Αυτό το τμήμα σας επιτρέπει να δείτε όλα τα μηνύματα που στάλθηκαν από αυτόν τον χρήστη. Σημειώστε ότι μπορείτε να δείτε μόνο μηνύματα που στάλθηκαν σε περιοχές που αυτήν την στιγμή έχετε πρόσβαση.
ειμαι η ελενη,δεν ειμαι καλα .... ειμαι 19, απο λεγραινα(κοντα στο σουνιο), σπουδαζω στη μυτιληνη, παιζω κιθαρα και μπασο, ειμαι μπασσιστρια σε συγκροτημα που ακουει στο ονομα:GTP(!!! ), γραφω ποιηματα.... τι αλλο? τα υπολοιπα αλλη φορα,τωρα αναχωρω...
Μάραθε, χαίρομαι που σ' άρεσε και σ' ευχαριστώ για τα λόγια σου. pinelopi, το μόνο που χρειάζεται για να δεις τέτοιες εικόνες είναι να αφήσεις ελεύθερα τα συναισθήματα σου να σε πάνε όπου αυτά θέλουν, ακόμα και αν σε οδηγήσουν στο τέλος να αποχωριστείς από αυτόν που αγαπάς. Σ' ευχαριστώ. Τζίμη, όταν το έγραψα την ζούσα αυτήν την αγάπη, τελείωσε πρόσφατα από τη μεριά του. Όσον αφορά την πίκρα, πάντα σου μένει μια πίκρα απλά προσπαθείς να την αφήσεις πίσω... Εγώ όμως ακόμα του το αφιερώνω.... Σ' ευχαριστώ για τα λόγια σου.
Μάραθε, συνήθως τα ταξίδια μας γίνονται ποιήματα, υπάρχουν όμως φορές που ένα ποιήμα γίνεται η αιτία για ένα ταξίδι. Το συγκεκριμένο ήταν ένα ταξίδι (αληθινό και συνάμα τόσο ουτοπικό) που στο γυρισμό μου μετατράπηκε σε γραπτό λόγο... quasar και Μάραθε σας ευχαριστώ πολύ για τα λόγια σας...
Justmyself, ευχαριστω... το εχω νιωσει πολλες φορες,ισως και γι' αυτο το εκφραζω μ' αυτον τον τροπο. Alexandra, το ποιημα αυτο της πολυδουρη ειναι απο τα αγαπημενα μου και με εκφραζει πολυ, σ' ευχαριστω... Qwasar, δεν θα ελεγα οτι βγαζει την αθωοτητα κ την δροσια της ηλικιας μου αλλα την απορριψη και τον πονο που μου προκαλουν καποιοι ανθρωποι ειτε με τη θεληση τους ειτε χωρις να το θελουν...
Ανάμεσα στα βράδια που πεισμώνει και στις μέρες που μαζεύεται υπάρχει του κοριτσιού το βλέμμα.
Αφήνει το τεράδιο,αφήνει το γράψιμο, την ύπαρξη της, ασάλευτα δυό μάτια. Στο τραπέζι το φως του κεριού τρεμοπαίζει.
Τι κοιτάζει άραγε; Το τέλος ή την αρχή της; Αυτή θα πει πως τίποτα δεν βλέπει. Θα πει πως διάφανο είναι το άπειρο και μαύρο το κενό. Δεν θα μάθει όμως ποτέ κανείς πως τα κοίταζε και γιατί δάκρυζε... (4-4-08)
Απλά με μάγεψε... Είναι πολύ μελωδικό και ομορφο, με ταξιδεψε σε νεους μαγικους τοπους. Οσο το ακουγα, ενιωθα τν καθε νοτα ξεχωριστα και μου εφερναν στο νου εικονες και θαμμενα συναισθηματα. Πανεμορφο!
Πολύ όμορφο... Ένας ύμνος στην αγάπη που τρέφουμε για τον άλλο παρ'όλες τις δυσκολίες (αποστάσεις κτλ). Περιγράφεις μια κατάσταση παρουσιάζοντας την όχι με λέξεις αλλά με εικόνες και συναισθήματα...
