Κ@λυτερο @λμπουμ απο Nevermore.....?????

[m@ster k@frer]

Παιδια οπως ακριβως το λεει ο τιτλος.....


Ποιο ειναι κατα τη γνωμη σας το καλυτερο αλμπουμ των Nevermore



BTW: O καθενας εχει μεχρι 2 ψηφους.....

[YmiRLinG]

Με δυσκολευεις πρωινιατικα... Το αγαπημενο μου συγκροτημα ειναι και εινια δυσκολο να βγαλω τα 2 καλυτερα... Παντως για τν ιστορια εβαλα dreaming neon black+dead heart in a dead world

[s.s.]

μμμ προτιμω dead heart και politics of ecstasy

[the bard]

This godless endeavor
Αν και τους έμαθα με το politics προσπάθησα να είμαι "αντικειμενικός" Φοβερή μπάντα...

[faser]

Ψήφισα το Dreaming επειδή για μένα είναι ελαφρά λίγο καλύτερο από όλα τα άλλα albums τα οποία είναι όλα αριστουργηματικά.. Τους έμαθα στην εποχή του politics of ecstasy σε μια TDK 60άρα που μου είχε γράψει ένας φίλος, την οποία την είχα λιώσει κυριολεκτικά (την είχε μασίσει το walkman - ωραίες εποχές btw- σε κανά 2 σημεία).. Όμως το dreaming είναι ίσως το πιο πολύπλοκο με την έννοια ότι έχει πολλά όμορφα και διαφορετικά κομμάτια και τον Warrell στην πιο απίστευτη (και παρανοϊκή συνάμα) απόδοση του.. Κομμάτια όπως το beyond within, deconstruction, poison godmachine δεν πρόκειται να ξαναγραφτούν ούτε από τους ίδιους.. Επίσης το κλασικό (για την εποχή) artwork της Century media (με τα χρυσά γράμματα) μαζί με την απίστευτη φωτογραφία στον εξώφυλο δεν πρόκειται ποτέ να φύγουν από τη μνήμη μου..

[Neikos]

This Godless και Enemies of ....παιδια...γινεται να τους επιλεξω ολους???

[Mithrandir]

Dreaming Neon Black και This Godless Endeavor, με το πρώτο να είναι καλύτερο κατά τη γνώμη μου...

[Ax_Wield]

Dreaming Neon Black και Politics Of Ecstasy χαλαρά...το πρώτο το είχα ακούσει την εποχή που είχε βγει (το είχα κάνει δώρο σε ένα φίλο και μου το είχε γράψει σε κασέτα) και είχα πάθει τη πλάκα μου...η μουσική σε συνδυασμό με στίχους και βιβλιαράκι μου έφερναν ένα απόλυτα σκοτεινό συναίσθημα το οποίο ζωντανεύει κάθε φορά που το ξανακούω...εννοείται οτι το αγόρασα και σε CD...όσο για το δεύτερο το αγόρασα αργότερα αλλά τα λόγια περιττεύουν...κορυφή απλά! 

[gers]

Ποιά είναι τα αγαπημένα σας τραγούδια από nevermore? Ρωτάω γιατί εγώ τώρα άρχισα να ψάχνομαι με την μπάντα...

[TassosK]

ειναι ερωτηση παγιδα!!!!

δεν εχουν καλυτερο... ολα ειναι εξισου τελεια και εχουν το καθενα απο 3-4 κομματια που κολλας

[Mithrandir]

Ποιά είναι τα αγαπημένα σας τραγούδια από nevermore? Ρωτάω γιατί εγώ τώρα άρχισα να ψάχνομαι με την μπάντα...

