Μηνύματα

51

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / ΚΥΜΑ

« στις: 02/07/22, 23:06 »

ΚΥΜΑ

σε μία θάλασσα από σκέψεις

εισαι το πιο ωραίο  κύμα

σε ταξίδεψα μονάχος

πότε όρτσα πότε  πρίμα



πότε σε έπαιρνα στις χούφτες

και από τους φόβους μου πλενόμουν

πότε μέσα στους βυθούς σου

 σαν την άγκυρα σερνόμουν



είσαι κύμα του Αυγούστου

και μπουνάτσα του χειμώνα

μα δεν κύλησε από σένα

στο κορμί μου ούτε σταγόνα



εισαι το πιο ωραίο κύμα

το πιο όμορφο από όλα

που τις νύχτες σιγοσβήνεις

 με έρωτα και βαρκαρόλα



Α.Π,

52

Δικές μας συνθέσεις και τραγούδια / Απ: Τραγούδια μου

« στις: 29/06/22, 17:26 »

σε αυτούς που ακόμα μπορούν να ξεχωρίσουν το θρόισμα μιας  πικροδάφνης μες στον θόρυβο του δρόμου,  σίγουρα αρέσουν πολύ τα τραγούδια σου.... αιώνιος θαυμαστής

53

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / ΖΩΕΣ

« στις: 24/06/22, 20:02 »

ΖΩΕΣ

τα χω βάλει όλα σε μία τάξη

και έχω μπει σε μιά καλή σειρά

πιά μπορώ να πω πως είμαι εντάξει

τώρα τα βολεύω μία χαρά



βρήκα μία γόμα να σε σβήσω

και έδωσα φιλί να σε αρνηθώ

αγόρασα μία Ιθάκη να γυρίσω

και ένα ψέμα για να αγαπηθώ



την ζωή μου άλλαξα με μιά άλλη

 τη δικιά μου άστηνε ...χαλάλι

άστην μες στους στίχους να βουλιάζει

άστηνε θανάτους να γιορτάζει



και όταν δεν θυμάμαι να ξεχνάω

και όταν στο στενό σου τριγυρνάω

είναι που ακόμα τα μπερδεύω

και δεν ξέρω ποια ζωή ξοδεύω

Α.Π.

54

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / ΧΕΛΙΔΟΝΙΑ

« στις: 31/05/22, 23:26 »

ΧΕΛΙΔΟΝΙΑ

Ηταν σε εκείνη τη μικρή στιγμή στο χρόνο , που βγήκε έξω από το χειμωνιάτικο του κόσμο .

Που άφησε το μολυβένιο βαρύ σύννεφο , και περιπλανήθηκε μόνος στον παγωμένο ουρανό ελπίζοντας μήπως τυχαία συναντήσει την άνοιξη που έβλεπε κάθε βράδυ στο όνειρό του από παιδί .

Μα το μόνο που πρόλαβε να δει από την άνοιξη ήταν τα χελιδόνια που γυρνούσαν στις ζεστές περιοχές κουρασμένα από το μεγάλο ταξίδι .

Ηταν τόσο ανήμπορος να τα ακολουθήσει , ήταν τόσο θλιβερό να τα βλέπει να φεύγουν και να απομακρύνονται ξέροντας ότι στο τέλος του ταξιδιού τους θα βρισκόταν εκεί που ήταν και το όνειρό του .

Κάποια στιγμή έπιασε σφιχτά από τη μέση την πρώτη νιφάδα τού χιονιού που έφερε η καταιγίδα και χορεύοντας μαζί της απόλαυσε την τελευταία του πτώση και τον τελευταίο του χορό.

Α.Π.

55

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / μία παλιά Monopoly.....

« στις: 21/05/22, 14:34 »

μία παλιά Monopoly.....



