Μουσικά όργανα και εξοπλισμός > Μουσικά όργανα και εξοπλισμός

Οδηγος επιβιωσης (και καλα) προς αρχαριους

(1/8) > >>

Johnie Darko:
Γεια χαρα παιδια, εγραψα ενα 11σελιδο κειμενακι για καποια πραγματα σχετικα με κιθαρες και ενισχυτες που πιστευω οτι θα ειναι χρησιμα, ειδικα σε αρχαριους και σε παιδια που θελουν να μπουν στον χωρο της ηλεκτρικης κιθαρας και εχουν αποριες.
Συγχωρηστε μου το μηκος του κειμενου, αλλα προσπαθησα να μην γραφω αχρειαστα πραγματα και παρολα αυτα εφτασα τις 11 σελιδες  :o
Επισης συγχωρηστε την παραγραφοποιηση κτλ, το ειχα φτιαξει ωραια και καλα αλλα στο copy paste ολα χαθηκαν και εγινε ενας μικρος αχταρμας... Ελπιζω να βγαλετε ακρη και να μην ειναι πολυ κουραστικο το κειμενο. Αν καποιος διαχειριστης θελει και μπορει και κρινει οτι χρειαζεται διορθωση το κειμενο, ας το κανει.

Eπειδη λοιπον βλεπω ότι πολυς «ντορος» γινεται από πολλα παιδια στο θεμα «ποιον λαμπατο μικρο ενισχυτη» και «ποια κιθαρα να παρω για το ταδε ειδος», αποφασισα να γραψω καποιες σκεψεις μου και να καταθεσω τις οποιες εμπειριες εχω και «γνωσεις» πανω στο θεμα. Όλα οσα γραφω είναι προσωπικες αποψεις, δεν θα κανω ιστορικες αναφορες γιατι είναι ανευ ουσιας στο θεμα και απλα τονιζω ότι οσα παραθετω είναι δικες μου αποψεις, μπορει να διαφερουν από πολλων αλλων ή/και να είναι λανθασμενες…. Κατά τα αλλα, καλο κουραγιο και καλη αναγνωση μιας και προκειται να αναφερω αρκετα πραγματακια, αν και όχι σε βαθος…Eπισης να αναφερω ότι θα πω καποια πραγματα μονο για solid body ηλεκτρικες κιθαρες και όχι για hollow, chambered κτλ μιας και οι περισσοτεροι ψαχνουν για solid body κιθαρα.
Μετα τον απαραιτητο προλογο λοιπον, ας ξεκινησουμε από τα ευκολα, τις κιθαρες…
Πολλα παιδια ποσταρουν ερωτησεις και ζητανε αποψεις για το τι κιθαρα να παρουν, ειδικα οι αρχαριοι. Οι περισσοτεροι μαλιστα ζητανε και προτασεις που να καλυπτουν συγκεκριμενα μουσικα ρευματα (και αρα συγκεκριμενους ηχους).
Ειτε είναι καποιος αρχαριος, ειτε όχι, κατά την γνωμη μου, πρεπει να μαθει καποια πραγματα (ή να τα γνωριζει εάν δεν είναι αρχαριος), που είναι βασικα για την ηλεκτρικη κιθαρα. Ποια είναι αυτά; Είναι 3 βασικα πραγματα:
Ο τροπος κατασκευης της κιθαρας και συγκεκριμενα ο τροπος ενωσης λαιμου με σωμα, τα ηλεκτρικα της (μαγνητες κτλ) και το συστημα γεφυρας που χρησιμοποιει.
 Εάν καποιος γνωριζει αυτά τα 3 πραγματα, ξερει τι περιπου μπορει να περιμενει από μια κιθαρα, τουλαχιστον ηχητικα (για το παικτικο κομματι, πρεπει παντα η κιθαρα να δοκιμαζεται από τον υποψηφιο αγοραστη).
Ας αναλυσουμε λιγο τα παραπανω:
Υπαρχουν ουσιαστικα 3 ειδη κατασκευης κιθαρας οσων αφορα την ενωση λαιμου/σωματος.
1) Bolt-on: Ουσιαστικα ο λαιμος βιδωνεται πανω στο σωμα της κιθαρας με βιδες. Ηχητικα θα λεγαμε ότι γενικα αυτος ο τροπος ενωσης, δινει περισσοτερο στακατο ηχο στην κιθαρα (πιο σκαστο ηχο αν θελετε) και συνηθως λιγοτερο sustain σε σχεση με τους αλλους 2 τροπους ενωσης λαιμου/σωματος (εάν φυσικα υποθεσουμε ότι τα υπολοιπα χαρακτηριστικα της κιθαρας είναι ιδια, μαγνητες δλδ κτλ)
2) Set neck: Εδώ η ενωση λαιμου και σωματος γινεται με κολληση του λαιμου πανω στο σωμα της κιθαρας, με κολλα, χωρις βιδες. Όταν στεγνωνει αυτή η κολλα, τα 2 κομματια «φερονται» σαν ένα. Πλεονεκτηματα αυτης της μεθοδου είναι ότι εχεις καλυτερο sustain σε σχεση με μια bolt-on κατασκευη και συνηθως, (λογω κατασκευης), εχεις και πιο ευκολη προσβαση στα τελευταια ταστα, μιας και δεν υπαρχει αυτό το «σκαλοπατι» που (συνηθως) υπαρχει στις bolt on κατασκευες στο σημειο ενωσης λαιμου/σωματος. Βεβαια υπαρχουν κατασκευαστες που φτιαχνουν bolt on κατασκευες που αυτό το σκαλοπατι είναι σχεδον ανυπαρκτο, όπως αντιστοιχα υπαρχουν set neck κατασκευες που υπαρχει σκαλοπατι (βλεπε Les Paul). Ο ηχος σε set neck κατασκευες είναι συνηθως λιγοτερο σκαστος από ότι σε μια bolt on κατασκευη και το sustain μεγαλυτερο, μιας και κατά την διαρκεια που παιζεται η κιθαρα «δονειται» ολη η κιθαρα σαν να είναι ένα κομματι λογω της κολλησης λαιμου/σωματος και ετσι «παρατεινεται» αυτή η δονηση περισσοτερο σε σχεση με μια bolt on κατασκευη. (και σε μια bolt on κατασκευη δονειται ολοκληρη η κιθαρα, αλλα επειδη «μεσολαβει» η ενωση με τις βιδες, η ενεργεια της δονησης εξαντλειται πιο γρηγορα και «χανεται» στις βιδες κτλ – όλα αυτά θεωρητικως μιας και όπως ειπα υπαρχουν κατασκευες bolt on που ταπεινωνουν και τις καλυτερες neck through)
3) Neck through: Εδώ εχουμε έναν διαφορετικο τροπο κατασκευης. Ουσιαστικα εχουμε ένα κομματι ξυλο που ξεκιναει από το headstock της κιθαρας και καταληγει στο τελος του σωματος (εκει που δενει η ζωνη χοντρικα). Αυτό το ξυλο είναι μονοκομματο και μοιαζει σαν «επιμηκυμένο»  λαιμο κιθαρας, πανω και κατω από τον οποιο, κολλουνται κατοπιν τα «φτερα»/πλευρα της κιθαρας. Μοιαζει λοιπον με το set neck σαν φιλοσοφια, η διαφορα είναι όμως ότι εδώ εχουμε ΟΝΤΩΣ ένα μονοκομματο ξυλο και όχι 2 ξυλα που εχουν κολληθει μεταξυ τους.
Εδώ η προσβαση στα τελευταια ταστα είναι η πλεον ευκολη (σε μια σωστη κατασκευη), μιας και δεν υπαρχει κανενα ειδος σκαλοπατιου κτλ που να εμποδιζει αυτή, μιας και ο λαιμος φαινεται (και είναι) σαν ένα κομματι συνεχομενο, σχεδον σαν να «χυνεται» ο λαιμος μεσα στο σωμα της κιθαρας
Ηχητικα, μια σωστη κατασκευη neck through, εχει (θεωρητικα) ακομα καλυτερο  sustain από μια set neck κατασκευη και περιπου το ιδιο σκασιμο.

