H Lacta στο συρτάρι

[Armando_5]

Κοιτόντας γύρω μου σε δωμάτιο αδειανό,
δικαιολογιά ψάχνω να σε βγάλω απ' το νου,
πες μου, πως να πάψω άλλο να σ'αγαπώ,
αφού το γέλιο και η φωνή σου είναι παντού.

Μου ζήτησες απ' το μυαλό μου να σε βγάλω,
μα όλα γύρω λες και φωνάζουν το όνομά σου,
δίχως εσένα, δε μπορώ ν' αντέξω άλλο,
θέλω ξανά να δω τα μάτια τα γλυκά σου.

Η ποίηση, είχες πει πως δε σ'αρέσει,
συγχώρα με που γράφω, τότε, για εμάς,
μα μόνο έτσι να ησυχάσει θα μπορέσει,
αυτή η φλόγα που 'ναι στο κέντρο της καρδιάς.

Μια Lacta στο συρτάρι, ένα βιβλίο Φυσικής,
το κινητό και η φανέλα που φορούσα,
γίνονται δεσμά και αλυσίδες της ψυχής,
θυμιζοντάς μου πόσο τρελά σε αγαπούσα.

Και αν ποτέ πίσω γυρίσεις να κοιτάξεις
για το πως θα 'μασταν μαζί αν απορείς,
έλα να με βρεις, έλα να με ψάξεις,
θα περιμένω ένα ναι για να μου πεις.


Aρ. Στυλ.