Αποστολέας Θέμα: Ο ανάποδος  (Αναγνώστηκε 1735 φορές)

0 μέλη και 1 επισκέπτης διαβάζουν αυτό το θέμα.

Αποσυνδεδεμένος ΧωριςΜενος

  • Περαστικός
  • *
  • Μηνύματα: 4
    • Προφίλ
Ο ανάποδος
« στις: 28/10/17, 15:16 »
Κι αν η ζωή με κούρασε, ποτέ δεν θα μ' αλλάξει
εγώ σειρά δεν έβαζα κι ας μ' έβαζαν σε τάξη.
Στην τύχη όλα τ' άφηνα μα μ' άφηνε η τύχη,
έκοβα ένα δάχτυλο και φύτρωνε ένα νύχι.

Τα πρέπει καταδίκαζα μ' αθώωνα τα λάθη
και παθιαζόμουν με αυτούς που μίσησαν τα πάθη.
Δάκριζα με το γέλιο τους, γελούσα μ' ένα δάκρυ
στο κέντρο ξάπλωνα της γης κι έπεφτα απ' την άκρη.

Σκεφτόμουνα με την καρδιά, με το μυαλό αγαπούσα
άκουγα με τα μάτια μου και με τ' αυτιά κοιτούσα.
Αντίδραση στο καθεστώς, κατεστημένη δράση
κολλούσα σίδερο μ' ατμό, αφού κολλάει στη βράση.

Στις εκκλησιές βλαστήμαγα, στα γλέντια προσευχόμουν
και όταν με συμβούλευαν, όρθιος πάντα κοιμόμουν.
Από μωρό δεν ήθελα στο στόμα μου πιπίλα,
ανήφορο μου δώσανε, κι ήθελα κατρακύλα.

Από μικρό μου είπανε να λύνω και να δένω
και πως από τα λάθη μου θα πρέπει να μαθαίνω.
Βλέπω μπροστά μου το γκρεμό κι όλο μπροστά πηγαίνω,
έχω λυτό χειρόφρενο... και χαλασμένο φρένο.