ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟ ΚΑΡΥΩΤΑΚΗ...(...Κ...)

[(Κωνσταντίνος. Γ)]

Τα πόδια σου κρατάν στη γη σίδερα και αλήθειες
πόσοι στα ίχνη σου τρελοί περάσανε χειμώνες
κάποτε ήσουν ποιητής ήσουνα φως κι αγάπη
μα τα μαλλιά σου μπέρδεψαν σ'αγριεμένο φράχτη

Πόσο να ψάξω πια στη γη στα σύμπαντα του χρόνου
μεγάλωσα στα γόνατα της πέννας σου σαν ποίημα
στη νύχτα που γονάτισες κοίτα με γονατίζω
και την ελπίδα πού έχασες κρατάω και ελπίζω

Κατάρες σου απόδωσαν μα τ'άστρα εσύ αξίζεις
καυτά σχοινιά εφόρεσες πικρά στο άδειο σώμα
κι’αν της αβύσσου αγάπησε το πνεύμα σου σκοτάδι
ήταν σκοτάδι φονικό…ήταν ο γιος του Άδη.

Ονειρικέ μου ποιητή πατέρα εσύ της νύχτας
έλειωσες μές'τους καιρούς σε φλογερή αρμύρα
κι'όπως το πνεύμα σου αγρυπνά στο σάπιο ετούτο πτώμα
Θ'αναστηθείς καθώς θα πιεις απ'το σκοτάδι χρώμα.


(....Κ…)

[(Κωνσταντίνος. Γ)]

Στον στερνό ευλογημένο ΠΟΙΗΤΗ που αγάπησα όσο κανέναν άλλο.

[Stergios Kourou]

Πάρα πολύ ωραίος!
Κι εσύ, και ο Καρυωτάκης...

[GIORGOS KANLIS]

Πολύ ωραίο,ειδικά η δεύτερη στροφή ! Μπράβο σου !

[Κατερινα_]

Είναι συνεκτικός και συμπυκνωμένος ο λόγος σου με τη δυναμική ενός δυνατού συγγραφέα.

[(Κωνσταντίνος. Γ)]

Απ'τα φωτεινά κομμάτια της σκοτεινής αυτής ψυχής ενα μεγάλο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ.
ευχαριστώ ρε παιδιά που δίνεται αξία στα γραπτά μου.

[Twix]

Πολύ ωραία η αφιέρωση σου στον μεγάλο αυτόν ποιητή!!!!

Μπράβο!!!!

[Fusalida]

  Είναι πραγματικά πολή όμορφη η ωδή σου στο άδοξο-δοξασμένο ποιητή....Στο ποιητή που ύμνησε το πόνο, την ασχήμια, την αλλοτρίωση και την αποξένωση, την "δουλεία" της δουλειάς, την μονοτονία, και γνώρισε την απόλυτη απαξιώση και περιφρόνηση από τους σύγχρονούς του...
  Άλλα τι μ'αυτό;; Πέρασε για πάντα στη Αθανασία με τα...."πενιχρά του στιχάκια" κι αυτό είναι φανερό από τούτο το πανέμορφο και ουσιώδες ύμνο που του αφιερώνεις.....
  Να'σαι καλά Κωνσταντίνε.....
                                        Ευχαριστώ....

[Δήμητρα]

Αφάνταστα συγκινητικό Κωνσταντίνε...

[FAIRY-The return!]

πάρα πολύ όμορφο...

[Spilios]

Βουλιάζοντας στη μνήμη του, απέτισες φόρο τιμής με το σεβασμό που του αξίζει. Μπράβο σου Κωνσταντίνε !

[Ρηνιώ-kouzoulotetia]

ενας εξαιρετικος υμνος για εναν Μεγαλο Ποιητη

συγχαρητηρια!

συμφωνω..."το πνευμα σου αγρυπνα"... παντα μαζι μας

[Ανδρεας Ν]

Ωραίο ποίημα για έναν μεγάλο ποιητή μας.

[pimami]

έχοντας περάσει προ πενταετίας την "φάση-Καρυωτάκη" διαβάζω τους στίχους  σας κύριε "κ" , διόλου αποστασιοποιημένα και αδιάφορα. μου ξαναφέρατε στο νου όσα είχα αποκομίσει απ' την τότε μελέτη του Καρυωτακικού λόγου.
Όσο για τον δικό σας λόγο, νομίζω ότι η πινελιά σας στον καμβά αυτής της σελίδας είναι ξεχωριστή και ελπιδοφόρα για το μέλλον.
 

[akarayan]

Κωνσταντίνε μου… (.....k.....)
Να αγαπάς την πένα σου
όσο και την ζωή σου
γιατί απ’ την πένα σου η ζωή,
ζωή θε να γεννήσει·
κι απ’ τη ζωή η πένα σου
θα βρει να αιμορραγήσει·
να γράψει κόκκινες στιγμές,
κόκκινες οπτασίες,
που θα γινούν του σύμπαντου
αέναες εικόνες!
Του Έρωτα τα κόκκινα
φτερά να τα κρατήσεις
σφιχτά! Δεμένος πέταξε,
μην και παραπατήσεις…
γιατί μπορεί, πουλάκι μου,
την πένα σου ν’ αφήσεις…

[Bάγια]

...ο τελευταίος στίχος δε, εξαιρετικός!!!
Μπράβο σας.

[Ektor_S]

Θαυμαστή η μορφή που απεικονίζεις, κατά πως της πρέπει και και έτσι όπως την αγαπήσαμε.

[(Κωνσταντίνος. Γ)]

παιδιά ειλικρινά δεν ξέρω τι να πώ
ταπεινά ευχαριστώ!