Οδύνη

[ΧΩΡΙΑΤΗΣ]

 Μπαίνει ο κόσμος σε τροχιά,

μα εγώ απ' έξω μένω,

γλυστράει η νύχτα σαν οχιά

μα ξέρω να πεθαίνω.



Κυλάει ο χρόνος με ρυθμό,

ξεσπάει σαν εξουσία,

μα ο τοίχος γράφει για θυμό

και όχι για ουσία.



Η φλόγα καίει τα ξέρα

και αυτούς που δεν θυμούνται,

μα η δροσιά που με αφορά,

ξυπνάει όσους κοιμούνται.



Τα μάτια που πετούν φωτιές,

το μέλλον καθορίζουν,

του μαύρου κρόνου οι σαιτιές

μόνο πληγές χαρίζουν.



Κερνάει η μέρα το κρασί,

η νύχτα τη σελήνη,

κερνά ο Θεός το θαλασσί

και ο Λύκος την οδύνη.



Τώρα ξαπλώνω στη σκιά,

ξαπλώνω στην αλμύρα,

δεν φέρνει ο χρόνος γιατρειά

και δεν υπάρχει η μοίρα.



Τώρα ξαπλώνω στη σκιά,

και σβήνω την οργή μου,

έγινε  η νύχτα σαν γριά

και η μέρα φυλακή μου.

[ΠΟΙΟΣ]

ένα από τα πιο ωραία μου έχεις γράψει............... ταυτίστηκα

[ΧΩΡΙΑΤΗΣ]

Σε ευχαριστώ πολύ να ΄σαι καλά.
Είσαι από τους πιο αξιόλογους ποιητές εδώ μέσα.