Θάνατος

[Riverson]

Έβαλα αυτό το θέμα γιατί ήθελα να δω κατά πόσο σκεφτόμαστε τον Θάνατο. Θα σας κάνω μερικά ερωτήματα και θα ήθελα να μου απαντήσετε....

1ο Σκεφτόσαστε τον Θάνατο?
2ο Όταν τον σκεφτόσασται φοβάσται?
3ο Πως τον φαντάζεστε?

[Sound of Rock]

1. όχι συχνά
2. εξαρτάτε από την περίπτωση.. μερικές φορές ναι
3. δεν ξέρω... δεν μπορώ να το φανταστώ.. κάτι μαύρο.. αλλα δεν μπορώ να φανταστώ κάτι άλλο...

[Riverson]

Δεν ξέρω ίσως να'ναι όλα μαυρα και σκοτεινά όπως λες αλλα μήπως υπάρχει και κάτι άλλο μετά τον Θάνατο?

[Hopkins]

1. Σπάνια
2. Λίγο
3. Βασανιστικό

[Riverson]

1. Σπάνια
2. Λίγο
3. Βασανιστικό

Γιατί τον θεωρείς βασανιστικό? Αρα μεσα σου υπάρχει κάποιος φόβος....

[Witchking]

Δείτε και εδώ... http://forum.kithara.gr/yabbse/index.php?board=33;action=display;threadid=5106

συζητήθηκε αρκετά διεξοδικά....

[Βραζίλης]

Δε θα πεθάνουμε ποτέ κουφάλα νεκροθάφτη!

[CHCOME]

1)Οχι,δεν τον σκέφτομαι.Υπάρχει λόγος να τρελλαθώ πριν της ώρας μου;
2)Οταν και εαν σκεφτώ ποτέ τετοιο πράγμα ειναι μια σκέψη τρομακτική και άκρως βασανιστική εαν εχει να κάνει-χτυπα ξύλο- με αγαπημένα μου προσωπα.Για μένα την ίδια οχι δε φοβάμαι.Ο φοβος εχει σχέση μονο με ατομα που υπεραγαπώ.
3)Φαντάζομαι πως η ψυχη πρέπει να αποσπάται πολύ βιαια απο το σώμα και πως εκεινη η στιγμή εμπεριέχει για δευτερολεπτα ισως μια φοβερη αγωνία.

[Riverson]

1)Οχι,δεν τον σκέφτομαι.Υπάρχει λόγος να τρελλαθώ πριν της ώρας μου;
2)Οταν και εαν σκεφτώ ποτέ τετοιο πράγμα ειναι μια σκέψη τρομακτική και άκρως βασανιστική εαν εχει να κάνει-χτυπα ξύλο- με αγαπημένα μου προσωπα.Για μένα την ίδια οχι δε φοβάμαι.Ο φοβος εχει σχέση μονο με ατομα που υπεραγαπώ.
3)Φαντάζομαι πως η ψυχη πρέπει να αποσπάται πολύ βιαια απο το σώμα και πως εκεινη η στιγμή εμπεριέχει για δευτερολεπτα ισως μια φοβερη αγωνία.

Ναι συμφωνώ μαζί σου πως νοιάζεσαι για τους ανθρώπους που αγαπάς αλλά πρέπει να σκεφτόμασται και για μας....Εγω προσωπικά όταν το σκεφτομαι τρελαίνομαι..

[Sound of Rock]

Δεν ξέρω ίσως να'ναι όλα μαυρα και σκοτεινά όπως λες αλλα μήπως υπάρχει και κάτι άλλο μετά τον Θάνατο?

τώρα που το ξανασκέφτομαι δεν μπορώ να φανταστώ ότι τελειώνει... βασικά έχουμε μάθει όταν κάτι τελειώνει κάτι άλλο αρχίζει. αλλά δεν ξέρω τι μπορεί να υπάρχει μετά αν υπάρχει κάτι

[llowt]

1: Τον σκέφτομαι αρκετά συνχνά
2: Φοβάμαι όταν αντιλαμβάνομαι ότι μπορεί να έρθει οποιαδήποτε στιγμή (έτσι είναι )
3: Δεν έχω ιδέα

[Riverson]

Δεν ξέρω ίσως να'ναι όλα μαυρα και σκοτεινά όπως λες αλλα μήπως υπάρχει και κάτι άλλο μετά τον Θάνατο?