Τωρα παμε στα αρνητικα… Καλες οι set neck και οι neck through κατασκευες, αλλα ένα από τα μεινεκτηματα τους, είναι ότι επειδη ακριβως ο λαιμος είναι κολλημενος με το σωμα (ή είναι ένα με αυτό), οι όποιες σκευρωσεις παθαινει ο λαιμος, ή χτυπηματα/σπασιματα κτλ, είναι αρκετα δυσκολο να επισκευαστουν, σε αντιθεση με μια blot on κατασκευη, που ακομα και στην χειροτερη περιπτωση, απλα αλλαζεις ολοκληρο τον λαιμο και τελειωνεις. Αυτό είναι ένα βασικο πλεονεκτημα των bolt on κατασκευων, μιας και περα του θεματος συνντηρησης κτλ, υπαρχει και το θεμα customization που μπορει καποιος να κανει στην κιθαρα του. Πχ σε μια bolt on κιθαρα, μπορει καποιος «ανετα» να φορεσει έναν άλλο λαιμο με διαφορετικο πχ προφιλ, παχος ταστων, radius κτλ ώστε να προσαρμοσει  την κιθαρα και τον λαιμο της στα δικα του χερια. Σε μια set neck κατασκευη, αυτό είναι πολύ δυσκολο, σε neck through είναι «αδιανοητο» (χαλας ολη την κιθαρα ουσιαστικα) και γενικα ακομα κι αν γινεται, το κοστος είναι ασυμφορο.
Οσων αφορα το θεμα sustain, πλεον οι bolt on κατασκευες δεν είναι αυτές αλλων δεκαετιων και ειδικα σε πιο ακριβα οργανα, είναι τοσο προσεγμενες οι ενωσεις κτλ που μπορουν να κανουν μια καλη κατασκευη bolt on να εχει ιδιο sustain με μια neck through κατασκευη.
Γιατι αναφερω το sustain συχνα; Γιατι αυτό θα μας οδηγησει στα υπολοιπα θεματα, τα ηλεκτρικα και την γεφυρα μιας κιθαρας και το πώς τελικα ο συνδυασμος ολων αυτων φτιαχνει ένα Χ ηχητικο τελικο αποτελεσμα.