 Μα ήταν η φάση αλλιώς

το παιχνίδι είχε άλλους κανόνες

και εγώ ένας παίχτης παλιός

που είχα λήξει πριν κάτι αιώνες



 Οσα έχω δεν βρίσκουν λαλιά

και ο θόρυβος μπήκε στις λέξεις

σαν μονόπολη μοιάζω παλιά

που σου ανοίγομαι μήπως με παίξεις



Μα εσύ μέσα απ' το κινητό

 τον κόσμο πουλάς και αγοράζεις

και όταν στο φως του δειλά ξεμυτώ

στα αδιάβαστα πάντα με βάζεις



Α.Π.

56

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: ΕΝΑ ΑΝΤΙΟ

« στις: 11/05/22, 17:34 »

Αφου δεν σε θέλει αυτή η κάποια ψυχή, το καλύτερο που μπορείς να κάνεις ειναι να ζητήσεις συγχώρεση, να προσευχηθείς για την ψυχή αυτή, και να την αφήσεις να πάει στο καλό.

(ναι κατάλαβα το νόημα, απλά παραθέτω την Χριστιανική προσέγγιση, καθότι δεν είμαι ικανός για κάτι παραπάνω)

ξέρεις τι έχω καταλάβει.... οι περισσότεροι αναγνώστες διαβάζουν  κάποια ποιήματα (αυτό ισως συμβαίνει μόνο με τους άσημους ποιητές ) και νομίζουν ότι είναι πραγματικές και προσωπικές ιστορίες.... Τις περισσότερες φορές είναι η φαντασία του ποιητή και ένας χαρακτήρας που έχει στο μυαλό του και μία ιστορία για αυτόν τον χαρακτήρα

συμβουλή προς τον φανταστικό ήρωα είναι φίλε!

το αντιμετώπισες πολύ ωραία φίλε μου

57

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: ΕΝΑ ΑΝΤΙΟ

« στις: 11/05/22, 15:49 »

Αφου δεν σε θέλει αυτή η κάποια ψυχή, το καλύτερο που μπορείς να κάνεις ειναι να ζητήσεις συγχώρεση, να προσευχηθείς για την ψυχή αυτή, και να την αφήσεις να πάει στο καλό.

(ναι κατάλαβα το νόημα, απλά παραθέτω την Χριστιανική προσέγγιση, καθότι δεν είμαι ικανός για κάτι παραπάνω)

ξέρεις τι έχω καταλάβει.... οι περισσότεροι αναγνώστες διαβάζουν  κάποια ποιήματα (αυτό ισως συμβαίνει μόνο με τους άσημους ποιητές ) και νομίζουν ότι είναι πραγματικές και προσωπικές ιστορίες.... Τις περισσότερες φορές είναι η φαντασία του ποιητή και ένας χαρακτήρας που έχει στο μυαλό του και μία ιστορία για αυτόν τον χαρακτήρα

58

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / ΕΝΑ ΑΝΤΙΟ

« στις: 10/05/22, 21:08 »

ΕΝΑ ΑΝΤΙΟ

συγγενεις και λιγοι φιλοι
θα δακρυζουν πανωθε μου
η βροχη θα σιγονταρει
στο κλαψουρισμα του ανεμου

μα εσυ δεν θασαι εδω
ενα αντιο να σου πω

στις σκιες θαμαι κρυμενος
την πομπη για να κοιταζω
και στα συννεφα μοναχος
σαν τον λυκο θα ουρλιαζω

γιατι εσυ δεν θασαι εδω
ενα αντιο να σου πω

τα λουλουδια θα σκορπισω
οταν ολλοι θαχουν φυγει
και απ το χωμα θα ξεθαψω
οτι μου χει απομεινει

για να ερθω να σε βρω
ενα αντιο να σου πω
Α.Π.

