"Η μαστοράντζα του Ερντεμπίλ"

[Bάγια]

Χειμερινοί Κολυμβητές - "Η μαστοράντζα του Ερντεμπίλ"

 Δεκατέσσερα πανέμορφα τραγούδια-ιστορίες για την "Ανατολή Ανατολών", ποτισμένα από το άρωμα και τη μαγεία της, που κάποιοι ακόμα θυμούνται και νοσταλγούν...πλούσιο σε ένθετες πληροφορίες, προς γνώσιν και ταξίδεμα… Μεράκια, σεβντάδες, θρύλοι, παραμύθια και ιστορίες των ανθρώπων που έζησαν στο χώρο που άλλοτε λεγόταν Βυζάντιο κι άλλοτε Οθωμανική αυτοκρατορία.

Mε πολύ ενδιαφέρον παρακολούθησα κάποια κουβέντα περί εξισλαμισμού της Μικρασίας, σε σχέση με τα όχι πάντα ιστορικά, αρκούντως τεκμηριωμένα στοιχεία του Ε. Ζάχου. Μα…περί τραγουδιών ο λόγος!!! Διαφορετικα, θα διαβάζαμε Σ. Βρυώνη 

Δεν είμαι fan των Χειμερινών Κολυμβητών αλλά εδώ έχουμε να κάνουμε με κάτι που κάνει τη διαφορά, μουσικά, στιχουργικά..
Ο δίσκος είναι διαμαντάκι.

[kleio]

Με πρόλαβες Βάγια... Τόσες μέρες θέλω να γράψω κάτι για την ε ξ α ι ρ ε τ ι κ ή αυτή δουλειά... Ήδη, έχω μάθει όλα τα τραγούδια ! (μόνο αυτό το δίσκο άκουγα τελευταία  ). Ε, τι να κάνουμε... παίζουν οι καλύτεροι "μουσικάρες" μας: Βόμβολος, Σιγανίδης, Φλωρίδης...
Αναζητήστε τον.
Αγοράστε τον και για το 36σελιδο υπέροχο ένθετο, με την παρουσίαση-επεξήγηση του κάθε τραγουδιού.

ΥΓ.
Από πού πηγάζει τούτη η σημείωσή σου, καλή μου; Διαφωνώ...

......με τα όχι πάντα ιστορικά, αρκούντως τεκμηριωμένα στοιχεία του Ε. Ζάχου.....

Παραθέτω την ωραία και ουσιαστική παρουσίαση του Κ. Καρδερίνη, από το MIC.GR
(http://www.mic.gr/cds.asp?id=28706)

Αυτό κι αν ήταν χριστουγεννιάτικο δώρο από τον Αργύρη και την παρέα του. Μια αφηγηματική πατριδογνωσία των νεώτερων βαλκανίων σε έμμετρη μορφή δε θα μπορούσε να είναι πιο παραδοσιακή, πιο σύγχρονη, πιο ψαγμένη, πιο θελκτική, πιο μεταμοντέρνα και πιο παιχνιδιάρικη. Με τη βαθιά γνώση που μεταγγίζει σταγόνα-σταγόνα, νότα-νότα ο κύριος Ζάχος και τις γλυκόπιοτες σκανταλιές και τις παραλλαγές των Κολυμβητών, έχετε εμπρός σας ένα ρόουντ σιντί, ένα βαλκάνιο σύμπακτο δίσκο που μας/σας πηγαίνει βόλτα σε κάθε ξεχασμένη, χωνεμένη κι αφομοιωμένη γωνιά της σύγχρονής μας λαϊκής κουλτούρας.

Γιατί [τολμώ να πω] πως αυτή η ατόφια κατάθεση έχει μέσα της κάτι το αρχετυπικό, κάτι γονιδιακό, κάτι αποκαλυπτικό, κάτι που σε κάνει ν' αντιληφθείς το άπιαστο μεγαλείο, αυτόν τον κόσμο τον μικρομέγα που σε περιέχει και τον περιέχεις.

