Το Στέκι των Κιθαρωδών
Ειδικά θέματα => Υγεία => Τα καλύτερα... => Μήνυμα ξεκίνησε από: Βραζίλης στις 14/08/07, 09:14
-
Το άρθρο το αλίευσα από το internet. Δυστυχώς το site δεν απαντά πια. Πείτε ελεύθερα τις παρατηρήσεις σας αν δείτε κάποια λεπτομέρεια που δεν είναι ακριβής.
ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΥΓΕΙΑΣ ΜΟΥΣΙΚΩΝ
ΕΙΣΑΓΩΓΗ
Το 82% των μουσικών παρουσίασε κατά την καριέρα τους κάποιο πρόβλημα υγείας που στο 76% επηρέασε αρνητικά την απόδοσή τους.
Ανήκει στα 5 πιο επικίνδυνα επαγγέλματα με 22% μεγαλύτερη θνητότητα από το γενικό πληθυσμό (Stenbach).
Επίσης ο Wolfe (1989 Μ PerfArt) αναφέρει ότι το επάγγελμα του μουσικού συγκαταλέγεται στα 5 πιο επικίνδυνα επαγγέλματα για διανοητικές ασθένειες.
Μόνο στις ΗΠΑ υπάρχουν 40 κλινικές για μουσικούς. Υπάρχουν επίσης στη Γερμανία, Αυστραλία. Το 75% αν θεραπευθεί εγκαίρως επιστρέφει στην εργασία. Το 1/3 όμως σταματά την καριέρα διότι έρχεται αργά (Mayo clinic USA).
Α) ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ
1874. Stone μελέτησε τη σχέση πνευστού οργάνου και εμφυσήματος λόγω της πίεσης του αέρα που ασκείται στα πνευμόνια.
1861. Duchene αναφέρει μυοσκελετικά άλγη στο άνω άκρο σε πιανίστες (περιγραφή συνδρόμου υπέρχρησης).
1873. Vance αναφέρει την έλλειψη ελέγχου κίνησης σε πιανίστα χωρίς πόνο (δυστονία).
1885. Ο Forbes κάνει επέμβαση απελευθέρωσης του 4ου με 5ου δακτύλου σε πιανίστες για να μην κουράζονται.
1888. Gowers αναφέρει τον πόνο και την ‘κράμπα του μουσικού’ κυρίως σε πιανίστες και λιγότερο σε βιολιστές, τρομπετίστες (δυστονία).
1932. Βιβλίο του K. Singer με θέμα ‘ασθένειες και θεραπεία του μουσικού επαγγέλματος’. Ασχολήθηκε με σωματικά και ψυχολογικά προβλήματα των μουσικών.
1967-1983. Άρθρα σε έγκυρα ιατρικά περιοδικά με θέματα υγείας για τους μουσικούς όπως η απώλεια δοντιών στους πνευστούς (Porter 1967 στο British Dental Journal), η απώλεια της ακοής, προβλήματα αναπνευστικής λειτουργίας.
1977. Henson γράφει βιβλίο για τη νευρολογία της μουσικής. Αυτή είναι η αρχή της Ιατρικής της Μουσικής.
1983. Brandfonbrener (USA) και Fry (Αυστραλία) θεμελιώνουν με ειδικές μελέτες, άρθρα και συνέδρια την ιατρική της μουσικής.
Β) ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΥΓΕΙΑΣ ΤΩΝ ΜΟΥΣΙΚΩΝ
Τα προβλήματα υγείας των μουσικών μπορούν να χωριστούν σε δύο μεγάλες κατηγορίες:
1) ΤΑ ΣΩΜΑΤΙΚΑ και 2) ΤΑ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΑ
1) ΣΩΜΑΤΙΚΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΥΓΕΙΑΣ ΜΟΥΣΙΚΩΝ
Τα σωματικά προβλήματα με τη σειρά τους χωρίζονται σε 2 ομάδες:
Ι) τα μυοσκελετικά (ορθοπεδικά) και
ΙΙ) τα γενικά (νευρολογικά, αναπνευστικά, δερματολογικά, ακοολογικά, οπτικά).
Ι) Τα μυοσκελετικά διακρίνονται σε:
1) Δυσλειτουργίες του μυοσκελετικού συστήματος.
2) Σύνδρομα παγίδευσης νεύρου.
1) Οι δυσλειτουργίες του μυοσκελετικού περιλαμβάνουν:
α) τα σύνδρομα υπέρχρησης (γάγγλια, τενοντίτιδες, όπως η επικονδυλίτιδα, ο παγωμένος ώμος, σύνδρομο πρόσκρουσης του ώμου, το triggering). Ο μουσικός λαμβάνει ακραίες θέσεις για πολλή ώρα και επαναλαμβάνει την ίδια κίνηση χιλιάδες φορές. Πιο συχνό σε γυναίκες.
Τα αίτια δημιουργίας είναι οι εξής προδιαθεσικοί παράγοντες:
Ι) ενδογενείς. Περιλαμβάνουν την ανατομία του σώματος του μουσικού χαλαρότητα αρθρώσεων (αδύναμοι μυς), στυλ και επίπεδο παιξίματος.
ΙI) εξωγενείς. Χρόνος, ένταση παιξίματος, μέγεθος και σχήμα οργάνου, προηγούμενες κακώσεις, αλλαγές ρεπερτορίου-δασκάλου και λάθη τεχνικής.
β) εκφυλιστική νόσο των αρθρώσεων (κροταφογναθική, φαλαγγοφαλαγγικών)
γ) Οσφυαλγία-αυχεναλγία με μυϊκό άλγος και στη συνέχεια εκφύλιση.
2) Τα σύνδρομα παγίδευσης νεύρου (20%). Τα περιλαμβάνουν το σύνδρομο καρπιαίου σωλήνα, παγίδευση ωλενίου νεύρου, παγίδευση κερκιδικού νεύρου, σύνδρομο θωρακικής εξόδου.
