Θύρες

[ivikos]

Των καιρών σου λιμάρεις το βιος
τα κιτάπια, σου κλέψαν με πάλη….
ο καημός, κάποιας νύχτας σου γιος,
και ναυάγιο η αγάπη σου πάλι!!!!

Θ’ αγοράσεις ξανά με οβολό
το φιλί, που χαμένο πια το ‘χεις…
σε παλιό θα ψαρεύεις γιαλό,
μ’ ένα δίχτυ φθαρμένης απόχης

Και στα ξέφωτα πάλι αν βγεις
να σταθείς σε αγάπης παγκάρι,
ούτε το άστρο θα βρεις της αυγής
ούτε η νύχτα σου θα ‘χει φεγγάρι!!!!!!!

Των καιρών σου λιμάρεις το χτες
μα ώσπου νάβρεις χαράς ακρογιάλι,
θύρες…. που ήτανε χτες ανοιχτές,
επτασφράγιστες μένουνε , πάλι……

11.11.2011