Και τι δεν περιέχει τούτος δω ο μπαχτσές. Ανατολίτικο κάντρι γουέστερν στο στιλ του Μορικόνε, αναφορά στον Σαγιάτ Νοβά και στην βιογραφική ταινία "Το χρώμα του ροδιού" του Σεργκέι Παραντζάνοφ. Αγιωργήτικο διηγηματικό άσμα στο στιλ των δημωδών, των πανηγυριών και των πλανόδιων ασίκηδων τραγουδιστάδων. Ρεμπέτικο σμυρναίικο από τους στίχους του τσιγγάνου ποιητή Αμπντούλ Χασάν ελ Νουρί που έψαχνε τον προσωπικό του δρόμο προς τη θέωση.

Το έπος του Κιόρογλου Νεστανή που θα πει "ο γιος του τυφλού". Ο Κιόρογλου είναι εν και το αυτό με τον Διγενή Ακρίτα, ισχυρίζονται κάποιοι μελετητές. Μια επαναστατική θεωρία που έγινε πράξη ήτανε και η διακήρυξη των Μαστόρων του Ερντεμπίλ. Οι σαλοί δεν είναι μόνον άγιοι της εκκλησίας. Κι ούτε έχουν μόνο αυτοί στενή σχέση με τη φύση και τα ζώα. Ταξίμι για το κλείσιμο της αλβανικής βεντέτας.

Ελεγεία στον Μάρκο Κράλη που άγιασε ως λαϊκός ήρως, προστάτης των φτωχών, εισηγητής της συναδέλφωσης και της συμφιλίωσης. Σερβικό αντιπολεμικό μοιρολόι με τη βιόλα να στριγκλίζει. Ωδή στο ψάρι που το λεν Κοράν. Ριζίτικα κάλαντα του Κεμάλ του τουρκοκρητικού. Ένα έξοχο δείγμα στην παράδοση των μεικτών πολυγλωσσικών τραγουδιών, μια παραλλαγή στον μύθο της πρωτόπλαστης Εύας. Νεκρικό άσμα, του θάρρους και της επιστροφής. Ψαλμός σε ήχο πλάγιο τρίτο, μονωδία βυζαντινή.

Κι όλ' αυτά κι άλλα πολλά [π.χ. κάποτε η λέξη τούρκος ήταν υποτιμητική, σχεδόν βρισιά] θα τα βρείτε λεπτομερώς στο 36 σελίδων βιβλιαράκι που συνοδεύει το εκπληκτικό αυτό δισκάκι. Το μελέτησα σαν ευαγγέλιο, σα μια βίβλο του πρόσφατου ιστορικού μας παρελθόντος μπλεγμένου σε θρύλους παραδόσεις και παραλογές. Το ρούφηξα και το απήλαυσα ως μια νέα προσπάθεια ενωτικού πνεύματος για την αρμονική συνύπαρξή μας, όπως την οραματίστηκε ο Ρήγας κι ο Σαμπατάι Σεβή.

Σε τέτοιους αβέβαιους, καταναλωτικούς και λάθρα παγκοσμιοποιημένους καιρούς που ζούμε, λίγη επιστροφή στις [άγνωστές μας κι ανεξερεύνητές μας] ρίζες δε βλάπτει ποσώς. Νομίζω;
 
Κώστας Γ. Καρδερίνης

[Bάγια]

Από πού πηγάζει τούτη η σημείωσή σου, καλή μου; Διαφωνώ...

και μιλάς για το παρακάτω:

...με τα όχι πάντα ιστορικά, αρκούντως τεκμηριωμένα στοιχεία του Ε. Ζάχου...

Αν η παράθεση που έκανες ξεκινούσε από λίγο πιο πριν και τελείωνε μερικές λέξεις μετά, δεν θα είχες απορεία 
Παρακολούθησα κάποια σχετική κουβέντα-όπως ξανά είπα. Εγώ δεν συμφωνώ μα ούτε διαφωνώ, πολύ απλά γιατί δεν γνωρίζω όσο θα ήθελα το θέμα, οπότε αποφεύγω να έχω γνώμη. Το σχόλιό μου σχετικά, ήταν: "Μα…περί τραγουδιών ο λόγος!!! Διαφορετικα, θα διαβάζαμε Σ. Βρυώνη"
Αυτό που ξέρω σίγουρα είναι πως δεν με ενδιαφέρει και τόσο η ακριβολογία των ιστορικών στοιχείων στους στίχους του Ζάχου. Με ενδιαφέρει η ομορφιά των στίχων.

Ελπίζω τώρα να έγινα σαφής...