Aντί-ποίησις

[Σ.απ.φώΣ]

Ας μου επιτραπεί να κάνω μια μικρή εισαγωγή για αυτό που θα διαβάσουν τα δύστυχα μάτια σας. Πρόκειται μια δειλή απόπειρα συγγραφής μιας σύγχρονης σεστίνας (ποίημα με ιταλικές αναγεννησιακές ρίμες, χρησιμοποιήθηκε στα πετραρχικά του 16ου αιώνα), που έχει εσωτερικές ρίμες. Έχει μέτρο,κάπως ιδιόρρυθμο, αλλά είμαι α-ειδήμων πώς να το κάνουμε...
Αν θέλετε διαβάστε το και στις αριστερές του πλευρές και στις δεξιές ξεχωριστά, βγάζει νόημα.
Ταπεινά σας ευχαριστώ από καρδιάς..


Αντι-ποίησις

Αβίαστα με συνεπαίρνει κάτι, μ’ αφιονίζει και  μ’ εμπαίζει ξαφνικά
-σε μιας πλανόδιας απάτης τα μισά- ανεξήγητα ακούω πως με σκλαβώνει
-αόριστα με σκότωσε, ακόμα με σκοτώνει- παραπατά και ζωντανεύει
-ετοιμοθάνατο συνέχεια  σαλεύει- στην όψη βδελυρό, στην σκέψη ξένο
-«Προέλευση; Προορισμός;» « Για το Χαμένο»- στης λευτεριάς μου τα δεσμά
-«Μαύρο βάλε  στης καρδιάς τη ζωγραφιά»- ψέλνει ρυθμικά έναν σκοπό
-πένθιμο επικήδειο, στυφό- ψάχνει μια τρώγλη, μια σκιά, αναζητά μια σκέπη.

Οι ανάγκες μου για να ξεφύγουν, να κρυφτούν πλανέψανε μια σκέπη
-«Η τύψη σου καραδοκεί, όπου κι αν πας σε βλέπει»- φοβάμαι
-η συμμορία των πειρασμών ουρλιάζει «Σ΄ αγαπάμε»- τις αποστρέφομαι
-«Εφιάλτης να ναι, του ύπνου σκέρτσο», εύχομαι-  θέλω να πω αντίο
-με καίνε στην πυρά μα πιο πολύ στο κρύο- Ερινύες, Σκέψεις, Μουσικές
-«Στο χθες καείτε, αθάνατες, στο χθες»- όλα τα σκουριασμένα, μυστικά,
-«Λύπη ας ερχόταν η χαρά…*»- για να πεθάνω πριν ζήσω πια νεκρός.

Περηφανεύτηκαν πως χάλασα, «Πώς είσαι έτσι;  Σαν παλιάτσος. Σαν νεκρός»
- Καλύτερα στο τίποτα ή τάχα ζωντανός;- «Δεν ξέρω», αποκρίθηκα,
-Μην είναι αλήθεια, Θέ μου, ευχήθηκα-. Αγγέλους φώναξα, τους φίλους δαίμονες
-Θα ‘ναι οι προσπάθειές σου ατέρμονες- ξεφεύγοντας στου χάους το γιατί
-«Η πόλις, η πόλις θα σε ακολουθεί**»- οιμώζω.. «Αν είν’ Θεός»
-το ψέμα μπροστά μου ορυμαγδός- δογματικά κι αθώα μ’ εκδικείται
-όλη μου η ζωή σε στίχους κείται- ξεγυμνώνεται, τραυλίζει κι αρνείται.

* Κ. Καρυωτάκης
**Κ. Π. Καβάφης

[pascal.]

Μάθαμε και κάτι καινούριο σήμερα! Πού το ξετρύπωσες βρε Σαπφώ; Ωραίο είναι, σα νοητικό παιχνίδι.

