ΣΥΝΗΘΗΣ ΕΡΩΤΑΣ, ΘΑΝΑΣΙΜΟΣ...

[Spilios]

ΣΥΝΗΘΗΣ ΕΡΩΤΑΣ, ΘΑΝΑΣΙΜΟΣ…


Το γενικό είχε με βιάση κατεβάσει,
μην πέσει η νύχτα του στο φως κι αυτοκτονήσει.
Συνειδητά, όσο θυμάται, είχε σφαγιάσει
του ήλιου τη φύση.

Στοιχειά παραίσθησης, σκαστά απ τ όραμά του,
πίσω απ τα μάτια του, το βλέμμα του στραγγίζουν.
Πέτρινες θύμησες τα γυάλινα φτερά του
τα θρυμματίζουν.

Χαΐδεύει η πείνα του τ΄ αειπάρθενο σκοτάδι
ηδονικά, καθώς τη σάρκα μοιχαλίδας,
να χορταστεί από το γλυκόπιοτο μαγνάδι
κούφιας ελπίδας.

Κι απέ απογέρνει σε στιγμές ναυαγισμένες
-Λυσσάει η αιτία, η ψυχή όταν αγαλλιάζει-.
Με πόρνες χίμαιρες, τυφλές, βλογιοκομμένες,
γλυκά πλαγιάζει.

Κι ως φιδοσέρνονταν η απουσία εντός του
νωχελικά, σα βήμα ολέθριου περιπάτου,
τον ερωτεύτηκε ο ανέραστος εαυτός του
μέχρι θανάτου.


Στους φίλους του Kithara...

Σπήλιος

[Μαργαρίτα Π.]

Υποκλίνομαι ποιητά μου! Και σε ευχαριστώ θερμά για την πνευματική τροφή που συνεχίζεις να μου προσφέρεις με τόση γενναιοδωρία! 

[pimami]

παίρνεις την σκυτάλη στο εαρινό, ερωτικό γαιτανάκι που έχω την εντύπωση πως έχουμε ανοίξει τις τελευταίες μέρες.... βάζεις την δική σου ξεχωριστή πινελιά και απογειώνεις την μέχρι τώρα ανταλλαγή ανοιξιάτικων χρωμάτων με τον δικό σου τρόπο!!! Απλά... διδάσκεις ποίηση....

Σπήλιο, τα σέβη μου... ταπεινός μαθητής σου....

[Spilios]

Μαργαρίτα μου, μοιράζουμε και μοιραζόμαστε ελιές σε ένα δείπνο με του κόσμου τις λιχουδιές...Νάσαι καλά !

[eleos* (Βάλια πια....)]

ενα τεραστιο μπραβο κι απο μενα, αν και δεν αντιπροσωπευει απολυτα τα συναισθηματα που μου αφησε...
μου αρεσε πολυ η αρχη και ο τροπος που το κλεινεις.. Οπως επισης και ο τιτλος..
υποκλινομαι κι εγω με τη σειρα μου Σπηλιο...
Μπραβο, και παλι μπραβο!!!

[Spilios]

Συνοδοιπόροι, συνεραστές, συνυποτακτικοί κι ακόλουθοι της ίδιας άνασσας, καλέ μου Δημοσθένη...Τίποτα λιγότερο, τίποτα περισσότερο ! Μ ένα μεγάλο "ευχαριστώ" ....

[Spilios]

Χαίρομαι τον αυθορμητισμό σου και στα σχόλιά σου και στους στίχους σου, καλή μου valia ! Και, να ξέρεις, σε...παρακολουθώ, ανιχνεύοντας την πρόοδό σου ! Γράφε....

[monalizagreen]

Κι ως φιδοσέρνονταν η απουσία εντός του
νωχελικά, σα βήμα ολέθριου περιπάτου,
τον ερωτεύτηκε ο ανέραστος εαυτός του
μέχρι θανάτου


                     ......ας το φτάσει ο άνεμος εκεί που είναι να φτάσει...

   ευχαριστώ Σπήλιο!

[Ανδρεας Ν]

Καινούριος αναγνώστης των στίχων σας στό site αυτό .
Θέλει μπόλικο ψάξιμο μέσα σε τόσους στίχους, ώρες διάβασμα και βάλε
Από τα πρώτα που διάβασα αυτό και μου άφησε πολλή καλή εντύπωση.

[Ιανός]

Καλημέρα φίλε Σπήλιο.
Όπως πάντα, κάθε σου ποίημα είναι ένα "άγγιγμα ψυχής".
Να' σαι καλά, να μας ταξιδεύεις.

[Stergios Kourou]

Μιλάμε για χαρά! Για μεγάλη χαρά...
Χαίρομαι πραγματικά κάθε φορά που βλέπω να ανεβάζεις καινούργιο ποιήμα! Και δεν διαψεύδεις πότε αυτή μου τη χαρά Σπήλιο.
Γιατί παντοτε σπάς τα όρια... Τα σέβη μου!!!

