Αναστενάζεις.
Κοιτάζεις γύρω σου και ξαφνικά τρομάζεις
και σε πειράζει που είσαι διαφορετική

Γρινιάζεις.
Και όλο προσποιείσαι τάχα δήθεν πως αλλάζεις
μα μένει η πληγή σου ανοιχτή

Και κατσουφιάζεις.
Όταν ζητούν να βλέπεις δίχως να καταδικάζεις
να κάνεις σαν να είναι πάλι σήμερα γιορτή

Διαβάζεις.
Αυτούς τους στίχους και νομίζεις πως μου μοιάζεις
μα είναι η ψυχή σου καθαρή;

Τρομάζεις.
Όταν δε ξέρεις άλλο πια που να κοιτάζεις
σε τριγυρίζει μια εικόνα πνικτική

Φωνάζεις.
Δεν είναι φοβερό να κουβεντιάζεις
κι όμως κανείς να μην ακούσει τη φωνή;....


Για μια έφηβη που γνώρισες κι εσύ....

όντως θυμίζει εφηβεία...

 
Και είναι καλό αυτό ή.....;

ταλενταρα μου εσυ!
ποσο χαιρομαι που σε συναντω εδω
γραφεις πολε ομορφα.
αστρακι1

όντως θυμίζει εφηβεία...

η εφηβεία;;; την περνάω ακόμα...
αλλά το ποίημά σου ναι, είναι καλό..

Η εφηβεία δεν φεύγει ποτέ! Και εγώ θα την περνάω για χρονια ακόμα!
Να στε καλά για τα καλά σας λόγια!!

ταλενταρα μου εσυ!
ποσο χαιρομαι που σε συναντω εδω
γραφεις πολε ομορφα.
αστρακι1

Ταλεντάρα δεν είμαι λουλουδένια μου, αυτό είναι σίγουρο.. Σ'ευχαριστώ πολύυυυυυυυυυ!!!