Θέματα

76

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / ΔΟΝ ΚΙΧΩΤΕΣ

« στις: 20/02/09, 18:20 »

Μη με ρωτάς για τα όνειρά μου
ακόμα ψάχνω να τα βρω
σε κάθε ψεύτικη χαρά μου
σε ένα ασήκωτο σταυρό .

Τα όνειρα ανήκουνε μόνο σε Δον Κιχώτες
σε όσους δεν αντίκρισαν τον ήλιο μια φορά .
Σε όσους ξεκίνησαν παιδιά και καταλήξαν πότες
και θέλαν να πετάξουνε δίχως να ‘χουν φτερά .

Μη με ρωτάς για τα όνειρα μου
δεν το θυμάμαι να σου πω
αν είχα ανοίξει τα φτερά μου
αν είχα στη ζωή σκοπό .

Τα όνειρα ανήκουνε μόνο σε Δον Κιχώτες
σε όσους δεν αντίκρισαν τον ήλιο μια φορά .
Σε όσους ξεκίνησαν παιδιά και καταλήξαν πότες
και θέλαν να πετάξουνε δίχως να ‘χουν φτερά .

77

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / ΝΥΧΤΑ

« στις: 17/02/09, 21:39 »

Το φως απ’ το καντήλι
ακόμα σιγοκαίει
ένα παιδί που κλαίει
πίκρα πολύ στα χείλη .

Και ο βοριάς που τρίζει
στις ξύλινες τις γρίλιες .
Πέρασαν νύχτες χίλιες
χωρίς κανείς να ελπίζει .

Τα άστρα μόνα μένουν
κι η νύχτα σταματάει .
Κάποιοι που περιμένουν
κανένας δεν ρωτάει
γι’ αυτούς που ανασαίνουν .

Στην ξεραμένη λίμνη
δεν έχει πια νερό .
Βούλιαξε από καιρό
του καραβιού η πρύμνη

Και μέσα στ’ άδειο σπίτι
κρύο και παγωνιά
κλαίει σε μια γωνιά
ένα μικρό σπουργίτι .

Τα άστρα μόνα μένουν
κι η νύχτα σταματάει .
Κάποιοι που περιμένουν
κανένας δεν ρωτάει
γι’ αυτούς που ανασαίνουν .

78

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / ΤΑ ΛΟΓΙΑ ΜΟΥ

« στις: 11/02/09, 12:56 »

Εγώ μιλάω πάντα με λόγια της φωτιάς
που κρύβουν μέσα τους ελπίδες και πληγές
κι ίσως μια μέρα να ανάψουν πυρκαγιές
όταν φυσήξει της καρδιάς μου ο νοτιάς .

Εσύ μιλάς πάντα με λόγια των καιρών
που η λογική σου προσπαθείς να τα χωρέσει
κι αν τα όνειρα μας αφήσουμε στη μέση
είναι συνήθεια λες , αυτών των ημερών .

Τα λόγια μου λοιπόν δε σε εμπνέουν
μα εγώ θα ανήκω πάντα στους τρελούς
κι όχι σ’αυτούς τους ξύλινους φελούς
που στο δικό σου κόσμο επιπλέουν .

Εγώ μιλάω πάντα με λόγια της βροχής
για να ξεπλένω την ψυχή μου απ’τη σκόνη
κι έτσι , ότι για τόσα χρόνια με λερώνει
αφήνω ανάμνηση μιας άλλης εποχής .

Εσύ μιλάς πάντα με λόγια γνωστικών
που να φοβάσαι κάθε αύριο σου’χουν μάθει
κι αν όλοι κρύβονται απ’τα δικά τους λάθη
είναι τα μάτια λες , κρυψώνα μυστικών .

Τα λόγια μου λοιπόν δε σε εμπνέουν
μα εγώ θα ανήκω πάντα στους τρελούς
κι όχι σ’αυτούς τους ξύλινους φελούς
που στο δικό σου κόσμο επιπλέουν .

79

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / ΤΑ ΠΡΩΤΑ ΜΑΣ ΜΕΘΥΣΙΑ

« στις: 06/02/09, 12:36 »

Θυμάμαι ήμασταν παιδιά κείνα τα βράδια
κι όλου του κόσμου τα στραβά τα βλέπαμε ίσια
με ανοιγμένα τα φτερά και με την τσέπη άδεια
όνειρα κάναμε στα πρώτα μας μεθύσια .