[xaraaaa]

Α, ρε Σπήλιο πως "γεννάς" τέτοιους στίχους, εικόνες και αντιθέσεις είναι ασύλληπτο. Για άλλη μία φορά μας εντυπωσιάζεις. Κάτι που δε σε ρωτήσαμε: αγαπημένος σου συγγραφέας/ ποιητής, χώρος λογοτεχνικός που κινείσαι;;;;
Υ.Γ. Ευχαριστούμε (τα μέλη του κιθάρα) και για την αφιέρωση.
Και εις άλλα με υγεία

[Fusalida]

Κι ως φιδοσέρνονταν η απουσία εντός του
νωχελικά, σα βήμα ολέθριου περιπάτου,
τον ερωτεύτηκε ο ανέραστος εαυτός του
μέχρι θανάτου.

Ίσως πάλι να επαναληφθώ και να γίνω κουραστική εκφράζοντας τον ίδιο θαυμασμό...μα στ' αλήθεια οι αισθήσεις μου κάθε φορά, μετά από κάθε ποιήμά σου έχουν αλλιώτικη γεύση...αλλιώτικη ομορφιά με κατακλύζει γιάτι κάθε ποιήμά σου μου φανερώνει καινούργια πράγματα με διαφορετικό τρόπο κάθε φορά...
Προφανώς όμως δεν έχω τόσους τρόπους για να εκφράσω το θαυμασμό μου γι'αυτό θα πω ενά Ευχαριστώ γι' άλλη μια φορά και θα συνεχίσω να διαβάζω τούτο εδώ το ποιήμα-τραγούδι με το θαυμάσιο τελείωμα που μου έφερε ρίγος... "τον ερωτεύτηκε ο ανέραστος εαυτός του μέχρι θανάτου." 
Ευχαριστώ..

[Spilios]

Αγαπητέ Ανδρεα Ν , σε καλωσορίζω στη συντροφιά μας κι εύχομαι να διαβάσουμε σύντομα στίχους σου.

[Spilios]

Φίλοι μου κι αγαπητοί : Monaliza, Ιανέ (είχες χαθεί για κάποιο διάστημα), qrusticks, xara και Fusalida , τα σχόλιά σας και πρωτίστως η χαρά της επικοινωνίας μαζί σας είναι δώρο, που μου προσφέρετε απλόχερα ! Χίλια ευχαριστώ !

[Spilios]

Κάτι που δε σε ρωτήσαμε: αγαπημένος σου συγγραφέας/ ποιητής, χώρος λογοτεχνικός που κινείσαι;;;;

Καλή μου χαρά...Εχω, απο πολλούς κι υπέροχους ανθούς τρυγήσει γύρη κι είμαι προσκυνητής του πνεύματος πολλών πανάξιων ποιητών. Αν πρέπει να ξεχωρίσω κάποιους, θα μου επιτρέψουν οι λοιποί αγαπημένοι ν αναφέρω τον Μπωντλαίρ, τον Καββαδία και τον Καρυωτάκη. Τους ευχαριστώ...

[porky]

για αλλη μια φορά καλέ μου Σπηλιο χαιρομαι και σε ευχαριστώ που μπορω να διαβαζω τα γεννηματα σου , που απλοχερα μας προσφερεις

[Spilios]

για αλλη μια φορά καλέ μου Σπηλιο χαιρομαι και σε ευχαριστώ που μπορω να διαβαζω τα γεννηματα σου , που απλοχερα μας προσφερεις

Ανταποδίδω τα όσα η ζεστασιά σας μου προσφέρει κι είμαι ευτυχής, που τα δέχεσθε ! Γουρουνίτσα, νάσαι καλά !

[Maria_Adouaneta]

Άργησα να το δω, μου ξέφυγε , μα ναα το βρήκα..Το περπάτησα πάνω κάτω, λέξη-λέξη, στίχο-στίχο, απ'την ανάποδη κι απ'την καλή, το'τρεξα, λαχάνιασα... Σπουδαίο!

[pinelopi]

Τόσο σκληρό ! Γδέρνει τα μάτια!
Γι' ακόμα μια φορά έβαλες στόχο τα πιο βαθιά μας... κι έπιασες κέντρο.

[Spilios]

Εχεις απόλυτο δίκιο, Πηνελόπη...Για τη σκληρότητα ! Νάσαι καλά !

[pinelopi]

Όταν σώνονται τα λόγια μπορεί θέση να βρει μονάχα ένα "ευχαριστώ".
Ένα ευχαριστώ για ότι μοιράστηκε μαζί μας ένας δεινός άνθρωπος.
Η "ταμπέλα" του ποιητή είναι φτωχή για όσο συναίσθημα κατέθεσες Σπήλιο εδώ μέσα.
Προσωπικά σ' ευχαριστώ για όσα με έκανες να νιώσω διαβάζοντάς σε , σ' ευχαριστώ γιατί η ουσία μέσα σε κάθετί που έγραφες επιβεβαίωνε την υπεροχή του να είναι κανείς άνθρωπος.
Καλό ταξίδι...