ΙΙ) Τα γενικά
1) Οι διαταραχές της κινητικής λειτουργίας που περιλαμβάνει την εστιακή δυστονία που είναι αδυναμία ελέγχου κίνησης λόγω της ταυτόχρονης σύσπασης αγωνιστών-ανταγωνιστών μυών, χωρίς να παρεμβάλλεται ο φυσιολογικός μηχανισμός αναχαίτισης. Δεν υπάρχει πόνος αλλά ο μουσικός δεν μπορεί να εκτελέσει τη συγκεκριμένη κίνηση. Αίτια άγνωστα άλλα πιθανολογείται η πολύωρη εξάσκηση (μόνο σε επαγγελματίες που μελετούν πολλές ώρες), ψυχολογική πίεση και στρες. Στους πιανίστες εμφανίζεται στο 4ο και 5ο δάκτυλο στους έγχορδους στο 3ο, 4ο, 5ο δάκτυλο, τα χείλη στους πνευστούς.
2) Προβλήματα ακοής-όρασης. Μετά από 20 έτη 42% μείωση ακοής.
3) Δερματολογικά προβλήματα από το νικέλιο που προκαλούν αλλεργίες π.χ. χειλίτιδα κλαρινίστα, λαιμός του βιολιστή, στήθος και γόνατο του τσελίστα, πηγούνι φλαουτίστα. Ο κάλλος στα δάκτυλα του βιολιστή, τσελίστα. Ερπητικές λοιμώξεις στα χείλη των πνευστών.
4) Αναπνευστικά προβλήματα στους πνευστούς, όπως είναι η χρόνια αποφρακτική πνευμονοπάθεια.
(συνεχίζεται...)
-
(συνέχεια...)
2) ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΜΟΥΣΙΚΩΝ
Προσωπικότητα του μουσικού (KempBulletin 1981).
Στα άκρα είναι οι χάλκινοι πνευστοί και τα κρουστά που βλέπουν τους εαυτούς τους αθλητικούς, σίγουρους και εξωστρεφείς. Στο άλλο άκρο είναι οι έγχορδοι και ξύλινοι πνευστοί που βλέπουν τους εαυτούς εσωστρεφείς, ανασφαλείς, μη αθλητικούς. Οι υπόλοιποι είναι στη μέση. Οι πιανίστες είναι εξωστρεφείς συντηρητικοί και υπάκουοι ( Lipton, Builione).
Στη συμφωνική ορχήστρα το τρακ της σκηνής από 24-63%. Κατάθλιψη 17%, προβλήματα ύπνου 14%, άγχος 13% και πονοκέφαλος 10% (MiddlestadtFishbein 1989).
Στρεσογόνοι παράγοντες για τους επαγγελματίες μουσικούς είναι ο αποχωρισμός από την οικογένεια (43%), ακανόνιστες ώρες εργασίας (45%), μονοτονία πρόβας (43%), μουσικά ταξίδια (42%) (Steptoe 1987 BrJPsychol). Οι αντίστοιχοι για τους φοιτητές είναι η αβεβαιότητα εύρεσης εργασίας (80%), ο επαγγελματικός ανταγωνισμός (51%), πισώπλατα χτυπήματα συμφοιτητών (42%) και οι ακανόνιστες ώρες (20%).
Ο Salmon (MedPerfArt 1990) αναφέρει ότι ο σωστός όρος για το άγχος είναι ΄Αγχος μουσικής εκτέλεσης’. Αιτίες τρακ στη σκηνή είναι:
1) Η αυτοκριτική. Αρνητικές σκέψεις που έχουν σχέση κυρίως με παλιές αρνητικές κριτικές που έχει δεχθεί ο μουσικός στο παρελθόν.
2) Αντιμαχόμενη σχέση με το όργανο. Η ψυχολογική πίεση της τελειότητας διότι νοιώθουν ότι κρίνονται προσωπικά για τυχόν λάθη.
3) Έλλειψη αυτοσυγκέντρωσης κατά τη μουσική εκτέλεση. Αποπροσωποποίηση(Kaplan 1969) ή λάθος εαυτός (Winnicott 1971) από το φόβο της κριτικής παίζουν μόνο με ένα μέρος του εαυτού τους.
4) Ανεπαρκής προετοιμασία.
5) Αίσθηση εκτός ελέγχου. Τρόμος, ταχυπαλμία. Αντιμετώπιση με τον εστιασμό όπου ο μουσικός τοποθετεί τον εαυτό του νοερά πίσω από το κέντρο και γίνεται παρατηρητής των δρώμενων.
6) Δυσφορία στην επικοινωνία με το ακροατήριο. Η δυναμική της ντροπής (Mayman 1974) διότι εκτίθεται στο κοινό και νοιώθει γυμνός.
7) Έλλειψη αυτογνωσίας. Χαμηλή αυτοεκτίμηση, αδύναμη αίσθηση ταυτότητας του ατόμου.
(συνεχίζεται...)
-
(συνέχεια...)
Γ) ΑΙΤΙΟΛΟΓΙΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΩΝ ΥΓΕΙΑΣ ΣΤΟΥΣ ΜΟΥΣΙΚΟΥΣ
Α) Από τον Μουσικό
1) Ανεπαρκής φυσική κατάσταση
2) Γενετικοί παράγοντες. Ανατομικές ιδιομορφίες.
