Υποθέσεις μόνο...

[Fusalida]

Αν σταθείς, λέει, για πολύ ώρα στην άκρη
Ίσως να νομίσεις κιόλας πως κινήσε...
Όλη η γης απέραντο, ατέρμονο καράβι
Κι εσύ μοναχικός, νοσταλγός επιβάτης.

   ( Κι ούτε ξέρω αλήθεια, τι είναι αυτό που τα χείλη μου χαϊδεύει πικρό.
     Κάποια θάλασσας σταγόνα ή κάποιο ξέμπαρκο άνευ λόγου δάκρυ; )

Αν ακολουθήσεις, λέει, τ'απόνερα με την αφή,
Όλα θα δείς, πως φεύγουν και γυρνάνε ξανά
Αφημένα πάντα στου Αιόλου τα θελήματα...
Σα σκισμένο από χθεσινό ναυάγιο πανί.

   ( Κι ούτε ξέρω αλήθεια, τι μένει κάθε που μισεύει η άπιαστη στιγμή.
     Στο λιμάνι ένας καημός που ποτέ δε ταξιδεύει ή τάχα μια μνήμη-λεπίδι
                                                                                κοφτερή; )

Θα δεις, λέει, να καταργούνται πράγματα αιώνια.
Θάλασσα κι ουρανός ταπεινά θα υποκλίνονται μπρος σου
Κι η άνωση με τη βαρύτητα θα μάχονται για το χαμό σου
Κάτω απ'τα τρεμάμενα, μικρά σου πόδια.

   ( Κι ούτε ξέρω αλήθεια, ποιος χαμός με μεθά πιο πολύ.
     Του Χρόνου η Άνωση του χαλαστή ή του Είναι η Βαρύτητα
                                                           η ασθενική; )

Ύστερα, λέει, θα ξυπνήσεις ιδρωμένος αργά το μεσημέρι
Στη σκληρή αγκαλιά της υγρασίας και της σήψης.
Στο πάτωμα θα κείται τ'όνειρο που θέλησες να αγγίξεις.
Κι ένας απλήρωτος λογαριασμός θα χάσκει στο τραπέζι.

   ( Κι ούτε αλήθεια θα μάθω ποτέ, που η αλήθεια με χλευάζει κρυμμένη.
     Στην επόμενη σελίδα που ποτέ δε τελειώνει ή εκεί, που μια άγνωρη αγάπη
                                                          γη και θάλασσα ενώνει; )
                                                       
 

[papous]

Μάλλον η ασταθής βαρύτητα του Εγώ.

[Amylo]

τι να πω ρε αδερφι..ντρεπομαι που σου εχω στειλει στιχους μου..πολλα πολλα  ..και παντα ετσι γερα...

[master of puppets]

.....επαλήθευσα έναν σοβαρο λογο της εισόδου μου στο φόρουμ......πραγματικα η γραφή σου μου λειπει όταν εχω καιρο να σε διαβάσω...(έχω γινει γραφικος.... )

[Μ.Π]

Πρώτα από όλα θα συμφωνήσω με δυο προηγούμενους. Με την Amylo και τον  master.
Όσο για μένα, θα πω οτι δυσκολεύομαι πολύ να το σχολιάσω. Το ελάχιστο που μπορώ να κάνω είναι να υποκλιθώ...
Και κρατάω τα εξής:Κι ούτε ξέρω αλήθεια, τι μένει κάθε που μισεύει η άπιαστη στιγμή.
     Στο λιμάνι ένας καημός που ποτέ δε ταξιδεύει ή τάχα μια μνήμη-λεπίδι
                                                                                κοφτερή;
Τι ενοχλεί περισσότερο αλήθεια; Η ματαίωση της πραγματοποίησης των μεγάλων ταξιδιών,ή η αναπόληση των παλαιών στιγμών...

Και το τέλος είναι πολύ καλό. Κάπου αναμεσα σε όλα αυτά μας ψάχνει ίσως η αλήθεια...

Να είσαι καλά!

[Fusalida]

Παπού, Αδερφούλα, Ηλία, Μικρέ Πρίγκιπα ευχαριστώ ειλικρινά για το χρόνο σας να διαβάσετε και να γράψετε κάτι για άλλη μια μάταιη απόπειρα φυγής...

Μικρέ πρίγκιπα, στ'αλήθεια δε ξέρω...αν ήξερα δε θα υπήρχε αυτό που διάβασες...
Σ'ευχαριστώ πολύ..

Να'στε καλά...

[συννεφάκι]

Δεν είναι μάταιη..
Στ'αλήθεια φεύγεις..
Όμορφο.. Όμως ξέρεις...!

