Επανένταξη

[Lo.Lee.Ta]

  Κάποια μέρα θα ξεσπάσει καταιγίδα,
  θα είναι τα πλήθη που με ζήλο ακολουθούνε,
  τρέλας μέρα που θα μου έχει στρίψει η βίδα
  με αυταπάρνηση στη θέση μου να μπούνε

  Μία μέρα από τις μέρες που όλα ίδια
  δεν αλλάζουν σαν του χθες σενάριο μοιάζουν
  δίχως ξάφνου σαματάδες πιστολίδια
  σαν αγάλματα βουβά που εμπρός κοιτάζουν

  Θα αλλάξω τρόπους, χούγια, σκέψη, ιδέες
  θα ξεχάσω, συγγενείς, γνωστούς, παρέες
  στα αζήτητα θα βάλω αδέλφια, φίλους
  θα πιστέψω παραμύθια, μύθους, θρύλους

  Πίσω απ΄το όνειρο θα τρέχω, απ' το ψέμα
  Πίσω απ' τ΄απιάστο του φεγγαριού το γέμα
  της κοιλάδας του χρυσού το άγριο ρέμα
  της καμμένης φαντασίας τ' άδειο βλέμμα

  Στην κλινή του δωματίου 36
  επισκέπτη θα δεχτώ όποιον αντέξει
  "διεγνώσθει σχιζοφρένεια χρονία,
   είναι έτοιμος γι' αυτήν την κοινωνία."

[pimami]

στιχοπλόκε δυνατό!

[Βραζίλης]

Πολύ καλό ... Άραγε, οι αλλαγές θέσης της ομοιοκαταληξίας είναι εσκεμμένες ή έτσι βγήκε αβίαστα από μέσα σου;

[Lo.Lee.Ta]

Pimami, πήρα μια πενηνταριά πόντους ύψος τις τελευταίες μέρες και δεν το ήξερα γιατί! Από τη στιγμή που σχολίασες, μερικές ώρες αργότερα, συμπτωτικά δίχως να έχω βολτάρει προς τα εδώ, έκανες στο περπάτημα μου ομοιοκαταληξία με το tsunami. Ακολούθησαν μετά ο ivikos με τον gas13 για να ολοκληρωθούν οι στίχοι...αλλά έμεινε στο ράφι η προσπάθεια.
Η αφορμή " Όσο κι αν ρίχνεις τα μάτια χαμηλά...Έπαρση! Φουσκοθαλασσιά! Τσουνάμι! ". Ότι είδα λέω! Μάρτυράς μου ο Πειραιάς!
Συμπτωματικά λειτούργησαν τα ελατήρια του στρώματος ;; Σε ευχαριστώ και έχε το νου σου, πως με έχουν ορίσει απουσιολόγο!


Βραζίλιε, ότι δημιουργικό κάνω, πότε κρατώ τα χαλινάρια και πότε αφήνομαι, τέτοιο είναι και το αποτέλεσμα. Άλλα λοιπόν βγήκανε εσκεμμένα, με προσπάθεια δηλαδή, αλλά βγαίνουν πάνω στη ροή, προσχεδιασμένο πάντως δεν είναι τίποτα. Στο συγκεκριμένο ούτε η αρχική ιδέα. Για να σου δώσω μάλιστα hints...Οι πρώτοι 2 στίχοι, γραφτήκανε εντελώς για πλάκα σε μια συζήτησή μου στο skype σε φάση ψώνιου, ειρωνευόμενος τον εαυτό μου και μια μικρή δουλειά που έχω αναλάβει. Αργότερα πρόσθεσα τους 2 επόμενους στίχους που έκαναν το νόημα πιο σοβαρό. Η δεύτερη στροφή προέκυψε προσπαθώντας να περιγράψω την ατμόσφαιρα του σκηνικού. Οι 2 πρώτοι στίχοι της βγήκαν αυθόρμητα, οι δεύτεροι πιο επιτδευμένα. Στην τρίτη στροφή ο πρώτος στίχος βγήκε αυθόρμητα, στους 3 επόμενους στίχους έπρεπε να αναλύσω τον πρώτο και εκεί έπρεπε να βρω λέξεις και νοήματα! Η τέταρτη στροφή πολύ αυθόρμητα, μια και είναι πράγματα που συζητώ και σκέφτομαι κάθε μέρα. Πέμπτη στροφή, μου αρέσει να δίνω ένα ιδιαίτερο τέλος. Όποτε μπορεί να συμβεί, καλό είναι αυτό. Στην τελευταία στροφή, χρειάστηκε να βρω λέξεις, αλλά εκ των προτέρων ήξερα τι ήθελα να πω.
Αν έφτιαχνα μία μηχανή, θα σκεφτόμουνα από πριν τι και πως, δίχως αυτό να σημαίνει ότι στην πορεία απαγορεύεται ο αυτοσχεδιασμός. Όταν όμως έχω να κάνω με πιο καλλιτεχνικά πράγματα, φτάνει ένα πρώτο βήμα, σα να λέμε μια μολυβιά σε ένα φύλλο χαρτί και η ιστορία ξεδιπλώνεται λίγο-λίγο, σχεδόν από μόνη της. Σε κάποια σημεία, ίσως χρειαστεί και λίγο σπρώξιμο!