Πάντα θα γυρίζω...

[happydreamer]

Σε καμία περίπτωση δεν θεωρώ τον εαυτό μου ποιητή.Αυτό που ακολουθεί δεν είναι θα το έλεγα ποίημα.Μάλλον στίχους βαλμένους στη σωστή( σειρά.



Θα γυρίσω πίσω,όπως έκανα πάντα
Θα καθίσω στο κρεβάτι του άδειου δωματίου
Με τη σιωπή στο πλάι μου να μου θυμίζει ότι δεν πρέπει να ξεχάσω
Ένα μισοάδειο ποτήρι στο ράφι θα μου πει ότι έχω ξαναϋπάρξει εκεί
Ένα δεύτερο δίπλα,ότι δεν ήμουν πάντα μισός
Θα κοιτάξω γύρω μου σαν να ψάχνω κάτι
Θα δω αντικείμενα από μια άλλη εποχή
Λάφυρα από ένα χθες όπου νικούσα


Και δεν θα ακούσω ψίθυρο
Φωνή δεν θ'ακουστεί
Δεν θα υπάρχουν λόγια παρηγοριάς,όχι για μένα
Χάδι δεν θα με αγγίξει
Φιλί δεν θα μου δοθεί
Εκείνη την ώρα της ανάγκης μου,κανείς δεν θα ναι σπίτι


Μα μέσα σε εκείνο το σκοτάδι
Που μαύρο θα κάνει το λευκό που θα με σκεπάζει
Δεν θα είμαι μόνος
Θα έχω όνειρα να γεμίζουν το κενό σας
Στη θέση όλων εσάς που επιλέγετε την ασφάλεια
Θα βρίσκεται η αρχέγονη γνώση ότι είμαι άνθρωπος
Και επειδή είμαι άνθρωπος,μπορώ να κάνω τα πάντα
Είναι χρέος μου να ζήσω και να ρουφήξω τη ζωή
Που φεύγει από μέσα μου σταγόνα τη σταγόνα
Να είμαι αγάπη,γιατί ό,τι δεν είναι αγάπη είναι θάνατος
Και δεν θέλω να πεθάνω πριν καν αρχίσω να ζω
Γιατί νεκρός είναι όποιος δεν αγαπά
Και όποιος στο πάτωμα διπλώνεται κλαίγοντας γιατί είναι πιο εύκολο από το να γελάει


Θύματα είμαστε της νέας εποχής
Των αισθημάτων ντροπής και των σκέψεων για επανάσταση
Βαδίζουμε σαν ξεχασμένα απομεινάρια του χθες
Σ'ένα επικείμενο αύριο
Κρυφό από τα μάτια μας
Κρυφό κι απ'τις καρδιές μας
Και στ'αλήθεια δεν ξέρουμε
Αν τα όνειρα που βασανίζουν τα μυαλά μας
Είναι δικά μας ή είμαστε εμείς τα όνειρα
Ενός μυαλού βγαλμένου από τους πιο κρυφούς μας φόβους