ανευ αξίας!!!

[pinelopi]

Κάνατε τα ματάκια μου για λίγο να βουρκώσουν
μα σε δολοπλόκων στοχασμούς άλλο δε θα ενδώσουν

Δεν επιτρέπω, φίλτατοι, τάχα αθώα να περπατάτε
και με πόδια βρώμικα στο νου μου να πατάτε

Ίντριγκες, δολιοφθορές κι άλλα του Βυζαντίου
φέρατε μες στο σπίτι μας κι έγινε του "γελοίου"

Ξεκίνησε ένας χορός να ξεφαντώνουμε ούλοι
κι εσείς το καταντήσατε γκρέμισμα απ' το Σούλι

Βότανα , χόρτα και φυτά βουνού μα και του λόγγου
σπείρατε εντέχνως στην αυλή κι έγινε του Ζαλόγγου

Έλεος, ήμαρτον κι αλί και τρισαλί αντάμα
για χαλαρώστε βρε παιδιά να μη μας πάρει η μπάλα

Μέσα απ' το γέλιο βγαίνουνε τα σοβαρά στη φόρα
μα γιατί τόσος σαρκασμός; μας πήρε η κατηφόρα

Κι αν θέλετε μπλεξίματα και κατινιές στη ζούλα
βάλτε ειδήσεις φίλοι μου στο Star, έχει και την Πετρούλα

Εγώ δεν κάνω ανακωχή μηδέ και παραιτήσεις
δεν ήμουν άλλωστε ποτέ της εύκολης της λύσης

Στιχάκια εγώ κερνώ ξανά, γεμίζω τα ποτήρια
κοπιάστε όσοι θέλετε μα...ξέρετε...δεν κάνουμε χατήρια...

Για τα πάντα φίλοι μου δεν είν' σοφό να μιλούμε
άμα δεν τα γνωρίζουμε κάλλιο να σιωπούμε

Κι αμα δεν βρίσκουμε σκόπιμο εδώ να χαλαρώνουμε
τρόπους ας βρούμε αλλού παρά εδώ να φασκελώνουμε

Εκκληση κάνω ύστατη στο ευφυές μυαλό σας
κουλάρετε και χαλαρά θα είναι για καλό σας

[Βραζίλης]

Μην φτάνετε τον κόσμο στο να φωνάζει "έλεος!"
Μήτε να χασμουριέται λέγοντας "σιγά, ο πολυέλαιος!"
Μαγειρέψτε τις λέξεις όμορφα, σαν νόστιμο στιφάδο
Αν πίκρα και χολή προσθέτετε, πάει σύντομα στον Κάδο!

(Μιλάω σοβαρά. Προσέξτε τι γράφετε. Η ανοχή έχει τα όριά της)

[MACMISIAS]

Μα αν μονάχα ζάχαρη τρατάρουμε στο σπίτι
τότε οι καλεσμένοι μας θα πάθουνε διαβήτη.
Γι αυτό φίλοι συνδημιουργοί ύψιστη σημασία,
έχει να έχει ο στίχος μας θάρρος κι ελευθερία.

Το ίδιο όμως κι οι κρίσεις μας ελεύθερα κι αυτές
πρέπει εδώ να εκφράζονται για να'ναι και "σωστές".
Θάρρος αν θέλει μια φορά, να πεις τον εχθρό σου σκύλο,
ακόμα θέλει πιο πολύ για να το πεις στον φίλο.

[mantinada]

Σύντεκνοι μη φωνάζετε,
στα χέρια μην πιαστείτε,
φωνάζει ο διαχειριστής,
μη μου τον ενοχλείτε,

γιατί θωρώ το σύντομα
το κίτρινο ανθρωπάκι
από τα νεύρα τα πολλά
να βγάζει και δοντάκι... 

Κι εμείς εδώ που χάσαμε
για λίγο το μπαλάκι
δαγκωματίτσες θα 'χουμε 
από το Βραζιλάκι...

Μάζωξη φίλων και χαράς,
ταλέντων μα και γνώσης
στο Στέκι σας συνάντησα
κι όλες μου οι εντυπώσεις

υπήρξαν οι καλύτερες,
κι αυτές θέλω να έχω
κι αν θα θελήσω ίντριγκες
να πάω αλλού κατέχω...

Λάμπρο, για κοίτα, επέστρεψα
απ' την Ονειροχώρα,
για λίγο αφήνω τη ρακή,
τσίπουρο θέλω τώρα...