3) Κακή στάση σώματος
4) Στάση σώματος για την εκτέλεση του οργάνου
5) Ηλικία Μουσικού
6) Το στρες
7) Ανεπαρκής αποκατάσταση παλαιότερου τραυματισμού
Β) Από το όργανο
1) Ποιότητα οργάνου
2) Βάρος οργάνου
3) Αλλαγή οργάνου
4) Η πίεση του οργάνου στο σώμα του Μουσικού
Γ) Από τη μελέτη
1) Σφάλματα κατά τη μελέτη
2) Απότομη αύξηση των ωρών μελέτης
3) Αλλαγή δασκάλου
4) Αλλαγή ρεπερτορίου
5) Ο αριθμός των επαναλαμβανόμενων κινήσεων
Δ) Άλλοι παράγοντες
1) Το στρες
2) Οικονομική ανασφάλεια
3) Ανταγωνισμός
4) Εξωμουσικές δραστηριότητες στρεσογόνες
5) Συνθήκες περιβάλλοντος (φωτισμός, θερμοκρασία, υγρασία, καρέκλα)
6) Οι μεγάλες νευρο-μυοσκελετικές ικανότητες που απαιτούνται για τη μουσική εκτέλεση
7) Έλλειψη ενημέρωσης
Δ) ΠΡΟΛΗΨΗ
1) Ενημέρωση-Πληροφόρηση. Τόσο σε δασκάλους όσο και σε γονείς. Οι δεύτεροι πρέπει να ξέρουν ότι πρέπει να έχουν την ευαισθησία μιας λογικής ισορροπίας, ανάμεσα στις δικές τους επιδιώξεις και τις διαθέσεις και ικανότητες του παιδιού. Οι δάσκαλοι πρέπει να ξεπεράσουν το ταμπού του μυστικισμού.
2) Ζέσταμα. Ξεκινά από αργά η μελέτη και προχωρά στα γρήγορα. Χρειάζεται όμως και σωματικό ζέσταμα και όχι μόνο μουσικό, με διατατικές ασκήσεις και αύξηση θερμοκρασίας τοπικά στα χέρια π.χ. σε πιανίστες.
3) Διαλείμματα. Χαλαρώνουν οι μεγάλες και μικρές μυϊκές ομάδες από την ένταση και η αυτοσυγκέντρωση. Ποικίλλουν χρονικά από 2 λεπτά ως 2 και 3 ώρες.
4) Ρυθμός μελέτης. Σταδιακή αύξηση της μελέτης για πρόληψη τραυματισμού και αποδοτικότερη μελέτη.
5) Εξωμουσικές δραστηριότητες. Χρειάζεται προσοχή για να μην αυξάνει την κούραση π.χ. ο βιολιστής με κομπιούτερ και ο πιανίστας με το τένις.
6) Εναλλαγή περιεχομένου. Η επανάληψη των στερεότυπων κινήσεων αυξάνει την πιθανότητα του τραυματισμού. Γι αυτό χαλαρώνει μυϊκά και αναπνέουν σωστά με άλλα κομμάτια.
7) Νοερή μελέτη. Είναι καλύτερη η απόδοση όταν συνδυάζεται σωματική με νοερή μελέτη σε όλες τις πολυσύνθετες κινητικές δεξιότητες.
8) Κίνηση-Στάση Σώματος- Αναπνοή. Αlexander- Feldenkrais για σωστή στάση και αναπνοή.
9) Έλεγχος οργάνου και βοηθητικά εξαρτήματα. Βοηθούν τη σωστή εργονομία μοιράζοντας σωστά το βάρος του οργάνου.
10) Σωματική άσκηση. Δυναμώνει το σώμα και χαλαρώνει από την αυτοσυγκέντρωση.
11) Ανατομία σε σχέση με το μουσικό όργανο. Η γνώση της ανατομίας έχει σαν αποτέλεσμα καλύτερη κατανόηση και αντίληψη της προτεινόμενης τεχνικής.
12) Έλεγχο του στρες. Τεχνικές χαλάρωσης και αυτοσυγκέντρωσης.
Ε) ΘΕΡΑΠΕΙΑ
Εύρεση του αιτίου από το ιστορικό και την κλινική εξέταση. Η θεραπεία περιλαμβάνει :
α)ανάπαυση και β) αποκατάσταση.
Στην οξεία φλεγμονώδη φάση ανάπαυση του μέλους, φυσικοθεραπεία, νάρθηκες αντιφλεγμονώδη και αεροβική γυμναστική με σωματικές ασκήσεις για ενδυνάμωση και ψυχολογικούς λόγους. Επίσης διόρθωση στάσης σώματος και τεχνικές χαλάρωσης (Yoga, Alexander). Μόλις ο ασθενής δεν πονά (μπορεί να χρειαστεί αναμονή ως 12-18 μήνες) αρχίζει η αποκατάσταση με την κλίμακα μελέτης του Norris (ICSOM 1993)
-
Θα συμφωνήσω απόλυτα με την Ανάλυση και θέλω να προσθέσω ότι το παν στη ζωή μας είναι οι στιγμές προσωπικής ευτυχίας τις οποίες ο καθένας μπορεί να δημιουργήσει μόνος του. Η Μουσική στη ζωή μας πρέπει να παίζει ρόλο ρυθμιστικό της ψυχολογικής μας Ισορροπίας....
-
ΠΑΝΑΓΙΑ ΜΟΥ!!!!!!!
-
Πρεπει να παιρνουμε επιδομα για βαρεα και ανθυγιεινα...
-
1873. Vance αναφέρει την έλλειψη ελέγχου κίνησης σε πιανίστα χωρίς πόνο (δυστονία).
1888. Gowers αναφέρει τον πόνο και την ‘κράμπα του μουσικού’ κυρίως σε πιανίστες και λιγότερο σε βιολιστές, τρομπετίστες (δυστονία).
Η δυστονία δεν έχει πόνο είναι απλά νευρολογικός κακός έλεγχος κινήσεων στα δάκτυλα κυρίως. Οπότε τα 2 παραπάνω φάσκουν και αντιφάσκουν.