Όπως ειπώθηκε έχουν πολλά καλά. Θα σου πώ λίγες επιλογές από 3 άλμπουμ:

Dreaming Neon Black:
-Beyond Within
-Dreaming Neon Black
-The Lotus Eaters
-No More Will
-Forever

Dead Heart, In A Dead World:
-Inside Four Walls
-The River Dragon Has Come
-Engines Of Hate
-Insignificant
-Dead Heart, In A Dead World

This Godless Endeavor:
-Born
-Acid Words
-Sentient 6
-Sell My Heart For Stones
-This Godless Endeavor

A, epishs des kai gia "I, Voyager"

[faser]

Ποιά είναι τα αγαπημένα σας τραγούδια από nevermore? Ρωτάω γιατί εγώ τώρα άρχισα να ψάχνομαι με την μπάντα...

Θα ήθελα να πω τη γνώμη μου για το ύφος του κάθε δίσκου, και εσύ με βάση τα ακούσματα σου και τις προτιμήσεις σου μπορείς να διαλέξεις με ποιο θα αρχίσεις
Nevermore: Πρώιμο album αλλά αρκετά δυνατό, δεν είναι όμως για πρώτη επαφή με τη μπάντα.. Έχει μερικές μέτριες στιγμές (Garden of Gray, Timothy Leary) που στα επόμενα albums απλά δεν υπάρχουν!! To opening song όμως (What tomorrow knows) αποδεικνύει ότι ένα εντελώς απλούστατο riff μπορεί να γίνει ένα μεγαλειώδες κομμάτι..
In Memory: EP στα βήματα του προηγούμενου album (και αυτό κατά τη γνώμη μου δεν είναι για πρώτη επαφή).. Ακούγεται όμως ευχάριστα, αν και είναι το λιγότερο δημοφιλές για μένα album τους..
Politics of Ecstasy: Αρχίζουν τα αριστουργήματα!! Ατέλειωτα riffs, απίστευτος όγκος, ο Warell απλά δεν πιάνεται στα φωνητικά.. Ο Loomis ακόμα δεν έχει δείξει τι μπορεί να κάνει με την κιθάρα του, αλλά τα πρώτα "περίεργα" solo έχουν αρχίσει να κάνουν την εμφάνιση τους..
Dreaming Neon Black: Αν μου ζητούσαν να χαρακτηρίσω αυτό τον δίσκο με μια λέξη θα έλεγα απόλυτη ισορροπία.. Συναίσθημα και θυμός, αργά και γρήγορα tempo, κλασικές, ηλεκτρικές, ακουστικές, ότι μπορεί κανείς να φανταστεί ακούγεται σε αυτόν τον δίσκο.. Ενδείκνυται για πρώτη επαφή, απλά επειδή έχει μερικές κομματάρες μέσα, δυστυχώς ευνοεί την επιλεκτική ακρόαση.. Προσωπικά για να φτάσω στο σημείο να ακούω όλο το δίσκο από την αρχή ως το τέλος πέρασαν 2 μήνες (μέσα σε αυτούς τους 2 μήνες, άκουγα 2-3 κομμάτια τη φορά από 10 φορές το καθένα, την άλλη φορά άκουγα άλλα 2-3 από 10 φορές το καθένα, κ.ο.κ.,αν πιάσεις κάποιο κομμάτι από αυτό το δίσκο και διαβάσεις και τους στίχους παράλληλα απλά δεν το αφήνεις).. Α, τώρα που είπα για στίχους, θέλω να τονίσω ότι ο Warell φαίνεται, είναι και δείχνει ψαγμένος, αλλά στο συγκεκριμένο δίσκο, οι στίχοι του αγγίζουν την τελειότητα.. Δεν υπάρχει κομμάτι που η κεντρική ιδέα του να μην έχει περάσει από το μυαλό σου.. Δεν νομίζω ότι υπάρχει άλλος στιχουργός στο metal που να αγγίζει τον ακροατή με τέτοιο τρόπο όταν μιλάει για συναισθήματα όπως ο Warell.. Απλά στίχοι για σεμινάριο και για μάθημα στα Κείμενα που κάναμε στο σχολείο ..
Dead Heart in a Dead World: Προσωπικά, αν και μου αρέσει πολύ αυτός ο δίσκος, εν τούτοις τον θεωρώ λίγο "μικρό" σε διάρκεια (όχι σε λεπτά αλλά στο ότι δεν είναι τόσο απλωμένα τα κομμάτια όπως στο Politics για παράδειγμα, τι να κάνουμε είμαι progressivas ).. Θα ήθελα τα κομμάτια να διαρκούσαν λίγο περισσότερο.. Είναι γρήγορος, κοφτός και straightforward δίσκος, ενώ μερικά riffs από τον συγκεκριμένο δίσκο, προκαλούν "αυτόματο headbanging" (ενδεικτικά αναφέρω τα the river dragon has come, engines of hate, inside four walls) και τα οποία όταν τα ακούς ψάχνεις μανιασμένα δίπλα σου για μια κιθάρα και ένα high-gain ενισχυτή!! Επίσης υπάρχουν και πολύ καλά "ήρεμα" κομμάτια, τα οποία όμως δεν έχουν την ατμόσφαιρα του Dreaming..
Enemies of reality: Από το πρώτο ομώνυμο κομμάτι και το πρώτο solo καταλαβαίνεις ότι ο Loomis έχει καλοπιάσει τον θεό και εκείνος του έχει δώσει τη δυνατότητα η μέρα του να διαρκεί 40 ώρες, έτσι ώστε στις 30 να μελετά κιθάρα.. Τα κομμάτια; Όπως πάντα τέλεια, αλλά αυτό που κόβει την ανάσα είναι τα εκπληκτικής συνθετικής ικανότητας solo που ακούγονται διάσπαρτα σε όλο τον δίσκο.. Ενδείκνυται για όσους ψάχνουν guitar heroes, που όμως δεν θέλουν να ακούσουν instrumental.. Ο Dane τραγουδάει ίσως τις πιο παράξενες φωνητικές γραμμές που έχει γράψει.. Άκρως ενδιαφέρον δίσκος..
This Godless Endeavour: Δυστυχώς, σε αυτόν τον δίσκο, κάνανε τη βλακεία και βάλανε το καλύτερο κομμάτι που έχουν γράψει ποτέ στην αρχή.. Μένεις απλά με τα σαγόνια κάτω στο άκουσμα του Born.. Από' κει και πέρα, στα επόμενα κομμάτια πέφτει λίγο η διάθεση για να επανέλθει στα 2 τελευταία κομμάτια που πραγματικά γίνεται χαμός.. Δεν είναι κακός δίσκος (οι Nevermore δεν γράφουν κακούς δίσκους) απλά δεν προκαλεί έκπληξη όπως οι προηγούμενοι.. Δεν κάνει το βήμα μπροστά..

