Κύμα σηκώνεσαι βουνό...

[ΧΩΡΙΑΤΗΣ]

Κύμα σηκώνεσαι βουνό
και σκας πάνω στη νύχτα
και το φεγγάρι
ολοστρόγγυλος πυρσός

με μια πιρόγα ξεκινώ
παραπατώ στα δίχτυα
με μια σχεδία
στο ποτάμι Ιλυσσός

κύμα σηκώνεσαι βουνό
και λούζεις σκόρπιες μνήμες
και ένα καράβι
να διασχίζει τις στιγμές

πάντα η φλόγα στην καρδιά
τροφοδοτεί τις ρίμες
και μεταλλάσει
και αιτίες και αφορμές

κύμα σηκώνεσαι βουνό
και σκας πάνω στα χρόνια
ξαναορίζεις
των ασμάτων τις ροές

έχουν αλλάξει οι μορφές
στα πρόσωπα τα αιώνια
ξαναβαφτίζεις
των ανθρώπων τις ζωές

κύμα σηκώνεσαι ψηλά
και σκας στο πρόσωπό μου
και μου ξεπλένεις
των ματιών τη σκοτεινιά

όσα έχω ζήσει, χαρακιές,
ρωγμές στο μέτωπό μου
για μια ιστορία
δίχως στοπ και λησμονιά.

[Crool]

Πανέμορφο, από την αρχή ως τον τελευταίο στίχο. Κύμα που ξυπνά, που θυμίζει, που ταξιδεύει, που δροσίζει...Όντως "βουνό".
Μπράβο φίλε μου!

[argentina]

Κυμα βουνο, που αν δε σε πνιξει, σιγουρα θα σε παρασυρει στην ακτη....
Πολυ καλο Παναγιωτη!!

[ΧΩΡΙΑΤΗΣ]

σας ευχαριστώ πολύ για τα σχόλιά σας