59

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / ΠΝΙΓΜΟΣ

« στις: 05/05/22, 16:07 »

ΠΝΙΓΜΟΣ
Δεν σε είδα ποτέ σαν μία σανίδα σωτηρίας.
Από την πρώτη στιγμή κατάλαβα ότι ήσουν ένα ναυάγιο  στους βυθούς της ψυχής σου.
Ενιωσα την αιώνια μοναξιά σου.
Και ο μόνος τρόπος που βρήκα  για να έρθω κοντά σου ήταν να πνιγώ .
Επρεπε να σου πω ψέματα ότι μπορείς να ξαναταξιδέψεις για να σου δώσω ελπίδα.
Μέχρι και  έναν χάρτη άνοιξα για να σου δείξω το ταξίδι  που αν ήθελες θα κάναμε μαζί.
Ομως εσύ μου είπες ότι οι πνιγμένοι είναι κακιά παρέα και με παρακάλεσες να φύγω .
Α.Π.
από την συλλογή ''στίχοι από μιαν άλλη ζωή''

60

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: Δεν φοβάμαι μα φοβάμαι

« στις: 25/04/22, 00:38 »

κατά τη γνώμη μου το καλύτερο σου

61

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / ΜΑΡΓΑΡΙΤΑΡΙ

« στις: 24/04/22, 23:31 »

ΜΑΡΓΑΡΙΤΑΡΙ

και καμία γειτονιά  να σε ψάξω

και ας βλέπω των μάγων το αστέρι

και η αλήθεια που παλεύω να γράψω

στάχτη μες στο καμένο μου χέρι



είναι η πόλη κλειστή σαν το στρείδι

που έχει μέσα ένα μαργαριτάρι

να το κλέψω προσπάθησα ήδη

σαν της πλατείας τον φθηνό κατεργάρη



λίγο χρόνο αν πουλούν να αγοράσω

δύο λόγια να  σου έλεγα ακόμη

μα έχω αργήσει και δεν θα προφτάσω

να ζητήσω από την αγάπη συγγνώμη

Α.Π.

62

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Η ΑΥΤΑΠΑΤΗ

« στις: 09/03/22, 14:20 »

Η ΑΥΤΑΠΑΤΗ

Μες στις χούφτες μου κρατώ την τελευταία της βροχής σταγόνα

ότι έμεινε από εκείνη και ότι από τον βαρύ χειμώνα

στέγνωσε το μονοπάτι με τις λάσπες που με έφερε ως εδώ

δεν κοιτάζω πια τον ήλιο και τα αστέρια για να μη την δω



Μα έχει μείνει κάτι

 απ' την αυταπάτη

είναι μες στους ίσκιους κάποια χρώματα

μέσα στα ξενύχτια και στα λιώματα



Θα έρθουν χελιδόνια και θα χτίσουνε ξανά φωλιές

κάπου την ψυχή μου θα κουρνιάσω με σε ξένες αγκαλιές

θα γεμίσει η νύχτα με αστεία και με μουσική

άδεια η ζωή μου να μη μένει να μη δω πως δεν είναι εκεί



Μα θα λείπει κάτι

εκείνη η αυταπάτη

που έβαφε τους ίσκιους με τα πιο ωραία χρώματα

για να μην τρομάζω μέσα στα ξενύχτια και στα λιώματα

Α.Π.

63

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / ΣΤΟ ΛΙΓΟ ΤΗΣ ΣΤΙΓΜΗΣ

« στις: 07/03/22, 20:11 »

ΣΤΟ ΛΙΓΟ ΤΗΣ ΣΤΙΓΜΗΣ

δεν έλειπε κανείς

όλοι χωρέσαν μες στο λίγο της στιγμής

και πέλαγο βαθύ απλώθηκε στα μάτια

ταξίδια στο βυθό

κρατάω από το χέρι το σκοτάδι να σωθώ

πριν να χαθώ μες στης στιγμής τα μονοπάτια



δεν είναι ο ήλιος και τα αστέρια που φωτίσανε

εκείνο το σβηστό χαμόγελο στα χείλη μου

μα ήταν εκείνοι που έφυγαν και δεν γυρίσανε

και που τους σκούπισε απ' τα μάτια το μαντήλι μου



Α.Π.

