Αυτό το τμήμα σας επιτρέπει να δείτε όλα τα μηνύματα που στάλθηκαν από αυτόν τον χρήστη. Σημειώστε ότι μπορείτε να δείτε μόνο μηνύματα που στάλθηκαν σε περιοχές που αυτήν την στιγμή έχετε πρόσβαση.
..φτωχο και στειρο το μυαλο, αλλα σκεφτεται κ οχι μονο το ζωγραφιζει το εκφραζει το αποτυπωνει....δεν κανουν σκεψεις μονο οι διανοιες, διανοια ειναι αυτος που ξερει να εκφραζει τα συναισθήματα του, να ''ζωγραφιζει'' με αυτα κ ας ειναι το μυαλο του.....στειρο.. μπραβο mummy
μπραβο φιλε συνεχισε να μας ταξιδευεις εκει που μονο η σκεψη σε ανακουφιζει, σε κανει να νιωθεις πως ολα μπορουν να συμβουν, πως καποια στιγμη η λυτρωση θα ερθει και θα παρει την θεση απο την αμφιβολια μεσα μας χωρις να διωξει αυτο το μοναδικο συναισθημα του ανατριχιαστικου χτυπου της ιδιας μας της καρδιας..
καποιοι ζουν περιμενοντας την δικη τους ευκαιρια την πραγματοποιηση του δικου τους ονείρου. αλλοι πάλι κουβαλώντας το δικο τους σταυρο το δικο τους μαραζι. ειναι κ αυτοι που ζουν με διαφορετικες εικονες αλλα ολοι μα όλοι εχουν κατι κοινο. την αναγκη να εκφράσουν τον ποθο τους στον εαυτο τους καθε μερα και νυχτα, εκει που χαλαρωνουν που ειναι πιο ευάλωτοι καθως εχουν αφησει την σκληροτητα της καθημερινοτητας στο κομοδινο. και αυτο τους καταβαλλει τους βυθίζει σε μια απέραντη σιωπη εκωφαντικη... Μιχάλη αν και δεν ξερω πολλα απο ποίηση ενιωσα πολλα διαβαζοντας το. πολυ καλη δουλεια φιλε...
πολυ καλο φιλε οπως ονομασαν και οι πυξ λαξ ενα αλμπουμ τους ο ηλιος του χειμωνα με μελαγχολει..... αυτες οι κυριακες απογευμα μοιαζουν απροσπελαστες.... κοιταζοντας τον ηλιο κοκκινισμενο να βουτα στην ηρεμη θαλασσα....
το μυαλο ειναι ο βασιλιας των συναισθηματων και των ονειρων. εχει την δυναμη να θεοποιει τα παντα και να σε ταξιδευει οπως εσυ θελεις , οπου εσυ εχεις επιλεξει, οπου θελεις να ''πας''. το μυαλο σε μαγευει σε κανει να αισθανεσαι οτι τα παντα ειναι δυνατον να συμβουν και οτι τιποτα δεν ειναι ικανο να σε σταματησει. κ οταν κανενας αλλος δεν ακολουθει τα ονειρα σου τοτε μενεις μονος, μα εκεινα μενουν σαν μια πολυ ωραια αναμνηση να σου θυμιζει οτι ....ναι ! το εκανα και αυτο....τουλαχιστον εγω το εκανα....και αφηνουν μια πολυ μικρη πικρη γευση ....ετσι για να σου θυμιζει οτι δεν ειναι και ολα αρτια σε τουτη τη ζωη
παθος λατινικο, ταμπεραμεντο νοτιοαμερικανικο, σε παραπεμπει σε μερη με φοντο σεπια που τα συναισθηματα θαρρεις οτι οριζουν την ζωη και ολες τις πτυχες της. κοιμασαι , ξυπνας για να ερωτευτεις αδιαφορωντας για ολα τα αλλα. λες κ μονο αυτο εχει σημασια...... λες να μην ειναι αληθεια??? ζεις την ζωη οπως εσυ επελεξες να ζησεις, κανεις λαθη γιατι το θελεις πολυ εισαι ασυγκρατητη, μια αστειρευτη πηγη ζωντανιας , ερωτισμου, παραδοχης της ζωης, αποδοχης των δυσκολιων και της πραγματικοτητας που ομως δεν σε σταματα .....