τώρα που το ξανασκέφτομαι δεν μπορώ να φανταστώ ότι τελειώνει... βασικά έχουμε μάθει όταν κάτι τελειώνει κάτι άλλο αρχίζει. αλλά δεν ξέρω τι μπορεί να υπάρχει μετά αν υπάρχει κάτι

Auto akribws skeftomai kai egw....Den ginetai na teleiwnoun ola edw.

[Pontifikas]

1)Τον σκέφτομαι μόνο όταν οδηγάω μηχανή πια.
2)Φοβάμαι για την μάνα μου που θα αφήσω πίσω.
3)Τον φαντάζομαι ακαριαίο.....

[red mosquito]

1ο Nαι αρκετά συχνά
2ο Φοβάμαι τον πόνο και την εμπειρία την ίδια  
3ο Νομίζω πως είναι όπως πρίν γεννηθείς, ή όπως όταν κοιμάσαι αλλά χωρίς τα όνειρα. Μια αιώνια περίοδος ανυπαρξίας.

[psomas]

τώρα τελευταία το σκέφτομαι συχνά.
Το μόνο που φοβάμαι ειναι ότι μετά το θάνατο δεν θα μπορώ να νιώθω/να σκέφτομαι...  

[CHCOME]

Ναι συμφωνώ μαζί σου πως νοιάζεσαι για τους ανθρώπους που αγαπάς αλλά πρέπει να σκεφτόμασται και για μας....Εγω προσωπικά όταν το σκεφτομαι τρελαίνομαι..

Ο μονος λόγος για τον οποιο θα φοβομουν μηπως πεθανω εγω θα ηταν τα παιδια μου που θα εμεναν χωρις εμενα(χτυπα ξύλο) και κανενας αλλος λογος.

[atzolina]

1.Τον σκέφτομαι....ανά περίσταση !!!!!!!!!   Δηλαδή,εκείνες τις στιγμές που κανένα σημάδι αισιοδοξίας δε φαίνεται στον ορίζοντα,και όλα τα βλέπω κατάμαυρα (δόξα το θεό...σπάνια συμβαίνει αυτό),τότε τον σκέφτομαι έντονα !!!!!!!!
2.Τον φοβάμαι...όσον αφορά αγαπημένα μου πρόσωπα !!!!!!!!
Για τον εαυτό μου...όχι τόσο πολύ !!!!!!!!!!
3.Κάτι σε απόλυτο σκοτάδι....με έξοδο στο φως !!!!!!!
Φαντάζομαι πως ο θάνατος,οδηγεί πάντα σε φως !!!!!!!

[sweet_V]

1.Αυτή την περίοδ της ζωής μου συχνά,ειδικά τους πρώτου μήνες....

2.Αρκετά παλιότερα,τώρα όχι τόσο...δε θέλω να γίνει με βασανιστικό τρόπο.....

3.Δε ξέρω...πέριπου όπως περιέγραψε η red mosquito...
Απλά καμιά φορά σκέφτομαι πως αφού δεν ξέρουμε πώς ακριβώς είνι όταν πεθάνεις και μετά...(μπορεί να είναι και χειρότερα..)πως κάποιοι αυτοκτονούν...σίγουρα δεν αντέχουν άλλο,πάντως φέτος που ήμουν σε παρόμοια κατάσταση...φοβόμουν να το κάνω...δεν έβρισκά και κάποιο τρόπο που να μην "πονάει"εμένα και τους γύρο μου.....τεσπά........

Δυστηχώς ή ευτηχώς δεν μπορούμε να το αποφύγουμε....

[pascal.]