Πριν όμως παμε στα ηλεκτρικα και στην γεφυρα, να αναφερω επιγραμματικα και το θεμα scale στην κατασκευη μιας κιθαρας, οπου τα 2 συνηθισμενα scales είναι αυτό των τυπου Stratocaster κιθαρων και αυτό των τυπου les Paul. Οι Stratocaster εχουν ελαφρως πιο μεγαλο μηκος στο scale (scale: μετρηση μηκους από κει που ξεκινανε οι χορδες στην γεφυρα μεχρι εκει που καταληγουν στον καβαλαρη στο λαιμο) σε σχεση με τις Les Paul (25.5” για τις strat 24.75” για τις Les Paul). Το μεγαλυτερο μηκος θεωρητικα δινει καλυτερο (ακριβεστερο) κουρδισμα και intonation (να παιζουν ολες οι νοτες σε ολο το μηκος της ταστιερας στο σωστο pitch), ενώ οι κοντυτερου scale Les Paul τυπου κιθαρες, υποτιθεται ότι είναι λιγο πιο ευκολοπαιχτες οσων αφορα τα bends μιας και οι χορδες εχουν λιγοτερη ταση λογω μειωμενου μηκους και ετσι χρειαζονται εφαρμογη μικροτερης δυναμης για να κανει καποιος ένα bend σε μια χορδη.
Προσωπικα, θεωρω ότι είναι ανευ σημασιας… Εχω παιξει και  ημουν κατοχος και strat και Gibson Les Paul και δεν ειδα καποια να είναι πιο ευκολοπαιχτη ή να κουρδιζει καλυτερα… Οποτε θα ελεγα ότι δεν είναι κατι τοσο σημαντικο, ειδικα για καποιον που είναι σχετικα αρχαριος με το…αθλημα.

Johnie Darko:
Aφου ειπαμε καποια βασικα πραγματα για τον τροπο ενωσης λαιμου/σωματος κτλ, παμε στα ηλεκτρικα και συγκεκριμενα στους μαγνητες της κιθαρας. Υπαρχουν καταρχην 2 βασικες κατηγοριες μαγνητων:
Active και passive μαγνητες.
Οι βασικες τους διαφορες είναι ότι στους active μαγνητες υπαρχει ενσωματωμενος προενισχυτης που ενισχυει το σημα που δεχεται από τον συνηθως «low output» μαγνητη. Με αυτόν τον τροπο, μπορουν να βγαλουν μεγαλο output με πολύ χαμηλα (εως ανυπαρκτα) επιπεδα θορυβου. Αυτό είναι το κυριοτερο πλεονεκτημα τους. Βασικο να πουμε ότι για την λειτουργια τους, χρειαζονται τροφοδοσια (για τον ενσωματωμενο τους προενισχυτη) η οποια παρεχεται από μπαταρια (συνηθως 9v) η οποια ειτε είναι από «μαμα» σε καποια θεση/θηκη πανω στο σωμα της κιθαρας, ή αν οι μαγνητες μπηκαν aftermarket, με μια καποια μικρομετατροπη στο σωμα (πχ ένα μικρο σκαψιματακι για να δημιουργηθει η «φωλια» της μπαταριας ή ακομα και σε καποιον υπαρχον ελευθερο χωρο στο εσωτερικο της κιθαρας (πχ εάν υπαρχει ελευθερος χωρος στην κοιλοτητα των ποτενσιομετρων).
Φυσικα η μπαταρια μετα από αρκετες ωρες χρησης χρειαζεται αλλαγη, διαφορετικα αρχιζει και υπολειτουργει ο προενισχυτης του μαγνητη, μειωνεται το headroom του, παραμορφωνει κτλ.
Κλασσικο παραδειγμα active μαγνητων είναι οι EMG πχ οι 81, 85, 89, S, SA, SV. Επαναλαμβανω λοιπον ότι κυριοτερο πλεονεκτημα των μαγνητων αυτων, είναι ότι μπορουν να βγαλουν μεγαλο output χωρις θορυβο και χωρις hum noise ακομα και στους μονους μαγνητες (θα πουμε αργοτερα για διπλους και μονους μαγνητες). Μειονεκτημα αυτων των μαγνητων, είναι ότι ακριβως επειδη χρησιμοποιουν προενισχυτη, τεινουν να δινουν ένα generic ηχοχρωμα στην οποιαδηποτε κιθαρα, μην αφηνοντας να «ακουστουν» τοσο τα υπολοιπα χαρακτηριστικα που μπορει να διαμορφωσουν το ηχοχρωμα μιας κιθαρας. Αποτελεσμα, να εχεις σχεδον πανομοιοτυπο ηχο χρησιμοποιωντας 2 διαφορετικες κατά τα αλλα κιθαρες που όμως εχουν και οι 2 πχ EMG 81. Αυτό βεβαια μπορει να είναι καλο για καποιον που θελει να εχει διαφορετικες κιθαρες οσων αφορα το σχημα κτλ αλλα θελει να εχει τον ιδιο ηχο με ολες.
Για καποιον όμως που θελει να εχει διαφορετικη κιθαρα για κάθε ηχο που θελει να πετυχει, τοτε κατά την γνωμη μου, είναι μια λυση που δεν θα προτεινα σαν ιδανικη.
Παμε στους passive μαγνητες, οι οποιοι όπως λεει και η λεξη είναι παθητικοι μαγνητες, δεν εχουν δλδ προενισχυση, ουτε χρειαζονται τροφοδοσια για να λειτουργησουν. Οι διαφοροι κατασκευαστες πετυχαινουν διαφορετικο ηχο μεσω των μαγνητων, χαρη στην χρηση των υλικων (μαγνητες alnico ΙΙ, IV, V, ceramic) από τα οποια είναι φτιαγμενος ο μαγνητης, καθως και από το υλικο περιτυλιξης του μαγνητη (πχ enamel wire) αλλα και βεβαια από τον αριθμο των περιτυλιξεων. Για να μην μπουμε σε περισσοτερες λεπτομερειες, πχ το πώς η περιτυλιξη μπορει να αλλαξει τον ηχο κτλ, ας προσπερασουμε αυτό το κομματι και ας παμε στο καθαρα «πρακτικο». Αυτό είναι ότι οι passive μαγνητες είναι ηχητικα πολύ περισσοτερο «διαφανοι» και αφηνουν να «ακουστουν» όλα τα χαρακτηριστικα  που μπορουν να διαμορφωσουν τον ηχο μιας κιθαρας, ειδικα όταν μιλαμε για output που κυμαινεται από χαμηλο μεχρι μεσαιο-υψηλο. Επισης ο υποψηφιος αγοραστης μπορει να επιλεξει από μια τεραστια γκαμα μαγνητων (σε αντιθεση με τους active που είναι πιο λιγες οι επιλογες που εχει -ιδιατερα ο μεσος- παικτης/αγοραστης) που θα καλυψουν κάθε γουστο, από πολύ μεγαλου output μαγνητες μεχρι πολύ ασθενες και από μαγνητες με πολύ τονισμενα μεσαια, μεχρι μαγνητες με πολύ scooped μεσαια.
Μειονεκτημα των μαγνητων αυτων, λογω κατασκευης, παρουσιαζουν θορυβο και ειδικα οι μονοι μαγνητες εχουν αρκετο hum noise, ενώ είναι και επιρρεπης σε μικροφωνισμους, συντονισμους κτλ, ειδικα οι μονοι μαγνητες.
Αφου καλυψαμε αυτές τις 2 κατηγοριες μαγνητων (active & passive), παμε να δουμε τις υποκατηγοριες.