Ένας ορισμός που βρήκα στο net περί του πώς είναι μια σεστίνα είναι αυτός:

"Η σεστίνα είναι ένα σύνολο έξι στροφών, καθεμιά από τις οποίες έχει έξι ανομοιοκατάληχτους στίχους, συν μια  τρίστιχη επωδό στο τέλος. Οι στίχοι τής πρώτης στροφής τελειώνουν σε έξι διαφορετικές λέξεις. Στις επόμενες στροφές στίχοι που τελειώνουν στις ίδιες αυτές λέξεις αλλά έχουν διαφορετικό περιεχόμενο αλλάζουν θέση με τον ακόλουθο τρόπο: 123456, 615243, 364125, 532614, 451362, 246531. Η τρίστιχη επωδός περιλαμβάνει και τις έξι προαποφασισμένες λέξεις, δύο σε κάθε στίχο:

 

    Η χλόη είναι πάντα ρόδινη
    Της Λουκίας το πρόσωπο είναι ακουαμαρίνο
    Αλλά από απόσταση φαίνεται πράσινο
    Ας ακούσουμε λίγη τζαζ που είναι γαλάζια
    Δε θα θέλατε τη δική σας τζαζ βυσσινιά
    αντί γαλάζια; Της Λουκίας το πρόσωπο είναι κόκκινο.
     

     Τα ρόδα είναι κόκκινα
     Οι βιολέτες είναι ρόδινες
     Η ζάχαρη είναι βυσσινιά
     Το στόμα σου είναι ακουαμαρίνο
     Τα δόντια της είναι γαλάζια
     Τα μάτια της είναι πράσινα."

Μήπως εσύ εννοείς κάτι διαφορετικό ως σεστίνα; Δε μοιάζει μορφολογικά το δικό σου με αυτό που περιγράφεται.

[Σ.απ.φώΣ]

Πασχαλίτσα, ο ορισμός είναι επακριβής. Και το ξετρύπωσα κάνοντας το μάθημα της μετρικής..
Βέβαια, το έκοψα και το έραψα στα μέτρα μου.  , βασικά ιεροσυλία διέπραξα...
 Εκείνο που δε λέει ο ορισμός είναι πώς συνήθως οι εσωστερικές λέξεις-ρίμες, πρέπει να αναφέρονται σε φύση..

[Spilios]

Ποιούμε Τέχνη ή τεχνική ;Οι διαθέτοντες ρυθμό, πως να ουρλιάξουν με κανόνες ;
Συγχαρητήρια, πάντως και στις δυό σας !

[ερεβος]

Ποιούμε Τέχνη ή τεχνική ;Οι διαθέτοντες ρυθμό, πως να ουρλιάξουν με κανόνες ;
Συγχαρητήρια, πάντως και στις δυό σας !

+ απειρο....


Πολυ καλο!!!!!!!

[old_lion]

"...Ας μου επιτραπεί να κάνω μία μικρή εισαγωγή γι' αυτό που θα διαβάσουν
    τα δύστυχα τα μάτια σας...

Αχ , μωρέ κορούα τής Κύπρου τα μάτια μας ευτυχώς που βλέπουν κι έτσι σε διάβασαν .

Ναι , πράγματι η σεστίνα σου ξεφεύγει αρκετά από τον κανόνα
μα όμως εμένα προσωπικά διόλου δε με χάλασε αυτό .

Εξάλλου το πάντρεμα που έκανες τού Καρυωτάκη με τον Καβάφη ,
είναι πολύ επιτυχημένο .

"...Περηφανεύτηκαν πως χάλασα , 
    Πώς είσαι έτσι ;  Σαν παλιάτσος , σαν νεκρός »
    Καλύτερα στο τίποτα ή τάχα ζωντανός ;
    Δεν ξέρω , αποκρίθηκα..."

Και τέλος , δεν είσαι διόλου μα διόλου α-ειδήμων .

< άκου  "α-ειδήμων" ! >
< μα πού στην ευχή τη βρήκες αυτή τη λέξη ?    >

[pascal.]

Συγχαρητήρια, πάντως και στις δυό σας !

Σπήλιο, αυτό που έχω παραθέσει ως σεστίνα δεν είναι δικό μου, είναι το παράδειγμα που είχε στο site περί σεστίνας.

