Το Στέκι των Κιθαρωδών
Καλλιτεχνικές μας δημιουργίες => Δικοί μας στίχοι και ποιήματα => Μήνυμα ξεκίνησε από: ilianthos-Kanlis στις 14/11/08, 18:57
-
Λαμόγια και χαμαιλέοντες.
Είμαι ο γιος του αγωγιάτη,
του οικοδόμου του φτωχού,
του αγρότη του εργάτη
κι όλου του λοιπού Λαού.
#
Η ανάγκη της Πατρίδας,
το απών και το παρόν,
ο αχθοφόρος της ελπίδας
κι ολονών το «δι΄ευχών».
#
Το αβέβαιο το μέλλων,
η απούσα μοιρασιά,
αχ, που είναι ο χαμαιλέων
να του δώσω μια κλωτσιά.
#
Το λαμόι να ξετρυπώσω,
κει που κρύβεται βαθιά,
το υπόγειο να κλειδώσω
να μη μπαίνει η λαμογιά.
#
Είμαι ο γιος άλλης Πατρίδας,
είμαι ο γιος άλλης μαμάς.....
-
Γειά σου βρε Γιώργο με τις ανησυχίες σου και την δύναμη του λόγου σου. Ο "Χαμαιλέοντας" την έλαβε την πρώτη κλωτσιά γιατί... "η γλώσσα κόκαλα δεν έχει και κόκαλα τσακίζει".
Τα σέβη μου!!!
-
Να ΄σαι καλά βρε Φωτεινή.Ένα ακόμη ευχαριστώ !