Οι μαγνητες, ειτε active ειτε passive, χωριζονται σε 3 ουσιαστικα υποκατηγοριες:
Στους μονους (single coil ή μονοπηνιοι), στους διπλους (humbuckers ή διπλοπηνιοι) και στους P90 (δεν θα αναφερθω σε piezo συστηματα προς το παρον).

Οι μονοι μαγνητες είναι αυτοι που συνηθως βλεπει καποιος σε μια τυπου Stratocaster κιθαρα. Χαρακτηριστικο των μαγνητων αυτων, είναι ότι δινουν έναν πολύ σκαστο ηχο, «καμπανατο» όπως λενε μερικοι, συνηθως εχουν λιγα μεσαια και «αερατα» πριμα. Δινουν πολύ μεγαλη αποκριση στο παιξιμο με δυναμικες καθοτι δεν «συμπιεζουν» τον ηχο οσο οι διπλοι πχ και συνηθως είναι χαμηλοτερου output από τους διπλους. Επισης λογω κατασκευης εχουν hum θορυβο κατά την λειτουργια τους όταν δουλευουν μονοι τους (πχ όταν χρησιμοποιουμε μεσω του επιλογεα μαγνητων μια θεση που ενας μονος μαγνητης παιζει μονος του και όχι μαζι με καποιον άλλο μονο ή διπλο).
Βεβαια, να πουμε ότι οι active μονοι μαγνητες δεν εχουν τετοιο θεμα (ή είναι πολύ πολύ μικρος ο θορυβος) για τους λογους που αναφεραμε στην προηγουμενη ενοτητα περι active/passive μαγνητων..
Υπαρχουν πλεον και hum cancelling μονοι μαγνητες, παραλληλες συνδεσμολογιες κτλ που ελαττωνουν τον θορυβο αυτό, αλλα γεγονος παραμενει ότι οι μονοι μαγνητες εχουν hum noise, ειδικα όταν χρησιμοποιουνται σε high gain καταστασεις, οπου εξαιτιας του υπερβολικου gain του ενισχυτη, «διογκωνεται» και το hum noise και γινεται πολύ περισσοτερο αντιληπτο (ενοχλητικο) από ότι πχ όταν παιζει καποιος χωρις παραμορφωση ή με λιγη.

Οι διπλοι μαγνητες, ουσιαστικα δημιουργηθηκαν για να αντιμετωπισουν αυτό το προβλημα του θορυβου. Βαζοντας τον ένα μαγνητη διπλα στον άλλο (εξου και η ονομασια διπλος μαγνητης) και με την καταλληλη συνδεσμολογια, οι κατασκευαστες πετυχαν να εχουν έναν μαγνητη χωρις hum θορυβο (από κει πηραν εκαι την ονομασια τους humbuckers). Σε σχεση με τους μονους μαγνητες, οι διπλοι εχουν συνηθως περισσοτερο output, περισσοτερο συμπιεσμενο ηχο, περισσοτερα μεσαια και λιγοτερο «διαυγη, καθαρο, καμπανατο» ηχο. Επισης λογω περισσοτερου output, δινουν συνηθως και περισσοτερο sustain και «οδηγουν» καλυτερα την προενισχυση ενισχυτων (θα αναφερθουμε στουε ενισχυτες για αυτό).
 Και στην περιπτωση των διπλων μαγνητων, εχουμε πολλες δυνατοτητες επιλογης από διαφορους κατασκευαστες για όλα τα γουστα… Από high output καφρο-μεταλλομαγνητες, μεχρι low output vintage μαγνητες και όλα τα ενδιαμεσα. Πολλοι από αυτους τους μαγνητες μπορουν να λειτουργησουν και σε split mode ή coil split, οπου απομονωνεται ο ενας μαγνητης και ουσιαστικα ο διπλος πλεον λειτουργει ΣΑΝ μονός (αλλα όχι ακριβως όπως ο μονός). Αυτό δινει το πλεονεκτημα σε καποιον να εχει ηχο και διπλου μαγνητη αλλα και (σχεδον) μονου, αρα δινει περισσοτερη ευελιξια σε καποιον να πετυχει με μια κιθαρα πολλους διαφορετικους ηχους.

