ΚΑΘΡΕΦΤΗΣ ΑΝΑΜΝΗΣΕΩΝ

[tinios]

ΚΑΘΡΕΦΤΗΣ ΑΝΑΜΝΗΣΕΩΝ





Αγαπημένη αίσθηση των μαγικών καιρών,
των ταξιδιών της Άνοιξης, στη γη της ουτοπίας.
Της πρώτης διαδήλωσης που δήλωσα παρών,
με σένα, αστέρι ολόφωτο, στη μέση της πλατείας.

Ξαναντηχεί το γέλιο σου, που ανθούσε παιδικό,
τις νύχτες που πορφύρωνες, το κάτασπρο των τοίχων.
Λάβαρο κι επανάσταση, πρώτο μου ιδανικό,
πριν πέσουνε τα χρόνια σου, σε χέρια τυμβωρύχων.

Καθρέφτη αναμνήσεων, ανάστησε ξανά,
τα νιάτα που ανέμιζαν στο κόκκινο αγέρι.
Τότε, που αγγέλοι κι άνθρωποι, σου ψέλναν Ωσαννά,
κι εγώ κρατούσα τ’ όνειρο κι εσένα απ’ το χέρι.

Εφηβικές μου μουσικές, σκοποί μου αλλοτινοί,
ξαναγυρίστε την ψυχή, που η νύχτα την βαραίνει,
τότε που τραγουδούσαμε με γρέζι στη φωνή,
του Μάνου το «ακορντεόν», σφιχτά αγκαλιασμένοι.

[ivikos]

....του Μάνου το «ακορντεόν», σφιχτά αγκαλιασμένοι.

Νεκτάριε
με πρόφθασες στον σχολιασμό...
ο πιο πάνω στίχος φέρνει αξέχαστες αναμνήσεις
να ΄σαι καλά φίλε μου....

[Ανταίος]

Νομίζω,αν και δεν ξέρω και πολλά,πως εδώ ο στίχος ρέει σα γάργαρο νερό.Ευχαριστούμε

[kuiper]

Νεκτάριε πολύ καλό τραγουδάκι.
Ακορντεόν. Αγαπητό όργανο της εποχής μου. Έπαιζα από μικρός.
Τι μου θύμησες Νεκτάριε, καντάδες, μαντινάδες, ανεμελιά και τσικουδιά.
___________________________________________________________

( Οι δικές μου μαντινάδες)

Του χρόνου νά' ταν το προχθές, να τη θωρούσα πάλι,
να ξανανιώσω την καυτή, της τσικουδιάς τη ζάλη.

Να παίξω με τα θέλω της, τα μουρμουρίσματά της,
να ξανανιώσω μιαολιά, τα παιχνιδίσματά της.

Του χρόνου νά' ταν το προχθές, στο σ' αγαπώ να ξαναζήσω,
πάνω στα χνάρια τα παλιά, ζωή να σε μεθύσω.

[ΧΩΡΙΑΤΗΣ]

Καθρέπτης αναμνήσεων από μια αγαπημένη εποχή τίμιων και αληθινών ιδανικών,
ανόθευτων ονείρων και ''καθαρών'' ψυχών
μπράβο σου και να 'σαι πάντα καλά