Ετοίμασε μου και μεζέ,
βατράχια κι αμανίτους,
εγώ θα φέρω τσι χοχλιούς
κάλεσ' αν θες και τρίτους...

Θα έχουμε και μουσικές,
λύρα μα και κλαρίνο,
θα μας ζηλέψουν φίλε μου
ίσαμε το Πεκίνο...

Με θέα την Παμβώτιδα
και με τρελό το κέφι
ποιος άλλος δε θα το 'θελε
παρέα να μας έχει;

Ώρα να φεύγω πάλι εγώ
σ' άλλους ν' αφήσω χώρο
ρίμες για να σκαρώσουνε
να σου τις κάνουν δώρο...

Κι αν φίλοι μου σας κούρασα
να μην ανησυχείτε,
μέρες πολλές θα κάνετε
για να με ξαναδείτε...

Μια καληνύχτα λέγω σας
τώρα και σας αφήνω
αν και μου άρεσε πολύ
το τσίπουρο που πίνω...

[lampros.]

Σφάξιμο ηλεκτρονικό;;; βρε Βάγια πως θα κάνεις;;;
Μήπως κανά καινούργιο ιό; έξυπνα μου σουτάρεις!!!
Κάτσε να σώσω σε σκληρό…ετούτο το αρχείο
κάτι για να χω να κλαφτώ στο Ειρηνοδικείο…

Να σε παρεξηγήσω εγώ Παππού;;; πες μου πως θα μπορούσα;
μα θόλωσα απ’ τα κείμενα… δεν τα κατανοούσα!!!
Έτσι ‘’σεμνά και ταπεινά’’ με ύφος ευπρεπείας…
μια εξηγησούλα ζήτησα …ποιητικής αδείας… (ή αηδίας;

Για τον χορό στο Ζάλογγο, είπε η Pinelopi…
Σε εμένα είναι εδώ…κοντά…θα κάνεις βήμα πρώτη;
Ταρατατζουμ ταρατατζουμ armagedon τον δίνεις…
(το ρυθμό στα σίγουρα!)…μην τρέξεις να με κρίνεις!!

Σκύλε!...( φίλε) MACMISIAS πες μου βρε, τι φταίνε τώρα οι σκύλοι;
Αταίριαστοι μου φαίνονται σε τούτη εδώ την ύλη….
Βλέπεις κανέναν γύρω σου; ακούς το γάβγισμα του;
Θάρρος να βρω και ζάχαρη να δώσω κέρασμα του…

Μα των ορίων τα όρια, όποιος δεν τα γνωρίζει
καλά τα λες Βραζίλη μου, τα ‘’έλεος’’ θα αρχίζει…
Έλεος, ζήτησα κι εγώ... ανακωχή να κάνω…
μα δεν το θελαν οι ‘’καιροί’’… Προσωπικά;  ΝΑΙ χάνω!!!

Μα δεν με νοιάζει και πολύ…άκουσα του ΧΩΡΙΑΤΗ
την έκκληση που έκανε, κλείνοντας και το μάτι…
κάθε πρωί το λαπτοπ του σαν φέρνει στο κρεβάτι
με γέλιο η μέρα να αρχινά… και ΟΧΙ με γινάτι!!!

Αχ τσι χοχλιούς νοστάλγησα…μα όχι όποιους κι όποιους
κι εδώ κάποιοι σερβίρουνε και τους βαφτίζουν ντόπιους…
βρε mantinada… δε μπορεί πάλι να πας για ύπνο!!!
Δοδίσαν βρε οι βάτραχοι!!! το χασμουρητό σου πνίχτο…

Τώρα που μου το θύμισες, να πω για το Πεκίνο…
Ζηλιάρηδες δε λέγεται!!! Να πω μονάχα εκείνο
κι όλοι θα συμφωνήσετε!!!…Μπορείτε με ξυλάκια;;;
μεζέδες να τσιμπήσετε… εκτός από σουβλάκια;

Κι αν τούτο βρείτε εύκολο… πείτε μου ποιος μπορεί;
Καλάμι τρισδιάστατο… με τέχνη να δεχθεί
πως ίσως και να ορέχτηκε… κι αν πει πως ΝΑΙ μπορεί…
βατράχια… έστω ψηφιακά εδώ, να τα γευτεί!!!