Οι P90 είναι θα λεγαμε γενικα, μια μιξη διπλου και μονου μαγνητη, εχει το bite του μονου αλλα και τα μεσαια του διπλου. Οι σημερινες μορφες του συνηθως δεν εχουν ιδιατερο θορυβο. Δεν θα αναφερθω παραπανω σε αυτους τους μαγνητες μιας και δεν τους εχω πολυχρησιμοποιησει και ότι και να γραψω θα είναι «μισο».

Επισης δεν θα αναφερθω σε ποτενσιομετρα, boosts, sustainers κτλ μιας και σκοπος αυτου του κειμενου δεν είναι να καλυψει τα παντα αλλα τα πολύ πολύ βασικα, κι αυτό -ειμαι σιγουρος- όχι με πολύ επιτυχια.

Johnie Darko:
Παμε τωρα στο θεμα γεφυρα.
Εδώ εχουμε ουσιαστικα 3 βασικες κατηγοριες. Τις γεφυρες με τρεμολο ή floating γεφυρες (βλεπε strat), τις σταθερες γεφυρες (βλεπε les pal) και τις string through που είναι κατά καποιον τροπο μια παραλλαγη της σταθερης γεφυρας.

Στις περιπτωσεις σταθερης γεφυρας, ουσιαστικα η κιθαρα είναι περιπου όπως και μια ακουστικη. Οι χορδες περνιουνται μεσα από μια γεφυρα σταθερη, ή τυλιγονται γυρω από αυτή και μετα καταληγουν στα κλειδια στο headstock της κιθαρας. Τροπος απλος σαν υλοποιηση, δινει σταθερο κουρδισμα, καλο sustain (μιας και οι χορδες δονουνται πανω στην σταθερη γεφυρα που είναι «σφηνωμενη» κατευθειαν πανω στο σωμα της κιθαρας) και καλο «ογκο» στον ηχο μιας και η κινητικη ενεργεια των χορδων που δονουνται, μεταφερεται αμεσα στο σωμα της κιθαρας, χωρις πολλες απωλειες σε επιμερους σημεια, όπως πχ στην περιπτωση των floating γεφυρων.
Μεονεκτημα; Δεν μπορεις να κανεις ότι μπορεις να κανεις με ένα τρεμολο φυσικα…

Οι string through γεφυρες είναι παραλλαγη της σταθερης γεφυρας, με την διαφορα ότι οι χορδες δεν τυλιγονται γυρω από την γεφυρα, ουτε περνανε μεσα από αυτή. Αντιθετα «τρεχουν» μεσα από το σωμα της κιθαρας (από το πισω μερος), βγαινουν μπροστα και κατοπιν «πατανε» πανω σε μια σταθερη γεφυρα και συνεχιζουν προς τα κλειδια κτλ. Αυτος ο τροπος υποτιθεται ότι δινει ακομα καλυτερο sustain και ογκο ενώ σε όλα τα υπολοιπα είναι χοντρικα ιδια με την σταθερη γεφυρα. Εγω παντως δεν μπορω να πω ότι εχω δει πραγματικες διαφορες στο sustain κτλ μεταξυ μιας κιθαρας με καλη σταθερη γεφυρα και μιας με string through.