Επίσης όπως πολλες φορές έχω αναφέρει, σε περίπτωση τενοντίτιδας ΔΕΝ εφαρμόζεται νάρθηκας για ακινητοποίηση γιατί οι μυς ατροφούν επίσης και οι αρθρώσεις δυσκάμπτουν. Η ακινητοποίηση έγκειται σε περίδεση με επίδεσμο και περιορισμό των κινήσεων ενεργητικά του ασθενούς.
Επίσης τα σύνδρομα υπέρχρησης είναι μέγα λάθος ότι επηρεάζει περισσότερο τις γυναίκες. Τα ποσοστά είναι περίπου τα ίδια σε άντρες και γυναίκες.
-
Συμφωνω οτι πολλες ασθενειες σχετιζονται με την εξασκηση πανω σ' ενα μουσικο οργανο, αλλα τα ολα παραπανω ειναι η μια πλευρα του νομισματος. Ψαχνοντας στο internet θα βρειτε μελετες που υποστηριζουν εκ διαμετρου αντιθετα πραγματα. Αυτο ισχυει ,γενικοτερα, με ολους τους τομεις που εχω ασχοληθει. Ως γενικο συμπερασμα, πιστευω ο καθε ερευνητης ,συμφωνα με τα πιστευω του (η και κατω απο πιεσεις) βγαζει και τα αναλογα συμπερασματα! Δηλαδη αν θελεις ο ερευνητης να καταληξει σε ενα επιθυμητο συμπερασμα ΣΙΓΟΥΡΑ θα τα καταφερει. :)
-
Δηλαδη αν θελεις ο ερευνητης να καταληξει σε ενα επιθυμητο συμπερασμα ΣΙΓΟΥΡΑ θα τα καταφερει. :)
Διαφωνώ σε αυτό που λες. Η έρευνα πολύ συχνά δεν έχει απώτερους σκοπούς την κερδοσκοπία σε κάτι αλλά πραγματικά να προσφέρει.
Τα πιστεύω του κάθε επιστήμονα δεν βλέπω πού θα μπορούσαν να επηρεάσουν τα αποτελέσματα μιας έρευνας επίσης δεν βλέπω και τους λόγους να το κάνει αυτό.
-
Χιλιαδες ερευνες εχουν καθοδηγηθει σε συγκεκριμενο αποτελεσμα με δωροδοκιες ή ακομη και εκβιασμους! Επισης πολλες επιχειρησεις χρηματοδοτουν ερευνες που τους αφορουν, με ορο ευνοϊκα αποτελεσματα προς αυτες! Αυτα ειναι 100% σιγουρα και οποιος ασχολειται με τετοιες ερευνες ή φοιτεί σε πανεπιστημιο τα βλεπει συνεχεια μπροστα του!
-
Χιλιαδες ερευνες εχουν καθοδηγηθει σε συγκεκριμενο αποτελεσμα με δωροδοκιες ή ακομη και εκβιασμους! Επισης πολλες επιχειρησεις χρηματοδοτουν ερευνες που τους αφορουν, με ορο ευνοϊκα αποτελεσματα προς αυτες! Αυτα ειναι 100% σιγουρα και οποιος ασχολειται με τετοιες ερευνες ή φοιτεί σε πανεπιστημιο τα βλεπει συνεχεια μπροστα του!
100% σίγουρα δεν υπάρχει εκτός και αν έχεις τις αποδείξεις να υποστηρίζεις αυτά που λες.
Επίσης εδώ μιλάμε για έρευνες σε μουσικούς που καμία σχέση δεν έχουν με έρευνες για φάρμακα ή όπλα κλπ που παίζονται μεγάλα οικονομικά συμφέροντα. Οπότε οι γενικότητες περί ερευνών είναι λίγο άτοπες.
-
ενδιαφερον αρθρο πρεπει να σου πηρε αρκετο χρονο
μπραβο βραζιλη!!!
-
Με ταλαιπωρει το λεγόμενο σύνδρομο καρπιαίου σωλήνα. Συμβουλή: να είστε χαλαροί όταν παίζεται το όργανο γιατί μπορεί να δημιουργηθούν πολλά προβλήματα. Το δικό μου μέσο νεύρο του χεριού είναι παγιδευμένο μέσα στους τένοντες με αποτέλεσμα να ΜΟΥΔΙΑΖΕΙ το χέρι μου το βράδυ.
ΣΕ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΠΟΥ ΜΟΥΔΙΑΖΕΙ ΤΟ ΧΕΡΙ ΣΑΣ ΤΟ ΒΡΑΔΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΑΤΕ ΣΤΟΝ ΓΙΑΤΡΟ.
-
Με ταλαιπωρει το λεγόμενο σύνδρομο καρπιαίου σωλήνα. Συμβουλή: να είστε χαλαροί όταν παίζεται το όργανο γιατί μπορεί να δημιουργηθούν πολλά προβλήματα. Το δικό μου μέσο νεύρο του χεριού είναι παγιδευμένο μέσα στους τένοντες με αποτέλεσμα να ΜΟΥΔΙΑΖΕΙ το χέρι μου το βράδυ.
ΣΕ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΠΟΥ ΜΟΥΔΙΑΖΕΙ ΤΟ ΧΕΡΙ ΣΑΣ ΤΟ ΒΡΑΔΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΑΤΕ ΣΤΟΝ ΓΙΑΤΡΟ.
Χμ....εμένα μούδιαζε αρκετά συχνά το χέρι μου το καλοκαίρι και κάποιες φορές δεν το ένιωθα και καθόλου σαν να ήταν κομμένο! Τώρα όμως έχει πολύ καιρό να μουδιάσει (δεν παίζω και τόσο συχνά κιθάρα βέβαια).
Λέτε να είναι τίποτα σοβαρό? ???