Τώρα ξεμέθυστοι με τα φτερά κομμένα
κοιτάμε πίσω μας τα χρόνια τα χαμένα
κι ίσως να φταίγαμε εμείς ή ο κόσμος που ‘ναι σάπιος .
Κι αν τελικά το γέλιο σου έγινε σιωπή
θυμάμαι ακόμα ένα βράδυ μου ‘χες πει
κάποτε να το θυμηθείς , εγώ θα γίνω κάποιος .

Θυμάμαι μοιάζαν τα ξενύχτια μας λουλούδια
και εμείς ρουφούσαμε τη γύρη σα μελίσσια
με γέλια ξέγνοιαστα και με παλιά τραγούδια
όνειρα κάναμε στα πρώτα μας μεθύσια .

Τώρα ξεμέθυστοι με τα φτερά κομμένα
κοιτάμε πίσω μας τα χρόνια τα χαμένα
κι ίσως να φταίγαμε εμείς ή ο κόσμος που ‘ναι σάπιος .
Κι αν τελικά το γέλιο σου έγινε σιωπή
θυμάμαι ακόμα ένα βράδυ μου ‘χες πει
κάποτε να το θυμηθείς , εγώ θα γίνω κάποιος .

80

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / ΜΥΣΤΙΚΟΣ ΔΕΙΠΝΟΣ

« στις: 02/02/09, 17:53 »

Ξέρεις τις νύχτες τελευταία ξαγρυπνώ
γιατί φοβάμαι τα όνειρα μου να αντικρίσω 
κι αν ανασαίνω απ’ του τσιγάρου τον καπνό
πνίγομαι απ’ όλα αυτά που έχω αφήσει πίσω .

Ξέρεις δε βρίσκω ησυχία πια στον ύπνο
κι αφού δεν έχεις άλλη ελπίδα να μου δώσεις
μόνος δειπνώ στο μυστικό μου δείπνο
και περιμένω κάθε αυγή να με προδώσεις .

Ξέρεις τις νύχτες τελευταία προσπαθώ 
τους εφιάλτες που με ζώνουν να νικήσω .
Φτάνω στον πάτο στης ζωής μου το βυθό
κι ούτε ανάσα δε μου μένει να γυρίσω .

Ξέρεις δε βρίσκω ησυχία πια στον ύπνο
κι αφού δεν έχεις άλλη ελπίδα να μου δώσεις
μόνος δειπνώ στο μυστικό μου δείπνο
και περιμένω κάθε αυγή να με προδώσεις .

81

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / ΜΑΣΚΕΣ

« στις: 31/01/09, 15:23 »

Αν κάτι έμαθα και είδα στους ανθρώπους
είναι μια μάσκα πως φορούν και γίνονται άλλοι .
Αλλάζουν πρόσωπα ,αισθήματα και τρόπους
και μοιάζει ο κόσμος με μεγάλο καρναβάλι .

Όμως την μάσκα μου να ξέρεις θα πετάξω
και μην τρομάξεις αν με δεις θα είμαι εγώ .
Μη με ρωτήσεις δεν μπορώ να εξηγώ
γιατί ειμ’ αυτός που πάντα  ηθελα να αλλάξω .

Αν κάτι σαν θηλιά τόσο καιρό με πνίγει
είναι μια μάσκα πως φορούσα κι ήμουν άλλος .
Έμενα θήραμα στου ονείρου το κυνήγι
για να φαντάζω μόνο σπουδαίος και μεγάλος . 

Όμως την μάσκα μου να ξέρεις θα πετάξω
και μην τρομάξεις αν με δεις θα είμαι εγώ .
Μη με ρωτήσεις δεν μπορώ να εξηγώ
γιατί ειμ’ αυτός που πάντα  ηθελα να αλλάξω .

82

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / ΔΕΚΑΟΧΤΩ ΧΡΟΝΩΝ

« στις: 27/01/09, 14:32 »

Δε σε χωρούσε αυτή η γη
σε σκέπασαν νωρίς τα χιόνια
και δε σε βρήκε άλλη αυγή
στα δεκαοχτώ σου χρόνια .