Οι floating γεφυρες (με tremolo) τωρα, ειτε είναι lock ειτε όχι, είναι μια άλλη ιστορια… Σε αυτή την περιπτωση οι χορδες δεν ερχονται σε επαφη (αμεση) με την κιθαρα, μιας και περνανε μεσα από την γεφυρα (tremolo) η οποια με την σειρα της, είναι ουσιαστικα στον αερα…. Πως γινεται αυτό; Απλο… Η γεφυρα από την μια δεχεται την ταση των χορδων που την τραβουν προς τα εμπρος (προς τα κλειδια δλδ) καθως η κιθαρα κουρδιζεται και από την άλλη μερια, στο εσωτερικο της κιθαρας οπου «φωλιαζει» το block του τρεμολο, υπαρχουν ελατηρια ( ο αριθμος τους, η ταση τους κτλ εξαρταται από το τι χορδες φοραμε , το κουρδισμα κτλ) που τραβανε το τρεμολο με αντιθετη ταση με αυτή των χορδων. Ετσι τελικα το τρεμολο ισσοροπει αναμεσα στις 2 τασεις και γινεται floating. Κατοπιν μπορει καποιος χρησιμοποιωντας το tremolo arm να αυξομειωσει την ταση που ασκειται πανω στο τρεμολο, ειτε προς την μια πλευρα ειτε προς την άλλη (δλδ ειτε να χαλαρωσει τις χορδες ειτε να τις τεντωσει) και ετσι να πετυχει τα γνωστα effects που παραγει το τρεμολο κτλ. Μεινεκτημα αυτης της μεθοδου είναι ότι το κουρδισμα δεν είναι και τοσο σταθερο μιας και η ταση που ασκειται και στις χορδες και στα ελατηρια δεν είναι σταθερη. Επισης μιας και οι χορδες ουσιαστικα ερχονται σε επαφη μονο με το τρεμολο, το οποιο όμως είναι στον αερα ουσιαστικα και η επαφη του με το σωμα της κιθαρας περιοριζεται στα ελατηρια που το κρατανε και στις βασικες βιδες με τις οποιες είναι σφηνωμενο πανω στο σωμα της κιθαρας, το sustain του είναι (παλι θεωρητικα) υποδεεστερο σε σχεση με αυτό μιας σταθερης γεφυρας και ο «ογκος» του ηχου λιγο εξασθενημενος λογω των απωλειων της ενεργειας των χορδων κτλ.
Για το θεμα του κουρδισματος υπαρχουν λυσεις. Μια από αυτές είναι τα lock κλειδια, που αντικαθιστουν τα απλα κλειδια και μετα το κουρδισμα κλειδωνουν ώστε να μην μπορει η χορδη να χαλαρωσει η να τεντωσει εξαιτιας ακουσιας κινησης του μηχανισμου του κλειδιου. Άλλη λυση είναι τα lock tremolo (βλεπε floyd rose) οπου κλειδωνουν τις χορδες στα σημεια επαφης με την κιθαρα, δλδ στην γεφυρα και στον λαιμο και ετσι ουσιαστικα δεν επιτρεπουν στις χορδες να… κανουν παιχνιδια. Το μειονεκτημα των lock tremolos είναι ότι κάθε φορα που θελει καποιος να αλλαξει χορδες, να κουρδισει (και όχι απλα να κανει fine tuning) κτλ θα πρεπει να χρησιμοποιει αλενακια η κατσαβιδι σε μερικες περιπτωσεις για να ξεκλειδωνει προσωρινα το ολο συστημα, να κανει τις διορθωτικες κινησεις και μετα να το ξανακλειδωνει.
Άλλο μεγαλο μειονεκτημα γενικοτερα των γεφυρων με tremolo, είναι ότι επειδη η ολη πατεντα στηριζεται σε αυτή την ισσορπια δυναμεων μεταξυ τασεων χορδης και ελατηριων, το ολο συστημα είναι αρκετα ευαισθητο στις αλλαγες τασεις που προκαλουνται λογω πχ αλλαγης κουρδισματος (ακομα και με μια σχετικα μικρη αλλαγη, πχ αν ριξεις την πρωτη χορδη από μι σε ρε) κτλ. Είναι λιγο βασανο να σεταρεις μια κιθαρα με τρεμολο, ειδικα αν είναι με floyd rose και αν ο χρηστης είναι αρχαριος, αλλα αν το παλεψει καποιος και μαθει πώς να το χρησιμοποιει και να το σεταρει, θα διαπιστωσει ότι δεν είναι κατι δυσκολο τελικα.
Μεγαλο πλεονεκτημα του τρεμολο είναι όλα οσα μπορεις να κανεις με αυτό που ΔΕΝ μπορεις να κανεις με σταθερες γεφυρες...

Johnie Darko:
Να ξαναπω ότι υπαρχουν παααρα πολλα πραγματα που θα μπορουσαν να αναφερθουν γενικα, απλα προσπαθω να περιοριστω στα εντελως βασικα…
Αναλυσαμε λοιπον προχειρα καποια βασικα για την ηλεκτρικη κιθαρα.
Με βαση οσα ειπαμε, μπορει καποιος να καταλαβει τι περιπου χρειαζεται να αγορασει για να βγαλει τους ηχους που θελει. Πχ αν καποιος θελει ηχο τυπου dire straits, τοτε καταλαβαινετε ότι είναι σχετικα δυσκολο να το πετυχει με μια κιθαρα με διπλους μαγνητες. Αν καποιος θελει να βγαλει ηχο Metallica είναι δυσκολο να το πετυχει με μονους μαγνητες και αν καποιος θελει να παιζει σε στυλ van halen είναι σχεδον ακατορθωτο με μια κιθαρα χωρις τρεμολο κοκ.
Από κει και περα, τεραστιο ρολο παιζει το θεμα playability σε μια κιθαρα και αυτό είναι κατι εντελως υποκειμενικο. Αυτό συμβαινει γιατι καθενας εχει τον δικο του τροπο που παζει κιθαρα, εχει τα δικα του χερια (ανατομικα άλλος εχει μεγαλα χερια, άλλος μικρα κοκ). Οποτε το να πει καποιος «οι Ibanez με τον Wizard λαιμο είναι οι πιο ευκολοπαιχτες κιθαρες» είναι εντελως ακυρο κατ’εμε.
Σε αυτό δεν μπορει κανεις να βοηθησει καποιον άλλο να αποφασισει στο αν αξιζει να κανει μια αγορα συγκεκριμενης κιθαρας ή όχι. Εάν ο αγοραστης δεν δοκιμασει μια κιθαρα, να ξερει πως του καθεται στο χερι κτλ, ότι και να του λενε οι αλλοι είναι ανευ ουσιας. Μην ξεχνατε, εσεις θα παιζετε με την κιθαρα που θα αγορασετε, όχι αυτος που την προτεινει. Οποτε δοκιμαστε οσες περισσοτερες μπορειτε μεχρι να βρειτε αυτή που νιωθετε ότι «αγκαλιαζετε» και νιωθετε ανετα μαζι της όταν παιζετε…