[Σ.απ.φώΣ]

Ευχαριστώ όλους για το χρόνο σας..! Τον δάσκαλο, τον γκωθοβοσκό, το Λιοντάρι, την Πασκάλ...

λέοντα,
Καταρχήν, το "κορούα" πολύ με έκανε να χαμογελάσω.. Και αυτοβαφτίστηκα α-ειδήμων για αν δικαιολογώ την άγνοιά μου..
Τελικά, με τη σεστίνα μοιάζει περισσότερο ως προς την εσωτερική ομοιοκαταληξία..σε τίποτε άλλο. Είπαμε, ιεροσυλίες διαπράττουμε!

Πασχαλίτσα, αν θες  σου δακτυλογραφώ κυπριακή σεστίνα της εποχής, αν και φοβάμαι ότι θα θέλουμε όλοι λεξικό για να καταλάβουμε...

[pascal.]

Ναι, ευχαρίστως να την ανεβάσεις να τη διαβάσουμε, να μας κάνεις και γλωσσάρι από κάτω στα ελλαδιτικο-ελληνικά να καταλαβαίνουμε.

Μια άλλη βρήκα που βρήκα είναι εδώ και είναι ακριβώς πάνω στους κανόνες που παρέθεσα παραπάνω. Μόνο αυτό με τις λέξεις της φύσης που λες δεν υπάρχει σ'αυτήν.

[Fusalida]

-το ψέμα μπροστά μου ορυμαγδός- δογματικά κι αθώα μ’ εκδικείται
-όλη μου η ζωή σε στίχους κείται- ξεγυμνώνεται, τραυλίζει κι αρνείται.

Aυτό το δύστιχο κρύβει όλο το νόημα και είναι πραγματικά η κορύφωση κατα την ταπεινή μου γνώμη....Και πέρα από την τεχνική πλευρά μου θυμίζει έντονα Σαπφώ...οι λέξεις και γενικότερα όλα τα νοήματα...
Είναι πανέμορφρο και φυσικά πρωτότυπο...

Ευχαριστώ...

[Σ.απ.φώΣ]

Φυσαλίδα μου, εγώ σε ευχαριστώ. Και για μένα αυτό το δίστιχο είναι ξεχωριστό. Μάλιστα, το διάβασα και διαφορετικά και συγκλόνισα τον εαυτό μου. Δες:
                                                οιμώζω.. «Αν είν’ Θεός»
-το ψέμα μπροστά μου ορυμαγδός- δογματικά κι αθώα μ’ εκδικείται
-όλη μου η ζωή σε στίχους κείται- ξεγυμνώνεται, τραυλίζει κι αρνείται.



Πασχαλίτσα μου γλυκιά,
Ορίστε η σεστίνα που σου υποσχέθηκα. Είναι γραμμένη από Κύπριο ποιητή, τον 16ο αιώνα, επηρεασμένο από τον Σανατζάρο. Ελπίζω να καταλάβεις κατιτίς, παραθέτω και γλωσσάρι.
Η επεξεργασία και η απόδοση των λέξεων στην κοινή νεοελληνική είναι της Θέμιδος Σιαπκαρά -Πιτσιλλίδου.

Γοιον το πουλίν απού μισά τον ήλιον
Κρύβγομαι με στον σπήλιον- εις την σκότην,
Ώσπου θωρώ την φώτην – εις το χώμαν
Και με στης γής το στρώμαν- την εσπέραν
Ως την καινούργιαν μέραν- δίχως ύπνον
Δακρύχω γοιον το νήπιον – με στα δάση.

Ανίσως και ποτέ 'ς τούτα τα δάση
Η νύχτα να με φτάσει – δίχως ήλιον,
Και πνάσω ‘ς κάποιον σπήλιον- με τον ύπνον,
Γυμνή οσκιά γη ονύπνιο- με στην σκότην
Θωρώ κι αροθυμών την- κι όλην σπέραν
Δεν πέφτω αχ την φοβέραν- εις το χώμαν.