64

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / ΠΑΡΑΚΜΗ ΚΑΙ ΠΤΩΣΗ

« στις: 01/03/22, 15:32 »

ΠΑΡΑΚΜΗ ΚΑΙ ΠΤΩΣΗ
Είναι γιατί τις αγάπησα πολύ , την παρακμή μου και την πτώση μου...
Εκείνες ήταν που με έμαθαν ποιος είμαι στα αλήθεια ...
Γιατί καμιά μάσκα δεν σε ακολουθεί στην πτώση ...
Στην άκρη του γκρεμού είναι που φοβάσαι τα πάντα ...
Φοβάσαι πως θα σε σπρώξουν να πέσεις , φοβάσαι πως δεν θα σε βοηθήσουν να σηκωθείς , φοβάσαι τον πόνο , φοβάσαι να μείνεις μόνος , φοβάσαι τον θάνατο ...
Μα όταν αρχίζεις να κατρακυλάς είσαι πια ελεύθερος , δεν έχεις να πάρεις αποφάσεις , δεν υπάρχει σωστό και λάθος , δεν υπάρχουν φίλοι και εχθροί ...
Δες τον ήλιο πώς ζωγραφίζει με τα πιο όμορφα χρώματα τις τελευταίες στιγμές της μέρας ...
Κοίταξε το πεφταστέρι πώς σκορπάει υπέροχα το φως του , στο τελευταίο του ταξίδι ...
Λάτρεψα με πάθος την μούσα μου , και εκείνη με βοήθησε να γράψω τους στίχους μου , μνημείο για να δείχνει που έζησαν και που πέθαναν τα πιο όμορφα μου όνειρα ...
Την αγάπησα πολύ την παρακμή μου γιατί ποτέ δεν τρόμαξε το παιδί που ζει μέσα μου ... για αυτό και ζωγραφίζω ακρογιαλιές και κάμπους για να έχει το παιδί κάπου να πάει όταν έρθει η άνοιξη ...
Ίσως η παρακμή και η πτώση μου να είναι η πιο ολοκληρωμένη εκδοχή του εαυτού μου...
Γιατί όλοι οι φόβοι που με συνόδευαν στον δρόμο της ζωής μου , σταμάτησαν εκεί στην άκρη του γκρεμού , και δεν με ακολούθησαν στην πτώση μου...
Και οι φόβοι ήταν αυτοί που με υποχρέωναν να φοράω μάσκες ...
Και επιτέλους έμαθα το αληθινό μου πρόσωπο ...
Και είναι ωραίο να ξέρεις ποιος στα αλήθεια είναι αυτός που μαζί του θα κάνεις το υπόλοιπο ταξίδι που σου απομένει ...
Α.Π.

65

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / ΚΑΦΕΣ ΚΑΙ ΤΣΙΓΑΡΟ

« στις: 22/02/22, 18:04 »

ΚΑΦΕΣ ΚΑΙ ΤΣΙΓΑΡΟ



Σαν το τσιγάρο που μου είχες κάνει τράκα

σαν τον  καφέ που ζήτησες να σε κεράσω

σαν τότε που είπες απ 'το σπίτι να περάσω

φθηνή η ζωή μου και την σκότωνες για πλάκα



και τον καφέ και τα τσιγάρα μου έχω αφήσει

στην σερβιτόρα έχω πει πως θα γυρίσω

μα έχω πεθάνει και νομίζω πως θα αργήσω

και θα έχουν τώρα το τραπέζι καθαρίσει



πόσο θα ήθελα να μάθω αν με θυμάσαι

πόσο θα ήθελα να σε έχω πια ξεχάσει

κι' αναρωτιέμαι όταν ο χρόνος θα περάσει

αν στο τσιγάρο και μες στον καφέ μου θα 'σαι



Α.Π.

66

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / ΓΙΑ ΤΟΝ ΜΟΧΑ

« στις: 21/02/22, 00:01 »

ΓΙΑ ΤΟΝ ΜΟΧΑ

Τα ωραιότερα τραγούδια δεν γράφονται για τους βολεμένουςς και τους καθωσπρέπει .