το ταξιδι μου στο χρονο παντα θα μαρτυρα πως στη ζωη πρεπει να ονειρευεσαι, να ζεις , να αναπολλεις, να μην μετανιωνεις, να χαιρεσαι, να λυπασαι, να θυμασαι μα και να ξεχνας, να μπορεις να συγχωρεις....
το περπατημα απο μονο του αποτελει φυγη του ανθρωπου στην ιδια του την μοναξια. με το περπατημα ο ανθρωπος σκεφτεται, ηρεμει, απομονωνεται, ασχολειται με τον εαυτο του προσπαθει να ξεκαθαρισει αυτα που εχει μεσα του. οι ανθρωποι εχουν την αναγκη να πιστεψουν, ψαχνουν απεγνωσμενα λογια για να κρεμαστουν πανω τους. καπου να βασιστουν. κ τοτε ειναι που δινονται ψευτικες υποσχεσεις, λογοι που αθετουνται..... οποιος εχει αναγκη να πιστεψει στο τελος πιστευει χωρις να υπαρχει λογος...... κ τοτε ειναι που βρισκεται εκτεθειμενος
....ζεις με τ'αρώματα του νου..... μαλλον το ρημα ηθελες να το βαλεις σε εισαγωγικα...... κανεις δεν πρεπει ζει με τα αρωματα του νου, το ξερεις κ εσυ, το εξηγεις παρακατω.... φυλας αναγκες του κορμιου... παντα αυτο δεν γινεται? θυσιαζουμε τα θέλω για τα πρεπει μας....ο ρομαντισμος μας εχει παει ταξιδι....φοβασαι να αγαπησεις και να αγαπηθεις, να κανεις οτιδηποτε σε βγαζει εξω απο την ρουτινα σου
.....το απραγματοποιητο, το ονειρο που εμεινε ονειρο, η ζωη που πλεει σε ρηχα νερα , που εχει αλλοιωθει απο την καθημερινοτητα. τι κι αν κανεις ονειρα? τι κ αν ο νους σου ταξιδευει. οταν η ζωη σε προσπερνα χωρις να κανεις τπτ δεν ζεις, ταλαιπωριεσαι, παιδυεισ το μυαλο και την ψυχη, οχι εκπαιδευεις, παιδευεις.... ελαχιστοι ακολουθησαν το ονειρο τους...........
οι πληγες ειναι για τους ανθρωπους, ειναι στη φυση τους μαλλον να πληγωνονται κ να μην θελουν ή να μην κανουν ποτε τιποτα για να το αποφυγουν. προτιμουν να φανε τα μουτρα τους κ να ρουφηξουν ολο το μεδουλι της ζωης (κυκλος των χαμενων ποιητων) παρα να κατσουν στην ακρη απλοι παρατηρητες της. και θα πληγωθουν. και το ξερουν αυτο καλα.΄αλλα ειναι στη φυση τους.... θα ζησουν τα παθη τους και μετα........θα εχω καινουρια πληγη να αγαπησω...
.... ο μολυβένιος στρατιώτης...... μακράν ο πιο μοναχικός χαρακτήρας των παιδικών μας χρόνων, πιο μοναχικός ακόμα κ από τον Δον Κιχώτη(εκείνος είχε κ το άλογό του για συντροφιά), τραγική φυγούρα που όποτε τον βρείς οπουδήποτε, πάντα νοιώθεις οτι βιώνει αυτήν την μοναξιά και δεν είμαι σίγουρος ότι τουλάχιστο την απολαμβάνει.....