Παράθεση
Μακάρι να σ’ είχα εδώ.. χωρίς εσένα λείπω κι εγώ. Μή με ρωτάς γιατί, δεν θα σου απαντήσω. Θα σ’ αγαπώ μονάχα, κι ακόμα πιο πολύ.
Αυτοί οι στίχοι, κατά την γνώμη μου,είναι αυτοί που τα λένε όλα...
x-versous, ειναι πολυ δυνατο, γεμιζει μ' ελπιδα αυτον που το διαβαζει. Μας παρακινει να αντιδρασουμε κ να μην καθομαστε απραγοι. Συγχαριτηρια!!! Πολυ ομορφο...
Graveheart σ' ευχαριστω για τα καλα σου λογια. Καποιες φορες οντως δεν την παλευω... αλλα τι να κανουμε; Αγαπαμε τη ζωη ακομα κι αν ειναι δυσκολη... Οσο για την αστρικη προβολη... Δεν εννοουσα αυτο. Αυτο που εννοω ειναι οτι περπαταω τις αποστασεις με το μυαλο γι' αυτο κιολας εκμηδενιζονται και μικραινουν. Βεβαια, ο καθενας αντιλαμβανεται καθε ποιημα διαφορετικα, οποτε θα μπορουσα για καποιον να αναφερω την αστρικη προβολη... Αυτα... Σ' ευχαριστω κ παλι...
Συχνά τα βράδια βγαίνω έξω μονάχη. Περιπλανιέμαι πολύ. Βλέπω ανθρώπους ή ερημιά κι όταν νιώσω κούραση επιστρέφω στο σώμα μου.
Συχνά τα βράδια βγαίνω έξω. Γίνομαι κουρέλι, σέρνομαι, μουρμουρίζω, μεθάω, αυτοκτονώ κι έπειτα γυρίζω αργά-αργά στο σώμα μου.
Συχνά τα βράδια φεύγω μακριά. Περπατάω αποστάσεις που τ' αεροπλάνα θα έκαναν αιώνες να διανύσουν. Ανακαλύπτω τις βαθύτερες σκέψεις στα πιο απομακρυσμένα σημεία του μυαλού μου.
Όλη τη μέρα σέρνονται φίδια γύρω μου και αντί να σφυρίζουνε, μιλάνε με ήχους ανθρώπινους, με λέξεις και με φράσεις πρόστυχες και μ’ αγκαλιάζουνε σφιχτά, όχι αρκετά για να με πνίξουνε μα αρκετά για να με υποτάξουνε. Αυτή την νύχτα κάθομαι πίσω από την κλειδωμένη πόρτα. Αυτή την νύχτα πρέπει να σπάσω τις αλυσίδες μου, θα φύγω, θα περάσω την πόρτα χωρίς να κοιτάξω πίσω. Θα περπατήσω μέχρι την έρημη και φωτισμένη πλατεία, για να ακολουθήσω τον κατασκότεινο δρόμο, κάτω από έναν ουρανό κάτασπρο από μικρές λαμπερές σπίθες. Αυτό το βράδυ θα είμαι εντελώς μόνη καθώς θα περπατάω προς την θάλασσα. Κάποια στιγμή θα βρεθώ εκεί και θα κοιτάξω γύρω μου με λύπη για τελευταία φορά. Ύστερα θα ξαπλωθώ μέσα στην άμμο, που θα είναι σαν τον τάφο μου. Θα ακούω τα φύκια να αναδεύονται. Καθώς τα κύματα θα γλιστράνε, θα ακούω τον ψιθυριστό τους ήχο. Θα νιώσω τον άνεμο να φυσάει απαλά πάνω από τα κλειστά μου βλέφαρα και θα σκεπάζει το πρόσωπο μου με τα μαλλιά μου. Θα αφήσω τις αισθήσεις μου ελεύθερες