Ούτε για εκείνους που έχουν εξουσία ,  ούτε για εκείνους που στήνουν το παιχνίδι .

Για τους τρελούς και τους ονειροπόλους γράφονται ... για τους πνιγμένους στο αλκοόλ  μεθυσμένους σοφούς , για εκείνους που έχουν χάσει τις θάλασσες τους , μα βλέπουν τους ωκεανούς μέσα στο ποτήρι τους και ξανάκάνουν το ταξίδι γουλιά γουλιά ...

Για εκείνους που διάλεξε η μοίρα να είναι το χρώμα το σκουριασμένο ,  στο λιμάνι και στο σταθμό των τρένων ....

Για εκείνους που μοιράζονται το λιγοστό τους φαγητό με τα αδέσποτα στο δρόμο ...

Για εκείνους που δεν θα τους έκανες ποτέ παρέα με κανέναν τρόπο όμως είναι οι αγαπημένοι σου ήρωες στα βιβλία που διαβάζεις στις διακοπές σου ...

Για εκείνους που ένιωσαν τις ανάσες των  ξερών φύλλων στις πλατείες ...

Εκείνους που έγιναν ποιητές χαράζοντας με τα νύχια τους τα παγκάκια στα πάρκα ,,,

Τον Μόχα τον συνάντησες και εσύ , τον προσπέρασες όμως  βιαστικά και όταν πήγες στο σπίτι σου πίνοντας το αγαπημένο σου ποτό,  άκουσες το τραγούδι που μιλάει για εκείνον στο πανάκριβο στερεοφωνικό σου...

'' Μόχα ο τρελός, ο σοφός, ο τελειωμένος

Μόχα, αυτός που τον ξεχώρισε η Μοίρα.
Τρέχει απ’ τα μάτια του η σκουριά και η αλμύρα
Μόχα, αυτός που τραγουδάει ευτυχισμένος...''
Α.Π.

67

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / ΔΥΟ ΞΕΝΟΙ

« στις: 14/02/22, 23:02 »

ΔΥΟ ΞΕΝΟΙ
Μα πιο πολύ φοβάμαι τους στίχους που θα γράψω και εσύ δεν θα σαι μέσα στο μολύβι μου...
Θα είναι εκείνη η φοβερή στιγμή που θα δω  το κενό που άφησες μέσα μου....
Και τρέμω μην το γεμίσω με αλήθειες τώρα που μου τελειώσανε τα ψέματα ...
Και δεν έχω δει ποτέ μου μία αλήθεια που δεν κρατάει μαχαίρι...
Ίσως θα πρέπει να γίνω πρόσφυγας στους στίχους που έγραψε κάποιος άλλος...
Να γίνω ένας λαθρεπιβάτης στο ταξίδι της ψυχής του αγαπημένου μου τραγουδιού...
Να φύγω για πάντα από μέσα μου και να κάνω ένα καινούργιο εαυτό πατρίδα...
Κι αν ποτέ σε συναντήσω δεν θα με γνωρίσεις , αλλά ούτε και εγώ θα σε ξέρω....
 Επιτέλους θα είμαστε δύο ξένοι...
Α.Π.

68

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Ο ΑΝΑΜΑΡΤΗΤΟΣ

« στις: 08/02/22, 13:45 »

Ο ΑΝΑΜΑΡΤΗΤΟΣ

Ο όχλος κύκλωσε το θύμα κρατώντας πέτρες στις χούφτες...

Ο αναμάρτητος σήκωσε το χέρι και εκτόξευσε τον λίθο που κρατούσε πρώτος..

Σαν σύννεφο ακολούθησαν οι πέτρες του όχλου που χτύπαγαν τον άμοιρο άνθρωπο παντού στο σώμα και στην ψυχή...

Εγώ είχα επικεντρωθεί στην πέτρα του αναμάρτητου , που κύλησε μετά την πρόσκρουση μπροστά στα πόδια μου γεμάτη με αίμα...

