Η πόρτα που τρίζει

[KgSoloman5000]

Η πόρτα που τρίζει

Όλα μου μοιάζουνε σωστά, μονάχα η πόρτα τρίζει
το ξύλινο το κλάμα της σαν κάτι να θυμίζει
είναι μυστήριο σύμβολο, είν’ ένα ξένο νεύμα
φταιν τα ανοικτά παράθυρα, φυσά και φέρνει ρεύμα
τα νεύρα σου τα οξύθυμα το σφύριγμα της απαιτούν
να σιωπήσει δια παντός κι έτσι το απωθούν
σε σκοτεινές, σχεδόν βουβές, του υποσυνείδητου γωνίες
για να μη δραπετεύει ο νους σ’ ανούσιες ασχολίες

Η πόρτα και αν γέρασε, δε θα τηνε ξηλώσεις…
Κι ας μάζεψε τόση σκουριά απάνω στις αρθρώσεις…
Η γκρίνια τής εντείνεται, τι λες λοιπόν να κάνεις;
Καλύτερα αδιαφόρησε, μη κάτσεις να πεθάνεις
Δουλειές στη μέση μην αφήνεις, να είσαι τυπικός
όταν τελειώσεις πια θα ‘ρθεί της πόρτας ο καιρός
Κλείσ’ το παράθυρο να μη χτυπά, είναι αρκετό προς το παρόν
Δε σπαταλιούνται οι σοβαροί σε σκέψεις αφελών

Την πόρτα πια δε την ακούς, όπως χτυπά τον τοίχο
Πιο γνώριμα όλα ακούγονται μες του τριγμού τον ήχο
Μα το βερνίκι έφυγε, ξεθώριασε το χρώμα
Φθαρμένη όπως στέκει πια, γιατί να υπάρχει ακόμα;
Είναι εικόνα δυνατή, στο νου φέρνει το χρόνο
Μα κι ένα έγκλημα ειδεχθές, ενός ονείρου φόνο.
Που πήγε αυτό που μίλαγε στη νεανική καρδιά μας;
Κρύφτηκε στις ρυτίδες μας ,στα γκρίζα τα μαλλιά μας;

Νοητά παράθυρα έκλεισα για να μη μπαίνει αέρας
Όταν ένιωσα να ‘ρχεται της νιότης μου το πέρας
Στην ασφυξία το μυαλό αδίκως πλέον ελπίζει
Και μπρος μου στήνει διαρκώς την πόρτα αυτή που τρίζει

[gkou]

Πολύ όμορφο φίλε μου, μιλάς κατευθείαν στην καρδιά!

[MISTREATED]

Πολύ όμορφο, όπως κάποιος είπε:

'Φρούδες ελπίδες , δεν μπορεί
χωρίς την φλόγα ένα κερί
πού λειώνει μες τα χάη'

Mπράβο!!!

[KgSoloman5000]

gkou και mistreated, βλέπω με χαρά ότι έχετε εξελιχθεί σε σταθερούς υποστηρικτές μου. Είναι σχεδόν σα πρέζα να μπαίνω εδώ και να διαβάζω θετικά σχόλια, και σεις εξελίσσόσαστε σε dealers.

"Hey Mr Tambourine man, play a song for me, in the jingle jangle morning i' ll come following you" ΄που λέει και ο φίλος μου ο Χαραλάμπης.

[Ωρίωνας]

Αυτό που αντιλαμβάνομαι διαβάζοντας αυτό το ποίημα και ενθυμούμενος ταυτόχρονα και το ποίημα "Η Αρετή στον Άδη" με κάνουν να σου πω το εξής.
Έχεις μια φυσική ροπή να γράφεις έπη. Απλώνεσαι στον χρόνο με πολλά ρήματα και αφηγείσαι. Αυτός είναι και ο λόγος που τα ποιήματά σου είναι μεγαλύτερου μεγέθους απ΄ ότι των υπολοίπων. Θα σου πρότεινα το εξής : Ψάξε να βρείς έπη και διάβασέ τα με προσοχή ακολούθως πάρε χαρτί και στιλό και ξεκίνα να γράφεις. Τα ποιήματά σου αυτά δείχνουν την "ταυτότητά" σου αλλά κάπου αναμιγνύεις αυτά τα στοιχεία σου με την μετρική τα δίνεις πρόωρο τέλος ενώ ζητούν να μεγαλώσουν. Πραγματικά νομίζω οτι μπορείς να γράψεις εξαιρετικά επικότροπα ποιήματα αλλά αμφιταλαντεύεσαι μεταξύ της μετρικής και του έπους. Νομίζω οτι μπορείς να καταφέρεις σπουδαία πράματα.
Και για να μην παρεξηγηθώ αυτό που σου γράφω είναι άκρως θετικό.
Φιλικά Ωρίωνας.