Ήσουν από καιρό νεκρός
σ’ είχε σκοτώσει ένα ολόγιομο φεγγάρι .
Μα ήσουνα πολύ μικρός
ο χάρος συντροφιά του να σε πάρει .

Έφυγες δίχως καληνύχτα .
Έσπασες σαν ξερό κλαδί
κι έγινες ένα με τη νύχτα
δεκαοχτώ χρονών παιδί . 
 
Ήσουν από καιρό νεκρός
σ’ είχε σκοτώσει ένα ολόγιομο φεγγάρι .
Μα ήσουνα πολύ μικρός
ο χάρος συντροφιά του να σε πάρει .




Υ.Γ Αφιερωμένο σε ένα φίλο που έφυγε τόσο νωρίς και τόσο άδικα .

83

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / ΣΕ ΔΡΟΜΟΥΣ ΚΑΙ ΣΟΚΑΚΙΑ

« στις: 25/01/09, 18:52 »

Περπάτησα μέσα σε τόσα μονοπάτια
και γνώρισα ανθρώπους και ανθρώπους
είδα πως χτίζουν από όνειρα παλάτια
και πως μετράνε στη ζωή χαμένους κόπους.

Και κάπου μες σε δρόμους και σοκάκια
είδα εσένα που ζητούσες ουρανό .
Είχα χορτάσει από πίκρες και φαρμάκια
κι ήθελα μόνο δυο σταγόνες λυτρωμό .
 
Περπάτησα μέσα σε τόσες πολιτείες
κι είδα ανθρώπους να μαθαίνουν τη ζωή .
Μέσα σε νύχτες σκοτάδια και πλατείες
να ανασαίνουνε με ξένη αναπνοή .

Και κάπου μες σε δρόμους και σοκάκια
είδα εσένα που ζητούσες ουρανό .
Είχα χορτάσει από πίκρες και φαρμάκια
κι ήθελα μόνο δυο σταγόνες λυτρωμό .

84

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / ΚΡΥΦΤΟ

« στις: 22/01/09, 13:05 »

Έχουν περάσει τόσα χρόνια
και μεγαλώσαμε νωρίς
κι ούτε φανήκαν χελιδόνια
ούτε να ονειρευτείς μπορείς .

Κι αφού σε σκέπασε σκοτάδι
κι έχεις πληγή μες την καρδιά
έλα μαζί μου αυτό το βράδυ
να ξαναγίνουμε παιδιά .

Γι αυτό απόψε ξέχνα όλα τ’ άλλα
σε περιμένω στην πλατεία για κρυφτό
κι όταν τελειώσει το παιχνίδι και η μπάλα
θα ρθω ξανά στην αγκαλιά σου να κρυφτώ .

Έχουν περάσει τόσες νύχτες
με μοναξιά και με βροχή
και δεν ξανάρθαν καληνύχτες
που σου ζεσταίναν την ψυχή .

Κι αφού σου έμεινε σημάδι
της ξεγνοιασιάς η ευωδιά
έλα μαζί μου αυτό το βράδυ
να ξαναγίνουμε παιδιά .

Γι αυτό απόψε ξέχνα όλα τ’ άλλα
σε περιμένω στην πλατεία για κρυφτό
κι όταν τελειώσει το παιχνίδι και η μπάλα
θα ρθω ξανά στην αγκαλιά σου να κρυφτώ .

85

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / ΞΗΜΕΡΩΝΕΙ ΣΤΗΝ ΠΛΑΤΕΙΑ ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΟΥΣ

« στις: 19/01/09, 14:15 »

Ξημερώνει στην πλατεία Αριστοτέλους
κι εσύ στο φως του φεγγαριού που σβήνει
θυμίζεις κάτι απ’ της νύχτας τους αγγέλους
κι έχεις μια λάμψη που ποτέ δεν σε αφήνει .

Κι είπες θα σε λατρεύω μέχρι τέλους
θα ‘μαι για πάντα η δική σου αναπνοή
κι εγώ αγάπησα και πάλι τη ζωή
ένα ξημέρωμα στην πλατεία Αριστοτέλους .

Ξημερώνει στην πλατεία Αριστοτέλους
κι εγώ που πίνω τα δικά σου τα φιλιά
άρχισα πάλι να ελπίζω , επιτέλους
κι είν’ η ελπίδα η δική σου αγκαλιά .         

