Εμφάνιση μηνυμάτων

Αυτό το τμήμα σας επιτρέπει να δείτε όλα τα μηνύματα που στάλθηκαν από αυτόν τον χρήστη. Σημειώστε ότι μπορείτε να δείτε μόνο μηνύματα που στάλθηκαν σε περιοχές που αυτήν την στιγμή έχετε πρόσβαση.


Μηνύματα - iznogood

Σελίδες: [1]
1
πάρα πολύ καλή αυτή η λύση!
έχεις στα χέρια σου όλα τα απαραίτητα έγγραφα και κοστιζει ελαχιστα.
εγω παντως θα το εμπιστευτω και θα το χρησιμοποιησω.

Σ' ευχαριστούμε πολύ!     ;D

2
Μύθοι που ξόφλησαν κι αλήθειες επικίνδυνες
τι τάχα να διαλέξεις απ’ όλες σου τις θύμησες
βήμα προς τα μπρος, τα πάντα ξεπουλιούνται
ένα σου βλεφάρισμα και τ’ άσχημα ξεχνιούνται

Συνείδηση που είναι τόσο καθαρή
μα η καρδιά υπήρξε λίγο πιο στενή
δεν της αρκεί ένα τοπίο ασπροβαμμένο
έχει μονάχα προσωπείο, κι αυτό κλεμμένο

Μη με πιέζεις αυγή μου απόφαση να πάρω
Γι’ αυτό το τίμημα δεν έπαψα να ξενυχτάω
Ξεχάστηκα σε μια γωνιά και δε με συγχωράω
Ακόμη κι αν δεν πάψω μέσα μου ν’ αλυχτάω

Δως  μου μια αιτία κάθετα να σταθώ
Δε μπορώ τα κρίματά σου να ξεχνώ
Δώσε σε σένα μια ακόμη ευκαιρία
Να αποδείξεις πόση αντέχεις ευτυχία.

3
Θα γράφω τα τραγούδια μου εγώ
Κι ας μη γυρεύεις πια να τα διαβάσεις
Θα στήνω παραμύθια στο σωρό
Να’χεις να βρεις σαν θα περάσεις

Θα ψάξω μια εποχή να βρω
Που να χωράμε μέσα όλοι
Κι εγώ, κι εσύ και το θεριό
Να γίνουμε χαρούμενοι όλοι

Ένα πρωί χωρίς βροχή που θα ξυπνώ
Θα κάτσω οκλαδόν στο μπαλκόνι
Να στείλω μήνυμα καπνού φανταχτερό
Με του τσιγάρου μου την κόκκινη κόγχη

Στον ουρανό που αισθάνθηκα
Το μήνυμα θα δεις, σίγουρο είναι
Κι όλα ως τώρα τ’ άδικα
Θα εξατμιστούν, βέβαιη είμαι.

4
Το σώμα άνοιξε με δυο χτυπήματα
Και φάνηκαν ένα σωρό στολίδια
Ένα παιδί σκυμμένο με συνθήματα
Τα καταχώνιασε σα νέα του παιχνίδια

Το  δέρμα έκλεισε με τον καιρό
Κι άνθρωπος ποτέ δεν έλαβε γνώση
Για ένα σκεύασμα υποφερτό
Τι κι αν το είχε μετανιώσει

Γυρίζει η μέρα όπως πάντα ακριβής
Μα το κορμί αναπαμό δεν έχει
Κλωτσάει ρυθμικά, ήχος διαρκής
Σε μια ψυχή που όλο και χωλαίνει

Ώσπου το σώμα άνοιξε πάλι στα δυο
Και τα κρυμμένα του στολίδια αποξερνούσε
Μ’ ένα βαρύ του παλιό βρηχυθμό
Τα πέρατα του κόσμου ακουμπούσε

Και σαν περάσαν δίπλα γηγενείς
Τρόμαξε ένα παιδάκι κι ενθυμήθει
Παιχνίδια που είχε κρύψει ευτυχής
Σ’ ένα κορμί που μόλις εκοιμήθει.

Σελίδες: [1]