Το Στέκι των Κιθαρωδών
Καλλιτεχνικές μας δημιουργίες => Δικοί μας στίχοι και ποιήματα => Μήνυμα ξεκίνησε από: holliday στις 18/04/05, 16:10
-
αν και το επιπεδο εχει ανεβει πολυ... ας βαλω κι εγω κατι ταπεινο εδω.
Μας σκέπασε ο ίδιος ουρανός
Μας φώτισε το ίδιο το φεγγάρι
Μα εσύ βρισκόσουν ήδη μακριά
Αφήνοντας στο διάβα σου σημάδι
Στεκόσουνα στην άκρη του γκρεμού
Και τη ζωή που άφησες κοιτούσες
Τα μάτια σου με πείσμα είχες κλειστά
Στην θύμηση που τόσο σε πονούσε
Με χέρια απλωμένα στο κενό
Σαν μόριο σκόνης αιωρείσαι
Ασήμαντος στην άπλα τ ουρανού
Ταξίδι προς το φως να προσποιείσαι
Κομμάτια αναδύονται απ Όνειρο χαμένο
Ύπουλα σ αγαλλιάσανε σ αφήνουν ρημαγμένο
στεκόσουνα στην άκρη του γκρεμού
τα σύννεφα μοχθούσες να δαμάσεις
στη ράχη τους γαντζώθηκες, κι εκεί
θαρρούσεςπως τα πάντα θα ξεχάσεις.
κομμάτια αναδύονται απ Όνειρο σπασμένο
φτερά που διαλύονται σ άνεμο μανιασμένο
γελάστηκες μα τώρα είναι αργά
πίστεψες πως έτσι ξεγλιστρούσες
μα τώρα που το τέλος είναι κοντά
μια ευκαιρία ακόμα θα ζητούσες
Κάποτε μοιραστήκαμε το φως του φεγγαριού
Μα εσύ σκιά και στάθηκες μετέωρος στο χώρο
-
Αν και είναι εμφανείς κάποιες εγγενείς αδυναμίες, σα σύνολο και σα θέμα είναι αξιοπρόσεκτο ! Χαίρομαι !!!
-
αυτο το λες εσυ ταπεινο?Συγχαρητηρια ;D, πολύ όμορφο και δυνατο!
-
και μεις δηλωνουμε ταπεινα τον θαυμασμο μας!!! :D
-
Spilios κατέ alex68 Σας ευχαριστω για την στηριξη.
εκανα ηδη την πρωτη αλλαγη μετα απο καποια προταση
αλλα ειναι και μερικα αλλα σημεια που προσπαθω να αλλαξω...
ισως ειμαι ακομα κολημμένη στις αρχικες σκεψεις και γι αυτο δε βρησκω τροπο να το κανω χωρις να αλλοιωσω το νοημα.
αλλα σε καποια σημεια χανεται ο ρυθμός.. >:(
οποιαδηποτε προταση θα ειναι ευπροσδεκτη.
-
παίρνοντας θάρρος από την προτροπή σου καταθέτω με απόλυτο σεβασμό σ αυτό που διάβασα τις προτάσεις μου και με προσπάθεια να μην αλλιωθεί το νόημα του ποιήματος!
-σαν ένα μόριο σκόνης αιωρείσαι
-μα τώρα που ειν' το τέλος σου κοντά
η τελική επιλογή δική σου μα όπως και να χει, είναι όμορφο!
-
pimami εντόπισες μερικα απ αυτα που δε μου αρεσαν..
σ ευχαριστω
-
"Σα μόριο σκόνης τώρα μού αιωρείσαι"
-
ευχαριστω
-
"Λιμνοθάλασσα" εσύ , ένα πανέμορφο ποιήμα έγραψες.
Δεν είναι διόλου ταπεινό.
Στη δική μου ψυχή ως βουνό υψώθηκε.
Με τη μία όλα τα κέρδισες . :)