-
ο γιατρός φίλε μου είπε ότι οι βλάβες των νεύρων είναι ανεπανόρθωτες. μην διστάσεις να πας στον γιατρό υπάρχει εξέταση για να δεις σε πια κατάστασει είναι τα νεύρα του χεριού σου. έγω πέρνω φάρμακα για να δυναμώσω το νεύρο και σε περίπτωσει που δεν γιάνει... με περιμένει ο χασάπης
-
Χμμμ ??? και μένα ρε γμτ μουδιάζει συνέχεια το αριστερό χέρι.Κάποιες φορές ξυπνάω
και νοιώθω και εγώ σαν να είναι κομμένο.Ως τώρα υπέθετα ότι το πλάκωνα στον ύπνο και
γι' αυτό μούδιαζε.Αλλά πάντα το αριστερό;
-
ο γιατρός φίλε μου είπε ότι οι βλάβες των νεύρων είναι ανεπανόρθωτες.
Οι νευρολογικές βλάβες δεν είναι ανεπανόρθωτες φίλε μου. Ανεπανόρθωτη η βλάβη είναι όταν πάθει νευρότμηση ο νευρώνας δλδ να κοπεί το κεντρικό του στέλεχος. Απλά το πρόβλημα είναι ότι η αποκατάσταση των νευρολογικών βλαβών είναι μακρά ;)
Χμμμ ??? και μένα ρε γμτ μουδιάζει συνέχεια το αριστερό χέρι.Κάποιες φορές ξυπνάω
και νοιώθω και εγώ σαν να είναι κομμένο.Ως τώρα υπέθετα ότι το πλάκωνα στον ύπνο και
γι' αυτό μούδιαζε.Αλλά πάντα το αριστερό;
Αν είναι θέμα ύπνου τότε πλακώνεις κάποιο νεύρο συνήθως το ωλένιο που βρίσκεται στην περιοχή του αγκώνα. Αν νιώθεις μούδιασμα στα 2 τελευταία δάκτυλα (παράμεσος, ωτίτης) και λίγο στο μεσαίο δάκτυλο τότε μάλλον αυτό έπαθες.
Πρέπει λίγο να ξεκαθαρίσεις πώς και πού ακριβώς μουδιάζει το χέρι σου.
Εννοείται ότι η επίσκεψη συνήθως σε νευρολόγο πρέπει να γίνει άμεσα.
-
Το δικό μου χέρι πάντως όποτε μούδιαζε το βράδυ μούδιαζε ολόκληρο και δεν το αισθανόμουν καθόλου για λίγο.
Τώρα μουδιάζει κάποιες φορές τη μέρα μόνο το χέρι μου μετά τον καρπό (μυρμηγκιάζει βασικά-μπορώ να το κουνίσω).
Θα κάνω καμιά επίσκεψη σε νευρολόγο καλύτερα για να έχω το κεφάλί μου ήσυχο :-\
-
οχ τι μου λέτε τώρα κι εμένα μουδιάζουν τα χέρια μου σχεδόν κάθε βράδυ αλλά δεν δίνω σημασία γιατί όταν σηκώνομαι από το κρεβάτι τα κουνάω λίγο και σε 5' ξεμούδιαζουν λέτε να το ψάξω?
Αλήθεια, τι εξέταση γίνετε γι αυτον το σκοπό? δλδ να δεις σε τι κατάσταση είναι τα νεύρα σου?
-
Αλήθεια, τι εξέταση γίνετε γι αυτον το σκοπό? δλδ να δεις σε τι κατάσταση είναι τα νεύρα σου?
Γίνεται εξέταση στα αντανακλαστικά καθώς και διάφορα τεστ που δεν είναι της παρούσης να αναλύσουμε που αναλόγως και με τα συμπτώματα γίνεται η διάγνωση ;)
-
Αν είναι θέμα ύπνου τότε πλακώνεις κάποιο νεύρο συνήθως το ωλένιο που βρίσκεται στην περιοχή του αγκώνα. Αν νιώθεις μούδιασμα στα 2 τελευταία δάκτυλα (παράμεσος, ωτίτης) και λίγο στο μεσαίο δάκτυλο τότε μάλλον αυτό έπαθες.
Πρέπει λίγο να ξεκαθαρίσεις πώς και πού ακριβώς μουδιάζει το χέρι σου.
Εννοείται ότι η επίσκεψη συνήθως σε νευρολόγο πρέπει να γίνει άμεσα.
Α όχι , μιλάω για ολόκληρο το χέρι. Κανα-δυό φορές τόσο πολύ, που
δεν μπορούσα ούτε να το κουνήσω για μισό λεπτό μετά που ξύπναγα.Εμένα μου μοιάζει μούδιασμα όπως όταν κόβεται το
αίμα από πλάκωμα αλλά ξαναλέω μου κάνει εντύπωση που το παθαίνω μόνο στο αριστερό χέρι.
Το κακό είναι ότι και κατά τη διάρκεια της μέρας μου συμβαίνει καμμιά φορά αλλά σε πολύ μικρό βαθμό.Και πάντα το αριστερό...
-
Μία είναι η λύση.... σταματήστε το shredding! ;D
Αλήθεια, το μούδιασμα στο πάνω μέρος του καρπού και της παλάμης δεν είναι αρχή τενοντίτιδας?
-
Αλήθεια, το μούδιασμα στο πάνω μέρος του καρπού και της παλάμης δεν είναι αρχή τενοντίτιδας?
Οχι, το μούδιασμα γενικά μπορεί να οφείλεται σε νευρολογικό ή σε κυκλοφορικό πρόβλημα.
Πίεση σε διάφορα νεύρα ή κακή κυκλοφορία του αίματος δημιουργούν μούδιασμα.
Η τενοντίτιδα έχει άλλα συμπτώματα, όπως οίδημα της περιοχής, αύξησης της θερμοκρασίας και ενδεχομένως πόνος.