[Fusalida]

..."όμως ξέρεις!";; Τι ξέρω; Όχι, όχι συννεφάκι μη μου πεις...άσε με να υποθέτω. Ίσως το βρω αμέσως ίσως να μη το βρω ποτέ.
    Ξέρεις, όταν στεκόμουν εκεί...στην άκρη του πράσινου φάρου...εκεί νόμιζα πως εγώ ήμουν που ταξίδευα διαρκώς κι όχι η θάλασσα.
    Να'σαι καλά συννεφάκι μου.

Σας ευχαριστώ όλους, να'στε καλά...

[papous]

Κοινή εμπειρία Fusalida, αν και σε τέτοιες θέσεις χρειάζεται μεγάλη φαντασία για να το καταλάβεις. Έχεις δει όμως ποτέ το άθλημα "serf σε πισίνα"? Τι είναι αυτό που κινείται εκεί, ο αθλητής ή το κύμα? Και σε ποιόν ανήκει η ψευδαίσθηση?

[pinelopi]

.......................
   Κι ούτε ξέρω αλήθεια, τι είναι αυτό που τα χείλη μου χαϊδεύει πικρό.
     Κάποια θάλασσας σταγόνα ή κάποιο ξέμπαρκο άνευ λόγου δάκρυ;
.........................
   Κι ούτε ξέρω αλήθεια, τι μένει κάθε που μισεύει η άπιαστη στιγμή.
.........................
  Κι ούτε ξέρω αλήθεια, ποιος χαμός με μεθά πιο πολύ.
.........................
   Κι ούτε αλήθεια θα μάθω ποτέ, που η αλήθεια με χλευάζει κρυμμένη.
     Στην επόμενη σελίδα που ποτέ δε τελειώνει ή εκεί, που μια άγνωρη αγάπη
                                                          γη και θάλασσα ενώνει;
                                                      

Υποθέτω, αναρωτιέμαι, συλλογίζομαι,
αισθάνομαι, αγγίζω, σ' ερωτεύομαι
ταξιδεύω, σε κοιτάζω, ονειρεύομαι,
ξοδεύομαι, φοβάμαι, εμπιστεύομαι
δίνομαι, σ' αγαπώ, αντιστέκομαι
παλεύω, αγωνιώ, δεσμεύομαι
Ζω με ρήματα κι ένα ερωτηματικό
Τι απ' όλα είναι αλήθεια;

Γιώτα , δίνεις τροφή.
Άλλο καλύτερο δεν έχω να σου πω! 

[Fusalida]

Σε ποιον ανήκει η ψευδαίσθηση...Αλήθεια δε ξέρω παππού μου καλέ. Ίσως σ'αυτόν που αντέχει το φευγαλέο της ομοφιάς της.

Κατερίνα μου, σ'ευχαριστώ πολύ...και να'σαι σίγουρη πως τροφή ανταλλάσουμε εδώ!

Ευχαριστώ πολύ. Να'στε καλά.

[NIKOSB1972]

Μια υπόθεση μόνο.....

Ενα ταξίδι εσωτερικής αναζήτησης που ποτέ δεν τελειώνει.....

Ούτε ακόμα κι εκεί που για τους πολλούς είναι το τέλος.....

Χρόνια μετά, όταν οι πληγές σου έχουν γίνει ουλές, ελπίζω να θυμάσαι όλους εμάς......

Κι εμείς δεν θα περιμένουμε χρόνια για να μας κάνεις περύφανους.....

Το κάνεις ήδη....

[fifi]

Εγω να πω κιολας οτι το 'βιβλιο της ανησυχιας' δεν ειναι  του Fernando Pessoa  , αλλα του Bernado Soares ( ημιετερωνυμος του Pessoa )...


( ...και οποιος καταλαβε , καταλαβε... )

[Fusalida]

Αν και το ξέρεις ότι λες μεγάλα λόγια, σ'ευχαριστώ για το χρόνο σου να το διαβάσει και να το σχολιάσεις Νίκο μου. Να'σαι καλά.

Φωτείνη μου πως κι από δω; Έχεις δίκιο, υπογράφει ως Μπερνάντο Σοάρες στο Βιβλίο της Ανησυχίας. Κι είναι όντως ο ημιετερώνυμός του. Μία δηλαδή από τις πολλές μάσκες, από τις πολλές προσωπικότητες του Φερνάντο Πεσσόα που οι ίδιος έπλασε. Σ'ευχαριστώ πολύ για τη διευρκίνιση.

[NIKOSB1972]

Αν και το ξέρεις ότι λες μεγάλα λόγια, σ'ευχαριστώ για το χρόνο σου να το διαβάσει και να το σχολιάσεις Νίκο μου. Να'σαι καλά.

Τι αξία έχουν τα λόγια αν δεν τα πιστευεις?

Κι αν τα πιστεύεις γιατί να τα λέει κάποιος άλλος μεγάλα?

ΚΙ ας μου περισσεύει μια ζωή για να ξοδέψω, δημιουργικό και μόνο το να σε διαβάζω.....

Οσο για την κτητική αντωνυμία, το ξέρεις πόσο την λατρεύω.....