Κάτι πολύ ωραίο περί του θανάτου του έχει πει ο Γούντι Άλεν. Ότι δε φοβάται το θάνατο, για τον απλό λόγο ότι όταν του συμβεί δε θα είναι παρών! Το οποίο αν το καλοσκεφτείς είναι μια πολύ ανακουφιστική σκέψη.

Όταν λέμε ότι αγωνιώ για κάτι, είναι γιατί θα είμαστε παρόντες για να δούμε τις συνέπειες αυτού του κάτι. Άρα νομίζω ότι είναι οξύμωρο να αγωνιούμε για το θάνατό μας, ετσι δεν είναι;

Πάντως εμένα προσωπικά αν μου έλεγαν ότι η δική μας γενιά θα είναι η τελευταία που θα κατοικήσει στη γη, δε θα με πείραζε καθόλου που θα πεθάνω. Και τι εννοώ μ αυτό: Ότι εμένα δε με πειράζει τόσο που θα πεθάνω, αλλά που θα συνεχίσουν οι υπόλοιποι να απολαμβάνουν όσα εγώ δε θα ξανααπολαύσω! Καθαρά εγωιστικός τρόπος σκέψης, ε;!  

[Riverson]

Κάτι πολύ ωραίο περί του θανάτου του έχει πει ο Γούντι Άλεν. Ότι δε φοβάται το θάνατο, για τον απλό λόγο ότι όταν του συμβεί δε θα είναι παρών! Το οποίο αν το καλοσκεφτείς είναι μια πολύ ανακουφιστική σκέψη.

Όταν λέμε ότι αγωνιώ για κάτι, είναι γιατί θα είμαστε παρόντες για να δούμε τις συνέπειες αυτού του κάτι. Άρα νομίζω ότι είναι οξύμωρο να αγωνιούμε για το θάνατό μας, ετσι δεν είναι;

Πάντως εμένα προσωπικά αν μου έλεγαν ότι η δική μας γενιά θα είναι η τελευταία που θα κατοικήσει στη γη, δε θα με πείραζε καθόλου που θα πεθάνω. Και τι εννοώ μ αυτό: Ότι εμένα δε με πειράζει τόσο που θα πεθάνω, αλλά που θα συνεχίσουν οι υπόλοιποι να απολαμβάνουν όσα εγώ δε θα ξανααπολαύσω! Καθαρά εγωιστικός τρόπος σκέψης, ε;!  

Εεεε είσαι λίγο εγωιστάκος...

[pascal.]

Εεεε είσαι λίγο εγωιστάκος...

Κοριτσάκι είμαι λέμεεεεεεε.....      

[Harold]

και ένα άλλο ερώτημα που με κάνει να σκέφτομαι για τον θάνατο, είναι... "μήπως η θλίψη που μας προκαλεί ο θάνατος κάποιου αγαπημένου προσώπου είναι λίγο εγωιστικό... αυτό που θέλω να πώ είναι ότι σκεφτόμαστε τον εαυτό μας και την σχέση που είχαμε με το άτομο που χάθηκε και όχι ότι ο θάνατος είναι ένα φυσικό αίτιο που θα συμβεί σε όλους μας"

[Arg0]

Ρε παιδια ειμαι τοσο αναισθητος που δεν το σκεφτομαι  

Τι να πω...

Μαλλον δεν το σκεφτομαι διοτι ειμαι γενικως αισιοδοξος τυπος... Ολοι οι προγονοι εχουν ιστορικο μακροβιοτητας (μικροτερη ηλικια θανατου τα 88!) οποτε το βλεπω μακρινο, αν και ξερω οτι αυτα μονο σιγουρα δεν ειναι...

Τωρα το πως θα πεθανω, δεν με απασχολει... Για καποιον λογο εχω προαισθημα οτι θα ειναι σε καποιο δυστηχημα, αλλα και παλι δεν το σκεφτομαι...

Το πως θα ειναι? Πονος σωματικος, ο οποιος θα υπερβαινει τον ψυχικο... Ειπαμε απο δυστηχημα θα παω...