Υ.Γ.: Συμφωνώ σε γενικές γραμμές με Mithrandir για το shortlist που προτείνει, αλλά θα σου έλεγα να μην ακούσεις μεμονωμένα κομμάτια, αλλά τα albums ολόκληρα.. Δεν υπερβάλω όταν μιλάω για ένα από τα 10 καλύτερα συγκροτήματα του metal..

[gers]

Kαταρχάς να ευχαριστήσω πολύ και τους δυο σας!! Faser πόση ώρα σου πήρε το post?

Λέω να αρχίσω με το politics of ecstasy!!! Faser τους δίσκους τους έχεις βάλει με χρονολογική σειρά?

[faser]

Kαταρχάς να ευχαριστήσω πολύ και τους δυο σας!! Faser πόση ώρα σου πήρε το post?

5 λεπτά.. Γράφω γρήγορα

Λέω να αρχίσω με το politics of ecstacy!!! Faser τους δίσκους τους έχεις βάλει με χρονολογική σειρά?

Ναι, με χρονολογική σειρά..

[gers]

OK, αφού γράφεις γρήγορα, δε μου λες τι διαφορά έχει το remastered απ το παλιό politics of ecstasy?

[m@ster k@frer]

http://en.wikipedia.org/wiki/The_Politics_of_Ecstasy_%28album%29
Αυτο ειναι το songlist του κανονικου αλμπουμ και στο τελος εχει το εξτρα τραγουδι που ειναι στο remastered

[faser]

OK, αφού γράφεις γρήγορα, δε μου λες τι διαφορά έχει το remastered απ το παλιό politics of ecstasy?