Εσκυψα και την πήρα φεύγοντας βιαστικά πηδώντας έξω από τον υπολογιστή...

Και γύρισα στην πραγματικότητα μου για να βάλω την ματωμένη πέτρα στα εγκληματολογικά εργαστήρια της συνείδησης μου ...

Το DNA έδειξε ίχνη από μεγάλη ζήλια που το διαφορετικό μπορούσε να χαμογελάει , μπορούσε να είναι ευτυχισμένο κάνοντας μία αλλιώτικη ζωή ...

Έδειξε μεγάλο μίσος που το διαφορετικό τα είχε καταφέρει να έχει τα πάντα χωρίς να έχει τίποτα , ενώ εκείνοι  έχοντας τα πάντα ήταν ανικανοποίητοι...

Έδειξε και φόβο γιατί στα μάτια του διαφορετικού έβλεπαν με τρόμο τον άθλιο εαυτό τους...

Εσφιξα την πέτρα στα δάχτυλά μου και την πέταξα με δύναμη στον καθρέφτη μου σπάζοντας τον...

Α.Π.

69

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: ΚΙΝΗΣΗ

« στις: 26/01/22, 12:47 »

Υπέροχο!.. μπράβο!

Είχα καιρό να δω τους γλάρους σου φίλε μου να στριφογυρίζουν γύρω από ένα ποίημα μου ....σε ευχαριστώ πάρα πολύ

70

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / ΚΙΝΗΣΗ

« στις: 25/01/22, 21:18 »

ΚΙΝΗΣΗ



Ηταν νομίζεις ο άνεμος που έριξε τη στέγη σου

και γέμισε χειμώνα την ζωή σου

Ηταν νομίζεις που έπεσε βαρύ το χιόνι και έχασες τον δρόμο σου

και τώρα  τριγυρνάς σαν λύκος μονάχος μες στα δάση

Ήταν νομίζεις που είχε σηκώσει κύμα ψηλό η θύελλα ,

που χρόνια λυσσομάναγε χωρίς σταματημό , και την Ιθάκη σου δεν μπόρεσες να βρεις

Ηταν νομίζεις η φωτιά που έκαψε τον κήπο με τα χάρτινα σου παραμύθια και τώρα περπατάς στα αποκαΐδια ,  γεμάτος στάχτες στα ρούχα και στα όνειρα

Ηταν νομίζεις ο κακός σου ο καιρός , ήταν η τύχη και η ατυχία ,

το ριζικό και το γραμμένο

Μα ήταν το βήμα που έκανες και εκείνο που δεν έκανες

Ηταν οι λέξεις που είπες και εκείνες που δεν είπες

Ηταν εκείνα που είδες και εκείνα που φοβήθηκες να δεις

Ηταν το χρώμα που έλειπε απ'τον καμβά σου και εκείνο που περίσσευε

Ηταν που αγάπησες πολύ , ότι να αγαπιέται λίγο πρέπει

Μα μη σταθείς και μην τα παρατήσεις

και ας μην μπορείς ούτε μπροστά να πας ,  ούτε και πίσω να γυρίσεις

Πάντα μπορείς να πας πιο κάτω , στους σκοτεινούς βυθούς , εκεί πού ζουν οι φόβοι

Κι 'ύστερα πάλι για το φως να σκαρφαλώσεις πρέπει , εκεί που φτερουγίζουν οι Άγγελοι και τα όνειρα

Αρκεί να μη σε βρει ακίνητο ο θάνατος ,

γιατί για νεκρό θα σε περάσει και δεν θα σε σκοτώσει ,

 και ύστερα θα πρέπει να γυρνάς μες  στη ζωή σαν πεθαμένος...

Α.Π.