Johnie Darko:
Τωρα, για το θεμα ξυλων, τιμης κιθαρας κτλ να πουμε μερικα πραγματα:

Γεγονος:
1) Τα ξυλα παιζουν ρολο στο πως ακουγεται μια κιθαρα μεσα από έναν ενισχυτη, ειδικα οσο ο ηχος δεν είναι τιγκα στην παραμορφωση και στο compression, ΑΛΛΑ δεν παιζουν σε καμια περιπτωση τον ιδιο σημαντικο ρολο που παιζουν σε μια ακουστικη! Αυτό σημαινει, ότι ακομα κι αν μια κιθαρα είναι με «φτηνα» ξυλα, ακομα και από plywood (κόντρα πλακέ), αυτό δεν σημαινει ότι θα ακουγεται ασχημα αν πχ εχει καλους μαγνητες και είναι σεταρισμενη σωστα. Αρα στις ηλεκτρικες κιθαρες, θα ελεγα ότι η επιλογη ξυλων παιζει ρολο καταρχην fine tuning του ηχου του οργανου και κατά δευτερον στο θεμα εμφανισης του οργανου (άλλο πραγμα ένα solid χρωμα πχ και άλλο ένα φοβερο maple quilt top). Επισης ρολο σημαντικο παιζουν τα ξυλα στο θεμα βαρους μιας κιθαρας, που ειδικα για οσους παιζουν live και είναι ορθιοι αρκετη ωρα, είναι κατι πολύ σημαντικο. Άλλο να παιζεις 2 ωρες με μια Les Paul που σου κανει τον ωμο να πιανεται και άλλο να παιζεις με μια ash Stratocaster που εχει το μισο βαρος.
Δεν θα αναφερθω περαιτερω στα ξυλα, απλα καταθετω τις δικες μου αποψεις… Υπαρχουν αλλοι που θα πουν ότι τα ξυλα παιζουν εντελως ασημαντο ρολο στο πως ηχει μια ηλεκτρικη και αλλοι που θα πουν ότι είναι το Α και το Ω. Εγω, όπως προειπα, πιστευω ότι παιζουν ρολο, αλλα όχι τετοιον που να υπαγορευει σε καποιον τι ξυλα θα πρεπει να εχει μια κιθαρα για να παιξει ένα συγκεκριμενο ειδος κτλ.
Γενικα παντως θα μπορουσαμε να πουμε ότι πιο πριμο και πιο σκαστο ηχο δινουν τα maple, ebony, alder, ash ενώ πιο ζεστο και κομπρεσσαρισμενο ηχο δινει πχ το mahogany, πιο ουδετερο ηχο δινει το basswood κοκ. Ειμαι σιγουρος ότι οποιος ενδιαφερεται να μαθει περισσοτερα, μπορει να κανει ένα search στο web και να βρει απειρες πληροφοριες πανω στο θεμα.. Παντως και παλι, η λεξη κλειδι και εδώ είναι ΔΟΚΙΜΕΣ… Καντε δοκιμες για να βρειτε ποια συστατικα μιας κιθαρας ταιριαζουν με το παιξιμο σας!

2) Δεν υπαρχουν καλες και κακες κιθαρες. Μια κιθαρα σε μια Α κατηγορια τιμης θα είναι παρομοια ποιοτικα με μια άλλη κιθαρα αλλης εταιριας στην ιδια κατηγορια τιμης. Με λιγα λογια, ειτε παρετε μια LTD των 400€, ειτε παρετε μια Cort των 400€, η ποιοτητα θα είναι παρομοια. Απλα γεγονος είναι πως κατασκευαστες που είναι πολύ γνωστοι (σαν brand) μπορουν να τιμολογουν ακριβοτερα τις κιθαρες τους λογω brand (φημης) και ειδικα σε περιπτωσεις signature οργανων.
Αρα, μην κοιτατε μαρκες, signatures κτλ. Κοιταξτε η κιθαρα που θα παρετε να εχει τα στοιχεια που θελετε και χρειαζεστε και όταν την συγκρινετε με μια άλλη παρομοιας φιλοσοφιας και τιμης, δειτε ποια από τις 2 δινει περισσοτερο «επωνυμα» parts που εχει πανω η κιθαρα. Πχ μια κιθαρα με Seymour Duncan μαγνητες JB και 59, αν εχει ιδια τιμη με μια που εχει Seymour designed μαγνητες (και κατά τα αλλα είναι πανω κατω ιδιες σαν χαρακτηριστικα), αξιζει περισσοτερο σαν αγορα, μιας και μονο σαν «επενδυση», ενας επωνυμος μαγνητης, τρεμολο κτλ είναι καλυτερος από έναν «no name».
Αυτό βεβαια είναι και παλι σχετικο, γιατι όπως προειπα, όλα είναι στο θεμα του αυτιου, του χεριου και του ματιου του καθενος και όχι θεμα μαρκας…