Ω μάνα μου παλιά, γλυκύν μου χώμαν,
Μέλει ποτέ το σώμαν- εις τα δάση
Ο ύπνος να το φτάση- μιαν εσπέραν
Και να ‘ναι ως την ημέραν- που τον ήλιον
Να δω μέσα στο σπήλιον- δίχως σκότην
Να με ξυπνήσ’ εις φώτην- αχ τον ύπνον;

Μμάτια μου, αφόν αφήκετε τον ύπνον,
Έμεινα δίχως δείπνον- εις το χώμαν-
Και μαρτυρώ το σώμαν- με στη σκ΄τοην-
Και την πικρήν μου νιότην- εις τα δάση
Δίχως ποτέ να πνάση- με τον ήλιον
Στου πόθου το βασίλειον- μιαν εσπέραν.

Σπολλάτε της κυράς μου: μιαν εσπέραν
Ήρτεν γοιον τον αέραν- με τον ύπνον
Κ’ είδα την είμιον είμιον – γοιον τον ήλιον
Κ’ έκραζέμ με αχ τον σπήλιον- κι αχ το χώμα
Εκείνο που ‘χα στρώμα- με στα δάση
Μ’ έννοια να μ’ αγιδιάση- που την σκότην.

Έννοιες, ελάλουν, πάμετε αχ την σκότην
Κι αφήτε μου την νιότην- πάσα σπέραν
Να ‘χη δροσιάν κι αέραν- εις τα δάση
Και πρέπει να χορτάση- τώρα κ’ ύπνον
Γιατί άνθρωπος ‘ δε νήπιο- με το χώμα
Θωρεί με τίτοιον διώμα- πιον τον ήλιον.

Αμμέ τον ήλιον θέλουν δειν εσπέραν
Κ’ εμέν κάτω στο χώμαν, με στην σκότην,
Πριχού ‘ς τούτα τα δάση δω τον ύπνον.

ΓΛΩΣΣΑΡΙ:

γοιον = όπως, αφού, όταν
ονύπνιο = όνειρο
αροθυμώ = φοβούμαι
σπολλάτε = ευχαριστάτε
αγιδιάση = βοηθήσει
διώμα = βλέμμα


Ευχαριστώ θερμά για το χρόνο σας...

[pascal.]

Είναι φοβερό, έτσι; Ειδικά το τελευταίο τρίστιχο που συνθέτει όλες τις λέξεις που χρησιμοποίησε, είναι το πιο δύσκολο μέρος της ιστορίας νομίζω. Και πολύ ωραίο νόημα, αν το κατάλαβα σωστά.

"Πριχού" σημαίνει κάτι σαν "προτού";;

[Σ.απ.φώΣ]

Ναι, είναι πολύ ωραίο. Μάλιστα στο μάθημα σχολιάσαμε πως η συγκεκριμένη σεστίνα ξεπέρασε αξιολογικά την ιταλική,  από την οποία υποτίθεται πως πήρε στοιχεία.

Και ναι, αυτό σημαίνει.

[Malezyanni]