-
χμμμ
και εγω κατα τη διαρκεια του υπνου το παθαινω αυτο. μαλλον επειδη το πλακωνω. συγκεκριμενα φανταστειτε πως θα ηταν αν δεν ειχατε χερι. πιανω αυτο το χερι με το αλλο και το κουναω, και αυτο πηγαινει σαν τσουβαλι με πατατες, λες και δεν ειναι μελος του σωματος μου, μετα απο μισο λεπτο αρχιζω να το αισθανομαι.
τουλαχιστον ξερω πως ειναι να εχεις χασει το χερι σου ;D
-
Με ταλαιπωρει το λεγόμενο σύνδρομο καρπιαίου σωλήνα. Συμβουλή: να είστε χαλαροί όταν παίζεται το όργανο γιατί μπορεί να δημιουργηθούν πολλά προβλήματα. Το δικό μου μέσο νεύρο του χεριού είναι παγιδευμένο μέσα στους τένοντες με αποτέλεσμα να ΜΟΥΔΙΑΖΕΙ το χέρι μου το βράδυ.
ΣΕ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΠΟΥ ΜΟΥΔΙΑΖΕΙ ΤΟ ΧΕΡΙ ΣΑΣ ΤΟ ΒΡΑΔΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΑΤΕ ΣΤΟΝ ΓΙΑΤΡΟ.
...ασχετο αλλα στη γυναικα μου μουδιαζαν τα χερια της και της ειπε ο γιατρος οτι ειναι υπερκοπωση
(αλλα δεν ασχολειτε με μουσικη)
-
δεν πρέπει απαραίτητα να ασχολείσαι με μουσική για να χαλάσουν τα χέρια σου. Πάντως το εν λόγω συνδρομο χτυπά πιο συχνά τις γυναικες.
-
Το μεγαλυτερο προβλημα υγειας που συναντουν πολυ συχνα οι μουσικοι και γενικα καλλιτεχνες, ειναι οι καταχρησεις σε αλκοολ και ναρκωτικα...
-
Ένα (ύπουλο) πρόβλημα υγείας που αντιμετωπίζουν (και συχνά παραβλέπουν) οι μουσικοί είναι αυτό της ακοής. Παρατεταμένη έκθεση σε μεγάλες εντάσεις ήχου μπορούν να προκαλέσουν απώλεια ακοής, μόνιμο "κουδούνισμα" κ.τ.λ.π. Ιδιαίτερα όσοι παίζουμε ηλεκτρική κιθάρα και γουστάρουμε ροκιές είμαστε ιδιαίτερα ευάλωτοι σε αυτό το κίνδυνο (συναυλίες, πρόβες, κ.τ.λ.π.).
Επειδή με απασχολεί αυτό το θέμα, θα ήθελα να ρωτήσω (αν κάποιος ξέρει) κάτι σχετικό. Έχω χρησιμοποιήσει "απλές" ωτοασπίδες από φαρμακείο, αλλά δυστυχώς έχουν κακή απόκριση στις ψηλές συχνότητες (τις κόβουν σχεδόν τελείως). Έχει κανείς χρησιμοποιήσει ωτοασπίδες με ίση απόκριση σε όλες τις συχνότητες? Στο δίκτυο βρήκα κάποια προϊόντα που υπόσχονται κάτι τέτοιο. Θα πρέπει να τα προμηθευτώ από το εξωτερικό ή μπορώ να τα βρω σε κάποιο κατάστημα (Αθήνα)? Γενικά, οποιαδήποτε άποψη/πρόταση/συμβουλή πάνω στο θέμα θα μου ήταν χρήσιμη.
Υ.Γ.: Ως κιθαρίστας, είχα και εγώ προβλήματα με το χέρι (μουδιάσματα κ.τ.λ.π.). Αυτό που θα συνιστούσα είναι οπωσδήποτε προθέρμανση (stretching) πριν πιάσετε την κιθάρα, καλή στάση του σώματος (μην "αράζετε" σε πολυθρόνες) και βελτίωση φυσικής κατάστασης (γυμναστήριο)
-
Για τις ωτοασπίδες δυστυχώς δεν υπάρχει κάτι εγγυημένο. Μπορείς μόνο να αγοράζεις και να δοκιμάζεις μέχρι να πετύχεις κάποιες που θα σε αφήνουν ικανοποιημένο. Το τι γράφει η κάθε ταμπέλα προσωπικά δε μου λέει τπτ.
Οσον αφορά τα χέρια, συνήθως τα χέρια που παιζουν κιθάρα είναι από μόνα τους γυμνασμένα χωρίς κάποια ιδιαίτερη ενδυνάμωση σε γυμναστήριο ή με βάρη κλπ. Η φυσική κατάσταση σε ένα κιθαρίστα προσωπικά πιστεύω ότι δεν παίζει μεγάλο ρόλο εκτός αν θέλει να τρέχει πάνω κάτω στη διάρκεια του λάιβ ;D
-
Για τις ωτοασπίδες δυστυχώς δεν υπάρχει κάτι εγγυημένο. Μπορείς μόνο να αγοράζεις και να δοκιμάζεις μέχρι να πετύχεις κάποιες που θα σε αφήνουν ικανοποιημένο. Το τι γράφει η κάθε ταμπέλα προσωπικά δε μου λέει τπτ.
Οσον αφορά τα χέρια, συνήθως τα χέρια που παιζουν κιθάρα είναι από μόνα τους γυμνασμένα χωρίς κάποια ιδιαίτερη ενδυνάμωση σε γυμναστήριο ή με βάρη κλπ. Η φυσική κατάσταση σε ένα κιθαρίστα προσωπικά πιστεύω ότι δεν παίζει μεγάλο ρόλο εκτός αν θέλει να τρέχει πάνω κάτω στη διάρκεια του λάιβ ;D
ή αν θελει να σφιγγει τα τρικεφαλα και να τσιριζουν τα κοριτσια απο κατω ;D
-
Γεια σας
παίζω ηλ. κιθάρα περίπου 1,5 χρόνο, του τελευταίους 3 μήνες "παίζω" 1-2 ώρες καθημερινά metal.