3) Πραγματα που αξιζει πραγματικα καποιος να ελεγχει σε μια κιθαρα και να κρινει από εκει αν αξιζει τα χρηματα της, είναι τα εξης:
Ηλεκτρικα: μαγνητες, ποτενσιομετρα, επιλογεις, λειτουργουν κανονικα χωρις θορυβο; Οι μαγνητες μικροφωνιζουν; Οι διακοπτες και τα pots δειχνουν στιβαρα;
Hardware: Κραταει το κουρδισμα η κιθαρα; Αν όχι γιατι; Φταιει η γευφρα ή οι χορδες; Μηπως φταινε τα κλειδια; Γενικα πρεπει τα πραγματα στο hardware να φαιονονται «γερα», δεμενα και να δινουν αισθηση στιβαροτητας μιας και θα ταλαιπωρηθουν αρκετα κατά την χρηση της κιθαρας. Ειδικα τα κλειδια και η γεφυρα είναι κατι που πρεπει να κοιταμε πρωτα από όλα. Μια γεφυρα με πολύ φτηνα μεταλα (ελαφρια) και φτηνα κλειδια δεν θα κουρδιζει ευκολα ουτε θα κραταει το κουρδισμα και θα σας σπασει τα νευρα κάθε φορα που παιζετε…
Επισης τα ταστα σε μια κιθαρα είναι πολύ σημαντικα! Είναι στο υψος/πλατος που θελετε; Καλα τα jumbo ταστα πχ αλλα θα σας φανε λιγο από την ατακα της νοτας που θα ειχατε αν χρησιμοποιουσατε πιο vintage profile στα ταστα (ψηλοτερα και πιο στενα). Επισης τα ταστα θα πρεπει να είναι καλοκομμενα και τριμμενα στις ακρες και να μην προεξεχουν απο την ταστιερα, ώστε να μην «κοβεται» το χερι καθως γλιστραει πανω και κατω στον λαιμο.
Λαιμος/ταστιερα: Ο λαιμος πρεπει σε κάθε περιπτωση να είναι στιβαρος, δεμενος πολύ καλα με το σωμα (ενωσεις χωρις ή με πολύ μικρα κενα σε περιπτωση bolt on κατασκευης), να μην εχει σκευρωσεις κτλ. Ολες οι νοτες πρεπει να ακουγονται καθαρα σε όλα τα σημεια της ταστιερας. Αν υπαρχει buzz θορυβος θα πρεπει να ελεγχθει ο λαιμος ή/και το υψος των χορδων και γενικα το σεταρισμα της κιθαρας. Επισης, η ταστιερα και ο λαιμος θα πρεπει να εχουν τετοια αισθηση στο χερι σας που θα νιωθετε το χερι να γλυστραει πανω τους και όχι να «παλευει» μαζι τους. Πολύ σημαντικο επισης, σκεφθειτε τι θα παιζετε και ποσα ταστα χρειαζεστε πργματικα… Δεν είναι απαραιτητο να παιζετε με 24 ταστα. Μπορει και τα 22 ή τα 21 να είναι υπεραρκετα για εσας. Εχετε όμως υποψην ότι η «κλασσικη» θεση μαγνητων πανω στο σωμα μιας κιθαρας, είναι αυτή με λαιμο 22 ταστων. Όταν ο λαιμος εχει παραπανω από 22 ταστα, αναγκαστικα ο μαγνητης που υπαρχει στον λαιμο (εφοσων υπαρχει μαγνητης εκει) θα κατεβει πιο κατω και πιο κοντα στον μεσαιο μαγνητη, με ότι αυτό μπορει να συνεπαγεται ηχητικα (πρακτικα ο μαγνητης του λαιμου θα εχει πιο «συγγενικο» ηχο με τον μεσαιο μαγνητη -αν υπαρχει- σε σχεση με το αν ηταν τοποθετημενος πιο ψηλα).
Αφου λαβουμε υποψην μας όλα οσα ειπαμε μεχρι εδώ, νομιζω ότι καποιος μπορει να αρχισει να καταλαβαινει καποιες εννοιες, να ξερει τι πρεπει να κοιταζει σε ένα οργανο και πώς να συγκρινει καποια πραγματα.

Παμε τωρα να πουμε μια ΤΕΡΑΣΤΙΑ αληθεια:
Το 80% του ηχου ενός κιθαριστα ΔΕΝ τον κανει η κιθαρα.
Το 80% του ηχου ενός κιθαριστα τον διαμορφωνει:
Α) Τα χερια του
Β) Ο/Οι ενισχυτης/ενισχυτες του μαζι με τις καμπινες του
Γ) Τα εφφε που χρησιμοποιει
Από το υπολοιπο 20% του ηχου του, ένα 15% παιζει ρολο η επιλογη μαγνητων και γεφυρας μιας κιθαρας και άλλο ένα 5% παιζει ρολο και η επιλογη ξυλων.
Τα ποσοστα μπορει να τα διπραγματευτει καποιος όπως θελει, αλλα για εμενα, χοντρικα ετσι είναι…
Από την άλλη μερια όμως, επειδη ο ηχος είναι θεμα παιξιματος, τελικα η κιθαρα παιζει σημαντικο ρολο ΟΣΩΝ ΑΦΟΡΑ ΤΗΝ ΑΙΣΘΗΣΗ που σου δινει καθως παιζεις.
Το ιδιο ακριβως συμβαινει και με τους ενισχυτες… Αν ενας ενισχυτης σου δινει καλη αισθηση (περα απο τον ηχο) στο χερι όταν παιζεις, όταν «ακουει» τα χερια σου, τις δυναμικες σου κτλ, τοτε ΟΛΑ τα υπολοιπα είναι θεμα boost και παραμετροποιησης του EQ.

Πλοήγηση

[0] Λίστα μηνυμάτων

[#] Επόμενη σελίδα