να πετάξουν όσο μακριά θέλουν. Θα περιμένω να περάσει η νύχτα, για να ξαναγεννηθώ όχι πάλι από κάποια μήτρα, αλλά από την φυλακισμένη μου ύπαρξη. Απαιτώντας το δικαίωμα ν’ αρχίσω να ζω πραγματικά, θα υψώσω το κορμί μου προς τον ουρανό, καθώς οι κόκκοι της άμμου θα γλιστράνε από πάνω μου σαν ζάχαρη, θ’ ανοίξω τα μάτια μου στο φως και θ’ απλώσω τα χέρια μου μέχρι να πονέσω, για να αγκαλιάσω αυτό το πρώτο ρόδινο φως της ζωής μου και θα ζήσω επιτέλους ελεύθερη. Θα βλέπω τα πουλιά να πετάνε και θα είμαι και εγώ μαζί τους, τα κύματα να φεύγουν μακριά και θα τα’ ακολουθώ. Θα βλέπω τις φλόγες να λιώνουν και θα είμαι βαθιά μέσα στην καρδιά τους. Θα κυλάω μαζί με δάκρυα από χιλιάδες μάτια. Θα ακολουθώ τον άνεμο όπου και αν πηγαίνει. Θα μεγαλώνω με τα δέντρα και θα πεθαίνω όταν πεθαίνουν τα λουλούδια...
Μεθυσμένη ποιήτρια από ρακόμελα, ξέρεις πως ό,τι κι αν πω θα είναι λίγο... Είναι από τα καλύτερα που έχεις γράψει... Θα βρούμε τα χαμένα ξωτικά και θα μας χαρίσουν τραγούδια, μικρές αποστάσεις, όνειρα και ελπίδα για ζωή. Να γράφεις πάντα γιατί οι ποιητές δεν πρέπει να σταματούν ποτέ να γράφουν, πρέπει να γράφουν ακόμα κι αν δεν έχουν έμπνευση, να γράφουν με εικόνες, με λέξεις, με συναισθήματα...
Σήμερα είδα γραμμένο σ' ένα τοίχο στη μυτιλήνη το εξής: "Τα πρότυπα ομορφιάς, όμορφα καίγονται". Και σκέφτηκα ότι όλοι ακολουθούν κάποια συγκεκριμένα πρότυπα π.χ. μοντέλα. Τελικά που βαδίζουμε; Στην πιστή αντιγραφή άλλων προσώπων επείδη θεωρούνται από κάποιους όμορφοι... Όλοι είναι όμορφοι, με διαφορετικο βέβαια τρόπο ο καθένας... Πολλοί και ιδιαίτερα νέες κοπέλες κάνουν πολλά για να θεωρούνται όμορφοι και φτάνουν στο σημείο να κάνουν κακό στην υγεία τους... Ναι, θίγω το θέμα της ανορεξίας... Μετά από τόσους θανάτους νομίζω ότι είναι καιρός να ευαισθητοποιηθούμε όλοι πάνω σ' αυτό το θέμα... Τι πιστεύετε; Υπάρχει σωστή ενημέρωση σχετικά με τις συνέπειες της ανορεξίας; Και αν όχι, τι μπορούμε εμείς σαν νέοι να κάνουμε; Ακούω γνώμες...
ΔΑΠΙΤΕΣ ΚΟΥΦΑΛΕΣ ΕΡΧΟΝΤΑΙ ΚΡΕΜΑΛΕΣ (στη μυτιληνη) ΣΚΑΤΑ ΣΤΟΥΣ ΦΑΣΙΣΤΕΣ BARBIE IS A SLUT ΟΙ ΜΠΑΤΣΟΙ ΕΙΝΑΙ ΑΔΕΡΦΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ ΕΜΕΙΣ ΑΔΕΡΦΟΚΤΟΝΟΙ!!!! WHO MAKES LAWS FOR THE LAWMAKERS? και πολλα αλλα που δεν θυμαμαι τωρα...
Εμφάνιση μηνυμάτων
....
),