Τι να πω,τοσο μακρια κι ομως τοσο κοντα,πριν απο 2 με τρεις εβδομαδες ξεκινησα κι εγω να γραφω μαντεψε τι,μια σεστινα...χα χα και τωρα βλεπω μπροστα μου εσενα!Μαλλον δοξα τω Θεω με βρηκες εσυ.Και εγω διαβασα μια αναφορα σε μαθημα λογοτεχνιας και προσπαθησα να κανω το ιδιο,αλλα μου βγηκε κατι σαν το δικο σου.Βεβαια οπως συνηθιζω τελευταια το δικο μου το εκαψα,αλλα να που το βρισκω μπροστα μου σε αλληνης γραφη.Ιδιο θεμα διαφορετικη εκφραση.Νιωθω οτι αν παω να σου γραψω θα κανω αυτοκριτικη,πραγμα στο οποιο δεν ειμαι καλος γιατι ειμαι υπερβολικα αυστηρος.Κρυβεις τη φιλοσοφια που αγαπω μεσα σου.Και με κανεις να αναφωνησω με χαρα,"και στο μηδεν ξαναγυριζω".Φαινεται οτι το δουλεψες αρκετα και με χαροποιει αυτο,αν μπορεις ξαναδουλεψε το και παλεψε το για να το αγαπησεις,χωρις αυτο να ειναι επιτηδευμενο,αλλα αν σου βγαινει καντο.
π.χ.Οι ανάγκες μου για να ξεφύγουν, να κρυφτούν πλανέψανε μια σκέπη(εδω θα προτιμουσα σκεψη,αντι για σκεπη,που αναφερεται και απο πανω.)
Μαλλον θα σε χαρακτηριζα αοιδημονουσα.εκ του αδω και του αδημονώ
Τραγουδας την γλυκια προσμονη,την πιο ομορφη προσμονη,αυτην την εντυπωση μου εφερες.Θα μπορουσα να σου μιλαω για ωρες γι αυτον τον κρυμμενο θησαυρο που μου δωρισες,αλλα οπως παντα μισω να μιλαω πολυ και αλλωστε υπαρχει και μια μαγεια οταν αφηνεις κατι χωρις τελος,αφηνεις στον αλλον να βαλει το δικο του και αρχισει ενα νεο παραμυθι.Ελπιζω να μην σε απογοητευσα,παντως εσυ σιγουρα με γοητευσες πολυ.


Υ.Γ.Για ολους τους υπολοιπους"ΟΧΙ,δεν της την πεφτω,απλα την συμπαθω"

Aυτό το δύστιχο κρύβει όλο το νόημα

Γιατι δυστιχο καλε?Μια χαρα γραμμενο ειναι Λογικα ηθελε να γραψει διστιχο

[Σ.απ.φώΣ]

Kαταρχήν...ουάου...
Αχ ρε Γιάννη τι μου έκανες.. έχω συγκλονιστεί.. Σοβαρά μιλάω. Είμαι σίγουρη πως δεν θέλεις ούτε εσύ να αρχίσω να σε ευχαριστώ για τον χρόνο σου.. Ξέρεις, περνούσαν οι μέρες και δεν έβλεπα κανένα σχόλιο από σένα, (όχι για "συγχαρητήρια", αλλά για μια εκτενή κριτική, όπως άλλωστε με έχεις συνηθίσει..) αλλά φαίνεται η αναμονή αξίζει καμιά φορά...

Το ότι έγραψες σεστίνα (αλά-μαρία) δεν το αμφιβάλλω. Το ότι την έκαψες, δεν επικροτώ.
Για όλα τα υπόλοιπα τρυφερά σου λόγια.. είμαι άφωνη... Αλήθεια..

Υ.Γ.
Και δε θα με χάλαγε καθόλου αν ερχόταν κάποιος σαν εσένα να μου την πέσει. Θα με έριχνε σίγουρα! 

[Βραζίλης]

Συνταρακτικό! Δεν είχα ποτέ διαβάσει κάτι παρόμοιο και εντυπωσιάστηκα! (εντάξει, ομολογώ οτι γενικά δεν διαβάζω ποίηση).
Μου αρέσουν και οι εικόνες και οι λέξεις και η τεχνική του ποιήματος... Δυστυχώς αδυνατώ να γράψω μακροσκελή κριτική για να εκφράσω με περισσότερα λόγια το πόσο μου άρεσε.

[Σ.απ.φώΣ]

Συνταρακτικό! Δεν είχα ποτέ διαβάσει κάτι παρόμοιο και εντυπωσιάστηκα! (εντάξει, ομολογώ οτι γενικά δεν διαβάζω ποίηση).
Μου αρέσουν και οι εικόνες και οι λέξεις και η τεχνική του ποιήματος... Δυστυχώς αδυνατώ να γράψω μακροσκελή κριτική για να εκφράσω με περισσότερα λόγια το πόσο μου άρεσε.

Και μόνο το ότι το βρήκες συνταρακτικό, του δίνει αξία! Να 'σαι καλά Βασίλη!
"Τα καλύτερα είν' αυτά που ακόμα δεν έχω γευτεί", έτσι, για να μη λυπάσαι που επέστρεψες!