Κι είπες θα σε λατρεύω μέχρι τέλους
θα ‘μαι για πάντα η δική σου αναπνοή
κι εγώ αγάπησα και πάλι τη ζωή
ένα ξημέρωμα στην πλατεία Αριστοτέλους .

86

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / ΓΕΜΙΣΕ ΜΕ ΔΑΚΡΥ ΤΟ ΠΟΤΗΡΙ

« στις: 14/01/09, 15:35 »

Γέμισε με δάκρυ το ποτήρι
κι άσε να το πιω να ζαλιστώ.
Άφησε κλειστό το παραθύρι
δώσε μου το χέρι να πιαστώ .

Κι όταν απ’ το δάκρυ θα μεθύσω
και μας βρει το χάραμα αγκαλιά
άσε με , το όνειρο να ζήσω
μέσα στα λυτά σου τα μαλλιά .

Γέμισε με δάκρυ το ποτήρι
τώρα που η γη δε με χωρά .
Κάνε μου και εμένα το χατίρι
για στερνή φορά .
 
Κι όταν απ’ το δάκρυ θα μεθύσω
και μας βρει το χάραμα αγκαλιά
άσε με , το όνειρο να ζήσω
μέσα στα λυτά σου τα μαλλιά .

87

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / ΞΕΧΑΣΜΕΝΕΣ ΠΑΝΑΓΙΕΣ

« στις: 12/01/09, 20:45 »

Κάτι δακρυσμένα ηλιοβασιλέματα
βγαίνουν κάποιες ξεχασμένες Παναγιές .
Σκουπίζουν απ’ τα χέρια σου τα αίματα
και σου σκεπάζουν του κορμιού σου τις πληγές .

Κι εσύ που δεν πιστεύεις σε θαύματα
πονάς απ’ τα παλιά σου τα τραύματα .
Κι ειν’ τα τραγούδια σου κραυγές
για κάποιες ξεχασμένες Παναγιές .

Κάτι Σαββατόβραδα ατέλειωτα
βγαίνουν κάποιες ξεχασμένες Παναγιές .
Μιλούν για δάκρυ και για έρωτα
και σου αφήνουν ανοιχτές πληγές .

Κι εσύ που δεν πιστεύεις σε θαύματα
πονάς απ’ τα παλιά σου τα τραύματα .
Κι ειν’ τα τραγούδια σου κραυγές
για κάποιες ξεχασμένες Παναγιές .

88

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / ΧΕΙΜΩΝΙΑΤΙΚΑ ΡΟΥΧΑ

« στις: 10/01/09, 19:38 »

Το ξέρω σε κούρασαν οι χειμώνες
να σε χτυπάει αλύπητα η βροχή .
Το ξέρω πως της νύχτας σου οι εικόνες
σου ‘χουν στοιχειώσει για πάντα την ψυχή .
Μα τώρα πια δεν είσαι μοναχή .

Βγάλε τα χειμωνιάτικα σου ρούχα
ήρθα την Άνοιξη μαζί σου να γνωρίσω
και το φαρμάκι στην καρδιά μου που ‘χα
το ‘κανα γέλιο για να στο χαρίσω .

Το ξέρω ότι κοίταζες τα αστέρια
κι έκανες κάθε βράδυ μια ευχή .
Το ξέρω πως σου πάγωσαν τα χέρια
γιατί δεν είχες άλλη αντοχή .
Μα τώρα πια δεν είσαι μοναχή .

Βγάλε τα χειμωνιάτικα σου ρούχα
ήρθα την Άνοιξη μαζί σου να γνωρίσω
και το φαρμάκι στην καρδιά μου που ‘χα
το ‘κανα γέλιο για να στο χαρίσω .

89

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΗΣ ΜΑΡΙΑΣ

« στις: 06/01/09, 01:29 »

Ένα χαμόγελο ζεστό μ’ είχε σκεπάσει
από δυο χείλη που θύμιζαν ελπίδα .
Ύστερα άφησα τη νύχτα να περάσει
και από τότε δεν σε ξαναείδα .

Διαδρομές σε μια ανώφελη πορεία
χρόνια ολόκληρα να κάνω τα ίδια λάθη .
Γύρνα την πλάτη σου στο δάκρυ μου Μαρία
είσαι παιδί και να πονάς δεν έχεις μάθει .

