1
Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / 5-Tragoudia
« στις: 13/02/05, 03:16 »
Taxidi
Χίλια τα κύματα , χίλιες και οι σιωπές μου
Σε μια βαλίτσα φόρτωσα και τις πληγές μου
Πνίγομαι ,χάνομαι, στο απέραντο του κόσμου
Δυο πανιά και ένα κουπί είναι ο εχθρός μου
Μες την αρμύρα, την βροχή και τον αέρα
Ταξίδι άρχισα για τις ζωής την σφαίρα
Μια μαχαιρια έχω στην πλάτη καρφωμένη
Και όταν φυσα ο πόνος είναι που βαραίνει
Σε ένα χαρτί χαράζω τις ζωής πορεία
Σε ένα δοχείο το peto στην τρικυμία
Έχω καρφώσει την ψυχή μου μπρός στην πλώρη
Και το μυαλό μου έχω αφήσει στο τιμόνι
Σε κάποια ξερα τα κουπιά μου είναι σπασμένα
και τα πανιά στα κύματα είναι απλωμένα
Μπροστά στην πλώρη την ψυχή δεν ξαναβάζω
Ούτε το νου μου στο τιμόνι το ανεβάζω
Πιάνομαι τώρα σε δυο χίλα μουσκεμένα
μα με τραβάει Η ζωή μου απ’την φτέρνα
Και στο βυθό τις αγριας θάλασσας βουλιάζω
Κλείνω τα ματια και το θάνατο αγκαλιάζω
Χίλια τα κύματα , χίλιες και οι σιωπές μου
Σε μια βαλίτσα φόρτωσα και τις πληγές μου
Πνίγομαι ,χάνομαι, στο απέραντο του κόσμου
Δυο πανιά και ένα κουπί είναι ο εχθρός μου
Μες την αρμύρα, την βροχή και τον αέρα
Ταξίδι άρχισα για τις ζωής την σφαίρα
Μια μαχαιρια έχω στην πλάτη καρφωμένη
Και όταν φυσα ο πόνος είναι που βαραίνει
Σε ένα χαρτί χαράζω τις ζωής πορεία
Σε ένα δοχείο το peto στην τρικυμία
Έχω καρφώσει την ψυχή μου μπρός στην πλώρη
Και το μυαλό μου έχω αφήσει στο τιμόνι
Σε κάποια ξερα τα κουπιά μου είναι σπασμένα
και τα πανιά στα κύματα είναι απλωμένα
Μπροστά στην πλώρη την ψυχή δεν ξαναβάζω
Ούτε το νου μου στο τιμόνι το ανεβάζω
Πιάνομαι τώρα σε δυο χίλα μουσκεμένα
μα με τραβάει Η ζωή μου απ’την φτέρνα
Και στο βυθό τις αγριας θάλασσας βουλιάζω
Κλείνω τα ματια και το θάνατο αγκαλιάζω