Πρώτη προσπάθεια

[AlteredMind]

Δεν βάζω τίτλο καθώς δεν ξέρω καν τι είναι, ποίημα?, στίχοι? κάτι άσχετο? Αnyway είναι η πρώτη μου προσπάθεια να γράψω κάτι με την μορφή ποιήματος και θέλω τη γνώμη σας. Ελπίζω να μην σπαταλήσετε το χρόνο σας και να σας αρέσει. Κάθε κριτική ευπρόσδεκτη.

Δείλι κι ο ήλιος ζεστός,
κάνει τα χρυσαφένια της μαλλιά
να λάμπουν σα φάρος
στο λιμάνι της μοναξιάς μου.


Η νύχτα βαθιά, και μαύρη,
σκεπάζει την πόλη,
όμως αυτή, εκεί, λάμπει
πιο δυνατά και από τ' ολόγιομο φεγγάρι


Ξημερώνει, μέρα όμορφη
όμως αντίκρυ της κι ο ουρανός μοιάζει μικρός
κι η θάλασσα κατάλοιπο,
απομεινάρι μιας χαμένης δυναστείας.


Κάθε ώρα, κάθε εποχή
η φύση φτιάνει χρώματα και μυρωδιές,
μα να την φτάσει δεν μπορεί,
κάθεται, απλά λοιπόν και τη θαυμάζει.


Θαυμάζει το όμορφο, το αληθινό,
τη γύμνια του έρωτα το καλοκαίρι,
τη ζεστασιά της λήθης το χειμώνα,
Αυτή είναι, η αγάπη.


Γ.Μ

[gkou]

Εξαιρετικό, άμεσο και όπως λέμε...σκέτη κατάθεση ψυχής! Περιμένω κι άλλα από σένα!

[gas-13]

καλε μου ανθρωπε, ο ερωτας κανει τον ανθρωπο ΠΟΙΗΤΗ και επισης [οπως ο βηχας και το χρημα] δεν κρυβεται.
 
ΥΓ
προταση για τιτλο  ''ΑΓΑΠΑΩ''

[Lo.Lee.Ta]

Να το λες απλά δημιούργημα και πως είσαι ο δημιουργός του. Γι΄αυτούς που κρυφά η φανερά ποθούν να πάρουνε το Νόμπελ, μπορεί να είναι απλά τραγούδι, ποίημα ή στίχοι.
Ανάλογα με την ανάγκη που έχει ο καθένας και με τη χρησιμότητα που θα βρει σε αυτό, μπορεί να το χρησιμοποιήσει σα παιδική σβούρα, σα μάσκα, σα γαλλικό κλειδί, σαν εκκλησιαστικό εικόνισμα, σα μυστικό συστατικό μιας συνταγής, σαν ήλιο φωτεινό για τις μέρες του ή τις νύχτες του, σα νύχι για να ξύνει τις πληγές, σα τύραννο και πλήθος άλλα.
Το χρόνο μας, δεν το σπαταλάμε. Μας αρέσει να διαβάζουμε. Εδώ αξιοποιούμε το χρόνο μας, ότι και να διαβάσουμε, είτε μας αρέσει, είτε όχι.Όλα χρήσιμα είναι. Επίσης κάνουμε παρέα σε εμας και τους άλλους με αυτό το τρόπο, γι αυτό άλλωστε σχολιάζουμε σε πρώτη φάση, για να επικοινωνήσουμε. Σου προτείνω να κάνεις το ίδιο και εσύ.
Και η κριτική μου :
Πέτρα βαριά, σφιχτά δεμένη στο λαιμό, σ'αγχόνη
πάνω της κάθονται πουλιά και κάθε που φτεροκοπούν το βάρος αλαφρώνει.