Το Στέκι των Κιθαρωδών
Καλλιτεχνικές μας δημιουργίες => Δικοί μας στίχοι και ποιήματα => Μήνυμα ξεκίνησε από: Malezyanni στις 22/06/17, 11:42
-
Καρεκλάτο μπάντζι
Μη με μαλώνεις Εύα που σε βρίζω
με με χαστουκίζεις και με λες μισογύνη
μισός γυναίκα μισός άντρας
Στο κρατάω από τότε που ήθελες να είσαι στο πλευρό μου
και όχι το πλευρό μου
από τότε που χωριστήκαμε.
Άντε πνίξου Εύα που μας πέταξες απ' τον Παράδεισο
κι από τότε δεν σ' αναγνωρίζω.
Κι όπως λέει ο Ηράκλειτος
δεν μπορείς ποτέ να φιλήσεις δυο φορές τα ίδια χείλη
γιατί κάθε στιγμή αλλάζεις Εύα μου
όταν καθαρίζεις τα μήλα
όταν κόβεις το ψωμί
αλλάζεις χείλη
κι όταν λες "σε θέλω"
αλλάζεις
Γι' αυτό
(δεν)
σ' αγαπώ
Κι όταν μετά τη δουλειά πίνω
θέλω να γίνομαι ντίρλα
για να ξερνάω το ποτάμι των αμαρτιών που τρώει το στομάχι μου
προσκυνώντας την λεκάνη σου
δακρύζοντας εξομολογητικά στην λεκάνη του μπάνιου
γονατιστός μπροστά της λίγο μετά την αφόδευση
φιλώντας το καπάκι
έτσι για να θυμάμαι ποιος είμαι.
Και να προσποιούμαι πως δεν θα το ξανακάνω
και το επόμενο βράδυ το στομάχι να κραυγάζει πάλι την αλήθεια
με τρεις σουβλιές
Δεν μπορείς να φιλήσεις δυο φορές τα ίδια χείλη
κι αυτό είναι η πτώση Εύα μου
κι αυτό είναι μονογaμία
μία φορά και γεια σου
ή
η πολυγaμία της ξεφτισμένης εικόνας σου
Να σταθώ μπροστά στον γκρεμό και να βουτήξω για το όλα ή τίποτα
ή
να περπατήσω πάνω στην γέφυρα που χτίσαμε τόσα χρόνια
με παιδιά
με δουλειά
με σπιτικό
και να περάσω ένα ελαστικό σχοινί γύρω μου
για να βουτήξω
γνωρίζοντας πως κάθε επαναφορά θα είναι και πιο αδύναμη απ' την προηγούμενη
ίσα ίσα για να νιώσουμε ασφάλεια
και λίγο περιπέτεια
Δεν μπορείς να φιλήσεις δυο φορές τα ίδια χείλη
εκτός κι αν δεν τα φίλησες ποτέ
τότε σε κυνηγάν για πάντα
Έφυγες
ίσως να έφυγα κι εγώ
κι από τότε περιμένω στις στάσεις των λεωφορείων
ψάχνοντας την διαδρομή που κάποτε ακολουθούσες
το 11 το 14 ή το 15
Όμως είχες φύγει
Κι αποφάσισα να κάνω μπάντζι τζάμπινγκ
με ένα γερό σκοινί και μια καρέκλα
-
δεν θα'πρεπε να μου αρέσει (προσωπικά), αλλά είναι αριστούργημα.
-
Περίεργα όμορφο...