ΜΥΘΩΔΙΑ ΜΥΣΤΙΚΗ

[rosename]

Θα πλάσω κάποια μυθωδία μυστική
Να σαγηνέψει ένα κόσμο σαστισμένο
Σε μια νιρβάνα θα σαλέψει το κορμί
να μην νιώθω ποσ΄ ακόμα θα υπομένω


Αχερουσίας λίμνης νιώθω ναυαγός
Σε ένα μπάρκο , ρυτίδες φορτωμένο
Κίρκη με πλάνεψε και πέρασ’ ο καιρός
Χωρίς ουσία σ’ ένα πλάνο μιλημένο


Σειρήνες άχαρες κι εγώ χωρίς κερί
Ακούω λάγνες ,σε πλοίο τσακισμένο
Βαρέθηκα να περιμένω την αυγή
Να φέξει σ’ ένα κατάρτι ξεφτισμένο


Κι αν της Ιθάκης φαίνεται ο αχνός
Να ξεπροβάλει ξανά ανταριασμένος
Θα με αγγίξει πάλι φάλτσος ο καιρός
Κι ο ουρανός θα μοιάζει ματωμένος


Θα πλάσω κάποια μυθωδία μυστική
Να σαγηνέψει ένα κόσμο σαστισμένο
Σε μια νιρβάνα θα σαλέψει το κορμί
να μην νιώθω ποσ΄ ακόμα θα υπομένω

[kuiper]

Όπως σου είπα και στο ΠΜ που σου έστειλα, ο τρόπος που γράφεις εμένα μου αρέσει σε γενικές γραμμές.
Θα τα πούμε φαντάζομαι και σε επόμενες δημοσιεύσεις σου.