το σκέφτεσαι αν θα μπλοφάρεις ,πιθανότητες μαντεύεις

Αν ο πρώτος έχει κέντα , ο δεύτερος καρέ στον άσσο
ίσως ο τρίτος κάνει φλος , τότε εγώ  θα  πάω πάσο

Μα έχεις δυνατό χαρτί, κρίμα να τα παρατήσεις
Αν δεν το τολμήσεις τώρα, πότε τάχα θα κερδίσεις ;

Το τσιγάρο σου ανάβεις , έχεις λίγο χρόνο ακόμα
προσπαθείς να ηρεμήσεις, ίσως στις κούπες κάνεις χρώμα

Τα ρέστα μου λες ξαφνικά, δώσε μου και δύο κάρτες
στο παιχνίδι αν δε ρισκάρεις, κέρδη δεν πρόκειται να πάρεις

Έκανες στις κούπες χρώμα, τύχη  κι έμπνευση μαζί
σήμερα σε ξελασπώσαν , κερνάς όλο το μαγαζί

Όμως κατά βάθος ξέρεις πως είσαι πάντοτε χαμένος
γιατί όταν χαρτοπαίζεις, ποτέ δε βγαίνεις κερδισμένος         


 Ιππέας      27 – 03 – 2009

46
       Δοκιμασία

Όταν της λέω σ’ αγαπώ
για σένα χάνομαι, πεθαίνω
ε, και μου λέει τι μ’ αυτό
κι εγώ για σένα μόνο ζω
για σένα ανασαίνω

Τότε δυο φορές πεθαίνω
ανοίγει η γη βαθιά να μπω
με κάνει σκόνη και κουρέλι
και κομμάτια χίλια δυο

Με ειρωνεύεται το ξέρω
αδιαφορεί και υποφέρω
ο έρωτάς μου αδυναμία
πόνος και δοκιμασία

Δοκιμάζει την καρδιά μου
παίζει με τα αισθήματά μου
εξαντλεί τα όριά μου
Δοκιμάζει την ψυχή μου
τα νεύρα μου, την αντοχή μου
παίζει με την υπομονή μου

Ιππέας  17 - 3 - 2009

47
    Εντός έδρας

Δεν αγαπάω υπό όρους
σου το είπα εξαρχής
ούτε κατά παραγγελίαν
και όποτε το απαιτείς

Αν νομίζεις έχεις δίκιο
ρώτα λίγο τον καθρέφτη
στο λέω διπλά θα εκτεθείς
αν τον βγάλεις πάλι ψεύτη

Έπαιζες πάντα εντός έδρας
και κατάφερες να χάσεις
κάθε  έξωθεν  καλή
μαρτυρία να πετάξεις

Μα αν ακόμα επιμένεις
να το ξέρεις προκαλείς
το αίσθημα περί δικαίου
εν ψυχρώ δολοφονείς

Ιδανική αυτόχειρας
αν θες να σώσεις την παρτίδα
φρόντισε να απαλλαγείς
απ΄ τη δική σου την παγίδα

Έπαιζες μόνη εντός έδρας
όμως σου πήραν τα μυαλά
οι κολακείες της εξέδρας
και τα λόγια τα φτηνά

Ιππέας   20 – 2 – 2009


48
      Η ιέρεια του έρωτα

    Σαν την Πυθία μου μιλάς
    ποτέ δε λες αλήθεια
    θάλασσα τα ψέματά σου
    κι απαραίτητη συνήθεια
             
   Μεταφορές , αλληγορίες
   με ήξεις και αφίξεις
   προσπαθώ να σ’ ερμηνεύσω
   μα δεν κόβεις αποδείξεις

   Στον τρίποδά σου καθισμένη
   χαμένη μέσα στους καπνούς
   σε άλλους κόσμους ταξιδεύεις
   σε θαυμαστές δίνεις χρησμούς
         
  Μεταφορές , παρομοιώσεις
  ομώνυμα , συνώνυμα
  εσύ κι εγώ του έρωτά μας
  κλάσματα ετερώνυμα

   Σαν Πηνελόπη απαντάς
   στην κυριολεξία
   μα σ’  αυλικούς και κόλακες
   δίνεις μεγάλη αξία
         
  Μεταφορές και ερμηνείες
  μνηστήρες και ειδύλλια
  στο μαντείο της καρδιάς σου
  χρυσάφια και βασίλεια
 

Ιππέας  21 – 12 – 2008

49
                       Πορφυρή αλήθεια

Στα ψηλά τείχη της Τροίας  ο Εραστής της Ιστορίας
σε μια ανάπαυλα της μάχης  στης πολεμίστρας τη ρωγμή
μπήγει με βία το σπαθί του  να πνίξει θέλει την οργή
μια άκρη ψάχνει να κουρνιάσει να γαληνέψει η ψυχή
Κοντεύουν τώρα χρόνια δέκα  που ματώνουνε τη γη
κόκκινο στις ρίζες το αίμα, πορφύρα τα άνθη ,οι καρποί

Ερινύες στροβιλίζουν  το νου, το σώμα, την ψυχή
και η ματιά της Ανδρομάχης  φλόγα, σαΐτα αιχμηρή
χαίνουσα πληγή στο στήθος  ψάχνει, ελπίζει, επιζητεί
Την αλήθεια του πολέμου άνθρωποι ορίζουν ή θεοί
Φταίει ο Έρωτας , η Ελένη ή κάποια πράξη μιαρή
Τόση θλίψη, δάκρυα, πόνος , τόσος θάνατος γιατί
Ο Έκτορας κι ο Αχιλλέας ήρωες κείτονται νεκροί
Η προφητεία της Κασσάνδρας μήπως είναι αληθινή
Κι η εύνοια της Αθηνάς ; Γιατί μαίνονται οι θεοί
Σπονδές, θυσίες, τελετές.  Μας εγκατέλειψαν για δες !
Να κρύβεται τάχα  ο Οδυσσέας ; Φύγανε οι Αχαιοί
Και στ’ ανάκτορα ο Ίππος ; Δώρο, κατάρα ή ευχή
Από τα σπλάχνα του ανθρώπινη αναδύεται οσμή

Απ’  το λήθαργο ξυπνάει  τα βέλη γύρω του βροχή
χύνεται ο εραστής στη μάχη και η απάντηση σκληρή
θα περιμένει στους αιώνες τον Όμηρο τον Ποιητή
ή τον Αλέξανδρο το Μέγα  γονατιστό Προσκυνητή
Τους σκαπανείς της Ιστορίας να σκαλίσουνε τη γη
κόκκινο χώμα ν’  αναδεύσουν, μεστή αλήθεια , ΠΟΡΦΥΡΗ

50
Στην άκρη του κόσμου

Από τ’ ουρανού την άκρη
απόψε κύλησε ένα δάκρυ
γλίστρησε κι ένα αστέρι
σφιχτά το κράτησε απ’ το χέρι
για να του κάνει συντροφιά

Στο τζάμι σου λίγο σταθήκαν
στη γωνιά αγκαλιαστήκαν
κι είπανε της αγάπης λόγια
πριν στης θάλασσας τα υπόγεια
χαθούνε για παντοτινά

Στο παραθύρι καθισμένη
μελαγχολική, θλιμμένη
ένα αστέρι κι ένα δάκρυ
στη ματιά σου είχες απόψε
Την κλωστή της λύπης κόψε
κι απ’ του κόσμου δες την άκρη
ελπίδας μήνυμα σου στέλνει
τ’ ουρανού τ’  αστεροδάκρυ

Ιππέας  21 – 12 – 2008

Σελίδες: 1 [2] 3