Παντως τελικα δεν πιστευω οτι υπαρχει τιποτα περα του θανατου, απο χουν εις χουν... Αλλα και θεωρω οτι η ζωη ειναι κατι το τοσο θαυμασιο που ειναι ηλιθιο να μελετας το τελος της ενω βρισκεσαι μολις στην αρχη της...

[CHCOME]

Μαλλον δεν το σκεφτομαι διοτι ειμαι γενικως αισιοδοξος τυπος... Ολοι οι προγονοι εχουν ιστορικο μακροβιοτητας (μικροτερη ηλικια θανατου τα 88!) οποτε το βλεπω μακρινο, αν και ξερω οτι αυτα μονο σιγουρα δεν ειναι...
..

Γονιδιακά και μονο αν το εξετασεις οι ηλικιες θανατων των παππουδων μας ειναι μια ενδειξη για το που μπορουμε κι εμεις να φτάσουμε.
Και εγω ειχα σοι που εζησε πολλα χρονια με εξαιρεση τον εναν παππου που τον σκοτωσαν -με δηλητηριο-παρακαλω το 1974...σε ηλικια 74 αλλα ενω ηταν πολυ πολυ κοτσονατος και ζωντανος ανθρωπος,εδειχνε τουλαχιστον δεκα χρονια μικροτερος.Ας ειναι καλά -που λεει ο λογος-τα ''καλα''  παιδια της τοτε εποχης και λιγο πριν απο αυτην.

Παντως τελικα δεν πιστευω οτι υπαρχει τιποτα περα του θανατου, απο χουν εις χουν... Αλλα και θεωρω οτι η ζωη ειναι κατι το τοσο θαυμασιο που ειναι ηλιθιο να μελετας το τελος της ενω βρισκεσαι μολις στην αρχη της...

Το κακο ειναι οτι τα χρονια περνανε σα νερο..Δεν ξερω αν τυχαινει και σε εσας αλλα καμια φορα αν κοιταξω πισω στο χρονο μου φαινεται οτι ηταν περυσι που τελειωσα πχ τη Β λυκειου ή πριν μηνες που γεννησα το πρωτο μου παιδι..
Ο χρονος τρεχει τοσο γρηγορα που καμια φορα ειναι τρομακτικο.
Εδω μαλιστα που κατοικω ειναι διαδεδομενη συνηθεια(αν και παρα πολυ μακαβρια) οσοι περασουν τα εξηντα να αγοραζουν το σαβανο τους το οποιο και το φυλανε μεσα σε ειδικα μπαουλα ή ντουλάπες..Και το περιεργο ειναι οτι ο μεσος ορος ηλικιας θανατου των ανθρωπων εδω ειναι πολυ μεγαλος...Μυστηρια η ψυχη του ανθρωπου και δη του ανθρωπου που μπαινει σε καποια ηλικια..

[Harold]

Ρε παιδια ειμαι τοσο αναισθητος που δεν το σκεφτομαι  

Τι να πω...

Μαλλον δεν το σκεφτομαι διοτι ειμαι γενικως αισιοδοξος τυπος... Ολοι οι προγονοι εχουν ιστορικο μακροβιοτητας (μικροτερη ηλικια θανατου τα 88!) οποτε το βλεπω μακρινο, αν και ξερω οτι αυτα μονο σιγουρα δεν ειναι...

Τωρα το πως θα πεθανω, δεν με απασχολει... Για καποιον λογο εχω προαισθημα οτι θα ειναι σε καποιο δυστηχημα, αλλα και παλι δεν το σκεφτομαι...

Το πως θα ειναι? Πονος σωματικος, ο οποιος θα υπερβαινει τον ψυχικο... Ειπαμε απο δυστηχημα θα παω...


Παντως τελικα δεν πιστευω οτι υπαρχει τιποτα περα του θανατου, απο χουν εις χουν... Αλλα και θεωρω οτι η ζωη ειναι κατι το τοσο θαυμασιο που ειναι ηλιθιο να μελετας το τελος της ενω βρισκεσαι μολις στην αρχη της...

Κι ακόμα δεν το σκέφτεσαι λες...