Περιέχει μια διασκευή στο Love Bites των Priest και καλύτερη συμπίεση ήχου.. Δεν ήξερα ότι υπήρχε remastered όμως.. Τώρα το είδα που το είπες.. Πάντως ο κανόνας λέει ότι όταν βγαίνει remastered προτιμάς αυτό από το αυθεντικό.. 

[gers]

Μια χαρά... αρχίζει η ακρόαση!!

[m@ster k@frer]

OK, αφού γράφεις γρήγορα, δε μου λες τι διαφορά έχει το remastered απ το παλιό politics of ecstasy?

Περιέχει μια διασκευή στο Love Bites των Priest και καλύτερη συμπίεση ήχου.. Δεν ήξερα ότι υπήρχε remastered όμως.. Τώρα το είδα που το είπες.. Πάντως ο κανόνας λέει ότι όταν βγαίνει remastered προτιμάς αυτό από το αυθεντικό.. 

Εγω γιατι νομιζω οτι το love bites ειναι των def leppard???

[faser]

OK, αφού γράφεις γρήγορα, δε μου λες τι διαφορά έχει το remastered απ το παλιό politics of ecstasy?

Περιέχει μια διασκευή στο Love Bites των Priest και καλύτερη συμπίεση ήχου.. Δεν ήξερα ότι υπήρχε remastered όμως.. Τώρα το είδα που το είπες.. Πάντως ο κανόνας λέει ότι όταν βγαίνει remastered προτιμάς αυτό από το αυθεντικό.. 

Εγω γιατι νομιζω οτι το love bites ειναι των def leppard???

Χαχα, έχουν και οι 2 τραγούδι love bites.. Όπως είπα και στο προηγούμενο post μου δεν ήξερα ότι έχουν βγάλει remastered για το Politics και έτσι έκανα ένα γρήγορο searching και είδα love bites (bonus track).. Υπέθεσα ότι ήταν των Priest.. Αν είναι των Leppard, ζητώ συγγνώμη για την άγνοια ..

@Gers,
Ahoyy, Johnny Depp, και τα λοιπά, έτσι !!!!!

[gers]

Δισκάρα το politics of ecstasy!!

@Gers,
Ahoyy, Johnny Depp, και τα λοιπά, έτσι !!!!!

Δεν το έπιασα! Είναι από κάποια ταινία?

[Baphomet (Πέτρος)]

dhiadw ειναι χαλαρά το καλύτερο για μένα... βασικά είναι από τα κορυφαία metal cds...

[faser]

Δισκάρα το politics of ecstasy!!

Ένας ακόμη fan γεννιέται ..

@Gers,
Ahoyy, Johnny Depp, και τα λοιπά, έτσι !!!!!
Δεν το έπιασα! Είναι από κάποια ταινία?

Ναι, είναι από τους ΠΕΙΡΑΤΕΣ () της Καραϊβικής..

[gers]

χαχαχα!!! Τώρα το κατάλαβα ο καμμένος!!

Btw, άκουσα και μεμονωμένα τραγούδια από άλλους δίσκους τους (π.χ. the river dragon has come - αριστούργημα!! ) και είναι όλα τους τρομερά!! Έχω ενθουσιαστεί λέμε!!!

[faser]

Απλά μια διευκρίνιση ότι στο remastered του Politics of Ecstasy είναι το κομμάτι των Priest και όχι των Leppard.. Μόλις πάω σπίτι θα το ακούσω.. Είμαι πολύ περίεργος να δω πως το χειρίστηκαν.. Αν είναι σαν το Sound of Silence θα τους βγάλω για ακόμα μια φορά το καπέλο.. Δεν είμαι από αυτούς που απαιτώ οι διασκευαστές να κρατούν ίδιο το κομμάτι εκείνου που διασκευάζουν.. Εκτός αν η Aguilera διασκευάζει σε pop ύφος το Master of Puppets..