''ροκάνισαν τα χρονια'' ετσι φευγουν δυστυχως ξεχναμε να ζησουμε κ οταν το θυμομαστε εχει περασει ο καιρος, και αν γυρισουμε πισω να δουμε την διαδρομη μας, την πορεια μας στον χρονο κ την ζωη.... τιποτα δεν διακρινουμε απλα μια σκια....και κοιτώντας μπροστα μας νοιωθουμε κατακοποι κ αυτο φαινεται κ στην οψη μας.....σπαταλη ζωης....... το μονο που σου εχει μεινει ειναι οι μνημες των αντιδρασεων τοτε που ειχες σπιθα στην καρδια....τωρα πια ουτε για αυτο δεν υπαρχει το κουραγιο....... καταθλιπτικο gkoy μαρτυρά μια ζωη που απλά συμβαινει ενώ ολοι προσπαθουν να την αποφυγουν κ τελικα δεν τα καταφερνουν
...τα ονειρα δεν γινονται παντα πραγματικοτητα, η καθημερινοτητα τα προσπερναει κ καθετι που θελει να σε βγαλει απο αυτην (ονειρο), όντας καινουριο σε ξενιζει σε φοβιζει... ...η καρδια συγχωρει πολλα ακομα κι οταν καποιος προσπαθει να την πληγωσει κ αφηνει μαεσα της το σημαδι του, αυτο ειναι το βιωμα και ειναι καλο που υπαρχει, χωρις αυτο μαλλον θα ξεραμε λιγοτερα για την ζωη. τα βιωματα ομως ειναι συλλογη πληροφοριων κ οχι αλλοιωση του χαρακτηρα μας, ο δικος μας ο ηλιος ειναι η πηγη της ζωης κ η παροχη της δυναμης κ της ενεργειας μας... ....η καθημερινοτητα γεμιζει το μυαλο μας κ δεν αφηνει χωρο για να ονειρευτουμε, πεφτουμε στην ρουτινα της, το βραδυ η θεωρια κυριαρχει αλλα ειναι σαν να αναπολλεις κατι κ οχι σαν να το κυνηγας... πρεπει να καταφερουμε να ονειρευομαστε ολη την ημερα, να πραγματοποιουμε τα ονειρα μας κ να μην αφηνουμε κανεναν να μας βγαλει απο τον στοχο μας......
ο τιτλος , το Α και το Ω της ζωης, το μεδουλι, που πολλοι το ξεχνουν καθως τα υλικα αγαθα κυβερνουν και ισοπεδωνουν τις 2 αυτες λεξεις... μακαρι να κλειναμε τα αφτια μας στο σουσουρο του κοσμου και οταν βρισκομασταν σε τετοιο "μακελειο" να μονολογουσαμε....σ'αγαπω και συγνωμη....
"Ακολουθεί απεγνωσμένα τα βήματα, τα βήματα που γράφτηκαν στα "θέλω" του" αρα σημαινει οτι υπαρχει οτι δεν λογαριαζει τιποτα, οτι ειναι αληθινος.....αυτο ειναι το ονειρο, γι αυτο λεγεται ετσι... "παθος" τον διαφοροποιει απο τους υπολοιπους τον κανει να διεκδηκει να μην αφηνει τιποτα στην τυχη του, να οριζει μονος του την μοιρα του... "παλεύει μαζί τους και τα νικάει" αρα δικαιωνεται...για τις επιλογες του για την διαφορετικοτητα του μυαλου του, της ψυχης του, για την αντιδραση του... "Ώρες-ώρες προσπαθεί με λύσσα να βγει από «εκεί» Αυτό το "εκεί" τον αποτελματώνει, αυτό το "εκεί" τον ανασταίνει..." σημασια δεν εχει ο προορισμος αλλα η διαδρομη....μεσα απο τις αντιξοοτητες δυναμωνει, φτιαχνει τον χαρακτηρα του, δοκιμαζει την ακεραιοτητα του, γινεται καλυτερος στα ματια του εαυτου του γεμιζει αυτοπεποιθηση και συνεχιζει...
Εμφάνιση μηνυμάτων