71

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / επιστρεπτέες προκαταβολές

« στις: 13/01/22, 19:41 »

επιστρεπτέες προκαταβολές



η μουσική  στο κελί κλειδωμένη

και οι ποιητές με τα μάτια δεμένα

η λευτεριά  στο ψυγείο ληγμένη

και τα όνειρα  στις οθόνες κλεισμένα



οι αλήθειες στου προκρούστη την κλίνη

και οι ιδεολογίες πια δεν έχουν ιδέες

 ζώ σαν νεκρός για να ζώ με  ειρήνη

και οι ελπίδες  μου να είναι επιστρεπτέες



όμως στον βράχο ακόμη σπάει το κύμα

και η βροχή πάνω στο τζάμι χτυπάει

και είναι η  ανάγκη  μου  πού γίνεται ποίημα

να χει ο χειμώνας μέσα μου  να ξεσπάει

ΑΠ.

72

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: Η ΜΟΥΣΑ ΜΟΥ

« στις: 08/01/22, 22:48 »

Η εμπνευση ειναι ετων  <= 25.

και εγώ εκεί τι φαντάζομαι στα 25 χρόνια .... και όσο πιο πολύ μεγαλώνεις τόσο πιο δύσκολη είναι η συναναστροφή μαζί της....

73

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: Η ΜΟΥΣΑ ΜΟΥ

« στις: 08/01/22, 21:50 »

την άλλη φορά κλειδωσέ την μούσα μέσα όχι το όνειρο, θέλει αποφασιστικότητα .... το σπόρ!

μία και είσαι καλλιτέχνης μουσικός φίλε μου ξαναδές το ποίημα υπό το πρίσμα της έμπνευσης... και πες μου ...Ποιος μπορεί να ελέγξει τη μούσα ...νομίζω κανένας ....είναι ένα παιχνίδι μαζί της το οποίο Το ελέγχει εκείνη....

74

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Η ΜΟΥΣΑ ΜΟΥ

« στις: 07/01/22, 23:25 »

Η ΜΟΥΣΑ ΜΟΥ

όλοι την ξέχασαν που έχει γεράσει

 και μόνη απόμεινε σε δρόμους πέντε

ήρθε στην σκέψη μου να ξαποστάσει

καθώς ανέμιζε μες στον πουνέντε



 την καλωσόρισα , δεν μου αποκρίθηκε

μόνο  μου ζήτησε χαρτί ,μολύβι

μα ούτε που τα άγγιξε και αποκοιμήθηκε

και μπήκα στο όνειρο να βρω τι κρύβει



άγραφοι στίχοι και μιά μπαλάντα

και κάθε ανάσα της χίλια αρώματα

η ίδια  μούσα , του πρίν , του πάντα

ξανά με γέμισε με όλα τα χρώματα



μόνο μου ζήτησε σαν ξημερώσει

και βγω από το όνειρο , να το κλειδώσω

και εκείνη μου έταξε να μην προδώσει

πως η ματιά της μου λείπει τόσο

Α.Π.

75

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / η τυφλή σκυλίτσα της Νάουσας

« στις: 03/01/22, 19:40 »

η τυφλή σκυλίτσα της Νάουσας



Και η όσφρηση καθοδήγησε το τυφλό πεινασμένο σκυλί στο φαγητό ...

Είχε να φάει μέρες σε όλο τούτο το ταξίδι του προς την αγάπη...

Κουνώντας χαρούμενα την ουρά κατάπιε λαίμαργα τον θάνατο...

Συνέχισε να περπατάει για λίγο μέχρι που άρχισε να παραπατάει και να πονάει αφόρητα ...

Σχεδόν λιπόθυμο και μέσα σε φρικτούς πόνους αναγνώρισε μέσα σε πολλές μυρωδιές τον άνθρωπο που έψαχνε...

Θέλησε  να του δείξει τη χαρά του με ένα γαύγισμα .... όμως δεν τα κατάφερε... ήταν μόνο ο επιθανάτιος ρόγχος που κατάφερε να βγάλει από το στόμα του, ελάχιστες στιγμές  πριν πεθάνει...

Α.Π.