ΣΕ ΝΙΩΘΩ ΜΙΚΡΟ Κ ΦΟΒΙΣΜΕΝΟ

[androula]

Σε νιώθω μικρό και φοβισμένο…
Σε καθίζω στα χέρια μου, σου χαϊδεύω την πλάτη.
Μετά φοβάσαι κ σμίγω τα δάκτυλα
Έτσι φτιάχνω για σένα
Ένα κρησφύγετο μέσα στην χούφτα μου.

Σε νιώθω μικρό και φοβισμένο…
Σου μιλώ για τον κόσμο σου, μα απλώνεις το δάκρυ.
Μετά ξαπλώνεις στον ήλιο κ σκέφτεσαι…
Φτιάχνω μόνο για σένα
Ένα καράβι για να πλέεις στην σκέψη μου.

Σε νιώθω μικρό κ φοβισμένο…
Να απλώνεις τον ίλιγγο, στου ονείρου την πλάνη,
Μετά απότομα πέφτεις στα σίδερα
Έτσι φτιάχνω για σένα
Σα φυλαχτό τη σιωπή κάποιας Μοίρας μου.

Σε νιώθω μικρό και φοβισμένο…
Σου σφυρίζω τραγούδια μου, σ’ απαλύνω τον πόνο.
Μετά λυπάσαι που πίνεις το αίμα μου
Έτσι φτιάχνω για σένα
Ένα τσιγάρο με λίγη ανάσα μου.

Σε νιώθω μικρό κ φοβισμένο…
Με την καύτρα τσιγάρου μου, σου ζεσταίνω το σώμα.
Μετά ιδρώνεις κ φεύγεις στα όνειρα
Έτσι φτιάχνω για σένα
Ένα δροσάτο τοπίο στον ίσκιο μου.

Με νιώθω μικρή κ φοβισμένη…
Σου απλώνω τα χέρια μου, να μου δώσεις κουράγιο.
Μα συ φοβάσαι κ φεύγεις για τα ξένα
Έτσι φτιάχνω με σένα
Κόσμο μ’ ένα ακόμα ανθρωπάκο.!
 

[Crool]

Πολύ όμορφο androula. Από αυτά που θέλεις να τα διαβάσεις πάνω από μια φορά.
Εγώ τουλάχιστον το διάβασα αρκετές! Πολύ όμορφα γραμμένο και με πολύ συναίσθημα!
Μπράβο!

[ΧΩΡΙΑΤΗΣ]

Ειλικρινά, ένα από τα καλύτερα ποιήματα που έχω διαβάσει εδώ
χίλια μπράβο

[androula]

Crool, ΧΩΡΙΑΤΗ
σας ευχαριστώ πολύ για τα καλά σας λόγια.
χαιρομαι πάρα πολύ που σας άρεσε...
οφείλω να ομολογήσω ότι είναι πολύ ενθαρυντικά τα λόγια σας...!
κ πάλι ευχαριστώ!