Το πρόβλημα μου είναι ότι τις τελευταίες ημέρες άρχισε χωρίς λόγο να με πονάει ο ώμος μου, ο δεξής (δηλ από την μεριά
που κρατάω την πένα) και γιαυτό μου φαίνεται πολύ παράξενο. Περισσότερο με πονάει όταν είναι κρύος, την ώρα που ξυπνάω
και όχι όταν παίζω ή μετά.
Το ερώτημα μου είναι:
Είναι από την κιθάρα ; (αν σας έχει τύχη δηλαδή κάτι παρόμοιο)
βρήκα και αυτά στο άρθρο...
α) τα σύνδρομα υπέρχρησης (γάγγλια, τενοντίτιδες, όπως η επικονδυλίτιδα, ο παγωμένος ώμος, σύνδρομο πρόσκρουσης του ώμου, το triggering). Ο μουσικός λαμβάνει ακραίες θέσεις για πολλή ώρα και επαναλαμβάνει την ίδια κίνηση χιλιάδες φορές.
...αλλά δεν κατάλαβα τι είναι.
-
jim.ni αυτά τα πράματα συνήθως θέλουν ξεκούραση είχα πάθει κάτι παρόμοιο στον ώμο όχι όμως απο την κιθάρα αλλα επειδή έχω το κακό συνήθειο να στηρίζομαι στον αγκώνα όταν σηκώνομαι κλπ. πήγα στον γιατρό και μου έιπε οτι είναι ο σύνδεσμος μετα απο έναν μήνα ξεκουρασης είχε περάσει
Τώρα έπαθα κάτι άλλο :P για κάποιες βδομάδες ήμουν αναγασμένος να σηκώνω βαριά αντικείμενα (βαλίτσες τσάντες κλπ) και μιας και είμαι εντελώς αγύμναστος κάποια στιγμή έγινε το κακό. Ξεκόλισε ο τένοντας απο τον αγκώνα μου και τώρα κάνει βόλτες και με ενοχλεί :o :o θα πάω στον γιατρό Έχει τύχει σε κανέναν κατι τέτοιο?
-
ScullShot και εγώ έχω παρόμοιες κακές συνήθειες (όπως να στηρίζομαι στους αγκωνές ή στους ώμους) και
γιαυτό είχα την απορία εάν μπορεί να είναι απ την κιθάρα.
Την "συνταγή" της ξεκουράσεις ακολουθώ και εγώ και είμαι πολύ καλύτερα αλλά δεν ξέρω αν θα
αντέξω και άλλες μέρες χωρίς κιθάρα :-\
-
Απο το Capital.gr
Κώφωση και οσφυαλγία, οι κίνδυνοι των μουσικών
H μουσική μπορεί να προκαλέσει κώφωση αλλά και… οσφυαλγία στους μουσικούς. Και ενώ η υπερέκθεση των μουσικών σε μουσική υψηλής έντασης ενέχει τον κίνδυνο της πρόκλησης βαρηκοΐας, η ενασχόληση με τη μουσική αναπτύσσει στους μουσικούς την ικανότητα να αναγνωρίζουν καλύτερα όχι μόνο τη μουσική αλλά και άλλους ήχους, ακόμη και στις πιο δύσκολες ακουστικές συνθήκες.
Από την άλλη πλευρά η χρήση μουσικών οργάνων προκαλεί στους μουσικούς μυοσκελετικά προβλήματα σε συχνότητα που φτάνει μέχρι και το 87%, με συνέπεια να βιώνουν τον πόνο στην καθημερινότητά τους.
Τα στοιχεία αυτά προκύπτουν από ανακοινώσεις που πραγματοποιήθηκαν στο 3ο Διεθνές Συνέδριο για την Ιατρική των Μουσικών στην Ελλάδα, οι εργασίες του οποίου άρχισαν στη Θεσσαλονίκη (Τελλόγλειο Ίδρυμα Τεχνών) και θα συνεχιστούν έως τις 17 Απριλίου .
«Η διατήρηση της ακοής των μουσικών αποτελεί τόσο παράγοντα ιατρικής πρόληψης όσο και ζωτικό παράγοντα σχετιζόμενο με την απόδοσή τους», αναφέρει η επίκουρη καθηγήτρια Ψυχοακουστικής στο ΑΠΘ, κ. Βασιλική Ηλιάδου, επισημαίνοντας τη σημασία της γνώσης της πιθανότητας απώλειας μουσικής ως αποτέλεσμα υπερέκθεσης στη μουσική.
«Η έκθεση στη μουσική σε ό,τι αφορά τη βαρηκοΐα (απώλεια ακοής) σχετίζεται με παράγοντες όπως τα δυναμικά πεδία έντασης και τα χαρακτηριστικά που άπτονται του χρόνου και όχι τόσο με συγκεκριμένους ήχους, όπως αυτοί μπορούν να απεικονιστούν με βάση τη φασματική τους ανάλυση και τα μέγιστα των εντάσεών τους. Η μουσική, αν και μπορεί να την αντιλαμβάνονται ιδιαίτερα οι μουσικοί ως ευχάριστο ερέθισμα, μπορεί να είναι εξίσου απειλητική για την ακοή, όπως και ο θόρυβος» τονίζει την ανακοίνωσή της η κ.Ηλιάδου.
Παράλληλα εξηγεί ότι η έκθεση των μουσικών στη μουσική δεν γίνεται μόνο στο πλαίσιο της εξάσκησης και της παρουσίασης του έργου τους στο κοινό και ότι αυτοί είναι μάλλον πιο «επιρρεπείς» από το μέσο άνθρωπο στο να εκθέτουν τον εαυτό τους σε μουσική άλλων καλλιτεχνών, γεγονός που συνήθως οδηγεί σε περισσότερες ώρες έκθεσης σε δυνατή μουσική. Αυτό θα πρέπει να το λαμβάνουν υπόψη οι ειδικοί κατά την εξέταση της ακοής και την αναζήτηση αιτιολογίας σε περίπτωση μερικής απώλειας ακοής στους μουσικούς.