Μια Άνοιξη που βγήκε για σεργιάνι
με δύο μάτια μαγικά και μαγεμένα .
Μα μία Άνοιξη ποτέ δεν φτάνει
για να γλιτώσει ένα Χειμώνα σαν εμένα .

Διαδρομές σε μια ανώφελη πορεία
χρόνια ολόκληρα να κάνω τα ίδια λάθη .
Γύρνα την πλάτη σου στο δάκρυ μου Μαρία
είσαι παιδί και να πονάς δεν έχεις μάθει .

90

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / ΚΑΠΟΙΕΣ ΦΟΡΕΣ

« στις: 05/01/09, 15:18 »

 
Κάποιες φορές θυμάμαι ένα παιδί
που κοίταζε μονάχο του τα αστέρια
και πάσχιζε να φτιάξει καλοκαίρια
χωρίς ποτέ να τα ‘χει δει .

Κι όταν του γκρέμιζε το όνειρο ο αέρας
και του ‘γινε ο χειμώνας πια συνήθεια
χωρίς να πει ποτέ του την αλήθεια
γελούσε στο ξεκίνημα της μέρας .



Τόσα χρόνια είμαι εδώ
Τόσα χρόνια τραγουδώ .
Για το τίποτα .



Κάποιες φορές θυμάμαι ένα παιδί
που ήθελε να φτάσει στο φεγγάρι
και πριν ο πόνος να το πάρει
τον κόσμο από ψηλά να δει .

Κι όταν του σκέπαζε η βροχή τους ώμους
και πάγωνε το δάκρυ του στα στήθια
μόνο με όνειρα και παραμύθια
σφύριζε χαρούμενα στους δρόμους .

91

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / ΤΟ ΧΑΜΕΝΟ ΤΑΞΙΔΙ

« στις: 04/01/09, 02:05 »

Το χαμένο ταξίδι
σε κρυφούς ουρανούς .
Το όνειρο σου παιχνίδι
που το φτιάχνει ο νους .


Σκέπαζε η αλμύρα
τη μεγάλη πληγή .
Τα ‘βαζες με τη μοίρα
που σε δένει στη γη .



Οι ελπίδες του χαμένου ταξιδιού
σκεπάζουν τα όνειρά σου κάθε βράδυ .
Κι έχεις στα μάτια σου το φόβο ενός παιδιού
που μένει μόνο του κρυμμένο στο σκοτάδι .



Το χαμένο ταξίδι
σε παλιά καλοκαίρια .
Το όνειρό σου στολίδι
που φωτίζει τ’ αστέρια .


Κάποια θάλασσα ξένη
είχες ερωτευτεί .
Μουσική λυπημένη
είχες ονειρευτεί .

92

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / ΠΑΝΤΑ ΑΓΑΠΟΥΣΑ ΤΗ ΒΡΟΧΗ

« στις: 04/01/09, 01:58 »

Κάποιες φωνές τα βράδια με ξυπνάνε
με συμβουλές και της ημέρας λόγια
μου λεν’ τα χρόνια φεύγουνε και πάνε
μου λεν’ μη κρύβεσαι στης μοίρας τα υπόγεια .

Μα εμένα να το ξέρετε μ’ αρέσει εδώ πέρα
εδώ που οι δρόμοι στένεψαν κι έγιναν μονοπάτια
εδώ που γέρνεις σαν κλαδί στο φύσημα του αγέρα
κι οι ελπίδες σπάνε σαν γυαλί και γίνονται κομμάτια .
Πάντα αγαπούσα τη βροχή και τα θλιμμένα μάτια .

Κάποιες φωνές τα βράδια με ξυπνάνε
που μοιάζουν με πληγές ή και με τύψεις
μου λεν’ τα όνειρα στο τέλος σε πονάνε
μου λεν’ τόση ερημιά πώς να την κρύψεις .

Μα εμένα να το ξέρετε μ’ αρέσει εδώ πέρα
εδώ που οι δρόμοι στένεψαν κι έγιναν μονοπάτια
εδώ που γέρνεις σαν κλαδί στο φύσημα του αγέρα
κι οι ελπίδες σπάνε σαν γυαλί και γίνονται κομμάτια .
Πάντα αγαπούσα τη βροχή και τα θλιμμένα μάτια .