[KgSoloman5000]

Αυτό που αντιλαμβάνομαι διαβάζοντας αυτό το ποίημα και ενθυμούμενος ταυτόχρονα και το ποίημα "Η Αρετή στον Άδη" με κάνουν να σου πω το εξής.
Έχεις μια φυσική ροπή να γράφεις έπη. Απλώνεσαι στον χρόνο με πολλά ρήματα και αφηγείσαι. Αυτός είναι και ο λόγος που τα ποιήματά σου είναι μεγαλύτερου μεγέθους απ΄ ότι των υπολοίπων. Θα σου πρότεινα το εξής : Ψάξε να βρείς έπη και διάβασέ τα με προσοχή ακολούθως πάρε χαρτί και στιλό και ξεκίνα να γράφεις. Τα ποιήματά σου αυτά δείχνουν την "ταυτότητά" σου αλλά κάπου αναμιγνύεις αυτά τα στοιχεία σου με την μετρική τα δίνεις πρόωρο τέλος ενώ ζητούν να μεγαλώσουν. Πραγματικά νομίζω οτι μπορείς να γράψεις εξαιρετικά επικότροπα ποιήματα αλλά αμφιταλαντεύεσαι μεταξύ της μετρικής και του έπους. Νομίζω οτι μπορείς να καταφέρεις σπουδαία πράματα.
Και για να μην παρεξηγηθώ αυτό που σου γράφω είναι άκρως θετικό.
Φιλικά Ωρίωνας.

Δεν παρεξηγώ ότι και να μου πεις, καλύτερα να λες ελεύθερα την άποψη σου. Οι υποδείξεις που μου έκανες με αφορμή την Αρετή ήταν πολύ χρήσιμες. Εδώ όμως, θέλω να μου το εξηγήσεις λίγο. Πρώτον γιατί κάποιος μου είπε ότι αυτά που γράφω είναι σχετικά σύντομα (με εξαίρεση την Αρετή), και δεύτερον γιατί δεν μπορώ να καταλάβω τη συσχέτιση του παραπάνω ποιήματος με οτιδήποτε επικό. Ξεκίνησα με δομή κλασικής μπαλάντας (3 8στιχα και μία 4στιχη επωδός) απλά το μέτρο βγήκε ότι να' ναι για να συντηρηθεί το νόημα. Ίσως είναι η παλιομοδότικη τεχνοτροπία στα 2 που αναφέρεις που σε κάνει να το πιστεύεις αυτό, γιατί κατά τα άλλα, το τελευταίο επικό κομμάτι που διάβασα ήταν το Mirror Mirror των Blind Guardian ή το Gates of Babylon από Rainbow (λύκειο τότε). Πέρα από την πλάκα, δε μπορώ να πω ότι με ενδιαφέρει και πολύ το επικό, για την ακρίβεια δε το 'χα σκεφτεί καν.

[Ωρίωνας]

Πρωτίστως να υπογραμμίσω οτι ούτε ειδικός είμαι, ούτε φιλόλογος. Δεν υποδεικνύω ούτε και κρίνω. Μόνο σχολιάζω και λέω αυτά που σκέφτομαι και αισθάνομαι.
Η δομή του κομματιού αριθμητικά υπακούει στη δομή μπαλάντας (3 8αστιχα 1 4στιχο στάλσιμο) αλλά οι ομοιοκαταληξίες δεν υπακούν καθώς θα έπρεπε η δεύτερη και η τρίτη στροφή ΑΥΣΤΗΡΑ (κανόνας μπαλάντας) να διατηρούν τις ίδιες ομοιοκαταληξίες της πρώτης και το τετράστιχο να έχει τις ομοιοκαταληξίες του δεύτερου μισού κάθε στροφής.
Η παραίνεσή μου έχει να κάνει με το γεγονός οτι γράφεις πολύ ωραία με 28 στίχους για το τρίξιμο της πόρτας. Φαντάσου πόσους στίχους μπορείς να γράψεις για έναν έρωτα ατελέσφορο ή για τη ζωή ενός ναυτικού!
Χρησιμοποιείς πολλά ρήματα γεγονός που δεν το εντάσει στην, αμιγώς, λυρική ποίηση. Έχεις κατά κάποιο τρόπο αφηγηματική δομή που χαρακτηρίζει τα επικά ποιήματα. Η παρουσία πολλών ρημάτων υπογραμμίζει την έννοια του χρόνου, άλλο ένα χαρακτηριστικό του έπους σε αντίθεση με τον λυρισμό που κατά αναλογία εμφανίζονται πολύ ουσιαστικά και επίθετα τα οποία υπογραμμίζουν την έννοια του χώρου.
Αυτό που, προσωπικά, εκτιμώ είναι οτι αν πετάξεις τη δεσμευση της ομοιοκαταληξίας και κρατήσεις μόνο το μέτρο και πάρεις μπρος με ένα καλό θέμα νομίζω οτι μπορείς να γράψεις έπη. Το διακρίνω σαν μια φυσική σου ροπή. Αν όντως γράψεις έπη τότε θα σου φαίνεται παιχνίδι να κάνεις στιχουργική.
Δεν ξέρω αν με πιάνεις πάντως αυτά που σου λέω είναι καλά λόγια.
Όλα αυτά είναι απλά η άποψή μου και οι απόψεις δεν αποτελούν γενικώς αποδεκτές αλήθειες αλλά υποκειμενικές προσεγγίσεις θεμάτων.
Φιλικά (πάντα) Ωρίωνας