Ωστόσο οι μουσικοί μέσα από τη μελέτη, τη μάθηση, την εξάσκηση, τις πρόβες και τις παραστάσεις διαμορφώνουν την ικανότητά τους να αναγνωρίζουν καλύτερα και να διακρίνουν τα χαρακτηριστικά της μουσικής, τόσο σε ό,τι αφορά τη φασματική ανάλυσή της όσο και σε ό,τι αφορά την χρονική εναλλαγή. Η εναλλακτική έκθεση στη μουσική με τον προαναφερόμενο τρόπο οδηγεί τους μουσικούς σε ανώτερες ικανότητες επεξεργασίας της ακουστικής πληροφορίας .
«Κατά την αξιολόγηση της αντιληπτικής ικανότητας των μουσικών ομιλίας στο θόρυβο, σε διάφορα επίπεδα σήματος προς θόρυβο, προκύπτει η εξαιρετική τους ικανότητα να αντιλαμβάνονται την ομιλία ακόμη και στις πιο δύσκολες ακουστικές συνθήκες. Αυτή η ικανότητα μπορεί να είναι αποτέλεσμα αυξημένης ακουστικής επεξεργασίας, η οποία, αν και έχει ως στόχο τη μουσική στη διάρκεια της εκπαίδευσής τους, φαίνεται να επεκτείνεται και σε άλλου είδους ερεθίσματα και συνθήκες.
Η ακουστική επεξεργασία δεν περιορίζεται στην αποκωδικοποίηση της πληροφορίας που μεταφέρουν τα ακουστικά ερεθίσματα, αλλά επεκτείνεται στην ταυτόχρονη επίδραση παραγόντων από ανώτερα κέντρα στην κεντρική ακουστική νευρική οδό, τα οποία σχετίζονται με την προσοχή, την επικέντρωση, το κίνδυνο καθώς και τις γνωστικές λειτουργίες και τα κέντρα του συνειρμού. Η βελτιστοποίηση των ικανοτήτων μουσικής επεξεργασίας ως απόρροια μουσικής εκπαίδευσης και εξάσκησης του επαγγέλματος του μουσικού αποτελεί θετικό παράγοντα. Ωστόσο πρέπει να διατηρηθεί ισορροπία με την υπερέκθεση σε μουσική υψηλής έντασης», αναφέρει στην ανακοίνωσή της η κ. Ηλιάδη.
Μουσική και οσφυαλγία
Οι μουσικοί εμφανίζουν συχνότατα επώδυνα σύνδρομα σπονδυλικής στήλης, η βάση των οποίων βρίσκεται σε επαναλαμβανόμενους μικροτραυματισμούς. Συγκεκριμένα υποφέρουν από μυοσκελετικές παθήσεις σε συχνότητα που κυμαίνεται από 39-87%. Το 82% των μουσικών αναφέρουν τουλάχιστον ένα πρόβλημα σχετικό με το μυοσκελετικό σύστημα, ενώ το 76% αυτών περιγράφουν το πρόβλημα ως ιδιαίτερα σημαντικό που επηρεάζει την απόδοσή τους. Το 60,9% συνολικά των μουσικών εμφανίζουν πόνο στη σπονδυλική στήλη με αναλογία 38,3% στον αυχένα, 41,8% στη θωρακική μοίρα της σπονδυλικής στήλης και 25,5% στη μέση . Τα στοιχεία αυτά προκύπτουν από ανακοίνωση του καθηγητή Ορθοπεδικής στην Ιατρική Σχολή του ΑΠΘ, κ. Αναστάσιου Χριστοδούλου.
«Στη βιβλιογραφία δεν υπάρχει ομοφωνία σχετικά με τους παράγοντες κινδύνου και τον παθογενετικό μηχανισμό. Ωστόσο είναι γνωστό ότι ορισμένοι τύποι μουσικών οργάνων σχετίζονται με υψηλότερη συχνότητα πόνου στη σπονδυλική στήλη π.χ. 72,2% σε πιανίστες και 73,9% στα έγχορδα, με συχνότερη εντόπιση στον αυχένα, ενώ 100% στα κρουστά (ντραμς ,τύμπανο) με κύρια εντόπιση στη θωρακική μοίρα της σπονδυλικής στήλης», αναφέρει ο κ. Χριστοδούλου.
Όπως εξηγεί ο κ. Χριστοδούλου στον παθογενετικό μηχανισμό ενοχοποιείται το αθροιστικό αποτέλεσμα επαναλαμβανόμενων μικροτραυματισμών, οι οποίοι σχετίζονται με άλλους παράγοντες , όπως η όρθια ή κακή στάση του σώματος , οι πολλές ώρες εργασίας ή άσκησης, το είδος του οργάνου και η τεχνική, η κακή φυσική κατάσταση και το στρες.
«Σε αυτές τις περιπτώσεις η σωστή θεραπεία στηρίζεται στη σωστή διάγνωση και στη μεθοδική προσέγγιση του ασθενή, διακρίνοντας τρεις φάσεις: την αρχική φάση της αντιμετώπισης του πόνου, τη φάση επαναδραστηριοποίησης και τη φάση της συντήρησης. Η χειρουργική θεραπεία αποτελεί το τελευταίο στάδιο στην αντιμετώπιση και χαρακτηρίζεται από ποικίλες χειρουργικές τεχνικές, που εφαρμόζονται σε συγκεκριμένες νοσολογικές οντότητες που αναπτύσσονται» αναφέρει ο κ. Χριστοδούλου.