Το Στέκι των Κιθαρωδών
Καλλιτεχνικές μας δημιουργίες => Δικοί μας στίχοι και ποιήματα => Μήνυμα ξεκίνησε από: stihoplokos στις 23/05/14, 01:26
-
Απ' τον καιρό που άρχισα
τον κόσμο να γνωρίζω,
μου μάθαν, σε μιά ζυγαριά,
τα πάντα να ζυγίζω.
Από τη μιά αγόρι μου
βάλε τις αμαρτίες,
τα πάθη,τις κακοτοπιές,
τα μίση, τις κακίες.
Από την άλλη, απέναντι,
ρίξε την καλοσύνη,
αγάπη, έρωτα, χαρά,
τιμή κι εμπιστοσύνη.
Τότε όπως και σήμερα,
ίδιες οι αναλογίες.
Γιατί μου γέρνει η ζυγαριά,
δε βρίσκω τις αιτίες.
-
Πολύ χαριτωμένο ποίημα :-)
-
Η ζυγαριά αρέσκεται στου έρωτα το σκάκι, πάνω που πανηγυρικά νικά, "σηκώνει το σακάκι" .
-
Και το σακάκι αρέσκεται. στου έρωτα το ζύγι,
προσθέτει δυό κουμπότρυπες κι αρχίζει το κυνήγι...
-
Η κίνηση είναι ζωή, είν' της ζωής το βήμα, γεννήθηκε απ΄το άπειρο και δε χωρά σε μνήμα.
Το ζύγι κάποιος πονηρός αν ηλεκτροκολλήσει και βάλει βάρη τα πολλά, θα δει πως θα λυγίσει
πάντα θα τον εξεπερνά αυτό το ισοζύγιο, που θέλησε τη ζυγαριά να κάνει κηροπήγιο.
-
Τα χρήματα απ' τα μνήματα,
μονάχα δύο βήματα.
Τη μιά στιγμή κορδώνεσαι,
την άλλη παραχώνεσαι.
Έγραψες δυό ποιήματα,
ζητάς χειροκροτήματα.
Για αθώος μου καμώνεσαι,
μα δες!Παραμορφώνεσαι!!!
Τα χρήματα στα μνήματα
δεν είναι βοηθήματα.
Σαν τόμαθες αγχώνεσαι.
Είδες πώς συμμορφώνεσαι;
-
Απ΄τα ευρά θαμπώθηκα
ευθύς ανασκουμπώθηκα
ριπάς χειροκροτήματα
θε να θρηνούμε θύματα!
Με ποίηματα μορφώθηκα
στον πλούτο παραδόθηκα
τέλος τα μπατιρήματα
πιάνω φιλοσοφήματα!
Δίδω παρά μαθήματα
μόνο ακουμπάτε χρήματα
να μάθετε πως σώθηκα
σε μνήμα πως δεν χώθηκα!
-
Amen...
-
Εξαιρετική δημιουργία - Φοβερή στιχομυθία !! Άξιοι και οι δύο . Εύγε !!!