Το βλέμμα της βροχής

[anthrakoryxos]

Απ΄το υπόγειο, βλέμμα Μεσόγειο
Πιάνω
Το κουβαλάω και το παρατάω
Στο πιάνο
Πατάει τα πλήκτρα, ζωή στη νύχτα –μου-
Δίνει
Για μια στιγμή, με φιλάει η μουσική
Και με γδύνει

Κι αμέσως, μονάχο μ΄αφήνει
Σε χίλιες σιωπές, αγκαλιές
Βγαίνω ξανά και κοιτώ χαμηλά
Απ΄το μπαλκόνι
Φώτα σβησμένα, μάτια χαμένα
Φύγαν μακρυά, στα υπόγεια θαμμένα
Στη σκόνη

Νότα τη νότα, στον ουρανό μου
Θα σχηματίσω
Μάτια σε δόσεις και αποχρώσεις
με λίγο γκρίζο
κι όταν γεμίσει, σύννεφα, θλίψη
θα πώ να βρέξει
δάκρυα μόνο, με δίχως πόνο
χωρίς μια λέξη

Απ΄το υπόγειο, βλέμμα υπόγειο
Με πιάνει...

[Μαργαρίτα Π.]

Καλημέρα ανθρακωρύχε! Έχει μια γλυκιά μελαγχολία που μου αρέσει πολύ! 

[anthrakoryxos]

Ευχαριστώ Μαργαριταράκι!
Αυτή η Αναστασία σου... Υπέροχη!!!

[Γιώτα Μή]

Νότα τη νότα, στον ουρανό μου
Θα σχηματίσω
Μάτια σε δόσεις και αποχρώσεις
με λίγο γκρίζο
κι όταν γεμίσει, σύννεφα, θλίψη
θα πώ να βρέξει
δάκρυα μόνο, με δίχως πόνο
χωρίς μια λέξη

Απ΄το υπόγειο, βλέμμα υπόγειο
Με πιάνει...

πρωτοτυπα ομορφο!!!ειδικα ξεχωρισα αυτη την στροφη!!!
μου αρεσει πολυυ!!
αυξανεστε επικινδυνα τα ταλεντα εδω μεσα!!!

[mymood]

Ενω με βαζεις σε ενα απιστευτο mood κι αρχιζω και ονειρικά φευγω, για την αναγκη μιας ομοιοκαταληξίας σου βρε αδερφε, εκεινο το σκονη και πιο πανω μπαλκονι που κοιτας χαμηλα ενω με εχεις στο υπογειο, με προσγειώνεις απότομα. Δεν γκρινιαζω, επειδη μου αρεσε πολυ σου τα γραφω, επειδη με ταξιδεψες και καπου χαλαστηκα στη λεπτομερεια. Γραφεις καλα, δωσε μας κι αλλα. Νασαι καλα.

[anthrakoryxos]

Γιώτα ευχαριστώ!
Φίλε mymood, η ιδέα ήταν πώς κάποιος κοιτάζει απο ένα μπαλκόνι, σε ένα υπόγειο,
θα ομολογήσω, όμως δικαιώνοντάς σε, ότι αυτό δεν είναι πολύ ξεκάθαρο.
Ευχαριστώ για το σχόλιο και τα καλά σου λόγια.

[TAXIS]

πολυ καλο.

[mymood]

Για αυτό πάντοτε αξία εχει, η άποψη του δημιουργού,η οπτική του γωνία. Ξαναδιαβάζοντας το βλέπω πως εχεις δίκαιο. Δυστυχώς φταίω εγώ που δεν το αντελήφθηκα. Ζητώ συγγνώμη και σ ευχαριστω για την αλλη οπτική που μου δωσες. Πάντα τέτοια.Νασαι καλά.